Skip to main content

Tag: eten

Uit eten thuis

Voor afgelopen zaterdagavond, 13 februari 2016, hadden we een uitnodiging ontvangen. Thuis bij Hans en Fredie zouden mensen komen koken voor een goed doel, en of we interesse hadden. Nou hebben Hans en Fredie een goede neus voor dat soort zaken, we hadden ze al lang niet gezien en waarom niet? Dus we waren er zaterdagavond in februari, in dat heerlijke huis in Bilthoven. We waren er niet alleen, in totaal waren er meer dan twintig gasten gekomen om zich te laten verwennen en te informeren. Een gemêleerd gezelschap, maar gelet op het netwerk van Hans, was er een relatief groot aantal huisartsen.

Verhaal 26-02-2016 bVreemd is dat wel een heel klein beetje, want je bent dan bij hen – Hans en Fredie – te gast, maar eigenlijk ben je ook te gast van initiatiefnemende kokkin Sonja* en haar staf Silvia en Boelo, en ook een beetje van Ton, de trekker van Stichting Tileng. Nu was natuurlijk heel snel uitgelegd wat ieders rol die avond was: eten en drinken. Alle kosten waren voor rekening van de kokkin, alle opbrengsten – onze bijdrage voor eten en drinken – zouden naar het goede doel gaan, Stichting Tileng.

Het verhaal in het kort: een bezoek aan hun Foster Parents pleegkind in Indonesië ergens eind jaren ’90 – het verhaal vertelt niet hoe ze aan de geschenken kwamen, die ze hadden meegebracht: hoe koop je een geit en kippen en hoe vervoer je ze in een vreemd land? ** – had Ton op het idee gebracht om meer te betekenen voor het dorp. Ze zochten daarop sponsors en begonnen in het klein met de ondersteuning van de bouw van drie stenen woning in plaats van de bamboehutten. Als je gewend bent aan de filmpjes van bijvoorbeeld Tanzania, dan verbaas je je wel over de zorgvuldigheid van het resultaat hier in Tileng op Java. Blijkbaar was Ton ook onder de indruk van de resultaten, want hij liet het er niet bij. Na aanvankelijk het geld op de eigen rekening te hebben beheerd werd een stichting opgericht, en in de afgelopen 15 jaar van het bestaan van de stichting is nu bijna een half miljoen euro besteed aan woningen en schoolgebouwen en aan de ondersteuning van het onderwijs. Inmiddels niet meer alleen in Tileng maar in nog twee andere dorpen op Java. Dit wordt ter plaatse gecoördineerd door Tekad Santos, die de oorspronkelijke pleegzoon was. Een getalenteerde ondernemer mag je stellen, want om het in verhouding met onze situatie te zien: één eenvoudig huis, van het begin, koste daar toen 600 euro. Andere kost dan in Bilthoven.

Kokkin Sonja komt ook via reizen naar Zuidoost Azië in het verhaal. Ze besloot om voor een goed doel te gaan koken, en vond bij Stichting Tileng een bestemming voor de opbrengst.

En wat doe je dus op deze avond? Je eet heerlijk, drinkt naar believen, je ontmoet en spreekt interessante nieuwe mensen in ontspannen sfeer, je hoort het verhaal, je betaalt voor je eten en je weet tegelijkertijd dat het eten geheel getrakteerd is door de gulle gastgevers. Het geld gaat in zijn geheel naar het kleinschalig initiatief op Java.

Vanzelfsprekend is het Indonesisch eten. De koffie konden wij niet afwachten, want de kinderoppas moest worden afgelost. De drie gelukskoekjes die we voor de kinderen hadden meegenomen stelden: heb nooit spijt, je hebt een fantastische verbeeldingskracht, je bent een veelzijdig talent.

Tot ziens lieve mensen.

