Tag: geld

Model dusun Manggung

Geschreven door Remco Lange op 16 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Op de dag dat we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) in de dusun Manggung waren, hebben we weer positieve signalen ontvangen van de mensen van de dusuns. Immers de mensen van Manggung proberen uit alle macht een model-dusun te zijn voor de overige 15 dusuns in de desa Tileng.

Het blijft goed gaan met de “Buffelbank”; het is duidelijk dat door deze “bank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Sommige mensen hebben bij verkoop van een of meerdere sapi’s met een deel van de winst, die voor hen bestemd is, al een stuk sawa en/of een brommer kunnen kopen. Ook de infrastructuur van de dusun verbetert zienderogen. De straten worden beter en zien er verzorgd uit. Juist die voorbeelden spreken de mensen in andere dusuns aan. Een goed resultaat van een kleine charitatieve instelling als de onze. Stichting Tileng neemt de tijd om projecten als deze op een duurzame manier uit te bouwen.

Het zijn weer ervaringen, die ook geëxporteerd kunnen worden naar de andere desa’s van de stichting: Imogiri en Baturraden. Andersom kunnen de 16 dusuns van de desa Tileng weer expertise importeren uit Imogiri en Baturraden. Daarom is ook afgesproken, dat een delegatie van de dusuns Tileng en Manggung op korte termijn een werkbezoek zal afleggen in Baturraden. Onderwerpen die dan aan de orde komen zijn het operationeel houden van een corporatie, scholarship, huizen en scholenbouw. Maar waar het vooral om zal gaan is hoe men in Baturraden de participatie van de bevolking stimuleert bij het realiseren van projecten in welke vorm dan ook. Immers in Baturraden worden projecten pas aangevraagd als er redelijk goed zicht is op participatie van de bevolking.

Ik hoop dat op deze wijze een soort kruisbestuiving gaat plaatsvinden waar een ieder profijt van heeft; zowel de bevolking als de stichting. De bevolking, omdat zij leert projecten, die bijdragen aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie, op een goede en efficiënte wijze op te zetten. En de stichting, omdat op deze wijze de tot nu toe verleende structurele hulp gecontinueerd kan worden.

Wat een verschil met hier in alle opzichten

Geschreven door Remco Lange op 9 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Als ik dit schrijf zit ik binnen aan de koffie en kijk ik op deze zondagmorgen naar buiten. Ik zie een dag en een nacht verschil met het weer in Indonesië van de afgelopen weken. Waar er in Nederland in deze periode een te veel aan regen is gevallen hebben ze er daar te weinig van. Ook de temperatuur is een groot verschil. Hier net 18 graden, daar 32 of meer.

Daardoor leef je in Indonesië meer buiten. Bij mij begint dat daar altijd rond de klok van half zeven. Lekker zittend op de veranda voor het huis met een kopje koffie of thee, voor het huis van onze general manager Stichting Tileng Indonesia, Tekad (Santos). Een mooie titel op papier maar gewoon onze vertegenwoordiger in Indonesië. Tekad, zijn vrouw Suci en de kinderen Tika, Ridlo en Dimas zorgen er voor dat mijn vrouw en ik niets tekort komen. Op die veranda met dat bakje koffie of thee kijk ik mijn mails na. Dat kan tegenwoordig als je beschikt over zo’n geweldig apparaat als een iPad. De iPad mocht ik van de gemeente Capelle aan den IJssel, waar ik raadslid ben, meenemen naar Indonesië om optimaal te kunnen werken voor de stichting.

