Vier dagen zweten en doorzetten
Menig landgenoot zocht de afgelopen tijd verkoeling aan het strand. Elf VROM-medewerkers wierpen zich op een veel actiever tijdverdrijf. Zij waagden zich op initiatief van een paar collega’s uit Arnhem aan de Nijmeegse wandelvierdaagse.„In eerste instantie hebben we alleen binnen de Inspectie een mailtje gestuurd. Toen bleek dat daar heel weinig reacties op kwamen, hebben we VROM-breed geworven”, vertelt Tineke Ros uit Oost. „Daarop kwamen 50 reacties, waaruit een groep van elf wandelaars is ontstaan.
Ronald Peters en Janne Christoffel liepen dit jaar voor de vijfde keer. Voor Aart Ligthart, Karin Koster, Mieke Ligthart, Anno Loonstra, Johanna Stam, Ton de Rooij, Lita Kalicharan en Sohba de Rooij was het de eerste Vierdaagse. Ik zelf liep de tocht voor de tweede keer.” Peters en Loonstra liepen iedere dag 50 kilometer en de rest hield het bij 40. „ Afgelopen maanden heeft iedereen hard getraind. We hebben als groep verschillende lange tochten gemaakt, maar ook individueel veel gelopen. Anders red je het niet.” Voor Ros viel de Vierdaagse dit keer mee.
„Natuurlijk was het wel erg warm, maar daar hebben we ons aan aangepast. Per dag dronken we zeker vier liter water en zorgden we ervoor dat we genoeg zout binnenkregen. Verder waren er toeschouwers die ons nat spoten met een tuinslang. Dat is dan echt heerlijk.” De collega’s verschenen iedere dag rond halfzes aan de start. Peters en Loonstra liepen apart en begonnen nog eerder. „Na de start liepen we altijd eerst drie uur door. Meestal hadden we na 15 kilometer onze eerste stop. De tweede en de derde volgden na 25 en 33 kilometer. In die pauzes kon iedereen weer bijkomen. Je krijgt toch altijd wel last van moeie voeten of zere benen”, vertelt Ros. „Gelukkig mochten we gebruik maken van de faciliteiten van de douane. Dat hebben we via het Ministerie van Financiën kunnen regelen. Ros had tijdens de tocht bijna geen problemen.
„Afgezien van twee blaartjes en wat spierpijn in mijn bovenbenen.” Collega Christoffel had minder geluk. Zij had voor de wandeltocht al een blessure en heeft om haar voet te ontlasten de laatste weken voor het evenement niet meer getraind. Ros: „Dat heeft niet geholpen. Na de eerste dag moest ze helaas opgeven. Ze is echter wel in de buurt gebleven om ons te supporten.” Het is Ros goed bevallen om met collega’s te wandelen. „Het klikte onderling heel erg goed. Ik denk dat er zeker wel contacten blijven.” De VROM-medewerkers wandelden ook voor een goed doel. Ze lieten hun afgelegde kilometers sponsoren en wisten zo ongeveer 1.000 euro te vergaren voor de Stichting Tileng. Deze stichting bekommert zich om zeer arme woongemeenschappen in Indonesië. .”