Kijk ook eens op https://www.tileng.nl/

* Red.: van Bunga Lili ofwel Aanschuiftafel

** Red.: onderweg richting de desa Tileng gekocht en meegenomen in het busje. Zie ook het verhaal “Van bezoek tot stichting”

Ooit een droom gehad die is uitgekomen…………(deel 2)

Zoals gepland, vertrekken we na 4 dagen samen met Santos per auto naar Yogyakarta. Een rit van zo’n 7 uur door prachtig landschap. We krijgen uitgebreid de tijd om onderweg foto’s te maken en genieten met volle teugen van al het moois om ons heen. We rijden door het gebied dat getroffen is door de uitbarsting van de Merapi en weten niet wat we zien. We hadden nadrukkelijk aan de chauffeur te kennen gegeven dat we geen ramptoeristen wilden zijn, maar helaas kon dit stukje van de route niet vermeden worden. Zoals bij ons in de winter de sneeuwhopen langs de weg liggen, zijn het hier de ashopen. De aanblik treft ons diep; geknakte palmbomen, volledig verwoeste oogsten en tentenkampen, waar de vluchtelingen in gehuisvest zijn. De grote legertenten fungeren als gaarkeukens omdat de maaltijden door het leger worden verstrekt. Wat ons nog meer treft, is de solidariteit van de bevolking. Bij stoplichten, op straten en in restaurants wordt geld ingezameld voor de slachtoffers van de ramp. Mensen lopen met zelfgemaakte inzamelingsdozen met de tekst “Merapi” erop. Petje af voor de Javaanse bevolking, die het zelf al niet zo breed heeft en zich zo inzet voor de medemens. Wat kunnen wij veel van hen leren!

In Yogjakarta nemen wij afscheid van Santos en plannen onze bezigheden voor de komende dagen. Samen met Amik, onze chauffeur, brengen wij een bezoek aan Imogiri. Eén van de drie desa’s van de stichting, waar op dit moment o.a. het huizenproject wordt gesteund. Hier ontmoeten we de contactpersoon aldaar, Puri. Met hulp van Stichting Tileng worden de bamboe noodwoningen, die na de aardbeving in 2006 door de stichting gebouwd zijn, vervangen door stenen huisjes. Op dat moment was het vierde huis net gereed en konden we ook hier met eigen ogen constateren dat de steun van Stichting Tileng zichtbaar is.

Tevens bezoeken we de kleuterschool aan de voet van de immense trap, die leidt naar de Sultansgraven. We maken kennis met de kleuterleidsters en mogen een kijkje nemen in de lokaaltjes. De kindertjes zijn gekleed in groen/gele joggingpakjes, hun sportoutfit. Ook hier is mede dankzij de stichting een veilige plek voor de kinderen gecreëerd.

Met een hoofd vol dierbare herinneringen en een intens tevreden gevoel verlaten we Yogyakarta en vervolgen onze reis, want het volgende avontuur wacht op ons. Per boot de Komodo archipel verkennen.

U ziet het, dromen zijn soms géén bedrog. Helpt u mee de droom van Stichting Tileng waar te maken?

Aanschuiftafel Bunga lili

Sinds vorige maand bestaat de mogelijkheid om eens per twee maanden in Lopik aan te schuiven aan de Indische en Thaise eettafel van Sonja van de Lely. De opbrengst van deze zogenoemde “aanschuiftafel” is bestemd voor het werk van de Stichting Tileng. Dit initiatief wordt door ons natuurlijk van harte toegejuicht. Op haar eigen website legt Sonja uit hoe het allemaal zo gekomen is.

“Het initiatief voor de aanschuiftafel is ontstaan tijdens een reis in 2007. In januari van dat jaar maakten wij met mijn ouders (beide al in de 80) een reis naar Indonesië en trokken wij van West- naar Oost-Java, Bali en de Gili eilanden (ten noordwesten van Lombok). Het werd een hele bijzondere reis, want voor de eerste keer ging ik terug naar mijn geboorteland.

Op Midden-Java verbleven wij o.a. in Baturraden, een prachtige plek waar we samen met een gids een wandeling maakten door de prachtige natuur en langs de heetwaterbronnen. Onze gids, Santos, vertelde over de omgeving en over de stichting waar hij in het dagelijkse leven werkzaam is, Stichting Tileng. Wij werden gegrepen door zijn toewijding en enthousiasme, vooral toen hij later op de dag één van de projecten van de stichting aan ons liet zien, een lagere school in Baturraden. Een reis in februari 2008 naar Bali, wakkerde onze plannen om iets te willen doen voor het goede doel weer aan en na terugkeer besloten we de Stichting Tileng op een niet alledaagse manier te ondersteunen. Zo ontstonden de plannen voor een “aanschuiftafel”. Indisch (oosters) koken voor een klein aantal betalende gasten, waarvan de opbrengst naar de Stichting Tileng gaat.”

Meer informatie over de “aanschuiftafel” op www.bungalili.nl.