Skip to main content

Tag: projecten

Wat begon met een droom

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is bijna twintig jaar geleden dat mijn vader op het idee kwam om mensen op het Indische eiland Java te helpen. Het idee ontstond in een klein armoedig huisje. Slapen kon hij niet, die nacht. Muizen renden over de balken boven zijn hoofd, insecten en dan nog die drukkende warmte. Tijdens het draaien, woelen en denken, keek hij die nacht onder de muren door naar buiten. In het donker zie je niet zo veel, lijkt alles in orde. Bij zonsopgang zag hij weer hoe moeilijk het bestaan voor de mensen in Manggung was. Hij moest en zou hier iets aan doen. Eenmaal thuis werd een stichting opgezet, Stichting Tileng, fondsen geworven, website, huisstijl en verhalen verteld, de stichting aan de man gebracht.

In de afgelopen 20 jaar werden er, al dan niet uit nood, huizen gebouwd, scholen opgeknapt en uitgebreid, leraren en leerlingen ondersteund met aanvullende salarissen en scholarships. Betaalden we af en toe een medische ingreep, zorgden we voor kleding, boeken, schoolspullen en brillen. Een waanzinnig resultaat is geboekt met de door ons bedachte Buffelbank en er werden verschillende mooie samenwerkingsprojecten opgezet. Neem de Groene School in Baturraden en de mooie samenwerking met de Bouworde Vlaanderen, die ieder jaar met een paar groepen vrijwilligers werkzaamheden verricht bij onze scholen. Allemaal projecten waar we meer dan trots op kunnen zijn. Resultaten waar we 20 jaar geleden alleen maar van konden dromen. De droom van mijn vader om de omstandigheden van de bevolking te verbeteren? We kunnen zeggen dat we dat in de eerste 20 jaar van het bestaan van Stichting Tileng waar hebben gemaakt.

Kan het nog mooier? Dat vraag je je ieder keer af als je langs de projecten loopt, de blije kinderen in de scholen ziet zitten en over de speelplaatsen ziet rennen. Gelukkig kan ik zeggen dat het inderdaad nog mooier kan. Neem het verhaal van Santos. Veel donateurs kennen Santos, een Nederlands sprekende gids in Baturraden, die niets liever doet dan je meenemen, de natuur in, verhalen vertellenen als je dan bijna aan het einde bent, dan moet hij je nog even vertellen dat hij ook werkt voor ‘zijn’ stichting Tileng, opgericht door Pak Ton (Pa Ton). Santos is onze vertegenwoordiger in Baturraden. We hebben hem leren kennen als uitbater van een tokootje van een paar vierkante meter, direct aan de weg, geen enkele luxe, werken, eten, slapen in een klein hokje. Overdag de toeristen rondleiden, mooie wandelingen door de sawa’s. Dat was het leven van Santos. Als er één man is, die een droom waar heeft gemaakt, dan is het Santos.

Santos: “Dankzij de jarenlange steun van Stichting Tileng heb ik nu een respectabele warung en kunnen we onafhankelijk verder.”

Met de hulp van onze Stichting, maar vooral door het harde werken van Santos en zijn vrouw Suci, bestaat de kleine toko niet meer. Zij kochten een huis met winkel, begonnen een Homestay en later een cateringbedrijf. Het ondernemen zat hen duidelijk in het bloed. Elke keer als er een management fee overgemaakt werd, de beloning na het succesvol afronden van een van de projecten voor onze stichting, werd het zorgvuldig geïnvesteerd in iets wat voor meer inkomen zou zorgen. Het resultaat is verbluffend en overtreft ieders verwachting. Ik ga u hier niet meer over vertellen, dit moet u zien. Neem de tijd om bijgevoegde video te bekijken. Santos zal u met trots vertellen hoe ver hij is gekomen.

Je gelooft je ogen niet

Als voorzitter van Stichting Tileng draag ik deze video op aan mijn vader Ton Lange, ere wie ere toekomt, en sluit ik graag af met de volgende zin, waarvan ik zeker weet dat hij hem gebruikt had als dit één van zijn weekend verhalen was:

“Er wonen dromen, duizend dromen in je hoofd. Zo mooi, zo mooi, dat je je ogen niet gelooft.”

