Skip to main content

Tag: secretaris

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Jonathan Smit

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Mijn naam is Jonathan C. Smit, en ben in 1991 geboren te Rotterdam. Inmiddels woon ik in Capelle aan den IJssel, waar ik tot en met 19 maart 2014 gemeenteraadslid ben. Dit doe ik naast mijn studie Communicatie- en informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Voor deze studie loop ik momenteel een half jaar full time stage bij een groot en leuk communicatiebureau.

Wat is mijn functie bij de stichting?

Binnen het bestuur van Stichting Tileng ben ik secretaris. Dit doe ik uiteraard geheel onbezoldigd. Als secretaris lees en beantwoord ik alle e-mails die binnenkomen. Daarnaast zorg ik, samen met de penningmeester, dat iedereen die voor het eerst doneert een brief of e-mail krijgt waarin hij of zij wordt bedankt voor de donatie.

Verder houd ik me binnen Stichting Tileng bezig met de promotie van de stichting, bijvoorbeeld door het versturen van persberichten of het uitlichten van nieuwswaardige mijlpalen van de stichting.  Ook houdt ik me bezig met het programma Google Grants, waarmee we Stichting Tileng – uiteraard geheel gratis – beter online bekend willen maken.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Wat mij gemotiveerd houdt is dat al het geld dat onze donateurs geven tot op de laatste cent goed terecht komt. We zien dat met een relatief klein bedrag meerdere generaties geholpen worden. We zien ook dat we als Stichting Tileng alleen die hulp bieden waar vraag naar is. Zo kunnen we niet alleen een bestedingsgarantie van 99% geven, maar zo kunnen we ook het leven van vele mensen in positieve zin veranderen. Het feit dat mensen geld aan Stichting Tileng doneren is behalve een actie die mensenlevens verandert ook een teken van vertrouwen in de stichting en haar beleid. Dit en de dankbaarheid van de mensen in Indonesië houdt mij gemotiveerd.

Ik doe de volgende oproep!

Veel mensen willen op zich wel doneren aan een goed doel, maar weten niet aan welk goed doel ze moeten doneren. Ik zou u daarom willen vragen Stichting Tileng onder de aandacht te brengen binnen uw netwerk. Dit kan bijvoorbeeld door het delen van berichten op sociale media, maar onderschat ook de kracht van mond- tot mondreclame niet. Stichting Tileng is geheel afhankelijk van donaties, dus u zou de stichting, en dus de mensen in de desa’s ontzettend helpen als u Stichting Tileng onder de aandacht van uw netwerk brengt.

Volgende week het verhaal van de penningmeester van de stichting.

 

Bram, bedankt!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Gisteren kon u op onze site het stukje “Partir, c’est mourir un peu” van onze secretaris Bram van der Weele lezen, waarin hij zijn afscheid aankondigt. U begrijpt dat wij daar ook nog wel iets over kwijt willen.

Ruim 12 jaar geleden groeide de gedachte bij Ton Lange dat er iets moest gebeuren ter verbetering van hetgeen hij had aangetroffen bij een bezoek aan Java, en dan met name Tileng. Gezien onze familiebanden, en het feit dat ik zelf ook al eens in Indonesië had kunnen rondkijken, heeft hij mij toen benaderd en samen hebben wij besloten daar via een stichting vorm aan te geven.

Dat betekende echter dat we, teneinde een compleet dagelijks bestuur te kunnen presenteren, een derde oprichter nodig hadden. Wij moesten dus op zoek naar iemand die bereid zou zijn veel tijd, een beetje geld en een hoop energie en enthousiasme te steken in een nieuwe organisatie, zonder basiskapitaal en zonder trackrecord. Wie zou nou zoiets doen? Bram, dus.

Aangezien Bram van meet af aan geloofde in de doelstellingen, en met name ook de werkwijze, die ons met de nieuwe stichting voorstonden was er weinig overredingskracht nodig om Bram aan boord te krijgen. En dat is nu dus meer dan 12 jaar geleden. Al die tijd heeft Bram als secretaris zijn aanzienlijke steentje bijgedragen aan de opzet, de groei en de successen van Stichting Tileng. Daar komt dus nu een einde aan. Hoewel wij het niet leuk vinden afscheid te moeten nemen, hebben wij uiteraard alle begrip voor zijn besluit.

Wij zullen zonder Bram verder moeten en dus ook voor opvolging moeten zorgen. Sinds de oprichting is Stichting Tileng echter in alle opzichten gegroeid, zodat het benaderen van kandidaten een heel andere insteek heeft dan in 2000. Ook daar is Bram overigens mede voor verantwoordelijk.

Wij gaan er dan ook vanuit dat wij u hier zeer snel verder over kunnen berichten.

Rest mij alleen nog om van harte de titel van dit stukje te herhalen. Mede namens Ton, Eveline, Ellen, Remco, Frank, Wouter, Santos, Iko, Suci, Tri, Astin, Puri, Sugeng, Renata, Jatmiko en alle bewoners van Tileng, Imogiri en Baturraden:

 

Bram, bedankt!

PARTIR, C’EST MOURIR UN PEU

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als gevolg van een samenloop van persoonlijke omstandigheden heb ik na lang wikken en wegen besloten om de functie van Secretaris bij Stichting Tileng na 12 jaar neer te leggen.

Samen met Ton Lange (Voorzitter) en Cees van der Jagt (Penningmeester) heb ik in 2000 aan de wieg gestaan van een stichting met het lofwaardige streven om de leef- en woonomstandigheden van mensen op Java structureel te verbeteren. De resultaten, die Stichting Tileng tot nu toe met financiële steun van de donateurs heeft bereikt, staan als een huis.

