Penningmeester in Coronatijd

Is het leuk om penningmeester te zijn van Stichting Tileng? Ja, absoluut. Je zit als onderdeel van het dagelijks bestuur en als ‘man van de centen’ middenin de organisatie. Je hebt regelmatig te maken met de achterban (die voor de centen moet zorgen) en het is altijd een waar genoegen om met hen over het werk van de stichting te mogen praten. Daarnaast heb je ook direct te maken met de mensen in Indonesië, met de projecten aldaar en met de zichtbare resultaten die daar worden bereikt.
Met andere woorden, het is geweldig om penningmeester van Stichting Tileng te zijn.

Is het echter altijd leuk om penningmeester te zijn? Helaas moet het antwoord daarop nee zijn. Dit jaar is gewoonweg minder leuk. De schuldige is COVID-19.Uiteraard is de gezondheid van iedereen het allerbelangrijkst. We zijn dankbaar dat de Tileng familie, zowel in Nederland als in Indonesië -voor zover wij weten- tot op heden gespaard is gebleven en we hopen uiteraard dat de Coronaproblemen voor iedereen zo snel mogelijk zullen oplossen.
We moeten echter niet de ogen sluiten voor het effect dat Corona op onze stichting heeft gehad, zowel wat betreft financiën, als wat betreft de projecten.

Als penningmeester moet ik uiteraard allereerst de teruggelopen inkomsten noemen. De sinds maart heersende situatie treft ons op alle fronten. Veel mensen hebben het moeilijk genoeg en het steunen van onze stichting heeft begrijpelijkerwijs niet altijd de hoogste prioriteit.
We hebben dit jaar dan ook vrijwel geen nieuwe donateurs kunnen verwelkomen, geplande acties en samenwerkingsverbanden zijn uitgesteld, de jaarlijkse bouwkampen van de Bouworde Vlaanderen zijn deze zomer gecanceld en ook onze Kumpulan heeft geen doorgang kunnen vinden.

Veel meer pijn doen echter de gevolgen aan de andere kant van de wereld.
Nieuwe bouwprojecten en renovaties zijn dit jaar geschrapt. Aan de ene kant omdat de organisatie daarvan onder de Indonesische Corona-regelgeving niet goed mogelijk is, en aan de andere kant omdat ons simpelweg de middelen ontbreken.
Wij hebben dit jaar alle voorrang gegeven aan de voortzetting van de studiebeurzen van die leerlingen, die ook in 2019 al een beurs van ons kregen. Uitbreiding met nieuwe leerlingen was niet mogelijk en ook andere doorlopende projecten zijn (tijdelijk) beperkt of doorgeschoven.

Een en ander houdt in dat men op Java dubbel wordt getroffen. Allereerst door het virus zelf en dan ook nog doordat onze steun slechts beperkt kan zijn. Dit terwijl je eigenlijk meer zou willen helpen.

Wij doen natuurlijk alles wat wij kunnen om weer zo snel mogelijk terug naar -of liever nog beter dan- normaal te gaan. Hierbij zijn we enorm dankbaar voor iedereen die ons daarin steunt en dan met name onze trouwe donateurs.