Werkbezoek april – mei 2014, deel 4

In de tweede week o.a. de lagere school in Baturraden Pamijen 2 bezocht. Daar was ik eerder nog niet aan toe gekomen. Deze lagere school, met de later bijgebouwde crèche, blijft de parel van de mensen in Baturraden en van de stichting. De school wordt goed onderhouden. Als beloning voor de participatie van de bewoners in dit Stichting Tileng project heeft de Bupati (zeg maar de commissaris van de koning) van de regio Banyumas (waarin Baturraden ligt) er een bibliotheek bij laten bouwen. Daarvoor heeft de Bupati desgevraagd geld gekregen van de landelijke overheid. Goed voorbeeld doet goed volgen. Tijdens onze bezoeken proberen we dan ook zoveel mogelijk overleg te hebben met de dan zittende Bupati over ons werk en hun mogelijke bijdrage daarin. De bouw van deze bibliotheek toont aan dat het werkt.

De laatste dagen van mijn verblijf in Baturraden bestond uit het afleggen van beleefdheidsbezoeken, het ontvangen van visite en een luisterend oor hebben voor wie dan ook uit de desa. Er was tussendoor ook nog wat tijd om uit te rusten van de toch wel vermoeiende werkbezoeken aan de desa’s Baturraden, Imogiri en Tileng, met zijn 16 dusuns, en om met Santos op de brommer wat in de omgeving rond te rijden.

De ochtend voor mijn vertrek wachtte mij een grote verrassing. De kinderen en de bewoners uit Baturraden Kemutug Lor kwamen mij onder begeleiding van de kleuterdrumband feliciteren met mijn verjaardag. Een onvergetelijk moment. Ik kreeg taarten en mooi opgemaakte rijstschotels. Dit alles hebben we lekker met elkaar opgegeten. Een ieder genoot ervan. Dat was af te lezen op de gezichten van de kinderen. Daarnaast hadden alle kinderen van de kleuterschool cadeautjes voor mij meegenomen. Ook kreeg ik cadeaus van de leraren van de lagere scholen. Een ochtend om nooit te vergeten.

Daarna kwamen een groot aantal leerlingen uit ons scholarshipprogramma persoonlijke brieven overhandigen. Die werden eerst in het Engels voorgelezen. Je moet immers laten horen dat je niet voor niets aan het studeren bent. Bedankjes in overvloed richting Stichting Tileng. Ook een bewijs dat we met het scholarshipprogramma in de roos hebben geschoten. We hopen dan ook dat de donaties hiervoor zullen toenemen, nu het in Nederland economisch weer een beetje beter gaat.

Danni Nur Hidayat, een van de kinderen uit het scholarshipprogramma, heeft het initiatief genomen om alle kinderen uit het programma te verenigen. Hij wil als voorzitter van de groep activiteiten gaan ontwikkelen en zich als groep meer gaan richten op communicatie met het bestuur in Nederland. Hij vindt dat men in Nederland best meer op de hoogte gehouden mag worden over hun doen en laten. Ik vind dit een mooi initiatief en ben benieuwd hoe het zal gaan.

Na deze onvergetelijk ochtend ben ik op die zondag 11 mei rond 14:00 uur weer met de Efisiensi bus vanuit Purwokerto vertrokken naar Yogyakarta. De dag daarna, op 12 mei in de avond, ben ik vanuit Yogyakarta, via Jakarta, aan de terugreis naar Amsterdam begonnen. Dit was een dag later dan gepland, omdat mijn vlucht van 11 mei was gecanceld.

Laat het helder zijn dat mijn onverwachte bezoek, volgens mij een gouden actie, aan het management en de desa’s met hun projecten heeft bevestigd dat alles daar gewoon loopt zoals het behoort te lopen en het niet alleen blijft bij afwachten op acties uit Nederland.

Dus we kunnen met een gerust hart blijven schrijven:

Stichting Tileng steunt de mensen uit de desa’s, steunt u Stichting Tileng?