Skip to main content

Tag: kinderen

Ondernemen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) neemt een belangrijke plaats in binnen bedrijven. Het betekent verantwoordelijkheid nemen als bedrijf, maar het levert ook meer klanttevredenheid op en een positieve bijdrage aan het bedrijfsimago. Het draagt bij aan uw ambitie, aan groei en aan succesvol zijn.

Waarom ondernemen op niveau?

Onze  ondersteuners van het eerste uur hebben ook ambitie. Zij willen ook dat kinderen in volle bloei komen! Kinderen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden verdienen voeding, gezondheidszorg en onderwijs. Een veilige leefomgeving waar ze liefde ervaren en doorgeven. Luisteren naar kinderen en samen armoede en onrecht aanpakken. Dat waarmaken is het mooiste wat je kunt doen.

Ondernemen op niveau met Stichting Tileng betekent niet alleen toegang tot de lokale markt, relatiebeheer, image building en invulling geven aan het MVO-beleid. Ondernemen op niveau betekent ook een extra dimensie voor uw bedrijf, door het te verbinden aan het leven van jonge en kwetsbare kinderen.

Samen ondernemen met ambitie

We lichten onze aanpak graag toe in een persoonlijke kennismaking, om te kijken op welke manier uw bedrijf en Stichting Tileng complementair aan elkaar kunnen zijn. Met uiteindelijk het doel: Elk kind tot bloei!

Bel voor meer informatie naar: +31 (0)180 -744 285 (alleen tijdens kantooruren) en vraag naar Cees van der Jagt of mail naar vdjagt@tileng.nl.

Wie gaat op deze uitnodiging in?

En toen de praktijk!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Bijna 2 jaar geleden ging ik voor de 2de keer naar Java. Dit keer met een vriendin. We wilden elkaar de plekken laten zien waar onze ouders gewoond en gewerkt hadden.

Maar we gingen natuurlijk ook de plaats bezoeken waar mijn vriendin, na de oorlog, is geboren en 9 jaar gewoond heeft. Maar er was nog een plaats waar zij perse naar toe wilde : Baturraden. Zij was er een keer eerder geweest en had Santos (general manager van de stichting in Indonesië) ontmoet. Die zou en moest ik ook ontmoeten. In het vliegtuig las ik informatie over Stichting Tileng . De doelstelling sprak me direct erg aan. Ik kom namelijk uit een familie van onderwijsmensen. Dat deze stichting zich onder andere hard maakt om het onderwijs in een aantal desa’s te verbeteren, sprak me daarom erg aan.

En toen de praktijk! De hartelijkheid van de ontvangst door Santos en zijn vrouw Succi vergeet ik nooit meer, om over het overheerlijke eten maar te zwijgen, 7 dagen lang. Ik droom er nog van!

Maar we werden natuurlijk op sleeptouw genomen door Santos. We bezochten een aantal scholen, zowel de kleuterscholen, als scholen voor de oudere kinderen. Ik zag mooi onderhouden, in vrolijke kleuren geverfde gebouwen, maar bovenal : enthousiaste en gemotiveerde leerkrachten. Daarnaast was er lesmateriaal dat ik op andere scholen die ik bezocht had, niet gezien had.

Wat ik heel erg bijzonder vond, was dat op een van de scholen, eentje midden in het bos, een groepje kinderen met een verstandelijke beperking les kreeg. Ze zaten in de open lucht, op een kleed dat op de grond lag, te werken met ontwikkelingsmateriaal. De juf werd geassisteerd door één van de ouders van de leerlingen. Met een eindeloos geduld werd geprobeerd de kinderen letterlijk en figuurlijk bij de les te houden. Maar als ze het nodig hadden een rondje te lopen, was dat ook goed.

Er waren ook leerlingen bij die naast de verstandelijke beperking een autistische stoornis hadden. Na meer dan 40 jaar gewerkt te hebben bij een organisatie die hulp biedt aan mensen met een verstandelijke beperking, was ik blij verrast dat deze groep kinderen hier zoveel persoonlijke aandacht kreeg. Op geen enkele andere school op Java had ik dat eerder gezien.

Opvallend was het de mensen die op de scholen werkten niet de indruk wekte zich afhankelijk te voelen doordat ze ondersteund werden door de stichting Tileng, maar dat ze juist een grote mate van zelfbewustzijn uitstraalden.