– Aart Staartjes

Mijn liefde voor Java

Geschreven door Cees van der Jagt op . Gepost in Weekendverhalen.

(Deze column verscheen op 23 januari 2019 in de ‘IJssel en Lekstreek’)

Behalve uitvaartverzorger voor mijn eigen uitvaartonderneming, ben ik ook donateur voor Stichting Tileng. De stichting probeert de leefomstandigheden in dorpen op Java te verbeteren door het financieel mogelijk maken van projecten die door de bevolking zelf worden aangedragen. Vaak vragen mensen mij hoe mijn passie voor Stichting Tileng is ontstaan. Het is een bijzonder verhaal dat begon toen ik oprichter Ton Lange ontmoette.

In een urn naar Java
In 2014 startte ik mijn eigen uitvaartonderneming, Monuta Monique Maurik. Via via kwam ik in contact met Ton Lange. Het klikte meteen. Hij was een sparringpartner voor mijn onderneming en dat was fijn. Toen ik een open dag organiseerde kwamen Ton en zijn vrouw Wil ook. Hij wees een kleine urn aan en zei: “Als ik ooit ga hemelen dan wil ik dat ik in één van deze urntjes naar Java gebracht worden om daar uitgestrooid te worden. “Waarom Java?”, vroeg ik?

Hechte vriendschap
Ton vertelde over zijn Stichting Tileng op Java. Na dat gesprek volgde er nog veel lange gesprekken over zijn stichting, mijn onderneming, onze onzekerheden en toekomstplannen. Er ontstond een hechte vriendschap. Stichting Tileng zorgt ervoor dat er huizen en scholen gebouwd worden op Java, maar ook dat de bevolking inkomen ontvangt.

Uitvaart van een vriend
Niet lang daarna werd een nachtmerrie werkelijkheid. Ton werd ziek en overleed. Ik verzorgde de uitvaart van mijn goede vriend en kon mijn professionaliteit goed bewaren. Maar tijdens het zelfgeschreven nummer van muzikant en ambassadeur Wouter Muller, brak ik in tranen uit.

Dankbaar en trots
Een tijd later, tijdens een herdenking voor Ton raakte ik in gesprek met zijn zoon, Remco Lange. Op dat moment had ik nog geen goed beeld bij wat de Stichting precies doet. “Eigenlijk moet je gewoon eens mee naar Java, Monique,” zei Remco enthousiast. En zo impulsief en spontaan als ik ben zei ik volmondig ‘ja’. Sinds deze reis ben ik Stichting Tileng alleen maar meer gaan steunen. De gesprekken met Ton mis ik enorm. Ik ben erg trots op zijn mooie stichting. Wanneer ik op Java ben, voel ik dat hij er bij is. Ik ben dankbaar, trots, emotioneel en blij dat ik alle verhalen nu van dichtbij mee mag maken. Zo zorg ik er met mijn bijdrage voor dat Wengku de kans krijgt om naar school te gaan. Ton heeft zijn liefde voor het land weten over te dragen. “Bedankt lieve Ton”.

Tekad Santos

Komt Santos naar Nederland? Oftewel het succes van Stichting Tileng.

Geschreven door admin op . Gepost in Weekendverhalen.

Inmiddels ruim 15 jaar geleden heeft Stichting Tileng een enthousiaste jongeman een steuntje in de rug gegeven bij het opbouwen van een bestaan voor hem en zijn gezin. Deze jongeman was Tekad Santosa, bij velen beter bekend als Santos.

Santos heeft, samen met zijn vrouw Succi, in die jaren heel hard gewerkt aan de opbouw van zijn droom, Warung Putri Gunung. Een fantastische eetgelegenheid waar voortreffelijke Javaanse specialiteiten gegeten kunnen worden. Zodra Santos financieel voor zichzelf kon zorgen heeft Stichting Tileng de materiële ondersteuning uiteraard beëindigd, maar we zijn Santos in al die jaren blijven ondersteunen met raad en daad en door aan iedereen te vertellen hoe lekker je bij Santos en Succi kan eten.

