Tag: Donatie

Geschreven door Remco Lange op 21 oktober 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Onder de noemer “Krachtig Capelle” vond op donderdag 29 september 2011 in de raadszaal van Capelle aan den IJssel een werkbijeenkomst plaats over Welzijn Nieuwe stijl. De deelnemers aan deze bijeenkomst waren afkomstig uit de diverse organisaties die werkzaam zijn binnen het Capelse sociale domein. Ook ik als raadslid was daarbij aanwezig. Met Welzijn Nieuwe stijl wil het gemeentebestuur samen met de partners op het brede gebied van welzijn en zorg bepalen hoe in Capelle aan den IJssel de inzet en werkwijze binnen het sociale domein mogelijk aangepast kan worden.

Een van de belangrijkste uitgangspunten van het college is daarin het versterken van de eigen kracht van de Capellenaar. Dat wil zeggen dat Capellenaren zich zoveel mogelijk zelf en met behulp van hun sociale netwerken moeten zien te redden. Sommigen hebben daarbij een steuntje in de rug of intensievere hulp nodig. Het uiteindelijke doel van Welzijn Nieuwe stijl is dus een krachtiger Capellenaar, vandaar de benaming “Krachtig Capelle”.

Tijdens deze dag moest ik steeds denken aan de mensen in de desa’s in Indonesië. Stichting Tileng steunt immers de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op midden Java in Indonesië, waarbij de eigen mogelijkheden van de bewoners met steun vanuit Nederland een oppepper krijgt. De vergelijking met Capelle aan den IJssel is dan vlug gemaakt. Ook Stichting Tileng gaat voor het versterken van de eigen kracht van de bewoners in de desa’s. Ook zij moeten zich zoveel mogelijk zelf en met behulp van hun desa-genoten zelf zien te redden. De projecten van Stichting Tileng bieden de bewoners van de desa’s daarbij een steuntje in de rug. De afgeronde projecten hebben inmiddels de eigen kracht van de betrokken bewoners bewezen, vandaar de term “krachtige desa’s”.

Alle kleine beetjes helpen…….

Geschreven door Remco Lange op 14 oktober 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Het is voor elke stichting belangrijk om zoveel mogelijk sponsors te vergaren zodat zij hun werk kunnen doen. Toen ik in contact kwam met Stichting Tileng en ik helemaal warm liep voor de projecten en de wijze waarop de stichting te werk ging, samen met de lokale bevolking, wilde ik ook iets doen. Iets, maar wat? Er kwam een idee in mij op om tijdens de kerstmarkt zelfgebakken kroepoek te verkopen en nog wat andere hapjes. Deze kerstmarkt is speciaal bedoeld voor goede doelen en de kraam wordt dan gratis verstrekt. Maar ja, mijn gezondheid is nou niet je dat, dat ik dit aan zou kunnen en dus schoof ik het op de lange baan.

Ik moest iets anders bedenken. Ik heb wat informatie gevraagd aan Ton Lange, voorzitter van Stichting Tileng, en die heeft mij wat toegestuurd. Hiermee ben ik naar de Diaconie van de Hervormde Kerk in Hardenberg gegaan en zo is het balletje gaan rollen. Elk jaar doneert de kerk een bedrag, terwijl ook ieder jaar een opbrengst van de collecte tijdens één dienst naar Stichting Tileng gaat. Ik heb begrepen dat de opbrengst van de collecte verdubbeld wordt door de diaconie. Elk jaar print ik een paar nieuwsbrieven uit en geef die aan een van de diakenen (toevallig is mijn overbuurvrouw daar één van) zodat ook zij weten waar hun donatie aan besteed wordt. Inmiddels heb ik met eigen ogen gezien waar Stichting Tileng zich mee bezighoudt en welke projecten er zijn.

Misschien is het niet veel wat deze kerk bijdraagt maar zeg nou zelf: alle kleine beetjes helpen, niet waar? En volgens mij zijn er over heel Nederland verspreid een heleboel kerken dus misschien een idee voor anderen? Zegt het voor, zegt het voort!

