Tag: tekad

Wandelen door de sawa’s van Baturraden

Geschreven door Remco Lange op 2 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Zo af en toe hebben we ook ontspanning gezocht tijdens onze vakantie in Indonesië. Zo zijn we tijdens ons verblijf in Baturraden een aantal keren naar de weelderige sawa’s geweest rond deze desa. Je loopt dan over hele smalle paadjes (een voet breed) langs de irrigatiekanaaltjes, tussen de rijstvelden in diverse stadia door zo terug naar de kampong Kemutug Lor, één van de kampongs van de desa Baturraden.

Op onze wandeling komen we hardwerkende mensen tegen. Zij zijn de hele dag in de weer om de sawa’s in goede conditie te houden, zodat de rijstplantjes goed groeien en er een aantal keer per jaar geoogst kan worden. Dit jaar valt dat niet mee. Het is erg droog in heel Indonesië. Het heeft de afgelopen drie maanden niet geregend en dat is in Baturraden goed te merken. Er komt weinig water vanuit de bergen. Watervallen zijn dan ook niet zo spectaculair als in voorgaande jaren.

Op uitnodiging van een aantal jonge mensen hebben we een bezoek gebracht aan het door hen opgezette Baturraden Adventure Forest (BAF) (link: http://www.bafadventure.com) . Zij zijn en worden geadviseerd door de twee Stichting Tileng vertegenwoordigers in Indonesië Tekad Santosa en Deskart Djatmiko. Naast het werk voor de stichting houden die twee zich veel bezig met sociale activiteiten en proberen zij te zoeken naar oplossingen voor een kans voor iedereen op een betere toekomst in Baturraden.

Als je het ‘Adventure Forest’ lopend benaderd, word je begroet door dennenbossen met verschillende vegetatie. Het bos ligt aan de voet van de berg Slamet en heeft een oppervlakte van 50 ha.

Het Baturraden Adventure Forest is opgezet om ecotoerisme met avontuurlijke jungletochten in Baturraden te bevorderen. Het landschap van Baturraden is al beroemd, maar het heeft ook andere charmes, zoals de natuurlijke elementen: bergen, rivieren, bossen en mist. In deze omgeving vindt men de verschillende vormen van “adventure”, het fysieke avontuur en het “inzichten-adventure” (een adventure voor de geest). Daarvoor zijn verschillende activiteiten te ondernemen; mountain -, en water adventure, avontuur & eco adventure. Met onder andere veel klim- en klautermogelijkheden in en rond de bomen. Met andere woorden, er is voor iedereen een avontuur te beleven, alleen of in groepsverband. Daarnaast zijn er voldoende verblijfsruimten voor de dag en de nacht.

Mocht u tijdens uw vakantie een aantal dagen in Baturraden verblijven, breng dan een bezoek aan de BAF. Vraag in uw hotel naar onze vertegenwoordiger Tekad Santosa (Santos) en hij brengt u graag naar de BAF toe en vertelt onderweg zeker over de activiteiten van Stichting Tileng in o.a. Baturraden.

Baturraden: een bezoek om niet te vergeten

Geschreven door Remco Lange op 13 mei 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik de groene weelde van Sumatra, het blauwe Tobameer , orang oetangs in de jungle en een exotische bloemenpracht. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik de rijstvelden van Java, de as van de Merapi, de rokende Bromo en de kleuren en geuren van allerlei exotische vruchten. Ja, ik was weer in mijn moederland voor een muzikale groepsreis van 25 dagen. Ondergedompeld in de geuren van kretek en doerian, in de kleuren van bougainville en flamboyant en in de klanken van anklung, gamelan en krontjongmuziek. Wat een feest om mee te maken. Wat een feest om op te treden met lokale muzikanten. Wat een feest om het wel en wee van dit land te ondergaan.

