Inspiratie (1)
Regelmatig stel ik mij de vraag wat me inspireert om me in te zetten voor Stichting Tileng. Het gaat mij daarbij om de vraag of ik mij werkelijk inzet en daarbij het beste van mezelf geef als voorzitter van Stichting Tileng.
Wat was nu de aanleiding, de vonk, die mij deed besluiten – na een bezoek aan de desa Tileng en de dusun Manggung – om mij in te zetten voor de mensen op Java? Het waren, zo scheen het mij toe, de erbarmelijke woon- en leefsituatie, de armoede, de gebrekkige onderwijs accommodaties en de veerkracht/blijheid van de mensen onder deze omstandigheden.
Je wilt als “rijke Nederlander” eigenlijk geen hulpverlener zijn. Liever wil je gezien worden als één van hen. Door de jaren heen is zo vriendschap en wederzijdse waardering ontstaan, ondanks het feit dat er werelden van verschil tussen zitten. In mijn beleving zou de wereld er zo anders uitzien wanneer meer mensen dat zouden doen. Samen angsten delen (aardbeving in Imogiri in mei 2006), samen huilen, samen uitspreken, hoe moeilijk het leven soms is, samen opbouwen. Juist die verbondenheid geeft mij de kracht om door te gaan.
Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen ter plekke. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken door de inzet en doorzettingsvermogen van de mensen zelf in de desa’s op Java.
Mijn voornaamste werk bestaat uit “fundraising”. Goede doelen hebben anno nu ook te maken met de economische recessie. Stichting Tileng gaat het ondanks alles redelijk, te meer omdat we tastbare resultaten laten zien. Dat, tenslotte inspireert mij des te meer om er nog harder voor de gaan.
Volgende week een bericht van penningmeester Cees van der Jagt.