Skip to main content

Tag: bamboe

Huizenbouw

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Tijdens mijn verblijf in Imogiri, dat op ongeveer een uur rijden van Yogyakarta ligt, bezoek ik in totaal vijf scholen, die in de nabije omgeving liggen. De scholen zijn alle gebouwd of verbouwd met hulp van Stichting Tileng. Opvallend is de kleurrijke en kindvriendelijke uitstraling die de panden hebben. Het resultaat mag er zijn, ook al is er bij alle panden wel iets dat dringend aandacht (en dus geld) behoeft.

Die kleurrijke uitstraling zie je ook terug in de bouw van de permanente huizen in Imogiri. Toen daar de huizen na de aardbeving in mei 2006 een voor een in elkaar zakten, bood de stichting hulp aan degenen die de kosten van de bouw van een nieuw huis niet op zich konden nemen. Het resultaat was de bouw van 35 tijdelijke huizen, ook wel noodwoningen genoemd. Deze noodwoningen hebben muren die (van de grond af) voor de helft uit cement bestaan; het overige gedeelte is gemaakt van bamboe. De daken bestaan uit aluminium golfplaten, die ondersteund worden door hardhoutenliggers. Op het eerste gezicht ziet zo’n huis er heel aardig uit. Je vraagt je af waarom zo’n huis maar tijdelijk voldoet en niet voor altijd gebruikt kan worden.

Welnu, daar zijn twee belangrijke verklaringen voor. Ten eerste: deze tijdelijke huizen zouden bij een eventuele nieuwe aardbeving als een kaartenhuis in elkaar vallen. Ten tweede: een bamboehuis verliest gaandeweg zijn kracht. Niet alleen hebben de verschillende weersomstandigheden hun invloed, ook parasieten kunnen zich gaan nestelen in het materiaal, waardoor het aangevreten wordt. Over het algemeen gaat men ervan uit dat een huis gemaakt van bamboe zo’n vier tot vijf jaar mee gaat.

Uitgaande van die vier tot vijf jaar, kunnen we snel de conclusie trekken dat er inmiddels (meer dan vier jaar na de aardbeving) haast geboden is met het bouwen van permanente, stenen, huizen. Deze stenen huizen blijven overigens eigendom van de stichting. De bewoners van het huis betalen ‘huur’ naar draagkracht. Zoals u weet, start de bouw van een huis alleen als er financiële middelen beschikbaar zijn. De bouw van een stenen huis kost ongeveer € 7.000. Inmiddels hebben we vier huizen kunnen realiseren. Helpt u ons huis nummer vijf tot en met (voorlopig) twintig te bouwen? Steun Stichting Tileng!

Bericht uit Imogiri

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Na onze rondreis op Sumatra zijn we aangekomen in de desa Imogiri. Na het bekende ontvangst hebben we intrek genomen bij onze pleegzoon Puri (tevens vertegenwoordiger van Stichting Tileng) en zijn familie.

Doordat de eindejaarsceremonie van de eerste door ons gebouwde kleuterschool is uitgesteld kan ik als voorzitter van de stichting daarbij aanwezig zijn. De kinderen voeren in traditionele kledij diverse dansen en versjes uit; een programma dat ruim twee uur duurt. Aan het eind van de voorstellingen reik ik diploma’s uit aan de kinderen die de kleuterschool verlaten om na de vakantie naar de lagere school te gaan. Verder wordt medegedeeld dat de kleuterschool is uitgekozen tot de beste en de mooiste kleuterschool van de regio. Men spreekt opnieuw dank uit naar de stichting, zonder wiens steun dit niet mogelijk geweest zou zijn. Een mooi resultaat van ons werk, niet waar?

Daarnaast brengen we een bezoek aan de bewoners van de door ons gebouwde permanente woningen ter vervanging van de in 2006 gebouwde bamboe noodwoningen. Een ieder woont er met veel plezier en begint er zijn eigen woning van te maken. Een hele stap in de richting van een beter woon- en leefklimaat.

Met het plaatselijke management van de stichting spreek ik over hoe verder te gaan met de wederopbouw van Imogiri. Ook hebben we nogmaals het toewijzingsbeleid van de stichting in deze doorgenomen, zodat het verzekerd blijft dat de gebouwde permanente woningen bestemd blijven voor de slachtoffers van de aardbeving.

