Skip to main content

Tag: Scholarship

Het verhaal ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als je luistert naar het verhaal van Stichting Tileng dan gaat er een nieuwe magische wereld open. Het is alsof je deel uitmaakt van het verhaal en die stichting, alsof het jouw verhaal of stichting is.

Verhalen inspireren, bieden troost, of laten ons lachen. Een verhaal leeft omdat het samen met toehoorders pas echt een verhaal wordt. Een verhaal ontstaat uit het samenspel van de verteller en zijn sponsoren en donateurs, deze gezamenlijke ervaring is een echte belevenis!

Een verhaal kan steeds herhaald worden en toch zal het nooit hetzelfde zijn.

Ik vind het een uitdaging om zowel bij sponsors en donoren iets in beweging te zetten, iets los te maken wat tot verdieping en verbreding van hun eigen belevingswereld leidt. Door met verhalen over de werkzaamheden van de stichting aan te roeren. De mensen en de leefomstandigheden van die mensen. Ja, dit in ons werkgebied de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

De bewoners van de desa’s weten uiteraard maar al te goed op welke wijze zij hun woon- en leefomstandigheden willen en kunnen verbeteren. Stichting Tileng steunt dan ook alleen die projecten, die door de mensen uit de desa zelf bij de stichting worden ingediend.

Dit gebeurt (met  medewerking van het dorpscomité) via het Management Team van de stichting in Indonesië, door middel van een totaal uitgewerkt projectplan met begroting. Deze actieve betrokkenheid van de mensen in de desa’s zorgt ook op langere termijn voor een structurele verbetering van hun leef- en woonsituatie.

Alle ingediende projectplannen worden individueel beoordeeld, waarbij de volgende criteria worden gehanteerd:

  • Voldoet het project aan de doelstellingen van Stichting Tileng?
  • Is er voldoende draagkracht onder de bevolking?
  • Is het budget van het project realistisch?
  • Zijn er geen overbodige uitgaven opgenomen?
  • Is het Management Team volledig bij met rapporteren?
  • Zijn er voldoende middelen beschikbaar?

Slechts als aan al deze voorwaarden wordt voldaan, kunnen aanvragen worden gehonoreerd.

Het fantastische aan ons werk is de helpende hand en het verbindende element zijn.

Helpt u met onze marketing?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Laatst liep ik in de stad en werd ik aangesproken door iemand die me vroeg om een maandelijkse donatie voor een goed doel. Op de weg naar huis zag ik op het metrostation een grote poster van een ander stichting die mij aanspoorde om te doneren. Thuis aangekomen zette ik de televisie aan en zapte ik langs een krachtige campagnespot van een organisatie die goed werk verricht.

Deze dure middelen zijn ongetwijfeld effectief maar voor Stichting Tileng niet te betalen. En dat willen we ook niet, omdat wij een bestedingsgarantie van 99% hanteren. Een principe dat ik zeer belangrijk vindt. Immers, van elke gedoneerde euro gaat minimaal 99 cent naar Indonesië, waar we werken aan een structurele verbetering van de leefomgeving in ‘’onze’’ desa’s.

Toch is het vaak lastig dat wij geen grote budgetten voor marketing kunnen en willen reserveren. Het liefst wil ik iedereen in de stad namelijk vertellen wat voor belangrijk werk wij kunnen doen met donaties. Het liefst wil ik dat iedereen op het metrostation ziet dat we een bestedingsgarantie van 99% hebben en het liefst wil ik dat iedereen die televisie kijkt weet dat we geheel afhankelijk zijn van donateurs om mensen in Indonesië te ondersteunen.

Via betaalde marketingcampagnes kunnen en willen we dat niet laten weten. Maar u kunt ons wel helpen om te zorgen dat iedereen weet waarom doneren zo belangrijk is. Bijvoorbeeld door dit bericht te delen, door over de stichting te vertellen of door mensen op een andere manier op de hoogte te brengen van het werk van Stichting Tileng.

Ik hoop dat u ons hiermee (blijft) helpen, zodat wij ons werk in Indonesië voort kunnen blijven zetten.

Bij voorbaat dank.

 

Ik kreeg bezoek

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik kreeg op een dag bezoek van een paar mensen.

