
Bezoek aan Indonesië (deel 3) – Imogiri
Het is onvermijdelijk. In Imogiri staat de aardbeving centraal. Na bijna tweeënhalf jaar zie je nog steeds puinhopen en gaten. Gelukkig zie je ook dat er heel veel is en wordt gebouwd. Niet alleen door ons, maar ook door anderen, en vooral ook door de mensen zelf. Wij hadden hierbij de indruk dat onze snelle reactie en bouwactiviteiten niet alleen direct huizen en scholen op heeft geleverd, maar ook mede een aanzet is geweest tot grote activiteit in de gemeenschap. Het bezoek aan al onze projecten, maar met name aan Imogiri heeft bij mij dan ook een zekere trots opgewekt voor wat we hebben bereikt, maar met name dankbaarheid dat ik daar een steentje aan heb mogen bijdragen.
Bij een wandeling langs een aantal van de 33 door ons gebouwde noodwoningen blijkt dat wij hiermee exact hebben bereikt wat onze bedoeling was. Een aantal is door de bewoners verbeterd en opgeknapt en nog steeds in gebruik als hoofdwoning. Een aantal wordt nu gebruikt als bijgebouw bij de inmiddels herbouwde originele woning. Een aantal is uitgebouwd of aan de oorspronkelijke woning gekoppeld. Kortom, het is geen statisch geheel, maar ‘onze’ noodwoningen zijn een dynamisch onderdeel geworden van de gemeenschap. Bij alle gesprekken met bewoners blijkt hoe belangrijk deze impuls voor het herstel van Imogiri is geweest.
Inmiddels is een aanzet gemaakt voor het bouwen van volwaardige woningen voor mensen die dat nog niet is gelukt en hierop ook nog geen uitzicht hebben. De eerste woning wordt deze maand opgeleverd en is bedoeld voor een gezin dat op dit moment in een tent woont. De foto’s zullen duidelijk maken dat dit weer een belangrijke voortzetting is van ons werk in Imogiri.
Uiteraard zijn alle woningen en noodwoningen ongelofelijk belangrijk voor Imogiri. Toch is het niet te voorkomen dat onze aandacht vooral uitgaat naar de kleuterscholen. Allereerst natuurlijk de school die wij zelf hadden gebouwd en na de aardbeving herbouwd, maar ook de 4 volgende kleuterscholen in diverse stadia van bouw. En dan wordt onze aandacht uiteraard getrokken door de scholen zelf, maar nog veel meer door de kinderen. Het zien van al die lachende gezichten is alleen al de reis naar Indonesië waard. Het plezier dat de kinderen hebben wanneer je ze bezoekt is een waar feest.
Wanneer wij op een dag, op weg naar een ander project, langs ‘onze’ kleuterschool lopen en muziek horen, kunnen we het niet laten en lopen even naar binnen. Vooral onze gevoelens bij het zien van de musicerende kleuters zijn niet te beschrijven. U zult het met de foto’s moeten doen.
aardbeving, bamboe, Imogiri, Indonesië, kleuterschool, noodwoningen, Stichting Tileng