De gloeiende plaat van ellende
,,Wil jij een weekendverhaaltje schrijven?’’ vroeg Ton Lange een poosje geleden. Dat wil ik best! ,,Misschien kan het gaan over jouw bijdrage aan de nieuwe brochure?’’ (Ik heb onlangs de teksten voor deze brochure geredigeerd.) Tja…. Dat kan wel, maar dan moet ik wel eerst even goed nadenken. Waarom wil ik graag iets doen voor deze stichting? Er zijn er vele, waarom dan juist deze? Ik denk dat ik het weet.
Het kan niemand ontgaan dat er vreselijk veel leed is in de wereld. Mijn hart breekt steeds een klein stukje als ik lees over overstromingen, armoede, ziekte en noem maar op. We willen allemaal best iets doen voor mensen in nood, maar ja… We stoppen wat geld in een passerende collectebus en weten meteen dat onze bijdrage slechts een druppel op de gloeiende plaat van de ellende is. Als er een grote actie wordt gevoerd, compleet met tv-beelden en interviews, moet je wel van steen zijn wil je niet wat geld overmaken. Geeft ons dat voldoening? Ik denk het niet. Voor mij niet echt in elk geval.
Soms heb je het geluk iemand te ontmoeten die daadwerkelijk actie onderneemt. Ik ben daar elke keer opnieuw zeer van onder de indruk. Er bestaan mensen die hun tijd, energie, geld en passie inzetten voor een doel, dat absoluut onze steun verdient, maar waar we zelf alsmaar niet toe komen. We hebben het immers allemaal zo druk met werken, carrière maken, ons gezin, vakantie vieren, en nog veel meer dingen waardoor we onszelf een excuus verschaffen om het maar bij de euro in de collectebus te laten en verder niets te doen. Sommige mensen doen wèl wat en niet zo’n beetje ook! Zo’n Capelse weldoener is Ton Lange.
Ook ik ben druk met van alles. Toch zijn er zaken die ik kan doen; ik kan op mijn eigen manier bijdragen, een beetje helpen bij al dat werk dat de mensen van Tileng doen voor de bewoners van de desa’s. Ik schrijf, dat is mijn werk. Ik heb een tekstbureau. Toen Ton me vroeg mee te werken aan de brochure hoefde ik niet lang na te denken. Ik was eerlijk gezegd stiekem een beetje opgelucht. Ja! Dìt kan ik en dit geeft meer voldoening dan alleen die euro in een collectebus.
Ik ben me er terdege van bewust dat een tekst redigeren vreselijk in het niet valt bij al dat goede werk van de vrijwilligers van de Stichting Tileng. Het stelt eigenlijk niets voor. Toch ben ik er blij mee dat ik het mocht doen. Het gaat denk ik om het feit dat ik daadwerkelijk iets kon bijdragen om te helpen. Ieder kan doen wat in zijn of haar macht ligt. Ik kan schrijven en voor Tileng doe ik dat graag!
