Sinds 1988 weet ik het zeker. Azië is een fascinerend continent, met prachtige natuur, imponerende architectuur, lekker eten, boeiende geschiedenis en vooral heel veel vriendelijke en gastvrije mensen.

Mijn eerste kennismaking met Azië was Singapore, gevolgd door Indonesië, Thailand en later Hong Kong, China, Macau, Maleisië en Japan. Allemaal bijzondere culturen met hun eigen charmes en eigenaardigheden. In mijn ogen zijn er echter twee die er direct uitspringen: Indonesië, vanwege de schoonheid van het landschap en de vriendelijkheid van de mensen, en China, vanwege de zeer oude cultuur, die zo afwijkend is van de onze.

Hoe ik aan mijn voorliefde voor Indonesië uiting heb gegeven is voor de kenners van de Stichting Tileng geen geheim. Ik ben in 2000 penningmeester van deze stichting geworden en doe sindsdien op die manier mijn best een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van (een klein deel van) het land, terwijl dat mij gelijkertijd de kans geeft contact te houden met onze vrienden daar en om af en toe op bezoek te gaan.

Met China is het anders gegaan. Na mijn eerste bezoek als toerist in 1992, ben ik er in 2001 via mijn werk beland. Vanaf dat moment deed ik dienst als ‘verbindingsofficier’ tussen de Nederlandse en Chinese onderdelen van mijn werkgever. Hiervoor reisde ik enkele malen per jaar af naar Houjie, een voorstadje van Dongguan, een uurtje rijden van de grens met Hong Kong. Daar bevindt zich onze fabriek, waar plastic producten worden gemaakt.

De laatste tijd verplaatste de kern van mijn werkzaamheden zich meer en meer naar China, hetgeen geleid heeft tot de keuze om mijn werk in Nederland grotendeels neer te leggen en me voor circa 75% van mijn tijd in China te vestigen. Een enorme uitdaging, waar ik heel veel zin in heb.

Ik ga mijn tijd daar vullen met het proberen leiding te geven aan de fabriek en deze door de moeilijke economische situatie heen te leiden naar een succesvolle toekomst. De mooie tekens die hieronder zijn weergegeven vormen samen mijn Chinese naam: Ji Yong Da.

U vraagt zich wellicht af wat de gevolgen hiervan zijn voor mijn werk voor de Stichting Tileng. Wel, waarschijnlijk weinig. Met gebruik van de huidige digitale snelweg zal het niet moeilijk zijn om het grootste deel van mijn activiteiten gewoon achter mijn bureau in China te doen. Voor het overige ben ik elke maand een paar dagen in Nederland. Leuke bijkomstigheid is natuurlijk wel dat een bezoekje aan Indonesië vanuit China makkelijker te maken is dan vanuit Nederland.

Ik zal dus gewoon actief blijven voor de Stichting Tileng en op deze plaats met enige regelmaat van me laten horen.