Ik zal Stichting Tileng altijd een warm hart toe dragen, omdat de veranderingen die de stichting in Tileng, Baturraden en Imogiri mede tot stand heeft gebracht er werkelijk toe doen, nu en in de toekomst.

De wandeling in ……………….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Voor een wandeling en een goed gesprek gaan we naar buiten, ook al is het wel wat guur in het Recreatieschap Hitlandbos. Een heel verschil met het weer in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java, want daarover wil ik het een keer met je hebben zei een inwoner van Capelle aan den IJssel tegen mij. Hij nam al lopend een soort interview af, wat ik met u wil delen ook al herkent u onderdelen daarvan.

Wat heb jij met Tileng? Heel veel, in 1997 gingen mijn vrouw en ik voor het eerst op bezoek bij ons pleegkind in Manggung, een woongemeenschap in de desa Tileng. Ik sliep op de grond en mijn vrouw mocht in een bed slapen, samen met het pleegkind en haar moeder. De volgende dag keken we rond in de desa en spraken met bewoners. Ze hadden grote behoefte aan stenen woningen. Ik heb toen met de mensen van het dorp het volgende afgesproken: Jullie maken plannen en sturen die aan mij op, dan zal ik zorgen dat er geld komt om de plannen uit te voeren. Zo zijn er drie nieuwe woningen gebouwd en zeven gerenoveerd.

Na verloop van tijd hebben we Stichting Tileng opgericht, waarvan ik voorzitter werd en Bram van der Weele secretaris en Cees van der Jagt de penningmeester. Waarom voel je je zo betrokken bij Tileng? Ik kan het niet verkroppen dat zij onder die omstandigheden moeten leven. Ik vind dat ik er alles aan moet doen om hun woon- en leefsituatie te verbeteren. Wat doet de stichting nu precies? De bewoners van de desa Tileng en inmiddels Imogiri en Baturraden maken zelf een plan voor een bepaald project. Dat werken ze uit met hulp van ons management in Indonesië. Daarna sturen ze het op aan het bestuur in Nederland dat het plan beoordeelt. Als het is goedgekeurd, laat het bestuur het management en via hen de bewoners weten wanneer en in hoeveel fasen ze het geld voor het project kunnen verwachten en wanneer ze moeten rapporteren over de voortgang van het project. Ik ga zelf zoveel als kan naar Indonesië en dan besteed ik één week van mijn vakantie daar in Indonesië aan het bezoeken van de projecten.

Zo zijn er al scholen gebouwd, hebben we projecten ter verbetering van het onderwijs en nu zijn we bezig met de ‘Buffelbank(koeien)bank’  in de desa Tileng. Bij het koeienproject krijgt een familie een koe in bruikleen. Als de koe een kalf krijgt mag de familie dat houden, de koe gaat door naar een volgende familie. Hoe komen jullie aan geld? We hebben donateurs, veel eenmalige schenkers en ook een paar grote sponsors. Praktisch elke eurocent wordt aan de projecten besteed. Alleen voor de inschrijving bij de Kamer van Koophandel en bankkosten moeten we betalen.

Dus als ik het zelf mag samenvatten, zei de inwoner: Stichting Tileng steunt een aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt, met als doel het verbeteren van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. Klopt helemaal, zei ik. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten.

Het was hem nog helderder geworden en hij zei zijn kennis te willen delen met anderen. Ik hoop dat u dat ook gaat doen na het lezen van de wekelijkse berichten over de stichting.

 

Inspiratie (3)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ton Lange, de voorzitter van Stichting Tileng, heb ik in 1994 leren kennen als een fantastische en bevlogen collega bij het Ministerie van VROM. Na terugkeer van zijn vakantie in 1997 uit Indonesië deed Ton uitvoerig verslag van zijn bezoek aan de desa Tileng. Ik had er nog nooit van gehoord en ik had ook geen idee waar het lag. Twee jaar later, na een volgend bezoek op Java, kwamen er meer verhalen los, niet alleen over de mooie natuur en de cultuur, maar ook over de leef- en woonomstandigheden van de bewoners in de desa Tileng. De vele foto’s en een video spraken boekdelen. Hij vertelde later dat hij tijdens zijn vakantie het plan had opgevat om in Nederland een stichting op te richten die mogelijk iets aan die omstandigheden zou kunnen doen; een stichting die het initiatief voor verbeterplannen bij de lokale bevolking legt.

Een penningmeester had hij al gevonden, nu nog een secretaris. In de loop van 2000 had hij mij over het idee van een stichting zo enthousiast gemaakt, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om niet tot het bestuur toe te treden. En zo kon de Stichting Tileng van start gaan.

Inmiddels zijn we 10 jaar verder. Als kleine stichting was het, zeker in het begin, heel moeilijk om je draai te vinden. Er zijn immers talloze goede doelen stichtingen die aan de weg timmeren om hun doel te promoten. Het mooie aan de Stichting Tileng vind ik nog steeds, dat niet wij in Nederland bepalen voor wat voor soort projecten er geld beschikbaar wordt gesteld, maar dat de lokale bevolking initiatieven ontwikkelt voor het realiseren van projecten waaraan behoefte is.

Alles wat er tot nu toe met geld uit Nederland via de Stichting Tileng is gerealiseerd en ook de manier waarop daarover met de lokale bevolking is gecommuniceerd, geeft mij inspiratie om mij te blijven inzetten als bestuurslid van deze stichting. Zonder de hulp van een vaste kring van donateurs kan dat echter niet.

Daarom herhaal ik met klem een van de motto’s van de stichting:

Volgende week volgt een bijdrage van het bestuurslid Ellen Mierop.