Zo tegen een uur of acht worden we geroepen voor het ontbijt, makan pagi, nasi goring met een gebakken ei, kroepoek, komkommer, tempé en thee of warme sinasappelsap, juruk panas. Wij genieten van dit soort ontbijten. Verder doen we het de hele dag met eten rustig aan en doen we op onze manier mee aan de Ramadan. Tussendoor krijgen we van hen toch te drinken met kleine hapjes. Cakejes, gebakken bananen, pisang goring, e.d.. Als we geen bezoeken moeten afleggen of vergaderen voor de stichting gaan we wandelen. Genieten van de omgeving. Ook gaan we als we in Baturraden zijn een paar keer naar de grote stad Purwokerto. Een stad die een steeds belangrijke rol gaat spelen in de regio. In Purwokerto wordt veel gebouwd. Dat is goed te zien als je er een jaar niet bent geweest.

Na de koffie of thee rond 16:00 uur is het om 18:00 uur tijd voor het diner, makan malam. Ja 18:00 uur want dan mag er weer gegeten worden. Het is immers Ramadan. We zitten dan met de gehele familie in de keuken rond een grote tafel en eten dan uitgebreid Indonesisch. Heerlijk al die verschillende gerechten. En zo gezellig. Ook zij genieten van deze gebeurtenis op dit tijdstip van de dag. De volgende maaltijd is voor hen immers weer om 03:00 uur in de morgen. Voor zonsopgang. Daarna moeten ze weer wachten met eten en drinken tot 18:00 uur. Ik heb bewondering hoe zij met de Ramadan omgaan en er ook consequent aan mee doen.

Na makan malam komen er altijd mensen op visite. Gewoon voor een babbel of om aandacht te vragen van de stichting voor hun zaak. Daarnaast komen kinderen die meedraaien in het scholarship programma van de stichting hun schoolresultaten laten zien. Mooie rapporten. Ook zo Tika Santosa. Zij gaat haar laatste jaar op de universiteit in. Een moeilijk jaar met veel stages en projecten. Maar na dat jaar, en dat laten de resultaten ook zien, is zij onderwijzeres voor de basisschool. Dit had zij niet kunnen bereiken als ze niet had kunnen meedraaien in het scholarship-project en met steun van de donateurs van de stichting. Laat ik het nog maar eens schrijven: zonder onze donateurs en sponsors kan de stichting haar werk niet doen. Tika heeft beloofd binnenkort zelf met een verhaaltje te komen over haar studie en Stichting Tileng.

Dan om 21:00 uur naar bed. Ja, u leest het goed. Vroeg, omdat de dag voor ons ook weer vroeg begint. De mensen daar liggen in de meeste gevallen nog vroeger in bed. Normaal staan ze rond 06:00 uur op maar nu, zoals ik hiervoor schreef, om 03:00 uur.

Zo komt er zittend met een bakje koffie en naar buiten kijkend op zondagmorgen als het zeer slecht weer is toch weer een verhaal op papier.

Imogiri, Tileng en Manggung

Geschreven door Remco Lange op 26 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Beste lezers, ik had u beloofd bij terugkeer in Nederland mijn ervaringen met u te delen over onze bezoeken aan de desa Imogiri en de dusuns (woongemeenschappen) Tileng en Manggung. Bij deze.

Op 14 augustus jl. zijn we aangekomen in Imogiri en hebben we onze intrek genomen in het huis van onze stichtingsvertegenwoordiger aldaar, Puri Purwanto.

Van daaruit hebben we tochten gemaakt rond Yogyakarta. Het is immers ook nog “vakantie” voor mijn vrouw en mij. Overigens mag het ook wel eens vermeld worden dat mijn vrouw zonder problemen toestaat dat ik een groot deel van onze “vakantie” besteed aan stichtingsactiviteiten.

Vanuit datzelfde huis vinden ook de activiteiten van de stichting in deze regio plaats. Deze projecten hebben we bezocht. Zo hebben we de vijf kleuterscholen en de vier gebouwde permanente woningen in Imogiri bezocht.