Weer terug in Enschede dwalen mijn gedachten naar een onvergetelijke gebeurtenis tijdens onze reis: ons bezoek aan Baturraden. Ik ben al enige jaren ambassadeur van Stichting Tileng, maar dit zou de eerste keer worden dat ik een van de desa’s zou bezoeken die de stichting ondersteunt. In Baturraden zijn dat vooral onderwijsprojecten. Daarin vervult de lokale contactpersoon van Stichting Tileng, Tekad Santos, een zeer belangrijke rol. Hij ontvangt onze groep van 10 personen in zijn woning, waar ons een heerlijk welkomstdrankje wacht en daarna een heerlijke maaltijd. Ondertussen vertelt hij honderduit in vloeiend Nederlands over de onderwijsprojecten op de scholen en de steun vanuit Stichting Tileng. Deze innemende persoon wint direct onze harten. Santos is zeer verguld met ons bezoek en heeft volgens mij de hele desa rondgebazuind dat er een hele “Tileng-delegatie” uit Nederland een speciaal bezoek aan Baturraden komt brengen. Met mij in de hoofdrol. Mijn voorgevoel komt ’s avonds uit. Hij verwacht ons op het schoolplein van een van de scholen voor een gezellige feestmaaltijd waar, zegt hij, ook nog wat andere gasten bijkomen. Onze bus brengt ons daarheen, maar ik word van te voren door hem met de motor opgehaald, maar ik weet niet waarom.

We rijden niet eerst naar die school, maar naar zijn huis. In een kamer vraagt hij mij om mijn kleren uit te trekken. Dan blijkt dat er een speciaal traditioneel feestkostuum voor mij is gemaakt! Broek, jasje, riem, rubberen slippers en hoofddoek. In dit eretenue word ik naar het schoolplein gebracht en door allerlei voor mij onbekende desabewoners als eregast onthaald. Onder hen diverse leerkrachten van de scholen, maar ook de burgemeester.

Uit de naburige desa Purwokerto is een heuse krontjongmuziekgroep gekomen om het feest op te luisteren. Die spelen zo mooi dat ik het niet kan laten om mijn gitaar te pakken en mee te spelen. Ondertussen komen er steeds meer mensen het schoolplein op. Velen willen mij spreken, maar mijn Bahasa schiet tekort en hun kennis van het Twents is ronduit slecht. In elk geval wordt mij duidelijk dat allerlei belangrijke personen uit deze desa vanavond speciaal gekomen zijn om de “Tileng-delegatie” met mij als ambassadeur te ontmoeten. Op een gegeven moment vraagt Santos aan mij en de krontjonggroep om te stoppen met spelen. Hij vraagt de aanwezigen (zo’n 80 personen) om stilte. Ik moet naar voren komen en de burgemeester houdt een toespraak. Die spreekt nog beroerder Twents dan alle anderen, maar ik begrijp dat hij het een bijzondere eer vindt dat wij zijn desa bezoeken en dankt ons voor alle steun die Stichting Tileng hier biedt. We worden er stil van. Maar dan moet ik naar voren komen. Er blijkt nog iets te ontbreken aan mijn eretenue. Onder luid applaus krijg ik van de burgemeester een zeer fraaie schede met een prachtige kris erin onder mijn riem gestoken. Het is alsof ik tot ereburger benoemd wordt. Ontroerd zoek ik naar dankwoorden. Namens Stichting Tileng zeg ik dat wij het zo belangrijk vinden dat de lokale bevolking zelf aan zijn eigen toekomst werkt. De toekomst van Indonesië ligt vooral in de handen van zijn jeugd. Kinderen hebben de toekomst. Het is daarom zo belangrijk dat Baturraden investeert in opvoeding en onderwijs van de kinderen op school. Vanuit Stichting Tileng willen we daaraan meehelpen, maar alleen als er in deze desa mensen zijn die daar zelf in geloven en verantwoordelijkheid voor dragen. “Your words really touched our hearts”, zegt een van de schoolhoofden mij na afloop.