Trots op het werk dat de deden. Zich ervan bewust dat ze bezig waren met werk van wezenlijk belang. Ze werkten aan een betere toekomst voor zoveel kinderen!
Groetjes, Anje

Als ik er weer terugdenk aan ………

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als ik weer terugdenk aan mijn verjaardag op 11 mei jl. in Baturraden blijft dat toch een bijzondere gebeurtenis, die ik maar niet uit mijn hoofd kan ‘deleten’. In mijn verhaal over het recente onverwachte werkbezoek (deel 4) heb ik er al een stukje over geschreven:

IMG_0292“De ochtend voor mijn vertrek wachtte mij een grote verrassing. De kinderen en de bewoners uit Baturraden Kemutug Lor kwamen mij onder begeleiding van de kleuterdrumband feliciteren met mijn verjaardag. Een onvergetelijk moment. Ik kreeg taarten en mooi opgemaakte rijstschotels. Dit alles hebben we lekker met elkaar opgegeten. Een ieder genoot ervan. Dat was af te lezen op de gezichten van de kinderen. Daarnaast hadden alle kinderen van de kleuterschool cadeautjes voor mij meegenomen. Ook kreeg ik cadeaus van de leraren van de lagere scholen. Een ochtend om nooit te vergeten.”

Elke ochtend, ook deze ochtend, wordt ik standaard om zes uur wakker in Santos Home Stay in Baturraden. Dat is al jaren zo. Ik ga dan gelijk buiten zitten in een sportbroekje en T-shirt. Ik kijk dan mijn e-mail na, hou FB up-to-date en werk aan mijn verhalen en rapportages onder het genot van lekkere thee. Na een uurtje krijg ik mijn ontbijt. Heerlijke Nasi Goreng van Suci, de vrouw van Santos. Zo tegen een uur of tien, als het hoognodige gedaan is, volgt de mandi. Dus allemaal lekker pelan pelan.

IMG_0380Maar op die ochtend van de elfde dacht ik: er broeit iets. Laat ik maar naar de mandi gaan zodat ik aangekleed ben voordat er ook maar iets kan gebeuren. Santos zei “Pa, ga je nu al naar de mandi?”. Ik zei “ja joh, dan ben ik bijtijds klaar, zodat ik kan gaan inpakken”. Immers ik vertrok die middag van Baturraden naar Yogyakarta om van daaruit de reis naar Nederland te maken. Mijn voorgevoel was juist. Terwijl ik mij af stond te drogen hoorde ik ineens een drumband aankomen die “happy birthday to you” speelde. Dat was dus snel aankleden. Daardoor zat mijn T-shirt achterstevoren, wat buiten weer voor de nodige hilariteit zorgde. Maar goed, buiten aangekomen zag ik de drumband van de kleuterschool Perwiti Kemutug Lor aankomen, met daar achter zowat alle mensen van Baturraden Kemutug Lor. Hou het dan maar eens droog. Het optreden werd ook nog een paar keer herhaald.

IMG_0391Ik kreeg taarten en grote schotels met rijst. Te gek voor woorden. Ik besloot snel dat we de taarten en de rijst maar met z’n allen moesten opeten. Dat gebeurde met instemming van de kleuters en alle anderen. Het werd een grote smulpartij. Men krijgt immers niet elke dag taart en van die heerlijke gele rijst. Taarten en rijst die ze uiteindelijk met z’n allen hadden verzorgd en bezorgd.

 

 

IMG_0389Een groot feest. Daar hoorde natuurlijk ook cadeautjes bij. De kinderen van de kleuterschool hadden allemaal een cadeautje voor mij ingepakt met daarbij de felicitatie en een mooie tekening. Ze hadden hun best gedaan om het mooiste pakketje te maken. Ik denk dat ze zelfs kleine dingetjes van zichzelf hadden ingepakt. Iets van het weinige dat ze hebben toch weggeven. Is het mooi of niet. Ik was er in ieder geval stil van. Ik heb de cadeautjes allemaal mee naar Nederland meegenomen.

Ik moest dit verhaal nog een keer wat uitgebreider kwijt en deze voor mij bijzondere belevenis met jullie delen. Zo’n gebeurtenis geeft mij nog meer kracht om met het werk van Stichting Tileng door te gaan. De kinderen verdienen het om iets terug te krijgen. Wij kunnen er alles aan doen hen een betere toekomst te geven en daar kan een ieder ons mee helpen. Jullie ook!


