Skip to main content

Waarom?

Waarom slaapt een kind altijd in de armen van de bedelaarster? Onderstaand artikeltje kwam ik enkele maanden geleden tegen op social media. De auteur is onbekend.

Als ik dat lees ben nog meer overtuigt dat ons credo de enige juiste is. “Geef mensen een hengel en geen vis”. Onze aanpak ter verbetering van de leef- en woonsituatie. De actieve betrokkenheid van de mensen in de desa’s zorgt ervoor dat ook op de lange termijn plaats is voor structurele verbetering van hun leef- en woonsituatie in de desa’s.

Het verhaal dat helaas waar is:

“Geef bedelaars alleen water en voedsel. Zeker geen geld. Alle hulp in materiële vorm is uiteraard welkom. Maar geef geen geld want zo houden we de “bedelaarsindustrie” alleen maar in stand. Je bent wijs genoeg om te weten wie en hoe je moet helpen. Neem je beslissing op basis van de omstandigheden en de situatie.

Bij het metrostation zit een vrouw van onbekende leeftijd. Het haar van de vrouw is vies en warrig. De vrouw zit op de vuile grond en naast haar ligt een zak. In die zak gooien mensen geld. In de handen van de vrouw ligt een tweejarige baby te slapen. Hij draagt smerige kleren. Talrijke voorbijgangers geven geld, wellicht om hun schuldgevoel te sussen.

Gedurende een maand lang liep ik voorbij een bedelaar zonder hem iets te geven. Ik gaf geen geld omdat ik wist dat hij deel uitmaakte van een bende bedelaars die grote eigendommen en auto’s bezitten.

Maar op een dag raakte het me echt.

Ik staarde naar diezelfde baby en besefte dat er iets niet klopte. Het is zo fout om steeds diezelfde baby van ’s-ochtends tot ’s-avonds in de schoot van een bedelende vrouw nabij het metrostation te zien slapen. De baby sliep altijd. Nooit huilde of krijste hij, en steeds met het hoofdje begraven in de schoot van zijn moeder.

Heeft iemand van jullie kinderen? Denk eens hoe vaak baby’s van 1-2-3 jaar oud slapen? Een uurtje of twee, drie tijdens de dag? Het voorbije jaar heb ik niet een kind van een bedelaar wakker gezien. Dus vroeg ik de vrouw: “Waarom slaapt hij altijd?” De bedelaarster deed of ze me niet gehoord had. Ik herhaalde de vraag. De vrouw keek opnieuw op en staarde in het ijle achter me. Haar blik leek wel van iemand van een buitenaards wezen. Ik herhaalde nogmaals mijn vraag: “Waarom slaapt hij?” Ik moest bijna huilen.

Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en zag hoe een oudere man me afkeurend in de ogen keek: “Wat wil je van haar? Zie je niet dat ze het al hard genoeg heeft in haar leven?”

Hij haalde wat muntstukken uit zijn zakken en gooide ze in de zak en verdween daarop in de metro.

De volgende dag belde ik een vriend. Het was een grappige man van Oost-Europese komaf is met ogen als olijfjes. Hij was maar drie of vier jaar naar school geweest. Dit totaal gebrek aan onderwijs weerhoudt hem er echter niet van om in dure auto’s rond te rijden en in de meest riante huizen te wonen. Via deze vriend kreeg ik de bevestiging dat de “bedelaarsindustrie” geleid wordt door meedogenloze criminelen. De kinderen worden “gehuurd” van arme families of alcoholisten, of gewoon gestolen. Ik moest het antwoord kennen op de vraag: “Waarom slapen die baby’s altijd?” en dat kreeg ik. Zijn antwoord sloeg in als een bom: “Ze zitten op de heroïne of de wodka”.

Ik stond aan de grond genageld: “Wie zit er aan de heroïne? Wodka – wie?” Hij antwoordde: “Zo huilt het kind niet. De vrouw moet de hele dag daar met hen zitten. Om de baby kalm te houden, worden ze vol heroïne of wodka gepompt.” Uiteraard zijn de lichamen van kinderen daar niet tegen bestand. Soms sterven kinderen ook gewoon tijdens een “werkdag”. Een ingebeelde moeder moet dan tot de avond het dode kind in haar armen houden. Dat zijn de regels. En dan gooien de voorbijgangers geld in de zak en denken ze dat ze “moreel” zijn. Dat ze een “alleenstaande moeder” hebben geholpen.

Als je dus de volgende keer een bedelaar met een kind ziet, denk dan twee keer na voor je geld geeft. Denk eraan dat zonder al dat geld dat gegeven wordt, deze “industrie” niet zou bestaan of al lang uitgestorven was. De industrie zou doodgaan en niet het met wodka of heroïne volgepompte kind. Kijk niet naar het slapende kind met meelevende ogen.”

Nu u dit artikel hebt gelezen, weet u waarom die kinderen altijd slapen en u niet moet meewerken de “bedelaarsindustrie” in stand te houden.

Wat wel in stand gehouden moet worden is ons werk in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java, Indonesië.

Steun daarom ons werk en word donateur. Bij voorbaat dank.

dagelijkse levensonderhoud, desa's, Donateurs, Donatie, geld, Help, Indonesië, java, Stichting Tileng, structurele hulp