Zoals u wellicht nog weet zijn deze woningen gebouwd ter vervanging van de bamboe noodwoningen die door de stichting gebouwd zijn na de aardbeving in 2006. De scholen en de permanente woningen zien er goed verzorgd uit. De eerste kleuterschool (2006) zal echter binnenkort weer geverfd moeten worden. Het is duidelijk dat het schilderwerk van de buitenmuren onder invloed van het Indonesische klimaat snel achteruit gaat. Voor wat de permanente woningen betreft hoop ik dat we binnenkort, als er voldoende financiële middelen bij de stichting binnenkomen, het bouwprogramma voor het restant van de woningen kunnen hervatten.

Ook zijn we op een dag in het gebied vlak onder de vulkaan Merapi geweest; het gebied dat vorig jaar zo te lijden heeft gehad van de uitbarsting van die zelfde vulkaan. De dikke lavastroom met onwaarschijnlijk grote natuurkracht heeft alles op zijn weg verwoest. Verbrand of bedekt met een meters dikke lavalaag. Je kunt je er geen voorstelling van maken als je het niet hebt gezien. En wij hebben nu alleen maar het verschrikkelijke eindresultaat gezien.

De bewoners trekken, ook al stimuleert de Indonesische overheid dit niet, langzaam het gebied weer in. Ze zijn op zoek naar wat ze vorig jaar noodgedwongen achter hebben moeten laten, naar iets bekends dat boven de lava uit steekt. Sommige mensen zijn weer begonnen met het bouwen van een onderkomen. Meestal met materiaal dat ter plaatse voorhanden is. Men maakt ook van de nood ook weer een deugd. De meters dikken lavazandlaag wordt afgegraven en per vrachtauto afgevoerd. Het zand wordt elders in de regio weer gebruikt voor de bouw en dergelijke. Het is mij, zoals ook na de aardbeving in mei 2006, weer duidelijk geworden dat de mensen hier in Indonesië een enorme veerkracht hebben. Men blijft met een lach en daadkracht doorgaan na iedere natuurramp. In het werkgebied van de stichting heeft men gelukkig nauwelijks tot geen last gehad van de asregens. Op de meeste plaatsen ver van het getroffen gebied was de as na de regenperiode grotendeels weg, zo liet men mij weten.

Op 18 augustus jl. heeft er in Imogiri, in mijn aanwezigheid, een bijeenkomst plaatsgevonden waarin het management uit Baturraden de mensen van Imogiri de in en outs hebben uitgelegd van de nieuwe organisatie hier met de bijbehorende regels die vermeld staat in het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. De mensen uit Imogiri hebben exemplaren van het handboek in ontvangst genomen om zo de eenduidige handelswijze te garanderen. Ook in Imogiri vindt men dat er nog meer helderheid is geschapen.

De dag daarna zijn we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) naar Tileng en Manggung afgereisd.

Wederom is door het management uitleg gegeven van de op papier gestelde nieuwe organisatie met de daarbij behorende regels. Vooral in de desa’s Tileng en Manggung bestond een grote behoefte aan meer regelgeving, aangezien men daar te maken heeft met 16 bewonersgroepen. Elke dusun heeft immers zijn eigen bewonersvertegenwoordiging. Ook hier is men nu in het bezit van het handboek. En ook hier heeft men toegezegd de organisatie in Indonesië te respecteren en de regels te zullen volgen.

Daarnaast hebben de mensen uit de dusuns Tileng en Manggung met het management afgesproken op korte termijn naar Baturraden te komen om daar een goed functionerende corporatie te bezoeken. Men kan dan bezien of dat concept kan worden overgenomen ter formalisering van de corporatie in Manggung en voor een op te starten corporatie in de dusun Tileng.

Na de vergadering hebben we nog een rondje door Manggung gelopen. Het was weer goed om te zien en te horen dat het nog altijd beter blijft gaan met de “Buffelbank”. De sapi’s (koeien) en hun kalfen zien er goed uit. Nu al is duidelijk dat door de “Buffelbank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Door het management van de stichting wordt op korte termijn met de mensen bezien hoe en in welk tempo de bank zijn intrede kan gaan doen in de overige dusuns van de desa Tileng.

