Tijdens mijn bezoek aan Baturraden rijdt Santos, de lokale vertegenwoordiger van de stichting, me op zijn scooter van het ene naar het andere project. Achterop kan ik ruimschoots genieten van al het moois in de omgeving van het dorp. En, we maken op een efficiënte manier gebruik van de tijd.

Ik bezoek projecten (voornamelijk scholen) die reeds voltooid zijn en projecten die nog op de (lange) wachtlijst staan. Tijdens onze tochtjes valt het me op hoe groot het aantal mensen is dat Santos blijkt te kennen. Van parkeerwachters tot parkwachters, van koopmannen tot huisvrouwen en leraressen. Overal groet hij mensen en maakt hij een praatje. En denk maar niet dat het  ‘populair doenerij’ is. Hij is oprecht geïnteresseerd en je voelt dat de mensen hem mogen.

Op mijn vraag hoe hij toch al die mensen kent, zegt hij me, glimlachend en in vloeiend Nederlands: aandacht, heel veel aandacht. Aandacht voor de gezinssituatie, aandacht als er problemen zijn op school, op het werk, financieel. De aandacht vertaalt zich in een luisterend oor, een advies of het aandragen van een mogelijke oplossing.

Samen met Iko, werkend voor de regering op het departement ‘toerisme’, en tweede vertegenwoordiger voor Stichting Tileng, begon Santos (zelf al jarenlang gids) zo’n tien jaar geleden aan een meerjaren plan om Baturraden een veiligere en meer winstgevende plek te maken.

Ze geloofden in de potentie van het toerisme in hun gebied en streefden ernaar dit tot een betrouwbare bron van inkomsten te maken. Met hart en ziel zetten ze zich in voor de gemeenschap als geheel. Een belangrijke pijler van de strategie – uitgedacht door de bedachtzame Iko en met beide handen aangegrepen door de pragmatische Santos – is de oprichting van verenigingen. Zo heeft iedere beroepsgroep een eigen vereniging gekregen. De masseurs bij de heetwaterbronnen, de parkeerwachters, de koopmannen in het park. Die verenigingen maken afspraken, hebben vergaderingen,  controleren en sturen bij. Gaandeweg en met vallen en opstaan groeide zo het onderlinge vertrouwen, de sociale controle en uiteindelijk de veiligheid in de gemeenschap.

De criminaliteit daalde spectaculair en er kwamen zelfs journalisten vanuit het hele land om dit succes te rapporteren.

Het grootste geheim van het succes van dit ‘dreamteam’ zit hem in de bundeling van krachten. Op zo’n manier dat een enorme participatie bij de bouw van een nieuwe school het resultaat is. Zodanig, dat iedereen zijn of haar steentje kan en wil bijdragen. Oók Stichting Tileng, die juist in zo’n soort omgeving veel meer is dan een geldschieter. De gemeenschapszin die met zoveel geduld is opgebouwd kan namelijk vorm krijgen door het financieren van lokale projecten. Dat maakt Stichting Tileng een van de schakels in een duurzame en constructieve ‘keten van samenwerking’. We zouden er in Nederland nog wat van kunnen leren, van die keten. Draagt u ook uw steentje bij? Steun Stichting Tileng!