Het succes van Manggung

Geschreven door Remco Lange op 23 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Enkele jaren geleden is Stichting Tileng op verzoek van de lokale bevolking gestart met de financiering van een zogenoemde “buffelbank”. Een buffelbank houdt in dat lokale boeren op een traditionele manier kunnen sparen voor hun eigen welvaart. Boeren in Indonesië sparen als vanouds niet bij een bank, maar door middel van vee. Het werkt als volgt: een boer verzorgt een of meer buffels van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost, zoals u zult begrijpen, nogal wat tijd. Met steun van buiten kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen, waardoor hun economische situatie sneller kan verbeteren.

Tijdens mijn verblijf afgelopen augustus in Manggung heb ik met eigen ogen kunnen zien en horen dat het starten van de buffelbank destijds een gouden greep is geweest. De veestapel is sindsdien alleen maar gegroeid, terwijl uit de verhalen van de lokale boeren blijkt dat zij er gaandeweg steeds een beetje beter van zijn geworden. Met de opbrengst uit de verkoop van een deel van het bij elkaar gespaarde vee zijn zij in staat gebleken hun levensstandaard zichtbaar te verhogen, onder meer door de aankoop van noodzakelijk vervoer (bromfiets) of van een lapje grond om gewassen te telen. Ook wordt er door sommigen geïnvesteerd in de verbetering van de directe woonomgeving. Al deze zichtbare verbeteringen in de dusun Manggung (onderdeel van desa Tileng) hebben een positief effect op de andere 15 dusuns die Tileng rijk is. De bevolking van Manggung is er trots op wat er tot nu toe is bereikt en wil graag dat hun buffelbank model kan zijn voor de andere dusuns en voor de twee andere desa’s die Stichting Tileng steunt, Baturraden en Imogiri. Het uitwisselen van kennis en ervaring tussen de diverse desa’s bij het op een goede en efficiënte wijze opzetten van een nieuwe buffelbank draagt immers bij aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie. Omgekeerd kan deze kennisuitwisseling leiden tot tot het overnemen van initiatieven uit Baturraden en Imogiri in Tileng.

Stichting Tileng is er trots op dat dankzij de financiële steun van sponsors en donateurs uit Nederland en met de onmisbare steun van de lokale bevolking én het lokale management zo veel goeds tot stand kan komen. Het succes van Manggung en de uitstraling daarvan op andere desa’s en dusuns maakt dat de behoefte om structurele hulp voor de verbetering van de leef- en woonomstandigheden onverminderd nodig en noodzakelijk is. De hulp van sponsors en donateurs blijft dan ook onontbeerlijk.

Model dusun Manggung

Geschreven door Remco Lange op 16 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Op de dag dat we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) in de dusun Manggung waren, hebben we weer positieve signalen ontvangen van de mensen van de dusuns. Immers de mensen van Manggung proberen uit alle macht een model-dusun te zijn voor de overige 15 dusuns in de desa Tileng.

Het blijft goed gaan met de “Buffelbank”; het is duidelijk dat door deze “bank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Sommige mensen hebben bij verkoop van een of meerdere sapi’s met een deel van de winst, die voor hen bestemd is, al een stuk sawa en/of een brommer kunnen kopen. Ook de infrastructuur van de dusun verbetert zienderogen. De straten worden beter en zien er verzorgd uit. Juist die voorbeelden spreken de mensen in andere dusuns aan. Een goed resultaat van een kleine charitatieve instelling als de onze. Stichting Tileng neemt de tijd om projecten als deze op een duurzame manier uit te bouwen.

Het zijn weer ervaringen, die ook geëxporteerd kunnen worden naar de andere desa’s van de stichting: Imogiri en Baturraden. Andersom kunnen de 16 dusuns van de desa Tileng weer expertise importeren uit Imogiri en Baturraden. Daarom is ook afgesproken, dat een delegatie van de dusuns Tileng en Manggung op korte termijn een werkbezoek zal afleggen in Baturraden. Onderwerpen die dan aan de orde komen zijn het operationeel houden van een corporatie, scholarship, huizen en scholenbouw. Maar waar het vooral om zal gaan is hoe men in Baturraden de participatie van de bevolking stimuleert bij het realiseren van projecten in welke vorm dan ook. Immers in Baturraden worden projecten pas aangevraagd als er redelijk goed zicht is op participatie van de bevolking.