Het is hartverwarmend om te zien dat Santos altijd het gevoel heeft gehouden dat hij iets terug zou moeten doen voor de stichting en bovenal voor ‘zijn’ Baturraden. Hij heeft dat gedaan door zich altijd met hart en ziel in te zetten als contactpersoon en coördinator op Java voor Stichting Tileng, en door het aannemen van zoveel personeel in zijn bedrijfje als maar verantwoord was. Op dit moment werken er 28 mensen in de warung! Wij hopen dat hij beide nog jaren kan blijven doen.

Nu heeft Santos nog een droom. Hij wil graag met zijn vrouw naar Nederland komen om daar samen zelf het land te zien dat mede aan de basis van zijn succes heeft gestaan. Na jaren hard sparen voor de tickets ziet het er naar uit dat het in 2019 gaat lukken. Voor de goede orde, hij heeft dit geheel op eigen kracht bij elkaar gespaard, zonder financiële steun van Stichting Tileng of wie dan ook. Wij zijn ontzettend blij en trots dat het hem is gelukt en zullen hem uiteraard bij aankomst verwelkomen.

Natuurlijk mogen wij niet verwachten dat iedereen die wij als Stichting Tileng ondersteunen uiteindelijk bereikt wat Santos heeft bereikt, maar hij is wel het bewijs dat het kan. Dat is voor ons dan weer een extra motivatie om te blijven doen waar we mee bezig zijn: De mensen van ‘onze’ desa’s op gang helpen om een beter bestaan voor zichzelf en hun omgeving op te bouwen.

Op weg naar kippenvel

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Op 18 november jl. ben ik samen met onze penningmeester Cees van der Jagt in het vliegtuig gestapt. Voor het tweede jaar op rij een bezoek aan onze werkgebieden. Dit jaar extra spannend, omdat we voor het eerst twee donateurs mee hadden. Ook mijn moeder is mee geweest. Voor haar was het een extra beladen reis, de eerste keer zonder mijn vader naar zijn geliefde land en zijn projecten. Emotioneel maar mooi, dat is het geworden.

Eerder dan gepland een tweede bezoek in relatief korte tijd. Was er dan zoveel te doen? Ging het niet goed? Zeker, er was veel te doen. Veel gaat er goed, misschien wel beter dan ooit, maar we hadden veel zaken te bespreken. Daarnaast wilde we dit jaar ook heel graag naar de andere twee werkgebieden. Tenslotte zijn we vorige jaar alleen maar bezig geweest in Baturraden. Niet zo gek als je bedenkt dat daar onze vertegenwoordigers zitten. Vorig jaar hebben we het team aangepast, de werkwijze doorgenomen en stevige discussies gevoerd over de onderlinge communicatie. Daar zijn in het afgelopen jaar nog wat aanvullende uitdagingen uitgekomen en die konden we nu mooi bespreken.

Ook in Imogiri en Manggung (Tileng) hebben we goede gesprekken gehad. Ondanks dat we daar al even niet meer in levende lijve geweest waren, zijn we met open armen ontvangen. Van de ene verbazing in de andere gevallen. Goed gesprekken gehad en de vooruitzichten voor de toekomst zijn goed.

In de komende periode gaan we je alles vertellen, alles met je delen, doormiddel van verhalen, foto’s en video’s. We hebben veel materiaal verzameld, meer en anders dan normaal, om je ook eens op een andere manier inzicht te geven in ons werk. Natuurlijk hebben we de scholen bezocht, de lopende projecten bekeken, maar dit keer heb ik ook de donateurs geïnterviewd.

We zijn met mooie dingen bezig en kunnen je vertellen dat we je echt gaan verwonderen, kippenvel momenten tijdens de gesprekken met onze vertegenwoordigers, succesverhalen die ons hebben doen verbazen, antwoorden op vragen waar we nu nog van onderste boven zijn. We gaan het allemaal met je delen. We staan aan de vooravond van wat een mooi 2019 belooft te worden. Blijf ons volgen, blijf ons steunen.
We hebben van diverse mensen vernomen dat we net even iets te weinig van ons laten horen. Dat nemen we serieus op en gaan we mee aan de slag. Diegene die ons daar op gewezen hebben willen we hiervoor bedanken. Kijk kritisch mee en help ons om het mooie werk, waar 20 jaar geleden mee is begonnen, voort te zetten.

Fijne dagen, een goed uiteinde, een gezond en indrukwekkend 2019 en tot snel!

