Skip to main content

Tag: steunen

Kent u dit langlopend project nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik denk van wel. We zijn er namelijk al zo’n 10 jaar mee bezig. In 2004 is op verzoek van de mensen uit de dusun (woongemeenschap) Manggung – onderdeel van de desa Tileng – een aanvang gemaakt met een zogenaamde ‘Buffelbank’. Ook in andere woongemeenschappen van Tileng is een sindsdien gestart met een ‘Buffelbank’, ten behoeve van het ‘traditioneel sparen’. Traditioneel sparen boeren in Indonesië niet bij een bank maar via vee. De ‘Buffelbank’ werkt als volgt: een boer verzorgt een sapi (koe) die door Stichting Tileng ter beschikking wordt gesteld. De koe wordt gedekt en het kalf wordt eigendom van de boer, waarna de koe door kan naar de volgende boer. Een duurzame ontwikkelingsmethode, waarbij de dorpen zich rustig kunnen ontwikkelen en waarbij niemand wordt uitgesloten, waardoor hun economische situatie zal verbeteren. Hun kapitaal staat immers achter het huis, met melk en kalveren als opbrengst.

In mijn verhaal over mijn werkbezoek april – mei 2014 (deel 3) schreef ik het volgende: ‘Het gaat goed met de mensen in desa Tileng. De stichting heeft door het steunen van hun buffelbank enige welvaart gebracht. Dat is ook te zien aan bijvoorbeeld de uitstraling van de dusuns Tileng en Manggung.’

Om de andere woongemeenschappen binnen de desa Tileng van voldoende sapi’s te voorzien zijn er nog een aantal nodig. Men heeft op eigen initiatief nu zelf nog meer dan voorheen invloed op de timing van, en de keuze bij, de aankoop van de koeien. Dit is voor ons een prettig signaal, dat aangeeft dat de mensen er zelf intensief bij betrokken zijn. De ‘Buffelbank’ beheert op dit moment ruim 200 buffels.

U kunt u altijd voor dit project en het op te starten project in Baturraden aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten voor de aanschaf van een koe voor de ‘Buffelbank’ ligt tussen de EUR 300 en EUR 700, afhankelijk van de prijs op de veemarkt op dat moment. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.

Een verleden hebben ze al op Java, een toekomst kunt u helpen maken.

 

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Ellen Mierop

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Ik ben Ellen Mierop (1955), woon in Den Haag en werk parttime als administratief medewerker bij een bedrijf voor tuinaanleg en -onderhoud.

Wat is mijn functie bij de stichting?

Ik ben (onbezoldigd) bestuurslid van de stichting. Ik onderhoud de contacten met de Indische gemeenschap en organiseer de benefiet Kumpulans voor de stichting. En, net zoals iedereen die bij Stichting Tileng betrokken is, ben ook ik belast met fundraising.  Indien nodig sta ik de secretaris bij in zijn werkzaamheden en maak op gezette tijden een weekendverhaal.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Ik word gewoon blij als ik zie wat er, dankzij de donateurs van Stichting Tileng, allemaal al is bereikt. Maar we zijn er nog niet en daarom ga ik nog door mét en vóór Stichting Tileng.

Ik doe de volgende oproep!

Zonder uw steun kunnen wij niet. Van elke euro die u ons doneert komt minimaal 99 eurocent bij onze projecten in Indonesië terecht. Stichting Tileng steunt een drietal desa’s in Indonesië. Steunt u Stichting Tileng?


Volgende week het verhaal van onze eerste vrijwilliger en adviseur van de stichting.

Kumpulan zondag 16 maart 2014

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het bestuur van Stichting Tileng hoopt u te kunnen verwelkomen op de Kumpulan zondag 16 maart a.s.?

Tijden: van 13:00 tot 18:00 uur. Zaal open: 12:30 uur.

Locatie: Schakenbosch

Adres: Veursestraatweg 185, 2264 EG Leidschendam

Kumpulan 16 maart 2014

Als ik deze foto uit 2006 weer zie

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als ik mijn foto archief doorloop en onder andere deze foto weer voorbij zie komen, dan moet ik weer denken aan mijn bezoek met Remco Lange aan het getroffen aardbevingsgebied in 2006. Wat zag het er verschrikkelijk uit daar in de desa Imogiri. Gelukkig bleef onze andere desa’s deze ellende bespaard.