Ik hoop dat op deze wijze een soort kruisbestuiving gaat plaatsvinden waar een ieder profijt van heeft; zowel de bevolking als de stichting. De bevolking, omdat zij leert projecten, die bijdragen aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie, op een goede en efficiënte wijze op te zetten. En de stichting, omdat op deze wijze de tot nu toe verleende structurele hulp gecontinueerd kan worden.

Wat een verschil met hier in alle opzichten

Geschreven door Remco Lange op 9 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Als ik dit schrijf zit ik binnen aan de koffie en kijk ik op deze zondagmorgen naar buiten. Ik zie een dag en een nacht verschil met het weer in Indonesië van de afgelopen weken. Waar er in Nederland in deze periode een te veel aan regen is gevallen hebben ze er daar te weinig van. Ook de temperatuur is een groot verschil. Hier net 18 graden, daar 32 of meer.

Daardoor leef je in Indonesië meer buiten. Bij mij begint dat daar altijd rond de klok van half zeven. Lekker zittend op de veranda voor het huis met een kopje koffie of thee, voor het huis van onze general manager Stichting Tileng Indonesia, Tekad (Santos). Een mooie titel op papier maar gewoon onze vertegenwoordiger in Indonesië. Tekad, zijn vrouw Suci en de kinderen Tika, Ridlo en Dimas zorgen er voor dat mijn vrouw en ik niets tekort komen. Op die veranda met dat bakje koffie of thee kijk ik mijn mails na. Dat kan tegenwoordig als je beschikt over zo’n geweldig apparaat als een iPad. De iPad mocht ik van de gemeente Capelle aan den IJssel, waar ik raadslid ben, meenemen naar Indonesië om optimaal te kunnen werken voor de stichting.

Zo tegen een uur of acht worden we geroepen voor het ontbijt, makan pagi, nasi goring met een gebakken ei, kroepoek, komkommer, tempé en thee of warme sinasappelsap, juruk panas. Wij genieten van dit soort ontbijten. Verder doen we het de hele dag met eten rustig aan en doen we op onze manier mee aan de Ramadan. Tussendoor krijgen we van hen toch te drinken met kleine hapjes. Cakejes, gebakken bananen, pisang goring, e.d.. Als we geen bezoeken moeten afleggen of vergaderen voor de stichting gaan we wandelen. Genieten van de omgeving. Ook gaan we als we in Baturraden zijn een paar keer naar de grote stad Purwokerto. Een stad die een steeds belangrijke rol gaat spelen in de regio. In Purwokerto wordt veel gebouwd. Dat is goed te zien als je er een jaar niet bent geweest.

Na de koffie of thee rond 16:00 uur is het om 18:00 uur tijd voor het diner, makan malam. Ja 18:00 uur want dan mag er weer gegeten worden. Het is immers Ramadan. We zitten dan met de gehele familie in de keuken rond een grote tafel en eten dan uitgebreid Indonesisch. Heerlijk al die verschillende gerechten. En zo gezellig. Ook zij genieten van deze gebeurtenis op dit tijdstip van de dag. De volgende maaltijd is voor hen immers weer om 03:00 uur in de morgen. Voor zonsopgang. Daarna moeten ze weer wachten met eten en drinken tot 18:00 uur. Ik heb bewondering hoe zij met de Ramadan omgaan en er ook consequent aan mee doen.

Na makan malam komen er altijd mensen op visite. Gewoon voor een babbel of om aandacht te vragen van de stichting voor hun zaak. Daarnaast komen kinderen die meedraaien in het scholarship programma van de stichting hun schoolresultaten laten zien. Mooie rapporten. Ook zo Tika Santosa. Zij gaat haar laatste jaar op de universiteit in. Een moeilijk jaar met veel stages en projecten. Maar na dat jaar, en dat laten de resultaten ook zien, is zij onderwijzeres voor de basisschool. Dit had zij niet kunnen bereiken als ze niet had kunnen meedraaien in het scholarship-project en met steun van de donateurs van de stichting. Laat ik het nog maar eens schrijven: zonder onze donateurs en sponsors kan de stichting haar werk niet doen. Tika heeft beloofd binnenkort zelf met een verhaaltje te komen over haar studie en Stichting Tileng.

