Skip to main content

Tag: Jakarta. westerling

Bericht uit Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als u dit leest ben ik alweer op de terugreis naar Nederland. Een reis van Imogiri, Yogyakarta en Jakarta via Kuala Lumpur naar Amsterdam.

Ook in Baturraden hebben wij een goede tijd gehad; veel mensen ontmoet en kunnen aanschouwen wat er gerealiseerd is dankzij de hulp van onze donateurs en sponsors in Nederland. De mooie gerealiseerde lagere scholen ‘Pamijen 2’ en ‘Karangsalam’ zijn werkelijk een lust voor het oog.

Op 3 juli jl. heb ik de twee lagere scholen mogen openen in het bijzijn van de Bupati Banyumas Bapak Hagi drs Marjoko m.m. en de twee onderministers van onderwijs en toerisme Bapak drs Bakri m.m. en Bapak dr. Mudjito AK, Msi. De laatse twee waren speciaal voor de opening van Jakarta naar Baturraden gekomen.

Ik heb aan hen duidelijk gemaakt dat de scholen niet gerealiseerd hadden kunnen worden zonder de geweldige inzet van de mensen uit Baturraden. De vertegenwoordigers van de landelijke en regionale overheid in Indonesië heb ik in mijn openingspeech gevraagd Stichting Tileng in de toekomst financieel te ondersteunen bij het realiseren van nieuwe projecten. Zij hebben toegezegd te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn.

Op uitnodiging heb ik verschillende gesprekken gehad met vertegenwoordigers van de diverse afdelingen van de Rotary Clubs uit de omgeving van Baturraden en Purwokerto. De komende tijd zal ik beelden van de opening van de lagere scholen ‘Pamijen 2’ en ‘Karangsalam’ en de optredens daarbij op deze website plaatsen. Hou deze site dus wederom in de gaten!

Ook zal ik binnenkort de speech plaatsen van een leerlinge van de 5e klas van ‘Pamijen 2’. Haar naam is: Uly Amalia Sari. Zij deed haar speech tijdens de opening; uit haar hoofd en in perfect Engels. Indrukwekkend voor een meisje van haar leeftijd! Nu deze scholen zijn gerealiseerd zal de stichting weer aan de slag moeten om de beschikbare middelen aan te vullen zodat er weer projecten kunnen worden opgestart in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Er is nog een hoop werk te doen. Dankbaar werk, als je de resultaten ziet die Stichting Tileng, met behulp van de participatie van de mensen daar, boekt. De blije gezichten van de mensen doen je meer dan goed.

Een groet uit Indonesië.

Inspiratie (2)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Vorige week heeft u kunnen lezen wat onze voorzitter Ton Lange heeft bewogen zich in te zetten voor de Stichting Tileng. Wanneer ik zou moeten aangeven wat mij heeft bewogen zou ik naar waarheid kunnen zeggen dat het Ton was die mij heeft overgehaald; maar dat is dan toch iets té kort door de bocht. Daarom wil ik nog iets kwijt over mijn overwegingen die hebben geleid tot toetreding tot het bestuur van de stichting.

Ik ben altijd in hart en nieren een globetrotter geweest. Ik voel me thuis in vreemde oorden en wil zo veel mogelijk opsnuiven van andere culturen. Ik ben er ook van overtuigd, dat het reizen over de wereldbol belangrijk is voor je vorming. Je leert begrijpen, en als normaal (en ook leuk) ervaren, dat er verschillen zijn in mensen, gebruiken en normen en waarden. De een is niet beter of minder dan de ander, maar gewoon anders. Ook leert het je nederig en vooral dankbaar te zijn voor je eigen afkomst, wanneer je ziet hoeveel armoede er nog is op de wereld. Of het dan over de sloppenwijken van Miami, Bangkok, Tirana of Jakarta gaat, het laat een enorme indruk achter.

Dat je als rijke westerling je steentje bijdraagt aan de internationale hulporganisaties spreekt voor mij vanzelf, maar dat blijft onbevredigend. Wanneer je zelf zoveel ellende hebt gezien, wil je ook zelf iets doen. Toen Ton mij vroeg of ik ook mee wilde doen aan zijn initiatief in Indonesië, kwam dat als geroepen. Dit was voor mij de kans echt iets bij te dragen. En dan nog wel in Indonesië, een land dat ik al eerder had bezocht en waar ik mij enorm had thuis gevoeld. Een land vol schoonheid, warmte en mogelijkheden.

Inmiddels heb ik onze projecten aldaar een paar maal mogen bezoeken en wanneer ik de lachende ogen van de kinderen daar zie, dan weet ik dat het een juiste keuze was.

Volgende week een bericht van onze secretaris, Bram van der Weele.