Nieuwsgierig vroegen ze mij wat voor nut het leven in stilte, rust en meditatie had. Met name werd gedacht aan Stichting Tileng. Want ik moest toch wel elke dag bedenken wat te doen met de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden? En wat we aan onze trouwe sponsors en donateurs te vertellen hadden?

Ik, die net met een gieter water haalde uit de vijver, stopte met mijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de vijver. Wat zien jullie?’

De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’

Enige tijd later herhaalde ik mijn vraag. ‘Kijk weer in de vijver. Wat zien jullie nu?’

De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’

‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde ik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘

Enige tijd later zei ik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de vijver. Wat zien jullie nu?’

De bezoekers tuurden naar de vijver en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de vijver!’

‘Juist,’ beaamde de ik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’

Ook die van het werk van Stichting Tileng en resultaten daarvan!

Want wij zijn de stichting immers zelf en wij bepalen als sponsor en donateur zelf wat te doen met het geld.

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(We halen met u regelmatig oude verhalen op!)

Het land dat mijn leven volledig veranderde – door Ton Lange

GEPLAATST OP: 14 FEBRUARI 2014 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Het is allemaal begonnen in de jaren negentig, na een bezoek van aan ons ‘pleegkind’ in de dusun (woongemeenschap) Manggung, een van de dusuns van de desa Tileng op het eiland Java.

Na onze eerste rondreis door Indonesië -Sumatra, Java en Bali, – brachten we vanuit Yogyakarta een bezoek aan het ‘pleegkind’ en haar familie. Een bezoek van twee dagen.

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven en dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden.

In een  gesprek met het dorpscomité werd mij gevraagd of ik bereid was meer voor het dorp te doen. Ze hadden een idee. Ze wilden een plan ontwikkelen voor de bouw van en renoveren van woningen in het dorp. En of ik dan in Nederland op pad wilde gaan om sponsors zoeken, die dat plan zouden willen financieren. Ik had gezegd daar mee aan de slag te gaan als ze zelf met een plan zouden komen. Ik wilde dit niet voor hen doen. Het moest immers een plan van hun zelf zijn. Dit is nu nog steeds het uitgangspunt van de daarna in 2000 opgerichte Stichting Tileng.

Er kwam inderdaad  snel een plan van de bewoners. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb ik een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.

In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. Twee woningen waren nog in aanbouw, zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen.

In Nederland blijf je je bezighouden met  Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan, maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusuns die samen de desa Tileng vormen.

Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten en voor een groter gebied zeiden mijn sponsors dat ik dan het een en ander maar zou moeten formaliseren.

Tijdens het vertonen van de vakantie documentaire over onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid een stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en Stichting Tileng was geboren in juni 2000.

Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen.

En vanaf dat moment is mijn leven ook veranderd en wel zodanig dat ik vanaf dat moment dagelijks met de stichting bezig ben. Men zegt wel eens dat mijn leven ten dienste staat van de mensen in dat mooie land Indonesië, maar ik kreeg daarmee wel een leven met voldoening en ook werd mijn leven rijker.

Sekarang tiba saatnya untuk menceritakannya kepada semua!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Sebagai penyumbang, pembaca cerita akhir pekan dan follower di medsos tanpa diragukan mencolok bagi Anda bahwa Yayasan Tileng sejak awal 2017 jarang memberi kabar.

Selama dua belas bulan kami di internal pengurus sempat merasa tegang. Tidak ada pertengkaran, percekcokan malah tidak ada perbedaan pendapat sama sekali. Sama sekali tidak ada. Yang jelas kesinambungan yayasan tidak pernah mengalami bahaya. Kami hanya sempat mengalami masa-masa bergejolak. Dan inilah yang yang diceritakan hari ini.

Ton Lange: “Bukanlah apa yang menimpa diri kita yang membentuk kehidupan kita, tapi bagaimana kita menanganinya dan bergerak maju.”

Pada saat liburan Paskah 2016, ketua kita dan pendiri yayasan Ton Lange berhadapan dengan kenyataan bahwa di paru-parunya ada kanker. Akibatnya ia mengalami pengobatan intensif, dan terjadilah pergantian pengurus dan komunikasi pun dikurangi. Tidak ada jalan lain. Ton adalah sumbu yayasan dan bersama dengan para relawan lain kami selama ini berusaha sebaik mungkin untuk menangani semua masalah.