Dan om 21:00 uur naar bed. Ja, u leest het goed. Vroeg, omdat de dag voor ons ook weer vroeg begint. De mensen daar liggen in de meeste gevallen nog vroeger in bed. Normaal staan ze rond 06:00 uur op maar nu, zoals ik hiervoor schreef, om 03:00 uur.

Zo komt er zittend met een bakje koffie en naar buiten kijkend op zondagmorgen als het zeer slecht weer is toch weer een verhaal op papier.

Imogiri, Tileng en Manggung

Geschreven door Remco Lange op 26 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Beste lezers, ik had u beloofd bij terugkeer in Nederland mijn ervaringen met u te delen over onze bezoeken aan de desa Imogiri en de dusuns (woongemeenschappen) Tileng en Manggung. Bij deze.

Op 14 augustus jl. zijn we aangekomen in Imogiri en hebben we onze intrek genomen in het huis van onze stichtingsvertegenwoordiger aldaar, Puri Purwanto.

Van daaruit hebben we tochten gemaakt rond Yogyakarta. Het is immers ook nog “vakantie” voor mijn vrouw en mij. Overigens mag het ook wel eens vermeld worden dat mijn vrouw zonder problemen toestaat dat ik een groot deel van onze “vakantie” besteed aan stichtingsactiviteiten.

Vanuit datzelfde huis vinden ook de activiteiten van de stichting in deze regio plaats. Deze projecten hebben we bezocht. Zo hebben we de vijf kleuterscholen en de vier gebouwde permanente woningen in Imogiri bezocht.

Zoals u wellicht nog weet zijn deze woningen gebouwd ter vervanging van de bamboe noodwoningen die door de stichting gebouwd zijn na de aardbeving in 2006. De scholen en de permanente woningen zien er goed verzorgd uit. De eerste kleuterschool (2006) zal echter binnenkort weer geverfd moeten worden. Het is duidelijk dat het schilderwerk van de buitenmuren onder invloed van het Indonesische klimaat snel achteruit gaat. Voor wat de permanente woningen betreft hoop ik dat we binnenkort, als er voldoende financiële middelen bij de stichting binnenkomen, het bouwprogramma voor het restant van de woningen kunnen hervatten.

Ook zijn we op een dag in het gebied vlak onder de vulkaan Merapi geweest; het gebied dat vorig jaar zo te lijden heeft gehad van de uitbarsting van die zelfde vulkaan. De dikke lavastroom met onwaarschijnlijk grote natuurkracht heeft alles op zijn weg verwoest. Verbrand of bedekt met een meters dikke lavalaag. Je kunt je er geen voorstelling van maken als je het niet hebt gezien. En wij hebben nu alleen maar het verschrikkelijke eindresultaat gezien.

De bewoners trekken, ook al stimuleert de Indonesische overheid dit niet, langzaam het gebied weer in. Ze zijn op zoek naar wat ze vorig jaar noodgedwongen achter hebben moeten laten, naar iets bekends dat boven de lava uit steekt. Sommige mensen zijn weer begonnen met het bouwen van een onderkomen. Meestal met materiaal dat ter plaatse voorhanden is. Men maakt ook van de nood ook weer een deugd. De meters dikken lavazandlaag wordt afgegraven en per vrachtauto afgevoerd. Het zand wordt elders in de regio weer gebruikt voor de bouw en dergelijke. Het is mij, zoals ook na de aardbeving in mei 2006, weer duidelijk geworden dat de mensen hier in Indonesië een enorme veerkracht hebben. Men blijft met een lach en daadkracht doorgaan na iedere natuurramp. In het werkgebied van de stichting heeft men gelukkig nauwelijks tot geen last gehad van de asregens. Op de meeste plaatsen ver van het getroffen gebied was de as na de regenperiode grotendeels weg, zo liet men mij weten.

Op 18 augustus jl. heeft er in Imogiri, in mijn aanwezigheid, een bijeenkomst plaatsgevonden waarin het management uit Baturraden de mensen van Imogiri de in en outs hebben uitgelegd van de nieuwe organisatie hier met de bijbehorende regels die vermeld staat in het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. De mensen uit Imogiri hebben exemplaren van het handboek in ontvangst genomen om zo de eenduidige handelswijze te garanderen. Ook in Imogiri vindt men dat er nog meer helderheid is geschapen.