Er volgt nu een korte pauze in verband met vakantie. Tot over een aantal weken.

Voortgang Scholarshipproject ……………..

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De afgelopen periode hebben wij een aantal succesverhalen kunnen plaatsen over de oplevering van een bad- en wasgelegenheid en de kleuterschool Pelita Hati. Daar zijn wij natuurlijk bijzonder trots op, maar het is goed om ook af en toe stil te staan bij continu doorlopende projecten die, vaak in stilte en op de achtergrond, zeer belangrijke resultaten boeken.

Eén van die projecten is het verstrekken van studiebeurzen (de ‘Scholarships’), die nu al ruim zeven jaar bestaan en zeer belangrijk zijn voor toekomst van ‘onze’ kinderen in Indonesië.

Even een paar feiten:

·        In totaal hebben we al meer dan EUR 35.000 aan studiebeurzen verstrekt.

·        Op dit moment hebben we 24 leerlingen in het programma, waarvan er 2 aan een universitaire opleiding bezig zijn .

·        Van deze leerlingen worden er 9 gesponsord door een aantal fantastische donateurs.

·        Een studiebeurs kost tussen de EUR 175 en EUR 500 per jaar, afhankelijk van het soort onderwijs.

·        Voor een universitaire opleiding is dat circa EUR 2.000 per jaar.

Allemaal interessante feiten, maar het gaat natuurlijk niet alleen om de getallen. Het gaat om de kinderen. Kinderen die dankzij een studiebeurs naar school kunnen, terwijl ze anders het risico zouden lopen, dat ze – uitsluitend  om  financiële redenen – van school gehaald worden.

Bij ons heeft de Goedheiligman de afgelopen dagen weer ruimschoots gestrooid met cadeaus voor onze kinderen. Een prima traditie, waar onze kinderen veel plezier aan beleven. In Indonesië gaat het vaak om meer basisvragen, zoals: kan ik wel naar school? Voor velen is dat gelukkig mogelijk, maar sommigen hebben daarbij hun eigen Sinterklaas nodig.

Ook u kunt ons helpen het programma uit te breiden door een leerling te sponsoren. Neem daarvoor contact op met vdjagt@tileng.nl.

Stichting Tileng verstrekt ook uit eigen middelen een aantal studiebeurzen. U kunt dit uiteraard ook ondersteunen door overmaking van een bijdrage op rekening 1237.98.965 o.v.v. Scholarships.

 

Waarom mijn broertje en ik ………..

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Waarom mijn broertje en ik hebben besloten om de andere kinderen te helpen

Op een dag kregen mijn broer en ik op onze school een filmpje te zien. Er was een man die naar Afrika ging om daar met mensen te praten. De mensen waren heel arm. Hij ging praten met een kleine jongen en vroeg hem hoe zijn dag ging. De jongen zei dat hij elke dag moest werken en dan nog de hele dag ook. De journalist vroeg hem nog of hij vaak speelde met zijn vrienden. De jongen had geen vrienden omdat hij daar geen tijd voor had. Hij moest de hele tijd alleen maar werken. Er waren nog veel andere kinderen in dit filmpje die zo een leven hadden. Ik vond het heel erg zielig voor hen.

Daarna was ik op internet en zag ik een plaatje van een kleine jongen uit het weeshuis. Hij had zijn moeder op de grond getekend met krijtjes en is naast de tekening gaan liggen. Hij viel in slaap naast de tekening. Dat raakte me echt heel diep. Al deze beelden waren een van de redenen dat ik geld aan een goed doel gaf… Zo veel kinderen op de wereld leiden heel erg. Ik vind het echt triest.

Sindsdien geven mijn broertje en ik elke jaar met Sinterklaas geld aan het goede doel – Stichting Tileng – in plaats van cadeautjes voor ons te  kopen.

 

Schilderijen te koop

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

schilderijen totaal 360

Het is van de leerlingen een van de manieren om hun dank over te brengen  voor wat de stichting met behulp van sponsors en donateurs in Nederland mogelijk hebben gemaakt.

Uly Amalia Sari, een leerlinge van de 5e klas van ‘Pamijen 2’ zei onder andere: “Onze school is  veranderd. We hebben weer een veilig gevoel en de vloer van onze klas is niet meer vies. We voelen ons zo gelukkig. En vol enthousiasme kunnen we aan onze studie werken.”