Dan wordt het tijd voor het feestmenu. Een overheerlijke nasi kuning-rijsttafel met alles erop en eraan valt onze groep en alle aanwezigen ten deel. De krontjongmuzikanten slaan ook weer toe. Zo hard dat de gitarist een snaar breekt. Gelukkig brengt mijn gitaar uitkomst, ongelukkig dat ik niet meer mee kan spelen. Maar dat duurt niet lang, ik krijg het verzoek om voor iedereen te zingen. Met begeleiding van deze heerlijke muzikanten is het niet moeilijk om dan op dit schoolplein in Baturraden de sterren van de hemel te zingen. Wat een avond.

De volgende dag bezoeken we in sneltreinvaart verschillende scholen. Ook daar weer een onthaal van jewelste. Compleet met drumband en anklungorkest worden we binnengehaald, op de foto gezet, bezoeken we schoolklassen, worden we rondgeleid door vriendelijke en hulpvaardige leerkrachten, moeten we proeven van allerlei gemaakte gerechten. Maar het allermooiste is toch de aanblik van al die kinderen, serieus aan het studeren, die verlegen naar ons kijken of juichend en lachend naar ons zwaaien. Ik zie al die kinderen en denk. Nee, ik voel, dít is de jeugd van Indonesië, dit is de toekomst van dit land, dit is waar het om gaat. Dit is waar we het voor doen. Dit is waar Stichting Tileng voor staat. Voor hulp aan mensen die zichzelf verder helpen. En onze hulp daarbij heel goed kunnen gebruiken.

De mensen in Baturraden vonden het een eer dat wij hen bezochten. Ik vond het een eer om daar te zien hoe goed er gewerkt wordt aan betere kansen voor kinderen. En hoe goed de hulp van Stichting Tileng daar terecht komt. Ik ben er nog meer in gaan geloven dan ik al deed… Baturraden: een bezoek om niet te vergeten.

Wouter Muller (met dank aan Ellen Mierop die samen met Tekad Santos ons bezoek heeft voorbereid)

Bezoek Baturraden november 2010

Geschreven door Remco Lange op 11 maart 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Een paar jaar geleden kwam ik in contact met Ellen Mierop, bestuurslid van Stichting Tileng. Door haar werd ik nieuwsgierig wat deze stichting deed en door de berichten op Hyves van Ton Lange kreeg ik warme gevoelens. De wijze waarop de stichting te werk gaat door met de bevolking van de desa’s zelf te werken is geweldig! In elk geval raakte ik zo enthousiast dat ik nog meer wilde weten, het zelf wilde zien. Het toeval wilde dat vorig jaar oktober (2010) mijn neef ging trouwen in Kuala Lumpur, van daaruit zou ik doorreizen naar Indonesië. Terwijl Ellen en ik later eens in gesprek waren, vernam ik dat Ellen naar de projecten van de stichting zou gaan en hebben we de handen ineen geslagen en zijn we samen gaan reizen. Ja, inderdaad is Ellen eerst met mij mee geweest naar de bruiloft, daarna was het haar feestje, maar werd het al gauw ons feestje.

In eerste instantie werden we warm en gastvrij onthaald door Tekad Santos, de vertegenwoordiger van de stichting in Baturraden. Het werd al heel snel duidelijk hoe gedreven hij is om “zijn” mensen te begeleiden, te helpen, te motiveren en te stimuleren. Ook dat het regelrecht vanuit zijn hart komt. Wij zijn bij heel veel scholen geweest die een aanvraag hadden ingediend bij de stichting, bij scholen die al geheel of gedeeltelijk gerenoveerd waren of opnieuw gebouwd waren. De leerkrachten waren allen enthousiast dat er weer iemand van Stichting Tileng kwam kijken. Hen kwam bezoeken om een helpende hand te geven. Het is wel duidelijk dat er nog veel werk te verrichten valt om alle kinderen zo goed mogelijk en onder veiliger omstandigheden onderwijs te kunnen laten volgen. Wat ook zo mooi was om te zien was dat de mensen zelf zoveel mogelijk zelf doen om het aangenaam te maken, zoals het opnieuw beschilderen van de stoeltjes en tafeltjes. Wat een likje verf dan al niet kan doen (voorlopig). Santos heeft ons niet alleen de projecten laten zien, hij heeft ons ook de prachtige omgeving van Baturraden laten zien. Helaas heeft het niet zo mogen zijn dat wij ook Imogiri konden bezoeken. Dit, vanwege de uitbarstingen van de vulkaan Merapi. We zouden een groot en gevaarlijk risico nemen als we toch die kant uit zouden gaan dus is het in elk geval zeker dat Ellen nog een keer terug moet om ook hier een bezoek te brengen. En als ze dan toch in de buurt is…….