De dag daarna zijn we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) naar Tileng en Manggung afgereisd.

Wederom is door het management uitleg gegeven van de op papier gestelde nieuwe organisatie met de daarbij behorende regels. Vooral in de desa’s Tileng en Manggung bestond een grote behoefte aan meer regelgeving, aangezien men daar te maken heeft met 16 bewonersgroepen. Elke dusun heeft immers zijn eigen bewonersvertegenwoordiging. Ook hier is men nu in het bezit van het handboek. En ook hier heeft men toegezegd de organisatie in Indonesië te respecteren en de regels te zullen volgen.

Daarnaast hebben de mensen uit de dusuns Tileng en Manggung met het management afgesproken op korte termijn naar Baturraden te komen om daar een goed functionerende corporatie te bezoeken. Men kan dan bezien of dat concept kan worden overgenomen ter formalisering van de corporatie in Manggung en voor een op te starten corporatie in de dusun Tileng.

Na de vergadering hebben we nog een rondje door Manggung gelopen. Het was weer goed om te zien en te horen dat het nog altijd beter blijft gaan met de “Buffelbank”. De sapi’s (koeien) en hun kalfen zien er goed uit. Nu al is duidelijk dat door de “Buffelbank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Door het management van de stichting wordt op korte termijn met de mensen bezien hoe en in welk tempo de bank zijn intrede kan gaan doen in de overige dusuns van de desa Tileng.

De mensen in de dusuns Tileng en Manggung hebben toegezegd hun ervaringen met de bank en de uitvloeiselen daarvan op papier te zetten om de donateurs in Nederland zelf te informeren over de gang van zaken en de resultaten.

Zodra we de verhalen binnen hebben zal ik ze op de website plaatsen.

Concluderend kan ik vaststellen dat wij als kleine charitatieve instelling samen met de bevolking een goede prestatie neerzetten. In tegenstelling tot grote charitatieve instellingen die elk jaar resultaat moeten boeken om goede jaarcijfers te kunnen publiceren, kunnen wij de tijd nemen om projecten op een duurzame manier uit te bouwen.

Het management uit Baturraden zal vanaf nu elke maand de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden bezoeken om goed contact te houden met het veld. Dit is goed voor de afstemming, terugkoppeling en onderlinge communicatie. Over deze werkbezoeken wordt het bestuur in Nederland na elk bezoek geïnformeerd over de gang van zaken in elke desa/dusun. Mochten daar bijzondere zaken bij vermeld worden die voor onze sponsors of donateurs interessant zijn dan zullen wij dat melden.

Tot slot.

Het is mij duidelijk geworden dat men in alle drie de desa’s blij is met de nieuwe opzet van de organisatie in Indonesië met de daarbij behorende regels. Een duidelijke organisatiestructuur en op papier gestelde regels geven zekerheid en helderheid. Voor mij heeft het handboek nu al zijn dienst bewezen. De praktijk zal de komende tijd echter uit moeten wijzen of we met het handboek hebben bereikt wat we als bestuur voor ogen hadden.

Ondanks soms hectische periodes in onze “vakantie” was het weer goed toeven in het mooie Indonesië met haar fijne, gastvrije en goedwillende mensen.

Heeft u vragen en/of opmerkingen, mail gerust naar lange@tileng.nl.

Baturraden 2

Geschreven door Remco Lange op 12 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Net bijgekomen van de terugreis van onze korte vakantie op Bali (een reis van 10 uur), kregen we visite van een aantal mensen uit Baturraden die mij als voorzitter van Stichting Tileng wilde spreken voordat ik naar een ander werkgebied van de stichting zal vertrekken. Er werden weer de nodige verzoeken gedaan voor financiële steun van de stichting. Ik heb uit kunnen leggen hoe de organisatie verder geformaliseerd is aan de hand van het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. Het is hen duidelijk dat nieuwe voorstellen ingediend dienen te worden bij het management in Baturraden en dat projecten door het management – in overleg met de bevolking – in een prioriteitenvolgorde worden geplaatst. De projecten worden pas gehonoreerd op het moment dat er voldoende financiële middelen beschikbaar zijn.