Kemudian Ton mengalami pengobatan dan berhasil dioperasi, tetap di bawah pengawasan dokter dan sampai 9 Januari tidak ada apa-apa lagi. Bukankah Ton sudah dinyatakan “bersih.”

Pada September 2016 ia sempat melihat proyek bersama antara Yayasan Tileng dengan Bouworde Vlaanderen. Dia ia melihat sendiri betapa para relawan bekerja keras dan hidup bersama dengan waraga desa Baturraden.

Namun pada 9 Januari 2017 dunia Ton tiba-tiba berubah. Serangan jantung menimpa dirinya. Ia pun langsung dirawat di rumah sakit dan dipasanglah stent untuk memperbaiki arus darah di dalam tubuhnya. Dua minggu kemudian ia dirawat lagi di rumah sakit gara-gara serangan jantung dan lalu dipasanglah dua stent di sebelah kiri.

Ton Lange: “Sikap percaya diri dan positif pasti membantu kita untuk pulih dan menang tetap merupakan semboyan saya, dulu dan sekarang.”

Lalu tiba saatnya untuk menguatkan jasmani yang ditunggu-tunggu Ton. Akhirnya kembali membina masa depan lagi dan kembali giat melakukan apa yang paling suka dilakukannya. Cucu-cucu, Yayasan Tileng dan pekerjaan sebagai anggota Dewan Kotapraja di Capelle aan den IJssel. Namun tanpa diduga, kondisi Ton tidak membaik. Selama lima minggu kami mencari penyebab rasa mual, kepala pusing dan berbicaranya yanag gagap. Pendarahan otak, yang mungkin disebabkan oleh pemasangan stent, juga diselidiki dengan mendalam. Hasil penyelidikan ini menunjukkan bahwa bukan pendarahan otak yang diidapnya, tapi tumor otak. Sayang, kanker paru-parunya menyebar.

Ton pun mendapat kabar dari dokter syaraf dengan disaksikan keluarganya. Pilihannya sederhana: operasi atau beberapa bulan lagi berpisah. Sebuah pil pahit, tapi dikatakan pula bahwa dokter tidak ragu bahwa tumor tipe ini bisa dioperasi. Anda pasti mengerti, bahwa pilihan cepat diputuskan. Maka pada 22 Maret Ton berhasil dioperasi dan proses pemulihan berjalan lebih cepat dari dugaan. Terapi radio terapi harus dilakukan, dan terapi terakhir akan dilakukan Senin mendatang.

Ton Lange: “Saya akan lakukan ini semua dan berharap bisa berjumpa dengan kalian lagi lewat webstie atau medsos.”

Sementara itu Ton sudah sempat menghadiri rapat pengurus lagi dan mulai minggu depan akan giat lagi di yayasan “miliknya”. Mungkin belum akan rutin seperti sebelumnya, suatu hal yang harus pelan-pelan dikembangkan dan untuk itu ia mohon pengertian. Kalau Anda ada pertanyaan, jangan ragu untuk menyampaikannya. Karena kami transparan tentang seluk beluk yayasan, maka kami pun akan terbuka tentang ini semua.

Ton Lange: “Saya ingin menambahkan bahwa kita memiliki pengurus yayasan yang luar biasa, yang mampu menjalankan semua kegiatan, juga pada saat saya absen atau dipusingkan oleh masalah-malah lain. Terima kasih Remco, Jonathan, Cees, Ellen, Sonja dan Janou!”

Atas nama pengurus kami gembira Ton bisa aktif kembali dan berharap semoga ia bisa menikmati hidup sepenuhnya. Ton, terima kasih kembali!

 

 

 

Doe wat andere mensen gelukkig maakt

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik denk altijd aan en doe iets om de kinderen van de desa’s te helpen zodat ze zoveel mogelijk kunnen leren en daardoor kunnen ze concurreren in het zoeken naar werk.

Door de komst van de Aziatische economische gemeenschap MEA, wordt de concurrentie op allerlei gebieden steeds heviger. Daarvoor hebben ze vaardigheden nodig hebben om met de andere Aziatische landen te wedijveren.

Goede faciliteiten voor het leren zijn daarom nodig op de Indonesische scholen. Ik ben erg dankbaar dat ik via Stichting Tileng een steentje kan bijdragen. Al een tijd helpt de stichting uit Nederland ons door de bouw van basisscholen, kleuterscholen, kinderopvang en speelparken.