Vanuit Imogiri heb ik tevens een bezoek gebracht aan Tileng/Manggung. Daar heb ik het door ons gebouwde coöperatiegebouwtje overgedragen aan het dorpscomité. Een mooi gebouwtje waar de bewoners van Manggung zeer trots op zijn. Met het comité en de bevolking heb ik ook gesproken over het vervolgprogramma van de coöperatie. Het gebouwtje moet immers operationeel worden. Men gaat nu een programma uitwerken met een begroting. Beiden zullen ter goedkeuring voorgelegd worden aan de stichting om zo een start te maken met de operationalisering. Wat betreft de operationalisering moet u denken aan de aanschaf van kunstmest, zaden, materieel en dergelijke. Overigens werd ook gemeld dat het zeer goed blijft gaan met de zogenaamde ‘buffelbank’.

Verder heb ik ook met Jozef den Hollander gesproken, die inmiddels al ruim een maand verblijft in Manggung. Hij is helemaal ingeburgerd en is een met de mensen geworden. Hij schreef daar eerder een verhaal over.

Morgen vertrek ik naar Baturraden waar ik twee lagere scholen zal openen in het bijzijn van mensen van het Ministerie van Onderwijs en Toerisme uit Jakarta. Ook zal daar de Bupati (een soort commissaris van de Koningin) bij aanwezig zijn. Ik ben benieuwd wat voor feest ze er van maken. Natuurlijk zal ik daar na afloop ook weer over schrijven.

Voor nu laat ik het hierbij. Blijf de website volgen!

Bezoek aan Indonesië (deel 3) – Imogiri

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is onvermijdelijk. In Imogiri staat de aardbeving centraal. Na bijna tweeënhalf jaar zie je nog steeds puinhopen en gaten. Gelukkig zie je ook dat er heel veel is en wordt gebouwd. Niet alleen door ons, maar ook door anderen, en vooral ook door de mensen zelf. Wij hadden hierbij de indruk dat onze snelle reactie en bouwactiviteiten niet alleen direct huizen en scholen op heeft geleverd, maar ook mede een aanzet is geweest tot grote activiteit in de gemeenschap. Het bezoek aan al onze projecten, maar met name aan Imogiri heeft bij mij dan ook een zekere trots opgewekt voor wat we hebben bereikt, maar met name dankbaarheid dat ik daar een steentje aan heb mogen bijdragen.

Bij een wandeling langs een aantal van de 33 door ons gebouwde noodwoningen blijkt dat wij hiermee exact hebben bereikt wat onze bedoeling was. Een aantal is door de bewoners verbeterd en opgeknapt en nog steeds in gebruik als hoofdwoning. Een aantal wordt nu gebruikt als bijgebouw bij de inmiddels herbouwde originele woning. Een aantal is uitgebouwd of aan de oorspronkelijke woning gekoppeld. Kortom, het is geen statisch geheel, maar ‘onze’ noodwoningen zijn een dynamisch onderdeel geworden van de gemeenschap. Bij alle gesprekken met bewoners blijkt hoe belangrijk deze impuls voor het herstel van Imogiri is geweest.

Inmiddels is een aanzet gemaakt voor het bouwen van volwaardige woningen voor mensen die dat nog niet is gelukt en hierop ook nog geen uitzicht hebben. De eerste woning wordt deze maand opgeleverd en is bedoeld voor een gezin dat op dit moment in een tent woont. De foto’s zullen duidelijk maken dat dit weer een belangrijke voortzetting is van ons werk in Imogiri.

Uiteraard zijn alle woningen en noodwoningen ongelofelijk belangrijk voor Imogiri. Toch is het niet te voorkomen dat onze aandacht vooral uitgaat naar de kleuterscholen. Allereerst natuurlijk de school die wij zelf hadden gebouwd en na de aardbeving herbouwd, maar ook de 4 volgende kleuterscholen in diverse stadia van bouw. En dan wordt onze aandacht uiteraard getrokken door de scholen zelf, maar nog veel meer door de kinderen. Het zien van al die lachende gezichten is alleen al de reis naar Indonesië waard. Het plezier dat de kinderen hebben wanneer je ze bezoekt is een waar feest.

Wanneer wij op een dag, op weg naar een ander project, langs ‘onze’ kleuterschool lopen en muziek horen, kunnen we het niet laten en lopen even naar binnen. Vooral onze gevoelens bij het zien van de musicerende kleuters zijn niet te beschrijven. U zult het met de foto’s moeten doen.