’s Middags heb ik met onze vertegenwoordiger de verschillende delen van de desa Baturraden bezocht. Beiden zijn we tot de conclusie gekomen dat er meer aandacht besteed moet worden aan de wasgelegenheden in de kali (een kali is een afgeschermd deel van de snel stromende beek). In de kali wast men zowel zichzelf als de eigen kleding. De plekken zijn niet erg hygiënisch en toe aan een opknapbeurt. Na zo’n opknapbeurt zal de leefomgeving verbeteren doordat men zich op een hygiënisch verantwoorde wijze kan verzorgen.

De plannen zullen door het management meegenomen worden in de prioriteitenvolgorde van alle door de bevolking aangebrachte projecten van zowel de desa’s Tileng, Imogiri als Baturraden. Diezelfde middag kwamen ook ouders vertellen over de vorderingen van hun kinderen die onderwijs kunnen blijven volgen doordat ze meedraaien in het scholarshipproject van de stichting. Het doet me dan weer deugd te horen dat ook dit onderdeel van onze aanpak werkt. Immers: verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Op het moment dat dit verhaal geplaatst wordt bevind ik mij in Imogiri, een van onze andere desa’s. Van daaruit zal ik samen met het management van Indonesië een bezoek brengen aan de desa Tileng.

Over mijn ervaringen in Imogiri en Tileng zal ik rapporteren als ik weer terug ben in Nederland.

Heeft u vragen en/of opmerkingen mail die gerust naar info@tileng.nl.

Het is bijna weer zover

Geschreven door Remco Lange op 1 juli 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort gaan mijn vrouw en ik, overigens op eigen kosten, (link bestedingsgarantie) weer naar Indonesië; al weer voor mij de tiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om onze drie privé pleeggezinnen in de desa’s Imogiri en Baturraden weer te zien. Dit doen we in de eerste twee weken van onze vakantie.

De rest van de tijd reizen we in andere delen van Indonesië. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Mogelijk dat we in navolging van het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”, Bali aan doen.

De afgelopen maanden is het Bestuur onder leiding van mede-bestuurslid Eveline Bruijn in samenwerking met de lokale vertegenwoordigers op Java bezig geweest met het maken van een handboek, getiteld “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. In dit handboek worden de procedures op een heldere manier beschreven en ook wordt aangegeven wie waarvoor verantwoordelijk is bij het opzetten en financieren van projecten die dankzij de lokale initiatieven op Java door Stichting Tileng kunnen worden gerealiseerd. Het handboek draagt bij aan eenduidigheid, transparantie, effectiviteit en lokale implementatie van het beleid van Stichting Tileng. Hiermee wordt tevens de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

Dit handboek zal ik tijdens mijn bezoek officieel overhandigen aan onze lokale vertegenwoordigers; en wel aan de General Manager Stichting Tileng Indonesia, die zetelt in de desa Baturraden. Ter bekrachtiging van het geheel worden er nieuwe overeenkomsten (contract General Manager en contract Manager BackOffice) getekend.

De stichting blijft zich verder professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Het is bijna weer zover

Geschreven door Remco Lange op 1 juli 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Traditioneel sparen van boeren in Indonesia

Geschreven door Remco Lange op 24 juni 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Regelmatig krijg ik respons van mensen die tijdens hun rondreis in Indonesië ook projecten aandoen van de stichting. In gesprekken met hen hoor ik steeds dat zij vinden dat de ondersteuning door Tileng goed aanslaat. Vooral het buffelproject werkt erg positief.

De buffelbank is een eenvoudig voorbeeld van effectieve steun voor een traditioneel gebruik. Boeren in Indonesië sparen als vanouds niet bij een bank maar door middel van vee. Het werkt zo: een boer verzorgt een of meer buffels van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost veel tijd. Met steun van buiten, zoals via het buffelproject van Stichting Tileng, kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen, waardoor hun economische situatie sneller kan verbeteren. Dit is een van de projecten die geëxporteerd wordt naar de dusuns (woongemeenschappen) van de desa’s (dorpen) Tileng, Imogiri en Baturraden.

Dit project maakt deel uit van onze projectportefeuille (https://www.tileng.nl/index.php?page_id=1128). Met de in die portefeuille vermelde projecten kan worden gestart zodra er voldoende financiële middelen voorhanden zijn.

We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met andere lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri en een landbouw- en veeteeltcoöperatie in Tileng.