Via de stichting Tileng krijgen een aantal scholen in de omgeving van mijn woonplaats steun, in de vorm van nieuwe gebouwen, renovaties van de bestaande schoolgebouwen waardoor ze er beter uitzien.

Dat is niet alles. De stichting biedt ook hulp voor het onderwijs vanaf de basisschool, middelbare school onderbouw, middelbare school bovenbouw tot aan de hogeschool en de universiteit. Sommigen hebben medische studies afgemaakt, zijn onderwijzer op de basisschool geworden. Anderen werken op cruiseschepen. Weer anderen werken als kassier, accountant in het bedrijfsleven.

Ik ben blij dat ik voor hen de spreekbuis ben geworden tegenover de Stichting Tileng. Ze zijn immers niet zo goed in het Nederlands of Engels.

Niet op alle Indonesische scholen moeten de leerlingen het schoolgeld betalen, want sommige scholen zijn door de staat gesubsidieerd. Maar om naar school te gaan naar de stad hebben de leerlingen uit het dorp geld nodig voor transport, ook voor andere schoolbenodigdheden.

Daarom vragen ze voor hun opleiding hulp aan bij de stichting.

Door de hulp worden ze enthousiast om te leren om de beste prestatie te halen waardoor ze kunnen concurreren in het vinden van het werk dat bij hen past en bij de kennis die ze beheersen.

De stichting betaalt ook extra honorarium aan de docenten die nog niet als ambtenaar zijn benoemd. Ondanks het geringe bedrag dat ze ontvangen, hebben deze leerkrachten sinds lange tijd veel en met toewijding gedaan voor het onderwijs.

Ze zijn blij met het extraatje dat ze van de stichting krijgen. Ze zijn ook trots op de stichting die zich om hen bekommert.

In het belang van de communicatie onderling hebben ze een soort vereniging opgericht bestaande uit mensen die extra honoraria van de stichting ontvangen. Elke maand organiseren ze een bijeenkomst, terwijl de uitbetaling van hun honorarium jaarlijks plaatsvindt. Ze organiseren zelfs een arisan, een soort routine loterij bijeenkomst waar iedereen om de beurt kan winnen. Daarbij kunnen ze in groepsverband geld sparen en plannen met vakantie te gaan naar Bali. “Als er geld genoeg voor is”, zeggen ze trots.

De Stichting Tileng geeft ook economische hulp in de vorm van een melkkoe die ze om de beurt kunnen lenen. Ik hoop dat het vee het welzijn aan de boeren schenkt en dat het beter gaat met hun economie en dat de koe bij iedere boer terecht komt.

Bij elke gelegenheid probeer ik informatie te delen aan elke Nederlandse toerist die ik als gids begeleid. En de meeste toeristen zijn tevreden als ze de projecten van Stichting Tileng hebben gezien. Dan worden ze enthousiast om donateur te worden.

Ik word nog blijer omdat de Stichting Tileng samenwerkt met de maatschappelijke organisatie uit België, Bouworde. Deze faciliteert de jongeren die zich om Indonesië en vooral Baturraden bekommeren. De samenwerking is twee jaar gaande en het resultaat ervan is geboekt zoals de nieuwe natuurschool te Baturraden.

Bovendien logeren ze bij mij in het dorp. Zo leren ze het leven van de dorpelingen kennen.

Het meest interessante is dat ze zich gemakkelijk aanpassen aan de jongelui van het dorp. Ze spelen, leren de taal, dansen en natuurlijk koken: het originele Javaanse gerecht. En ze vinden het leuk om in het dorp te wonen.

Elke maandag tot en met vrijdag moeten ze activiteiten hebben. Zo helpen ze met timmeren, lesgeven op school, middaglessen geven aan de kinderen en de dorpelingen die het Nederlands en het Engels willen leren.

Zaterdag en zondag hebben ze vrij en kunnen genieten van de schoonheid van de mooie en exotische toeristische bestemmingen van Indonesië.

Dat waren mijn ervaringen als toeristische gids waarbij ik een steentje kan bijdragen aan de mensen om me heen. Ik hoop datgene dat ik heb gedaan en doe, mijn kinderen en mensen om me heen motiveert.