Ik vind het van belang nog eens te herhalen, dat deze lagere school en andere scholen niet herbouwd hadden kunnen worden zonder de steun van  sponsors en donateurs en met de geweldige inzet en participatie van de mensen uit Baturraden zelf. Immers, die inzet en participatie is van groot belang om de projecten de projecten te laten zijn van de bewoners zelf.

De stichting verkoopt de schilderijen aan de hoogste bieder met een ondergrens van € 50,- per stuk. Maak uw bod bekend via info@tileng.nl en wij nemen contact met u op.

Stel de kinderen van de lagere school niet teleur. Doen!

TK PKK 36 Pajimatan, Girirejo, Imogiri

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zoals ik eerder schreef, zijn we na onze rondreis op Sumatra naar de desa Imogiri op Java gegaan. Imogiri maakt deel uit van het district Bantul en ligt ongeveer 15 kilometer ten zuiden van Yogyakarta.

Doordat de eindejaarsceremonie van de eerste door ons gebouwde kleuterschool was uitgesteld, kon ik als voorzitter van de stichting daarbij aanwezig zijn. De kinderen voerden in traditionele kledij diverse dansen uit en zongen versjes. Het programma duurde ruim twee uur. Aan het eind van de ceremonie reikte ik diploma’s uit aan de kinderen die de kleuterschool verlaten om na de vakantie naar de lagere school te gaan.

Ook van deze ceremonie zijn videobeelden gemaakt die ik u ook niet wil onthouden.

Klik hier voor de videobeelden.

Uit de videobeelden van de afgelopen weken hebt u een aardig beeld kunnen krijgen van het werk van Stichting Tileng op Java.

Scholarships Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zoals u misschien weet,  krijgt Stichting Tileng ook verzoeken uit Indonesië om schoolgeld te betalen voor leerlingen. Het zijn leerlingen die goed kunnen leren, maar die door geldgebrek zouden moeten stoppen. Het gaat ondertussen om acht leerlingen.

Een zestal donateurs heeft de stichting laten weten deze kinderen via de stichting  te ondersteunen. Een geweldig initiatief nietwaar?

De kinderen wonen allemaal in de desa Baturraden; het gaat om Agun Setiono, Dani Nurhidayat, Fendi Jumianto, Leni Nurhasanah, Ridlo Pandu Santosa, Syarif Santosa, Sukini en Susiani Martika Santosa.

De hoogte van de definitieve bijdrage zal nog in overleg met onze lokale vertegenwoordigers worden vastgesteld. Gezien de verslechterde economische situatie in Baturraden, verwachten wij dat de definitieve aanvragen dit jaar hoger zullen liggen dan vorig jaar. De Stichting Tileng zal deze verhogingen voor haar rekening nemen, zodat de bijdrage van de sponsors op € 115 per kind per jaar kan blijven staan.

Als u dit leest en denkt: “Hier wil ik ook wel een bijdrage aan leveren”, neemt u dan contact op met onze penningmeester Cees van der Jagt (vdjagt@tileng.nl). Help ook deze leerlingen. Verbeter de wereld en begin bij de jeugd.

Geef mensen geen vis

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

“Geef mensen geen vis, maar een hengel, zodat ze zelf kunnen vissen”. Nog steeds èèn van de twee motto’s van de Stichting Tileng, naast “Verbeter de wereld en start bij de kinderen”.

Met andere woorden, maak mensen niet afhankelijk, maar laat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven.

Zo gaat dat ook met het “Buffelproject” in Tileng en Manggung, twee van de zestien woongemeenschappen in de desa Tileng.

We hebben van  tevoren met hen afgesproken dat de koeien (sapi’s)  via een fokprogramma moesten gaan zorgen voor een economisch betere gezinssituatie. De op dit moment aanwezige koeien (85) zorgen daar nu ook voor in Tileng en in Manggung.

Binnenkort hopen wij, als we de herbouwprojecten in Imogiri op de rails hebben gezet, het groene licht te kunnen geven voor de aanschaf van koeien voor weer andere woongemeenschappen in de desa Tileng. Dat gebeurt zodra daar voldoende financiële middelen voor beschikbaar zijn.

Ook in die woongemeenschappen zal het motto van toepassing zijn:  “Geef mensen geen vis, maar een hengel, zodat ze zelf kunnen vissen. “

Wij houden u op de hoogte.