De situatie in Imogiri was in één woord verschrikkelijk. De schade was enorm en, wat nog belangrijker is, er zijn ook persoonlijke slachtoffers gevallen. De noodhulp was goed op gang gekomen, er was voldoende eten en drinken. De angst was echter groot, met name natuurlijk onder de kinderen, mede als gevolg van de regelmatig terugkerende naschokken. Ook onze vertegenwoordigers in het dorp waren zwaar getroffen. Hoewel de Indonesische overheid steun had toegezegd was in Imogiri met name ook onze hulp van groot belang. Nog niet alles is hersteld en het kost nog steeds veel tijd, geld en inzet.

Gelukkig hoeven de mensen in Imogiri niet meer in paniek naar buiten te vluchten en hoeven ze elkaar niet meer te waarschuwen met de bamboebel, het instrument dat ze gebruiken in geval van een noodsituatie. Ik hoop dat het zo blijft.

Ik heb nog steeds bewondering voor de mensen, wat hebben de mensen in Indonesië een veerkracht. Dat respect blijft altijd.

We zijn er nog niet en ik hoop dat onze sponsors en donateurs ons blijven steunen om de plannen van de mensen uit Imogiri, en uiteraard ook de andere desa’s, Tileng en Baturraden, te realiseren. Het credo blijft: Stichting Tileng steunt de desa’s, Steunt u Stichting Tileng?

 

(Foto: Carnero Mediadesign, Imogiri na aardbeving in 2006)

Zoek de verschillen ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Twee afbeeldingen, twee spelende kinderen en twee glijbanen. Zo op het eerste gezicht lijken de plaatjes in essentie niet zo verschillend. Toch zijn er, buiten de plaatjes om, een hoop verschillen.

Het kind links is misschien net klaar met school voor die dag en gaat lekker spelen. Misschien is het weekend, misschien is het vakantie. Hoe dan ook, op korte termijn zal het kind links weer in de klas zitten en een hoop kunnen leren.  Na de kleuterklas zal ze in groep drie leren lezen en schrijven om vervolgens, na de groepen vier tot en met acht te hebben doorlopen, naar de middelbare school te gaan. Daar zal ze al snel moeten beslissen wat ze later wil worden omdat er een profiel moet worden gekozen dat aansluit bij de vervolgopleiding. Dit traject is voor een gemiddeld Nederlands kind vanzelfsprekend en er is keuze genoeg.

Het kind rechts woont in Indonesië. Voor hem is dit opleidingstraject niet vanzelfsprekend en is er minder keuze. Allereerst omdat er in Indonesië minder scholen zijn en de scholen die er zijn lang niet altijd in een staat verkeren waarin ze zouden moeten verkeren. Als je school  bijvoorbeeld geen goed dak heeft in de regen, ben je vanzelfsprekend minder gefocust op de les.

Daarnaast moeten je ouders wel genoeg geld hebben om je naar een school te sturen. Een lagere school lukt vaak wel, maar dan? Werken of doorleren? Doorleren geeft zicht op een betere toekomst, maar dan moet er wel geld zijn om door kunnen te leren. Als dat er niet is, houdt het op. Dan valt er ook niks te kiezen.

Met Stichting Tileng willen we de kinderen in Indonesië in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden een betere toekomst geven. Dit willen we doen door, op initiatief van de lokale bevolking, bij te dragen aan structurele verbeteringen, zoals het bouwen van scholen en het bijdragen aan schoolgeld voor kinderen die anders geen onderwijs kunnen betalen. Op die manier kunnen kinderen naar school, goed onderwijs krijgen, een goede baan krijgen en zorgen dat hun kinderen naar school kunnen. Zo wordt de leefomstandigheid van families structureel verbeterd.

Om dit te kunnen blijven doen is er wel geld nodig. Een donatie is daarom zeer welkom. Alvast bedankt!

 

Stichting Tileng steunt de desa’s, steunt u Stichting Tileng?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Video.

Stichting Tileng steunt een aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt. De stichting heeft ten doel de verbetering van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. De stichting tracht haar doel met name te bereiken door het initiëren, begeleiden en financieren van projecten van de lokale bevolking. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten. Op dit moment richt de stichting zich op een drietal desa’s, te weten Imogiri, Baturraden en uiteraard Tileng.

Als u Stichting Tileng steunt, steunt u de bevolking van de desa’s met het realiseren van eigen projecten ter verbetering van hun woon- en leefomstandigheden. Uw bijdrage is van harte welkom.