Namens de kinderen en de leraren alsmede het bestuur van de Stichting Tileng, heel veel dank voor de hulp, samenwerking en het vertrouwen. Ik hoop dat het steeds beter gaat met de Stichting Tileng en dat zij steeds meer vertrouwen krijgen van mensen in Nederland.

Een van de mooiste dingen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Eén van de mooiste dingen van Stichting Tileng is de herkenbaarheid. Of je nu een bezoek brengt aan een plaats ergens in Nederland of op reis bent in Azië, zodra de woorden uit je mond rollen, is Stichting Tileng daar. De taal is wat ons onderscheid, maar het doel is wat ons bindt.

De stichting is zo langzamerhand een onderdeel van je identiteit geworden. Zo borg je onze stichting en zorg je ervoor dat deze generatie op generatie wordt doorgegeven. Een stichting die je niet verwaarloost, maar juist een stichting waar je fier op bent.

Dat diepgewortelde merk heel erg als je in Azië rondloopt. Een buitenstaander merkt hoe diepgeworteld het zit. Daar hoef je niet eens een encyclopedie voor te raadplegen.

Ik geloof dat veel mensen iets willen doen voor de stichting, maar weten niet goed hoe of wat? Stichting Tileng zijn we immers met z’n allen.

Om het op je gemak door te lezen en te kijken wat je zou willen c.q. kunnen doen kijk op www.tileng.nl of vraag nadere informatie via info@tileng.nl. Ook tips zijn van harte welkom.

Het is geen sprookje

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een sprookje is in oorsprong een mondeling overgeleverd volksverhaal dat gebruik maakt van magie en fantasie. Het begint vaak met de woorden “Er was eens…” en speelt zich typisch af op een onbepaalde plaats in een onbepaald verleden.

Sprookjes behoren tot een oude orale traditie en bevatten vaak een diepere wijsheid. Er wordt onderscheid gemaakt tussen het mondeling overgeleverde sprookje en het literaire sprookje, het individuele creatieve werk van een schrijver zoals Hans Christian Andersen. Een duidelijke scheiding tussen beide is echter niet altijd te maken. In een of andere vorm komen sprookjes over de hele wereld voor met vergelijkbare elementen. Het woord sprookje is afgeleid van het middeleeuwse ‘sproke’, dat verhaal of vertelling betekent. Als ongeschreven vertelling richtte een sproke zich tot ongeletterde volwassenen. Via de vertellings traditie kregen zij de moraliserende verhalen mee. Tegenwoordig zijn “sprookjes” meer levenslessen.

Zo aan het einde van een jaar en een start van een nieuwe wil ik toch mijn levensles kwijt. Dat is echt geen sprookje.

In de afgelopen jaren heb ik geleerd dat je de wereld kan verbeteren als je begint bij de jeugd. Dat is een van de pijlers van Stichting Tileng. Het project scholarship.

Bij de stichting werken we er hard aan en worden sprookjes ook werkelijkheid. Dat heeft u onlangs tweemaal kunnen lezen.

Wanneer u denkt: ‘’Ik wil ook een sprookje uit laten komen en ga ook een leerling ondersteunen’’, neem dan contact met ons op (vdjagt@tileng.nl). U bent van harte welkom.

Volgende week besteed ik weer op een andere wijze aandacht aan ons scholarship programma.

 

Ik ben weer terug

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In het Nederlands & Bahasa Indonesia

Op 6 mei 2016 werd geschreven dat ik een stapje terug zou doen. Maar er werd ook geschreven “ondanks dit nieuws gaan wij, met Ton voorop, de toekomst positief tegemoet“.

Die toekomst ziet er positief uit, kan ik u vertellen. Alles is voortvarend aangepakt en verlopen. Te danken aan mijn longarts in het Havenziekenhuis en de thoraxchirurg in het EMC te Rotterdam.

De afgelopen controles hebben uitgewezen dat ik totaal “schoon” ben en ik op geen enkele wijze geconfronteerd hoeft te worden met bestralingen en/of chemo.

Ja, deze jongen heeft op beide schouders grote engelen gehad. Ik blijf echter wel vijf jaar onder controle bij de longarts.

Deze ontwikkeling en uitslagen hebben mij weer doen besluiten om, in overleg met het huidige bestuur, de voorzittershamer van Stichting Tileng weer ter hand te nemen.