– Remco Lange, voorzitter

Bezoek aan Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Afgelopen september was ik, voor vakantie, op Java. En als ik in Indonesië ben dan breng ik ook een aantal dagen door in Baturraden. Een weerzien met Tekad Santos ( general manager in Indonesië) en Deskart Djatmiko  (manager back office), het bekijken van een aantal van onze projecten, de mooie wandelingen in de omgeving en niet te vergeten, het heerlijke eten in de warung van Santos en Succi, het is meer dan de moeite waard om daar te zijn!

Ook deze keer brachten we een bezoek aan de Groene School. In een adembenemende omgeving ligt deze basisschool waar, uiteraard, ook veel buitenlessen worden gegeven. Het bijzondere van deze school is niet alleen de ligging, maar vooral ook dat er plaats is voor iedereen. Maakt niet uit welk geloof je hebt en voor geestelijk gehandicapten is er speciale zorg en aandacht.

Vervolgens brachten we een bezoek aan de basisschool SD Negeri 1, Kemetug Lor. Hier waren 3 vrijwilligers van Bouworde Vlaanderen hard aan het werk. De school wordt uitgebreid met een kantoortje zodat de plek waar nu het kantoor zit weer een klaslokaal kan worden. We werden gelijk gespot door een onderwijzeres die de leerlingen ook liedjes in het Nederlands leert en uiteraard moesten wij de klas in om te horen hoe goed ze dat al kunnen.

In 2004 zijn we begonnen met de Buffelbank in Manggung in de desa Tileng en sinds enige jaren heeft ook Baturraden een eigen buffelbank. Stichting Tileng stelt een koe ter beschikking welke verzorgd wordt door een boer. Het kalfje wordt eigendom van de boer en de koe kan weer door naar de volgende boer. Ook onze ambassadeur Wouter Muller heeft een koe gedoneerd en ik heb voor mijn verjaardag een koe gekregen. Op de foto staan ze gezusterlijk naast elkaar. Misschien ook een ideetje voor u, om voor de feestdagen of voor uw verjaardag geld te vragen voor een koe voor Stichting Tileng!

Gaat u een keer met vakantie naar Indonesië, breng dan ook een bezoek aan Warung Putri Gunung in Baturraden. Daar kunt u niet alleen heerlijk eten, maar ook kennismaken met Santos. Hij zal u graag rondleiden in het mooie Baturraden en een aantal projecten van Stichting Tileng laten zien!

 

Ellen Mierop

Het verhaal ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als je luistert naar het verhaal van Stichting Tileng dan gaat er een nieuwe magische wereld open. Het is alsof je deel uitmaakt van het verhaal en die stichting, alsof het jouw verhaal of stichting is.

Verhalen inspireren, bieden troost, of laten ons lachen. Een verhaal leeft omdat het samen met toehoorders pas echt een verhaal wordt. Een verhaal ontstaat uit het samenspel van de verteller en zijn sponsoren en donateurs, deze gezamenlijke ervaring is een echte belevenis!

Een verhaal kan steeds herhaald worden en toch zal het nooit hetzelfde zijn.

Ik vind het een uitdaging om zowel bij sponsors en donoren iets in beweging te zetten, iets los te maken wat tot verdieping en verbreding van hun eigen belevingswereld leidt. Door met verhalen over de werkzaamheden van de stichting aan te roeren. De mensen en de leefomstandigheden van die mensen. Ja, dit in ons werkgebied de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

De bewoners van de desa’s weten uiteraard maar al te goed op welke wijze zij hun woon- en leefomstandigheden willen en kunnen verbeteren. Stichting Tileng steunt dan ook alleen die projecten, die door de mensen uit de desa zelf bij de stichting worden ingediend.

Dit gebeurt (met  medewerking van het dorpscomité) via het Management Team van de stichting in Indonesië, door middel van een totaal uitgewerkt projectplan met begroting. Deze actieve betrokkenheid van de mensen in de desa’s zorgt ook op langere termijn voor een structurele verbetering van hun leef- en woonsituatie.