Verkoop 3D kerstkaarten

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Kaart 006De donkere dagen komen er weer aan, dat merken we allemaal ‘s-ochtends na het opstaan en aan het eind van de middag. Dit is ook weer de tijd om na te gaan denken wie we dit jaar een Kerstkaart gaan sturen. Zo’n kaart geeft bij de ontvanger het gevoel niet vergeten te zijn. Fijn om te weten zo rond de feestdagen. Als we weten hoeveel er verstuurd moeten worden, dan moet er tot aanschaf worden overgegaan. Daar kan Stichting Tileng een handje bij helpen.

Van een drietal van onze donateurs, waarvan een met name in natura doneert, hebben we weer een groot aantal Kerstkaarten ontvangen. Deze verkopen wij per set van vijf stuks inclusief verzendkosten. De opbrengst gaat onder aftrek van de portokosten naar projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

kaart 007Voor het bedrag van € 7,50 (inclusief verzendkosten) kunt in het bezit komen van een set van vijf mooie verschillende handgemaakte 3D kerstkaarten. Bestel ze via onze donatiepagina of door het bedrag over te maken op rekening 1237.98.965, t.n.v. Stichting Tileng, Capelle aan den IJssel, onder vermelding: Kerstkaarten met naam en e-mailadres. Na ontvangst van het bedrag vragen wij u per mail uw postadres op.Mocht de voorraad op zijn op het moment dat uw bedrag op de rekening van de stichting is bijgeschreven dan neemt de penningmeester contact met u op. U bepaalt in overleg met de penningmeester wat te doen met het door u gestorte bedrag. Terugstorten of inzetten voor de projecten op Java. U, en u alleen, bepaalt wat er met u geld wordt gedaan. Laat dat duidelijk zijn!

We zien uw bestelling met belangstelling tegemoet.

Mijn bijzondere reis ……

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onderstaande is een zo letterlijk mogelijke vertaling van een verslag van Dessy, een van de leerlingen met een studiebeurs van Stichting Tileng. Zij schreef het verslag in het Engels. – red. –

“Mijn naam is Dessy Pintoko Nirmolo. Ik ben 16 jaar oud. Ik zit in de derde klas van de Senior High School SMAN 2 in Purwokerto, de beste school in het Banyumas district. Ik heb een jongere broer, Lintang Tejo Kumoro. Hij zit in de derde klas van de Junior High School SMPN 2 in Purwokerto, eveneens de beste Junior High School in ons district. Wij hebben studiebeurzen ontvangen van Stichting Tileng uit Nederland. Mijn vader is ambtenaar in het district Banyumas. Mijn moeder verkoopt voedsel.

Mijn ouders ontmoeten vaak buitenlanders. Mijn vader is soms gids voor toeristen. Daarom heeft de lokale overheid mijn ouders aangewezen als gastgezin voor Charline Suzanne Marry Praud. Zij was een studente uit Frankrijk die deelnam aan het Jongeren Uitwisselingsprogramma van Rotary International. Charline is bij ons komen wonen op 5 januari 2013. Zij was toen 18 jaar oud. We mochten haar erg graag.

Gedurende haar verblijf hebben wij haar kennis laten maken met allerlei zaken uit Indonesië en Java. Lintang en ik spraken Engels om met haar te communiceren en mijn ouders spraken Indonesisch en soms Javaans. We lieten Charline kennis maken met de gebruiken in ons huis. Mijn moeder nam haar vaak mee naar de traditionele markt. Daar heeft ze veel gezien. Ze zag daar veel fruit en groenten uit Indonesië, at nasi gudeg in de pasar en werd uiteraard het centrum van de belangstelling in die traditionele markt. We lieten haar ook kennis maken met Indonesisch eten, zoals soto, bakso, nasi goreng, nasi kuning, nasi gudeg, saté, gado-gado, tahu, tempé, rujak, pisang goreng, mendoan en nog veel meer. Als ze ziek was gaf mijn moeder haar traditionele medicijnen zoals guave sap, dadel sap, gember, kurkuma en rode ui. Soms, als mijn ouders tijd hadden, namen we Charline mee naar de rijstvelden in het dorp, gingen we naar de bioscoop en bezochten we toeristische attracties.

Mijn vader is ambtenaar op de afdeling Toerisme van het Banyumas district. Hij behandelt veel toeristische evenementen. Grebeg Sura Baturraden is één van die evenementen. Het is de viering van het Islamitisch nieuwjaar. Duizenden mensen komen er voor naar Baturraden. Charline en ik hebben daar voor duizenden mensen uit Banyumas en omliggende districten een dans uit Banyumas opgevoerd met de naam Lengger Banyumas.