Ik doe dit niet zonder de interim voorzitter Remco met zijn team Jonathan, Cees, Ellen, Sonja, Janou en Bari te bedanken voor hun inzet in de afgelopen periode. En te danken voor hun geduld, want even een stapje terug is niet altijd makkelijk geweest en dat hebben ze ook ervaren.

Voor gedetailleerde informatie over het bestuur verwijs ik u naar de pagina bestuur.

Ik hoop dat u ons blijft steunen.

Saya kembali lagi – oleh Ton Lange

Pada 6 Mei 2016 tertulis bahwa saya akan mundur selangkah. Tapi juga tertulis: “meskipun demikian, kami akan tetap menghadapi masa depan dengan positif, bersama Ton sebagai pemimpin”.

Saya dapat sampaikan di sini kepada Anda bahwa masa depan itu terlihat positif. Semuanya berhasil ditanggulangi dan berjalan dengan lancar. Ini berkat dokter paru-paru saya di RS Havenziekenhuis dan dokter bedah toraks di RS EMC Rotterdam.

Pemeriksaan terakhir menunjukkan bahwa saya sudah “bersih” total dan tidak perlu lagi berhadapan dengan pengobatan radiasi dan/atau kemoterapi.

Ya, ini berarti ada malaikat besar di dua pundak saya yang melindungi saya. Namun selama lima tahun saya etap di bawah pengawasan dokter paru-paru.

Ini semua membuat saya,setelah berunding dengan pengurus sekarang,  memutuskan untuk mengambil alih kembali jabatan ketua Yayasan Tileng.

Saya tidak lakukan ini tanpa mengucapkan terima kasih kepada ketua sementara Remco dengan timnya yang terdiri dari Jonathan, Cees, Ellen, Sonja, Janou dan Bari atas upaya mereka selama ini. Berterima kasih atas kesabaran mereka, karena mundur selangkah itu tidak selalu mudah dan itu sempat mereka alami.

Untuk informasi lengkap tentang pengurus saya anjurkan anda untuk mengunjungi halaman pengurus.

Saya harap Anda tetap membantu kami.

Hallo allemaal

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een droom die vorig jaar uitkwam omdat ik met mijn gezin naar Java en Bali ben gegaan.

Het is een reis geworden die veel indruk op mij heeft gemaakt en waar ik nog dagelijks aan terugdenk.

De reis was geheel georganiseerd voor ons gezin en we hadden ook een auto met privé chauffeur die ons overal heen bracht.

Na 1,5 week kwamen we in Baturraden aan waar we verbleven in Santos Homestay van Santos (Tekad Santosa) en zijn familie. We werden er hartelijk ontvangen en hadden er 2 kamers met eigen badkamer en we konden er ook mee eten als we dat wilde.

Nou over het eten kan ik alleen maar zeggen dat het water er van in je mond gaat lopen, werkelijk de vrouw van Santos, Succi, is de cateraar van het dorp en kan voortreffelijk koken!

Santos is een bezige man die hart heeft voor anderen. Hij doet erg veel als General Manager van Stichting Tileng. Hij houdt zich onder andere bezig met het bouwen van scholen en studiebeurzen in de desa’s van de stichting: Tileng, Imogiri en Baturraden. Daarnaast neemt hij ook zijn gasten mee op hele mooie wandeltochten. Laat je echt de meest mooie plekken van Baturraden zien.

Zo hebben wij met ons gezin een dag een tocht gemaakt van ongeveer 10 uur en daarin watervallen, warmwaterbronnen, schitterende natuur gezien. Dat was echt een belevenis en dat alles onder leiding van Santos.

Stichting Tileng financiert ook veel projecten in Baturraden. Helaas hebben wij geen bezoek kunnen brengen aan de scholen omdat het op dat moment vakantie was. Maar de vanuit Nederland meegenomen kleine spulletjes voor de scholen en de kinderen heeft Santos voor ons naar de scholen gebracht en er toen ook foto’s van gemaakt. Ze waren er blij mee en wij dus ook.

Ik ben helemaal verknocht aan Santos, hij heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik ga er ook zeker nog eens terug. Ik hoop de volgende keer projecten van Stichting Tileng te kunnen bezoeken. De resultaten zijn het waard om gezien te worden.