Het mag duidelijk zijn dat Stichting Tileng de mensen van Baturraden, Tileng en Imogiri een warm hart toedraagt, meerdere zullen volgen…..ik ben er van overtuigd.

Ooit een droom gehad die is uitgekomen…………(deel 1)

Geschreven door Remco Lange op 11 februari 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Tijdens een reis in 2007 door Indonesië en voor het eerst terug in mijn geboorteland raakten we bij toeval in contact met Santos, de contactpersoon voor Stichting Tileng in Baturraden. Hij was onze gids voor een bezoek aan de prachtige bronnen en een wandeling door de sawa’s. Vol toewijding vertelde hij over de schoonheid van de natuur en over zijn werkzaamheden voor de stichting. Wij werden gegrepen door zijn enthousiaste verhalen over de projecten van de stichting. Hier is de basis gelegd voor MIJN droom!

Na terugkeer van een prachtige reis door Thailand in 2009 vond ik dat ik mijn droom moest omzetten in daden. Zomaar geld geven wilde ik niet, ik wilde er een inspanning voor leveren en zo ontstond mijn Aanschuiftafel. Voor een klein bedrag krijgt men een heerlijke Indonesische rijsttafel of een prachtige Thaise maaltijd. De opbrengst van zo’n aanschuifdinertje gaat in zijn geheel naar Stichting Tileng.

Dat mijn droom nu werkelijkheid is geworden, is voor mij de gedroomde werkelijkheid.

Om met eigen ogen te kunnen zien wat de stichting met het geld doet op Java vertrokken mijn man en ik in november 2010 wederom naar Indonesië. Het land waar ik zoveel van ben gaan houden sinds mijn eerste bezoek.

Van Jakarta reizen we per trein, een avontuur dat al begon op Gambir station, naar Purwokerto. Daar werden we opgewacht door de dochter van Santos en diens zwager. De komende dagen verblijven we bij Santos en zijn gezin. Santos was met spoed naar een vergadering in Semarang en zou pas rond middernacht terugkeren, dus werden we allerhartelijkst door Suci, zijn echtgenote, ontvangen. We kregen de heerlijkste hapjes te eten geserveerd met dampende thee. Door de smaak van de koekjes, die mijn oma vroeger ook maakte, kwamen weer de prachtigste herinneringen boven. Bijvoorbeeld hoe de overheerlijke eigengemaakte hapjes en recepten tijdens verjaardagen en familiefeestjes werden uitgewisseld. In aluminium en plastic zakjes verpakte bapao’s, risolles, pasteitjes, kaasstengels, hopjes, klepon en kwe pisang gingen van hand tot hand. Suci maakt de heerlijkste gerechten voor ons en de herinneringen komen in geuren en kleuren weer boven drijven. Met Santos kan ik mijn Indonesisch weer een beetje ophalen, want het stadium van tot-10-tellen ben ik inmiddels al gepasseerd.

De komende dagen bezoeken we samen met Santos 4 scholen in Baturraden. Wat we zien blijft dagenlang op ons netvlies hangen en maakt ontzettend veel indruk op ons. De blije kindergezichtjes, toegewijd en betrokken personeel en bovenal de prachtige, in vrolijke kleuren geschilderde, schooltjes. Hier en daar moet nog één en ander aangepast worden. Het “ziekenkamertje” moet nodig onder handen genomen worden, er ontbreekt nog meubilair op een kleuterschool en op een andere school moeten de toiletten vernieuwd worden, want 2 toiletten voor 300 leerlingen zou in Nederlandse scholen ondenkbaar zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het met hulp van de stichting en de inzet van de lokale bevolking zeker in orde komt. Bij het afscheid zingen de kinderen ons toe, zwaaien ons enthousiast uit en drukken liefdevol onze hand tegen hun wang, een uiting van dankbaarheid en respect. Dat de stichting hier zijn stempel drukt is duidelijk te zien. Op vele foto’s prijkt het gezicht van de grondlegger van stichting Tileng, Ton Lange en er hangen spandoeken met de naam van de stichting. Ook alle eer valt ten deel aan Santos. Een bevlogen, betrouwbaar en goed mens met hart voor zijn dorp en het welzijn van zijn dorpsgenoten. Een betere vertegenwoordiger kan de stichting zich niet wensen.

