Skip to main content

Tag: natuur

In gedachte verzonken

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is een zondagmiddag begin juli. Lekker weer. Zittend buiten in de serre zie ik de natuur in volle glorie.

Ik zie de Magnolia weer grote knoppen maken voor het volgende seizoen. Die dan in het vroege voorjaar weer in volle bloei zal staan. Ik droom in gedachten weg naar Indonesië waar het altijd mooi groen is.

De Indische archipel heeft een zeer rijke flora, die zich van west naar oost wijzigt in samenhang met het in deze richting droger wordende klimaat. In totaal zijn er meer dan 45.000 bloeiende plantensoorten, en dat is ca. 10% van alle soorten bloemen en planten die er op aarde voorkomen. Er zijn 250 bamboesoorten en 150 verschillende soorten palmen.

Als vanzelf denk ik dan aan de mensen in de dorpen (desa’s) Tileng, Baturraden en Imogiri. Hoe zou het daar zijn op dit moment? Loopt alles wel op rolletjes? Ik betrap mij er weer op dat ik eigenlijk de dagelijkse controle zou willen hebben op de projecten van de stichting daar. Onzin natuurlijk. Onze mensen daar hebben het goed onder controle. Dat weet ik maar al te goed. Ze werken volgens het boekje, ons handboek implementatie van beleid op lokaal niveau. Laat ze nu, denk ik, ze hebben toch ons vertrouwen!

De vogels en de vissen in de tuin trekken weer mijn aandacht en ik word weer wakker. Ja ze hebben ons vertrouwen!

Wilt ook wat beelden zien van onze desa’s en projecten? Kijk dan eens naar onze video’s of foto’s.

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Van 4 oktober tot 4 november jl. ben ik met mijn vrouw op vakantie geweest in Thailand; een indrukwekkend land. Thailand heeft alle ingrediënten die een reis aantrekkelijk maken: betoverende tempels, tropische eilanden, schitterende en ongerepte natuur, glimlachende mensen, boeddhistische cultuur, lekker eten, een heerlijk klimaat en een interessante geschiedenis.

Toch ben ik tijdens zo’n reis altijd geneigd het land te gaan vergelijken met Indonesië, waar ik veel ben geweest en waar ik met mensen veel werk heb verzet om tot mooie projecten van Stichting Tileng te komen. Die zijn tot nu toe ook allemaal naar tevredenheid uitgevoerd. Ook al is de gemiddelde levensstandaard in Thailand hoger, toch lijken de problemen vergelijkbaar met die in Indonesië.

Terwijl ik in Thailand was, werd ik ondertussen wel op de hoogte gehouden van de voortgang van de projecten op Java. Aan de mensen in Baturraden en Imogiri heb ik toen laten weten, dat de rest van het Bestuur in Nederland gewoon zijn werk doet. Het functioneren van de stichting hangt nu eenmaal niet af van de vakantie van een voorzitter.

Nu ik weer thuis ben, maak ik toch stiekem al weer plannen voor een volgende privé-reis naar Indonesië met een onvermijdelijk en vanzelfsprekend bezoek aan de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.