Indonesië voor beginners
Hieronder volgt een aantal citaten uit “India voor beginners” eerder dit jaar door Hans Avontuur geplaatst in het AD. Hoewel mijn reizen naar Indonesië waren en mijn chauffeur Amik heette, is veel van dit verhaal zo herkenbaar dat ik het jullie niet wilde onthouden.
“India voor beginners
Als nieuwkomer in India kun je één probleem direct oplossen: transport. Voor de prijs van een huurauto in Spanje boek je een auto met chauffeur en ben je van al je zorgen over haperende treinen, overvolle bussen en vage dienstregelingen verlost. Mijn chauffeur heet Subramani en is de komende dagen mijn beste vriend, raadgever en verlosser.
Subramani heeft het talent van Max Verstappen, maar dan op de openbare weg. Rijdend van de
miljoenenstad Chennai – voorheen Madras – naar het zuiden van Tamil Nadu ben ik op één ochtend
tenminste drie keer overleden en uit de dood weer opgestaan. Mani lacht: ,,No problem mister Hans, I
know Indian driving!”;
Op de weg geldt het recht van de sterkste. Onder aanhoudend getoeter wordt er links en rechts ingehaald, door rode stoplichten gereden, vol gas door blinde bochten gestuurd en drukke kruispunten
overstoken. De enige verkeersdeelnemer die op ieders respect mag rekenen is de koe. Ook als deze
besluit om midden op een overvolle weg zijn middagslaap te houden.
……….
Stukje bij beetje komt het landelijke India tevoorschijn. In de straten van het provinciestadje
Kanchipuram lopen mannen in lompen met handkarren vol onduidelijke koopwaar, zitten vrouwen
aan de kant van de weg vis te verkopen terwijl bussen en vrachtwagens dampend langsrijden. Het is
een wonder dat hun voeten er niet af worden gereden.
……….
Dwars door het platteland. Er worden rijstvelden bewerkt, noten geoogst, katoen en thee verbouwd.
Subramani stuurt langs piepkleine hutjes waarin hele families wonen. Langs de weg lopen vrouwen in
uitbundig gekleurde sarongs langs de weg. Hoe is het toch mogelijk om die mooie kleding zo schoon te
houden in hutjes van takken en leem?
……….
Het is fijn om ongestoord door de stad te kunnen slenteren, een boek te lezen in het park, de tempel te
bezoeken en de zon te zien ondergaan. Hoe begrijpelijk het ook is dat mensen die niets bezitten je
aanklampen, op een bepaald moment heb je behoefte aan rust. Vreemd genoeg zijn het echter vaak de
ontmoetingen die de reis bijzonder maken. Mensen willen met me op de foto, mensen willen alles van
me weten, mensen willen dat ik hen fotografeer.
……….
Ik haat India, ik houd van India. Ik moet in elk geval terug.”