Volgende week deel 2.

Op bezoek in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op 26 november 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Zoals al gemeld op deze site, ben ik in oktober afgereisd naar Indonesië met de bedoeling om de projecten van Stichting Tileng te bezoeken. Ik logeerde bij onze plaatselijke coördinator Tekad Santos, waar ik zeer hartelijk door hem en zijn gezin ben ontvangen. En op 1 november ben ik begonnen te doen waarvoor ik naar Indonesië kwam, namelijk scholen bezoeken. Santos had er 29 op zijn lijstje staan. Beetje veel, we konden ze de komende dagen echt niet allemaal bezoeken.

We begonnen met de kleuterschool, die geen gebouw heeft. Ze zitten eigenlijk in de gang van een gebouw. Met hergebruik van materialen en met participatie van de ouders is er op zich niet eens zoveel geld nodig om een gebouw voor hen neer te zetten. Er is al een stuk grond waar het schooltje gebouwd kan worden. Nu nog ongeveer € 12.000,– zien te vinden. Ook andere scholen bezocht, die nog op de ‘wachtlijst’ staan. Kapotte daken, plafonds met gaten, klassen die, door ruimtegebrek, bij elkaar in één lokaal zitten….wat een contrast met de scholen die, dankzij uw hulp, door Stichting Tileng zijn gebouwd. Maar ook op deze scholen zijn ze heel blij met schriftjes, balpennen, enz. De scholen hebben één ding gemeen, overal waar je komt zie je lachende kindergezichtjes. En ook de onderwijzers zijn blij met de spulletjes die ze krijgen.

De scholen op de wachtlijst hebben mij gevraagd of Stichting Tileng ook hen wil helpen. En natuurlijk willen wij dat heel graag, maar dat kan alleen met uw steun. Stichting Tileng steunt de desa’s, steunt u Stichting Tileng?

Stichting Tileng uit Nederland (her)bouwt scholen in Banyumas

Geschreven door Remco Lange op 23 juli 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Artikel in Bahasa Indonesia

ANTARA (een Indonesische nieuws radio) – Een stichting uit Nederland, Stichting Tileng Foundation Netherlands (Yayasan Tileng) heeft sommige scholen (her)bouwd in Baturraden, Regentschap Banyumas, Midden-Java. ,,De herbouw is al klaar en vandaag in gebruik gegeven,” zegt Tekad Santos van Paguyuban Masyarakat Pariwisata Baturraden (PMPB).

Tekad, die ook de coördinator is van Stichting Tileng in Baturraden regio Banyumas, zegt dat de (her)bouw van scholen het resultaat is van samenwerking tussen Stichting Tileng en PMPB.

Ongeveer 7 scholen in Baturraden zijn of moeten (her)bouwd worden, zegt hij, te weten Sekolah Dasar (Basisschool) Negeri 2 Pamijen, SD Negeri Karangsalam, SD Negeri 1 Kemutug Lor, Taman Kanak-kanak (Kleuterschool) Pertiwi Pamijen, TK Pertiwi Karangsalam, PAUD Pamijen, en PAUD Karangsalam.

,,Dit is de tweede herbouw door Stichting Tileng voor scholen in Baturraden in 2009.” Vier scholen zijn met de volgende prioriteit voor (her)bouw in 2011 op de lijst: SD Negeri Karangmangu, SD Negeri Kebumen, SD Negeri 1 Kemutug Kidul, en SD Negeri 2 Kemutug Kidul.