Charline ging met mij naar mijn school in Purwokerto. We gingen naar school per Becak. Een Becak is een traditioneel vervoermiddel, zoals een Riksja. We hebben veel dingen samen gedaan, We hebben de Lengger Banyumas dans geleerd en de Saman dans van Sumatra, deelgenomen aan de graffiti kampioenschappen, traditionele poppen (wajangs) gemaakt, en een film gemaakt met de naam ‘Aardappel Spook’. Soms nodigde ik mijn vriendinnen uit om samen thuis te koken. We leerden haar hoe je pisang goreng en pukis maakt. Charline leerde ons hoe je spaghetti en wafels maakt. Charline sprak van huis uit Frans. Ze hielp de leraren Frans van de eerste en tweede klas van mijn school.

Verhaal Dessy Frankrijk aIn april 2013 hebben Charline en mijn vriendinnen een fantastische Saman dans opgevoerd om het jubileum van SMAN 2 Purwokerto te vieren. Deze uitvoering kreeg veel enthousiast applaus van duizenden mensen omdat de Saman dans voor het eerst werd uitgevoerd door een buitenlandse. Dit was een heel bijzonder moment, niet alleen voor mijn school, maar ook voor Charline, omdat haar familie (Jacqueline Castela, Albane Praud en Helene Praud) haar kwamen bezoeken en zeer verrast waren dat Charline de Saman dans kon doen. Ze waren zeer trots op Charline.

Verhaal Dessy Frankrijk bJacqueline Castela, Albane en Helene hebben een week bij ons gewoond. We hebben ze veel plekken rond Banyumas en Yogjakarta laten zien. We hebben hun Indonesisch eten gegeven en ze vonden het erg lekker. Charline en haar familie zagen er erg gelukkig uit. Aan het eind van hun bezoek gaven ze mij de meest ongelofelijke verrassing van mijn leven. I kreeg een gratis reis naar Frankrijk. Voor het eerst ging ik erg ver en erg lang weg. Voor het eerst zat ik in een vliegtuig. Gedurende mijn 25 dagen durende reis heft Jacqueline mij veel plaatsen laten zijn, zoals Parijs, Saint Gilles, Challans, Toulouse, Nantes, Nice, Italië en de Alpen. Ik zag de Puy du Fou in Carcassonne. Dat is een leuk attractiepark. Ik heb duizenden foto’s gemaakt en geüpload naar Facebook, omdat ik mijn fantastische ervaring met mijn vrienden en mijn familie wilde delen. Jacqueline leerde me tafeletiquette, Charline leerde me paardrijden en ik leerde me meer vrouwelijk te kleden, zoals de meeste Franse vrouwen, en nog veel meer.

Verhaal Dessy Frankrijk cTijdens mijn reis kreeg ik de gelegenheid om de Gambyong Pareanom dans op te voeren in Challans en Nice. Het is een Javaanse dans. In Indonesië wordt deze dans opgevoerd voor speciale gasten. I had een speciaal kostuum en een sanggul meegenomen. Een sanggul is een hoofddeksel. Het is erg moeilijk om de sanggul op mijn hoofd te zetten. Wanneer ik de Javaanse dans in Indonesië opvoer, helpt er altijd iemand met het op mijn hoofd zetten van de sanggul, maar in Frankrijk is dat niet mogelijk. Uiteindelijk heb ik de sanggul op mijn hoofd gekregen. Het was niet perfect, maar ik vond het niet slecht. Charline en Albane hebben me geholpen met aankleden en make up. Het voelde als een droom om de Gambyong Pareanom in Frankrijk op te kunnen voeren. Ze waren erg trots dat de Javaanse dans life bij hen werd opgevoerd. Aan het eind van mijn uitvoering was er een muziekband die een bekend Frans lied “De Javaanse” speelde, speciaal voor mij. Het was geweldig. Volgens mij ging het lied over iemand die verliefd werd op een Javaanse danseres. Het was een erg mooi lied.

Op 19 juli 2013 kwam mijn reis tot een einde. Het was erg verdrietig om afscheid te nemen van Jacqueline, Albane, Charline en Helene. Ze waren net als familie geworden. Ik hoop dat ze komend jaar naar Purwokerto kunnen komen. Ik denk dat dit het beste jaar van mijn leven was. Merci beaucoup, dank u wel en terima kasih aan iedereen die van me houdt.

Groetjes,

Dessy Pintoko Nirmolo