Alle ingediende projectplannen worden individueel beoordeeld, waarbij de volgende criteria worden gehanteerd:

  • Voldoet het project aan de doelstellingen van Stichting Tileng?
  • Is er voldoende draagkracht onder de bevolking?
  • Is het budget van het project realistisch?
  • Zijn er geen overbodige uitgaven opgenomen?
  • Is het Management Team volledig bij met rapporteren?
  • Zijn er voldoende middelen beschikbaar?

Slechts als aan al deze voorwaarden wordt voldaan, kunnen aanvragen worden gehonoreerd.

Het fantastische aan ons werk is de helpende hand en het verbindende element zijn.

Een verjaardag voor Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Vorige maand werd ik weer eens jarig. Niets bijzonders zou je denken, dat gebeurt zo’n beetje één keer per jaar toch? ‘Weet je al wat je dit jaar met je verjaardag gaat doen?’, vroeg mijn vrouw al in maart. Nou niks bijzonders, zei ik. ‘Maar je wordt dit jaar zeventig!’ Kennelijk vond zij dat een reden voor iets bijzonders. Eerst zag ik dat zelf niet zo, maar tegen de tijd dat ik jarig zou worden kreeg ik meer van die vragen. Zeventig is dan toch een ander verhaal dan 69 of 71 jaar oud worden. Ik dacht er wat meer over na en blikte daarbij onder andere terug op mijn 60 ste verjaardag.

Dat is tien jaar geleden en kort daarvoor had ik ja gezegd tegen de voorzitter van Stichting Tileng, Ton Lange, die mij had gevraagd of ik ambassadeur voor de Stichting Tileng wilde worden. Het bracht mij toen op het idee om die rol als ambassadeur te combineren met een benefietconcert voor Tileng op mijn 60 ste verjaardag.

In een mooi theater in Enschede gaf ik een verjaardagsconcert met Ernst Jansz en mijn band voor een vrijwel uitverkochte zaal. Om het verband met Tileng te leggen vertelde Ton Lange met behulp van dia’s over de steun die geboden wordt aan de projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. Al met al een succesvolle avond en een bijzondere verjaardag.

Die herinnering stimuleerde mij om na te denken over een soortgelijke avond voor mijn 70ste verjaardag. Zo gezegd, zo gedaan.

Op 13 mei jl. kwamen ruim zestig mensen bij elkaar in het sfeervolle Vestzaktheater in Enschede voor een benefietavond voor Stichting Tileng. Zoals de naam van het theater al doet vermoeden is dat een heerlijk kleinschalig theatertje en heel geschikt voor een gezellige avond onder elkaar. Ik had vele vrienden en kennissen uitgenodigd om in ruil voor een donatie voor Tileng een film te bekijken over een reis die ik in 2008 maakte naar Bali. Met het Colourful City Koor uit Nijmegen en enkele andere muzikanten gaven we daar diverse concerten voor de lokale bevolking en maakten we uiteraard kennis met de boeiende Balinese dans en muziekcultuur op dit prachtige eiland.

De film werd zeer gewaardeerd door de aanwezige verjaardagsgasten. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om enkele liederen ten gehore te brengen en ook iets te vertellen over de projecten die Tileng in haar werkgebied ondersteunt. Net zoals Ton Lange dat 10 jaar geleden had gedaan.

De aanwezigen waardeerden hun komst naar het Vestzaktheater met een donatie van 750 euro. Een pracht resultaat voor een prachtige avond. Het is inmiddels in grote dank ontvangen door de penningmeester van de Stichting Tileng. En ik kan terugkijken op een mooie verjaardagsavond met een mooie opbrengst voor Tileng.

Dus als u als sympathisant van de Stichting Tileng ooit nog eens iets bijzonders heeft te vieren, is dit misschien een idee dat navolging verdient? Een verjaardag voor Tileng?

Ik hoop van wel, want het mooie werk wat er in de desa’s van Tileng, Baturraden en Imogiri mee gebeurt, verdient dat zeker.

Kumpulan 2017

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een aantal onder u vraagt zich – terecht – af, of er dit jaar nog een benefiet-kumpulan ten bate van Stichting Tileng wordt georganiseerd. Het is al mei en u heeft nog niets van ons gehoord! Ja, het is zeker de bedoeling om dit jaar weer een gezellige kumpulan te organiseren. Wij zijn echter nog op zoek naar een geschikte locatie met voldoende gratis parkeergelegenheid in de buurt en die ook met openbaar vervoer te bereiken is. Weet of heeft u een geschikte locatie voor onze kumpulan?