De mensen in de dusuns Tileng en Manggung hebben toegezegd hun ervaringen met de bank en de uitvloeiselen daarvan op papier te zetten om de donateurs in Nederland zelf te informeren over de gang van zaken en de resultaten.

Zodra we de verhalen binnen hebben zal ik ze op de website plaatsen.

Concluderend kan ik vaststellen dat wij als kleine charitatieve instelling samen met de bevolking een goede prestatie neerzetten. In tegenstelling tot grote charitatieve instellingen die elk jaar resultaat moeten boeken om goede jaarcijfers te kunnen publiceren, kunnen wij de tijd nemen om projecten op een duurzame manier uit te bouwen.

Het management uit Baturraden zal vanaf nu elke maand de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden bezoeken om goed contact te houden met het veld. Dit is goed voor de afstemming, terugkoppeling en onderlinge communicatie. Over deze werkbezoeken wordt het bestuur in Nederland na elk bezoek geïnformeerd over de gang van zaken in elke desa/dusun. Mochten daar bijzondere zaken bij vermeld worden die voor onze sponsors of donateurs interessant zijn dan zullen wij dat melden.

Tot slot.

Het is mij duidelijk geworden dat men in alle drie de desa’s blij is met de nieuwe opzet van de organisatie in Indonesië met de daarbij behorende regels. Een duidelijke organisatiestructuur en op papier gestelde regels geven zekerheid en helderheid. Voor mij heeft het handboek nu al zijn dienst bewezen. De praktijk zal de komende tijd echter uit moeten wijzen of we met het handboek hebben bereikt wat we als bestuur voor ogen hadden.

Ondanks soms hectische periodes in onze “vakantie” was het weer goed toeven in het mooie Indonesië met haar fijne, gastvrije en goedwillende mensen.

Heeft u vragen en/of opmerkingen, mail gerust naar lange@tileng.nl.

Baturraden 2

Geschreven door Remco Lange op 12 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Net bijgekomen van de terugreis van onze korte vakantie op Bali (een reis van 10 uur), kregen we visite van een aantal mensen uit Baturraden die mij als voorzitter van Stichting Tileng wilde spreken voordat ik naar een ander werkgebied van de stichting zal vertrekken. Er werden weer de nodige verzoeken gedaan voor financiële steun van de stichting. Ik heb uit kunnen leggen hoe de organisatie verder geformaliseerd is aan de hand van het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. Het is hen duidelijk dat nieuwe voorstellen ingediend dienen te worden bij het management in Baturraden en dat projecten door het management – in overleg met de bevolking – in een prioriteitenvolgorde worden geplaatst. De projecten worden pas gehonoreerd op het moment dat er voldoende financiële middelen beschikbaar zijn.

’s Middags heb ik met onze vertegenwoordiger de verschillende delen van de desa Baturraden bezocht. Beiden zijn we tot de conclusie gekomen dat er meer aandacht besteed moet worden aan de wasgelegenheden in de kali (een kali is een afgeschermd deel van de snel stromende beek). In de kali wast men zowel zichzelf als de eigen kleding. De plekken zijn niet erg hygiënisch en toe aan een opknapbeurt. Na zo’n opknapbeurt zal de leefomgeving verbeteren doordat men zich op een hygiënisch verantwoorde wijze kan verzorgen.

De plannen zullen door het management meegenomen worden in de prioriteitenvolgorde van alle door de bevolking aangebrachte projecten van zowel de desa’s Tileng, Imogiri als Baturraden. Diezelfde middag kwamen ook ouders vertellen over de vorderingen van hun kinderen die onderwijs kunnen blijven volgen doordat ze meedraaien in het scholarshipproject van de stichting. Het doet me dan weer deugd te horen dat ook dit onderdeel van onze aanpak werkt. Immers: verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Op het moment dat dit verhaal geplaatst wordt bevind ik mij in Imogiri, een van onze andere desa’s. Van daaruit zal ik samen met het management van Indonesië een bezoek brengen aan de desa Tileng.

