Bram, bedankt!

Gisteren kon u op onze site het stukje “Partir, c’est mourir un peu” van onze secretaris Bram van der Weele lezen, waarin hij zijn afscheid aankondigt. U begrijpt dat wij daar ook nog wel iets over kwijt willen.

Ruim 12 jaar geleden groeide de gedachte bij Ton Lange dat er iets moest gebeuren ter verbetering van hetgeen hij had aangetroffen bij een bezoek aan Java, en dan met name Tileng. Gezien onze familiebanden, en het feit dat ik zelf ook al eens in Indonesië had kunnen rondkijken, heeft hij mij toen benaderd en samen hebben wij besloten daar via een stichting vorm aan te geven.

Dat betekende echter dat we, teneinde een compleet dagelijks bestuur te kunnen presenteren, een derde oprichter nodig hadden. Wij moesten dus op zoek naar iemand die bereid zou zijn veel tijd, een beetje geld en een hoop energie en enthousiasme te steken in een nieuwe organisatie, zonder basiskapitaal en zonder trackrecord. Wie zou nou zoiets doen? Bram, dus.

Aangezien Bram van meet af aan geloofde in de doelstellingen, en met name ook de werkwijze, die ons met de nieuwe stichting voorstonden was er weinig overredingskracht nodig om Bram aan boord te krijgen. En dat is nu dus meer dan 12 jaar geleden. Al die tijd heeft Bram als secretaris zijn aanzienlijke steentje bijgedragen aan de opzet, de groei en de successen van Stichting Tileng. Daar komt dus nu een einde aan. Hoewel wij het niet leuk vinden afscheid te moeten nemen, hebben wij uiteraard alle begrip voor zijn besluit.

Wij zullen zonder Bram verder moeten en dus ook voor opvolging moeten zorgen. Sinds de oprichting is Stichting Tileng echter in alle opzichten gegroeid, zodat het benaderen van kandidaten een heel andere insteek heeft dan in 2000. Ook daar is Bram overigens mede voor verantwoordelijk.

Wij gaan er dan ook vanuit dat wij u hier zeer snel verder over kunnen berichten.

Rest mij alleen nog om van harte de titel van dit stukje te herhalen. Mede namens Ton, Eveline, Ellen, Remco, Frank, Wouter, Santos, Iko, Suci, Tri, Astin, Puri, Sugeng, Renata, Jatmiko en alle bewoners van Tileng, Imogiri en Baturraden:

Bram, bedankt!