Wat begon met een droom
Het is bijna twintig jaar geleden dat mijn vader op het idee kwam om mensen op het Indische eiland Java te helpen. Het idee ontstond in een klein armoedig huisje. Slapen kon hij niet, die nacht. Muizen renden over de balken boven zijn hoofd, insecten en dan nog die drukkende warmte. Tijdens het draaien, woelen en denken, keek hij die nacht onder de muren door naar buiten. In het donker zie je niet zo veel, lijkt alles in orde. Bij zonsopgang zag hij weer hoe moeilijk het bestaan voor de mensen in Manggung was. Hij moest en zou hier iets aan doen. Eenmaal thuis werd een stichting opgezet, Stichting Tileng, fondsen geworven, website, huisstijl en verhalen verteld, de stichting aan de man gebracht.
In de afgelopen 20 jaar werden er, al dan niet uit nood, huizen gebouwd, scholen opgeknapt en uitgebreid, leraren en leerlingen ondersteund met aanvullende salarissen en scholarships. Betaalden we af en toe een medische ingreep, zorgden we voor kleding, boeken, schoolspullen en brillen. Een waanzinnig resultaat is geboekt met de door ons bedachte Buffelbank en er werden verschillende mooie samenwerkingsprojecten opgezet. Neem de Groene School in Baturraden en de mooie samenwerking met de Bouworde Vlaanderen, die ieder jaar met een paar groepen vrijwilligers werkzaamheden verricht bij onze scholen. Allemaal projecten waar we meer dan trots op kunnen zijn. Resultaten waar we 20 jaar geleden alleen maar van konden dromen. De droom van mijn vader om de omstandigheden van de bevolking te verbeteren? We kunnen zeggen dat we dat in de eerste 20 jaar van het bestaan van Stichting Tileng waar hebben gemaakt.
Kan het nog mooier? Dat vraag je je ieder keer af als je langs de projecten loopt, de blije kinderen in de scholen ziet zitten en over de speelplaatsen ziet rennen. Gelukkig kan ik zeggen dat het inderdaad nog mooier kan. Neem het verhaal van Santos. Veel donateurs kennen Santos, een Nederlands sprekende gids in Baturraden, die niets liever doet dan je meenemen, de natuur in, verhalen vertellenen als je dan bijna aan het einde bent, dan moet hij je nog even vertellen dat hij ook werkt voor ‘zijn’ stichting Tileng, opgericht door Pak Ton (Pa Ton). Santos is onze vertegenwoordiger in Baturraden. We hebben hem leren kennen als uitbater van een tokootje van een paar vierkante meter, direct aan de weg, geen enkele luxe, werken, eten, slapen in een klein hokje. Overdag de toeristen rondleiden, mooie wandelingen door de sawa’s. Dat was het leven van Santos. Als er één man is, die een droom waar heeft gemaakt, dan is het Santos.
Met de hulp van onze Stichting, maar vooral door het harde werken van Santos en zijn vrouw Suci, bestaat de kleine toko niet meer. Zij kochten een huis met winkel, begonnen een Homestay en later een cateringbedrijf. Het ondernemen zat hen duidelijk in het bloed. Elke keer als er een management fee overgemaakt werd, de beloning na het succesvol afronden van een van de projecten voor onze stichting, werd het zorgvuldig geïnvesteerd in iets wat voor meer inkomen zou zorgen. Het resultaat is verbluffend en overtreft ieders verwachting. Ik ga u hier niet meer over vertellen, dit moet u zien. Neem de tijd om bijgevoegde video te bekijken. Santos zal u met trots vertellen hoe ver hij is gekomen.
Je gelooft je ogen niet
Als voorzitter van Stichting Tileng draag ik deze video op aan mijn vader Ton Lange, ere wie ere toekomt, en sluit ik graag af met de volgende zin, waarvan ik zeker weet dat hij hem gebruikt had als dit één van zijn weekend verhalen was:
“Er wonen dromen, duizend dromen in je hoofd. Zo mooi, zo mooi, dat je je ogen niet gelooft.”
– Aart Staartjes
