Een uniek concept in desa Tileng

Onlangs ontvingen wij uit de desa Tileng een tweetal aanvragen voor een geheel nieuw concept. De vorming van een fonds, bestaande uit een aantal koeien, waarvan de opbrengst gaat dienen om salarissen van onderwijzend personeel van te betalen. Eén van onze adviseurs, specialist op het gebied van ontwikkelingsamenwerking in Indonesië, heeft de aanvragen voor ons beoordeeld.

Zijn advies luidt: “Een concept voor een operationeel fonds ten behoeve van het salaris voor de onderwijzers vind ik echt een vondst. Ik ben zo’n constructie nergens anders nog niet tegengekomen en het lijkt me alle steun waard. Het ontwerp past binnen de lokale agrarische cultuur en het is in die zin “low tech”. Het enige dat fout zou kunnen gaan, is dat een van de stieren/koeien dood gaat. Mocht dat onverhoopt gebeuren dan valt het hele plan in duigen. Ik zou daarom de mensen in Tileng aanbeveling doen om via dezelfde constructie een soort ‘noodfonds’ te creëren, bestaande uit een of twee koeien extra, die onder verantwoordelijkheid van de schoolstichtingen zouden moeten vallen. Het succes van de rekensom is erg afhankelijk van de marktprijs van vee. Het idee is om de dieren na zes maanden te verkopen, zodat de onderwijzers dan contant geld in handen hebben plus twee nieuwe dieren”.

Het bestuur van de stichting zal nog bekijken of dit “unieke” project voor ondersteuning in aanmerking komt. Naar het zich laat aanzien zal dat vermoedelijk wel het geval zijn, waarbij het scheppen van een noodfonds in de beoordeling van het project zal worden meegewogen.

Op die manier krijgt het goed lopende buffelbankproject een extra dimensie, namelijk het garanderen van inkomsten voor het onderwijzend personeel. Zo ziet u maar weer waar een idee van een kleine Nederlandse charitatieve instelling al niet toe kan leiden.