Lokale rijkdom
Tijdens mijn verblijf in Manggung/Tileng , slaap ik op de grond van het huis van het dorpshoofd.
’s Avonds, voor het slapen gaan, wordt er een mat neergelegd en krijg ik een laken om me mee te bedekken. Ik zie uit naar dat eenvoudige bed, want ik ben doodmoe. Maar hoe moe ik ook ben, het wordt een korte nacht.
De onbekende geluiden verhinderen me de slaap te vatten. Gebiologeerd en enigszins verschrikt luister ik naar de rat die vlak onder het dak opgejaagd wordt door de kat die rare sprongen maakt. Iedereen om me heen lijkt in diepe rust te zijn. En als ik na het ‘kat en rat-spel’ opgelucht ademhaal om eindelijk te kunnen gaan slapen, hoor ik dat de vrouw des huizes (die op minder dan een meter afstand ligt) is begonnen met snurken.
De volgende dag blijkt Astin, de tolk die mij zo trouw vergezelt, heerlijk geslapen te hebben. Mijn kleine oogjes verraden me en ik vraag haar of zij niks gehoord heeft. ‘Die geluiden? Ja, die heb ik wel gehoord, maar die moet je gewoon negeren, dan val je vanzelf in slaap,’ antwoordt Astin. Waarna ze me vraagt: ‘Hoor je in jouw huis dan geen geluiden?’ Waarop ik me bedenk dat het in mijn huis relatief erg stil is. Omdat het huis relatief erg groot is. En de muren relatief erg dik .
Het leven in deze kleine hutjes dwingt je tot aanpassing. Aan de kleine ruimte, aan de dunne wanden en aan de vele geluiden. Het is precies die aanpassing die ik bewonder in de mens. Het is de reden dat er zoveel verschillende culturen zijn. De flexibiliteit om adequaat te reageren op de heersende omstandigheden; ik zou het lokale rijkdom willen noemen. Wat direct aangeeft waarom een buitenstaander vlak na zijn aankomst in een vreemde omgeving arm te noemen is.
Het geeft ook aan waarom het voor Stichting Tileng zo belangrijk is om het initiatief voor de uit te voeren projecten bij de lokale bevolking te laten. Zij kennen tenslotte hun omgeving het beste. Zij weten als geen ander waar de behoeftes liggen. Dikkere wanden zullen zij misschien voorstellen om beter bestand te zijn tegen een eventuele aardbeving. Maar in ieder geval niet vanwege een snurkende vrouw des huizes. Steun Stichting Tileng!