Ik kreeg bezoek

Ik kreeg op een dag bezoek van een paar mensen.

Nieuwsgierig vroegen ze mij wat voor nut het leven in stilte, rust en meditatie had. Met name werd gedacht aan Stichting Tileng. Want ik moest toch wel elke dag bedenken wat te doen met de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden? En wat we aan onze trouwe sponsors en donateurs te vertellen hadden?

Ik, die net met een gieter water haalde uit de vijver, stopte met mijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de vijver. Wat zien jullie?’

De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’

Enige tijd later herhaalde ik mijn vraag. ‘Kijk weer in de vijver. Wat zien jullie nu?’

De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’

‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde ik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘

Enige tijd later zei ik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de vijver. Wat zien jullie nu?’

De bezoekers tuurden naar de vijver en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de vijver!’

‘Juist,’ beaamde de ik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’

Ook die van het werk van Stichting Tileng en resultaten daarvan!

Want wij zijn de stichting immers zelf en wij bepalen als sponsor en donateur zelf wat te doen met het geld.