,,Er zijn 29 scholen in Baturraden, waarvoor (her)bouw wordt voorgesteld, maar de hiervoor staande vier hebben prioriteit.”

Voorzitter van Stichting Tileng, Ton Lange, zegt dat (her)bouw of renovatie van verschillende scholen projecten van Stichting Tileng zijn, die worden ondersteund door donateurs en sponsors uit Nederland. “Zonder sponsors en participatie van burgers uit Baturraden, is het (her)bouwproject niet te realiseren”, al dus Lange.

,,Stichting Tileng zal meer projecten kunnen steunen als ook wordt bijgedragen door de landelijke en regionale overheid en door de burgemeester van Baturraden. Ik hoop dat dat in de toekomst zal gebeuren.”

Lange vertelt dat een bestuurslid van Stichting Tileng, Eveline Bruijn, in september 2010 naar de projecten komt kijken en materialen gaat verzamelen voor een te maken boek met titel “Stichting Tileng in Woord en Beeld”. Het boek zal, als het klaar is, worden verkocht en de winst gaat naar projecten van Stichting Tileng in Indonesië.

,,Bestuurslid Ellen Mierop komt in november aanstaande naar Baturraden. Zij en Eveline Bruijn hebben een Indische achtergrond.”

Lange hoopt nog veel projecten te kunnen realiseren in samenwerking van inwoners. Hij hoopt dat de Indonesische regering Stichting Tileng zal helpen om zo meer projecten te realiseren in Indonesië.

Bupati Banyumas Bapak Hagi drs Marjoko m.m., zegt dat hij zeer akkoord was gegaan met de projecten van Stichting Tileng in Baturraden. ,,Stichting Tileng heeft tweemaal scholen in Baturraden in 2009 – 2010 herbouwd. Wij wensen dat er meer hulp van Stichting Tileng komt en mogelijk ook van de Nederlandse regering”. Wel waarschuwde hij de burgers om niet teveel hoop te hebben buiten Stichting Tileng om.

SMS bericht(en)

Geschreven door Remco Lange op 26 februari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

De afgelopen week kreeg ik op een avond om 22:45 uur een SMS-je van onze vertegenwoordiger in Baturraden, Tekad Santos. Daar was het op dat moment 04:45 uur in de morgen van de volgende dag. Na enig heen en weer sms-en besloot ik hem maar te bellen om van hem te weten te komen waar de berichtjes over gingen. Hij vroeg of ons reisschema al definitief is; ik ga immers later dit jaar samen met mijn vrouw en twee donateurs een privé-reis naar Sumatra maken met aansluitend een onvermijdelijk en vanzelfsprekend bezoek aan de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java.

Ik zei dat het definitief is en dat de vliegtickets al in ons bezit zijn. “Maar waarom wil je dat weten?” vroeg ik hem. Hij zei dat de herbouw van de lagere school in Pamijen (onderdeel van Baturraden) klaar is en dat de herbouw van de lagere school in Karangsalam (ook onderdeel van Baturraden) inmiddels is gestart, en daarom wilde hij weten wanneer wij exact in Baturraden zouden zijn. Het dorpscomité, de directeuren en ons management wil namelijk dat ik als voorzitter van Stichting Tileng de beide lagere scholen officieel in gebruik zal geven.

Ik heb gezegd dat ik daartoe bereid ben, want ik weet dat ik er vanuit kan gaan dat er dan weer mooie resultaten zijn neergezet, mede door de participatie van de ouders van leerlingen en inwoners van Baturraden.

Ik vertelde hem, dat ik in Tileng met ons plaatselijk management een bezoek zal brengen aan de “Buffelbank” en dat ik verder zal bekijken hoe het gegaan is met de bouw van het corporatiegebouw. Ook zal ik gaan praten met de mensen over de manier waarop de organisatie van de buffelbank in de andere dusuns (woongemeenschappen) van de desa Tileng plaats vindt. Op zijn verzoek zal ik ook in Baturraden overleggen over de opzet van een “Buffelbank” en op welke wijze men een projectaanvraag moet indienen.