Of organiseert u zelf een kumpulan of pasar en mogen wij bij u ‘aanschuiven’? In het verleden hebben wij ook wel op uitnodiging deelgenomen aan een kumpulan of pasar, die georganiseerd werd door sympathisanten van de stichting. Zij stelden ruimte en tijd beschikbaar en nodigden ook de artiesten uit. Uiteraard houden wij ons ook hiervoor van harte aanbevolen en helpen we graag mee met de organisatie hiervan. Als wij plaats hebben voor een tafel/kraampje, kunnen wij ons presenteren met o.a. brochures en videobeelden. Vragen van bezoekers worden door de aanwezige bestuursleden beantwoord. Door onze aanwezigheid krijgen wij meer naamsbekendheid, ontvangen wij ook giften en worden bezoekers donateur.  

Kunt u ons helpen, heeft u ideeën voor ons waar we eventueel terecht kunnen, organiseert u zelf iets en wilt u de baten aan Stichting Tileng doneren, mail dan naar mierop@tileng.nl .

Namens de inwoners van de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden alvast hartelijk dank voor uw meedenken! Want u weet, alle opbrengsten komen voor zeker 99% terecht bij genoemde desa’s. Niets blijft aan de strijkstok hangen!

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(We halen met u regelmatig oude verhalen op!)

Het land dat mijn leven volledig veranderde – door Ton Lange

GEPLAATST OP: 14 FEBRUARI 2014 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Het is allemaal begonnen in de jaren negentig, na een bezoek van aan ons ‘pleegkind’ in de dusun (woongemeenschap) Manggung, een van de dusuns van de desa Tileng op het eiland Java.

Na onze eerste rondreis door Indonesië -Sumatra, Java en Bali, – brachten we vanuit Yogyakarta een bezoek aan het ‘pleegkind’ en haar familie. Een bezoek van twee dagen.

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven en dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden.

In een  gesprek met het dorpscomité werd mij gevraagd of ik bereid was meer voor het dorp te doen. Ze hadden een idee. Ze wilden een plan ontwikkelen voor de bouw van en renoveren van woningen in het dorp. En of ik dan in Nederland op pad wilde gaan om sponsors zoeken, die dat plan zouden willen financieren. Ik had gezegd daar mee aan de slag te gaan als ze zelf met een plan zouden komen. Ik wilde dit niet voor hen doen. Het moest immers een plan van hun zelf zijn. Dit is nu nog steeds het uitgangspunt van de daarna in 2000 opgerichte Stichting Tileng.

Er kwam inderdaad  snel een plan van de bewoners. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb ik een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.

In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. Twee woningen waren nog in aanbouw, zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen.

In Nederland blijf je je bezighouden met  Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan, maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusuns die samen de desa Tileng vormen.

Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten en voor een groter gebied zeiden mijn sponsors dat ik dan het een en ander maar zou moeten formaliseren.

Tijdens het vertonen van de vakantie documentaire over onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid een stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en Stichting Tileng was geboren in juni 2000.

Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen.

En vanaf dat moment is mijn leven ook veranderd en wel zodanig dat ik vanaf dat moment dagelijks met de stichting bezig ben. Men zegt wel eens dat mijn leven ten dienste staat van de mensen in dat mooie land Indonesië, maar ik kreeg daarmee wel een leven met voldoening en ook werd mijn leven rijker.

Sekarang tiba saatnya untuk menceritakannya kepada semua!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Sebagai penyumbang, pembaca cerita akhir pekan dan follower di medsos tanpa diragukan mencolok bagi Anda bahwa Yayasan Tileng sejak awal 2017 jarang memberi kabar.

Selama dua belas bulan kami di internal pengurus sempat merasa tegang. Tidak ada pertengkaran, percekcokan malah tidak ada perbedaan pendapat sama sekali. Sama sekali tidak ada. Yang jelas kesinambungan yayasan tidak pernah mengalami bahaya. Kami hanya sempat mengalami masa-masa bergejolak. Dan inilah yang yang diceritakan hari ini.