In Imogiri ga ik kijken naar de onlangs met onze steun gerealiseerde permanente woningen, die een deel van de na de aardbeving van 2006 geplaatste bamboe noodwoningen hebben vervangen. Daarbij zal in overleg met de lokale bevolking worden gekeken naar een woningverdeelsysteem. Er moet immers worden voorkomen dat de gebouwde noodwoningen op willekeurige wijze worden vervangen door permanente. Ook in Imogiri zal ik praten over het opzetten van een “Buffelbank”.

Voortgang bouw lagere school Pamijen

Geschreven door Remco Lange op 22 januari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

In de loop van 2009 zijn we begonnen met de herbouw van een lagere school in Pamijen (onderdeel van Baturraden); een herbouw die van levensbelang was. De oude school viel van ellende uit elkaar, hetgeen door het veelvuldig gebruik van asbest gewoonweg gevaarlijk was geworden voor de leerlingen en het onderwijzend personeel.

Zoals op bijgaande foto’s te zien is, vordert de bouw gestaag. Volgens onze vertegenwoordigers in Baturraden, Iko en Santos, zitten we op ongeveer 80% van de bouw. Dat betekent dat de oplevering over niet al te lange tijd te verwachten is. Tegen die tijd zullen we kunnen vaststellen dat we dan een complete lagere school van 10 lokalen – inclusief inventaris – binnen één jaar tijd hebben kunnen realiseren!

Onze dank gaat uit naar iedereen die dit mede mogelijk heeft gemaakt.

Als gevolg van de naderende afbouw van deze school komen er gaandeweg opzichters en bouwvakkers beschikbaar voor het volgende project, te weten de herbouw van een volgende lagere school in Karangsalam (ook onderdeel van Baturraden). Wij hebben er alle vertrouwen in dat die bouw net zo succesvol zal zijn.

Na deze twee scholen staan er nog drie op onze projectenlijst, waarvan één van dubbele omvang.

Om ons werk in Baturraden af te kunnen maken kunnen we dus nog heel veel steun gebruiken.

Help ons bouwen!

AGREEMENT ON JOB ORDER

Geschreven door Remco Lange op 1 februari 2007. Gepost in Weekendverhalen.

Kortgeleden hebben we de getekende overeenkomsten (de zogenaamde “AGREEMENT ON JOB ORDER” ) teruggekregen van onze vertegenwoordigers in Indonesië. Jaarlijks staan we als bestuur even stil bij het functioneren van onze vertegenwoordigers. Zoals u weet zijn dat de heren mr. D.S. (Deskart) Jatmiko en T. (Tekad) Santosa in Baturraden en mevrouw I.R. (Renata) Jatmiko en de heer P. (Puri) Purwanto in Imogiri. De beide Jatmiko’s zijn geen familie van elkaar.

In een dergelijke overeenkomst wordt het volgende afgesproken:

ze vertegenwoordigen de Stichting Tileng in Indonesië en dragen het gedachtengoed van de stichting zonder restrictie uit;
ze voeren het management over de projecten:

– ze plannen de projecten van de bewoners, inclusief een gedegen budget;

– ze implementeren en begeleiden de uitvoering van de projecten samen met de bewoners;

– ze monitoren, evalueren en rapporteren over de projecten, met een volledige financiële verantwoording;

het gehele jaar door wordt op gezette tijden een bezoek gebracht aan de men-sen en projecten en communiceren ze daarover met de stichting;
voor alle kosten ter plaatse, zoals bestede uren, transport, rapportages, mailing, communicatie, e.d. ontvangen zij een vergoeding van 5% van de totale goedgekeurde projectkosten.

Na ondertekening van de overeenkomsten wordt er weer een nieuwe werkperiode aangegaan. Zo is het voor beide kanten duidelijk wat er verwacht mag en waaraan voldaan dient te worden. Stichting Tileng wil niets aan het toeval overlaten. We wer-ken immers met geld dat geschonken is door onze donateurs en dat moet goed en transparant besteed worden.