Ton Lange: “Bukanlah apa yang menimpa diri kita yang membentuk kehidupan kita, tapi bagaimana kita menanganinya dan bergerak maju.”

Pada saat liburan Paskah 2016, ketua kita dan pendiri yayasan Ton Lange berhadapan dengan kenyataan bahwa di paru-parunya ada kanker. Akibatnya ia mengalami pengobatan intensif, dan terjadilah pergantian pengurus dan komunikasi pun dikurangi. Tidak ada jalan lain. Ton adalah sumbu yayasan dan bersama dengan para relawan lain kami selama ini berusaha sebaik mungkin untuk menangani semua masalah.

Kemudian Ton mengalami pengobatan dan berhasil dioperasi, tetap di bawah pengawasan dokter dan sampai 9 Januari tidak ada apa-apa lagi. Bukankah Ton sudah dinyatakan “bersih.”

Pada September 2016 ia sempat melihat proyek bersama antara Yayasan Tileng dengan Bouworde Vlaanderen. Dia ia melihat sendiri betapa para relawan bekerja keras dan hidup bersama dengan waraga desa Baturraden.

Namun pada 9 Januari 2017 dunia Ton tiba-tiba berubah. Serangan jantung menimpa dirinya. Ia pun langsung dirawat di rumah sakit dan dipasanglah stent untuk memperbaiki arus darah di dalam tubuhnya. Dua minggu kemudian ia dirawat lagi di rumah sakit gara-gara serangan jantung dan lalu dipasanglah dua stent di sebelah kiri.

Ton Lange: “Sikap percaya diri dan positif pasti membantu kita untuk pulih dan menang tetap merupakan semboyan saya, dulu dan sekarang.”

Lalu tiba saatnya untuk menguatkan jasmani yang ditunggu-tunggu Ton. Akhirnya kembali membina masa depan lagi dan kembali giat melakukan apa yang paling suka dilakukannya. Cucu-cucu, Yayasan Tileng dan pekerjaan sebagai anggota Dewan Kotapraja di Capelle aan den IJssel. Namun tanpa diduga, kondisi Ton tidak membaik. Selama lima minggu kami mencari penyebab rasa mual, kepala pusing dan berbicaranya yanag gagap. Pendarahan otak, yang mungkin disebabkan oleh pemasangan stent, juga diselidiki dengan mendalam. Hasil penyelidikan ini menunjukkan bahwa bukan pendarahan otak yang diidapnya, tapi tumor otak. Sayang, kanker paru-parunya menyebar.

Ton pun mendapat kabar dari dokter syaraf dengan disaksikan keluarganya. Pilihannya sederhana: operasi atau beberapa bulan lagi berpisah. Sebuah pil pahit, tapi dikatakan pula bahwa dokter tidak ragu bahwa tumor tipe ini bisa dioperasi. Anda pasti mengerti, bahwa pilihan cepat diputuskan. Maka pada 22 Maret Ton berhasil dioperasi dan proses pemulihan berjalan lebih cepat dari dugaan. Terapi radio terapi harus dilakukan, dan terapi terakhir akan dilakukan Senin mendatang.

Ton Lange: “Saya akan lakukan ini semua dan berharap bisa berjumpa dengan kalian lagi lewat webstie atau medsos.”

Sementara itu Ton sudah sempat menghadiri rapat pengurus lagi dan mulai minggu depan akan giat lagi di yayasan “miliknya”. Mungkin belum akan rutin seperti sebelumnya, suatu hal yang harus pelan-pelan dikembangkan dan untuk itu ia mohon pengertian. Kalau Anda ada pertanyaan, jangan ragu untuk menyampaikannya. Karena kami transparan tentang seluk beluk yayasan, maka kami pun akan terbuka tentang ini semua.

Ton Lange: “Saya ingin menambahkan bahwa kita memiliki pengurus yayasan yang luar biasa, yang mampu menjalankan semua kegiatan, juga pada saat saya absen atau dipusingkan oleh masalah-malah lain. Terima kasih Remco, Jonathan, Cees, Ellen, Sonja dan Janou!”

Atas nama pengurus kami gembira Ton bisa aktif kembali dan berharap semoga ia bisa menikmati hidup sepenuhnya. Ton, terima kasih kembali!