Over mijn ervaringen in Imogiri en Tileng zal ik rapporteren als ik weer terug ben in Nederland.

Heeft u vragen en/of opmerkingen mail die gerust naar info@tileng.nl.

Het is bijna weer zover

Geschreven door Remco Lange op 1 juli 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort gaan mijn vrouw en ik, overigens op eigen kosten, (link bestedingsgarantie) weer naar Indonesië; al weer voor mij de tiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om onze drie privé pleeggezinnen in de desa’s Imogiri en Baturraden weer te zien. Dit doen we in de eerste twee weken van onze vakantie.

De rest van de tijd reizen we in andere delen van Indonesië. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Mogelijk dat we in navolging van het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”, Bali aan doen.

De afgelopen maanden is het Bestuur onder leiding van mede-bestuurslid Eveline Bruijn in samenwerking met de lokale vertegenwoordigers op Java bezig geweest met het maken van een handboek, getiteld “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. In dit handboek worden de procedures op een heldere manier beschreven en ook wordt aangegeven wie waarvoor verantwoordelijk is bij het opzetten en financieren van projecten die dankzij de lokale initiatieven op Java door Stichting Tileng kunnen worden gerealiseerd. Het handboek draagt bij aan eenduidigheid, transparantie, effectiviteit en lokale implementatie van het beleid van Stichting Tileng. Hiermee wordt tevens de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

Dit handboek zal ik tijdens mijn bezoek officieel overhandigen aan onze lokale vertegenwoordigers; en wel aan de General Manager Stichting Tileng Indonesia, die zetelt in de desa Baturraden. Ter bekrachtiging van het geheel worden er nieuwe overeenkomsten (contract General Manager en contract Manager BackOffice) getekend.

De stichting blijft zich verder professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Goede doelen ondernemer

Geschreven door Remco Lange op 27 mei 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Als voorzitter Stichting Tileng mag ik mij een “goede doelen ondernemer” noemen.

Tijdens een BLT-seminar waar je leert hoe je Blogging, LinkedIn en Twitter in kunt zetten voor je onderneming werd mij gemeld dat men mij een goede doelen ondernemer vindt als voorzitter van de stichting. Als je er over nadenkt hebben ze daar gelijk in. Dagelijks ben ik als ondernemer bezig het product en merk Stichting Tileng te verkopen. Verkopen om zo sponsors en donateurs te werven voor nieuwe projecten in de desa’s (dorpen) Tileng, Imogiri en Baturraden op Java met Tileng als speerpunt.

Stichting Tileng heeft ten doel de verbetering van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. De stichting tracht haar doel met name te bereiken door het initiëren, begeleiden en financieren van projecten van de lokale bevolking. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten.

Om zoveel mogelijk mensen te bereiken gebruik ik naast Hyves en Facebook ook Blogging, LinkedIn en Twitter (BLT). Waar komt BLT vandaan? Hebt u wel eens een echte Amerikaanse BLT-sandwich geproefd? De smaak van de Bacon, Sla (Lettuce) en Tomaat (Tomato) smaken uitstekend samen. Ze versterken elkaar zelfs. Dat is precies wat de combinatie BLT ook voor mijn “onderneming”” kan doen. Blogging, LinkedIn en Twitter kunnen elkaar op een zodanige manier versterken, dat de aandacht voor de stichting groeit en sponsors en donateurs naar ons toe komen.

Zeker als via de social media kan worden aangeven dat Stichting Tileng, anders dan de meeste goede doelen in Nederland, een bestedingsgarantie heeft. De stichting heeft namelijk nagenoeg geen overheadkosten. Zoals elke organisatie heeft de stichting te maken met de jaarbijdrage voor de inschrijving bij de Kamer van Koophandel; daarnaast zijn er bankkosten voor het overschrijven van geld naar Indonesië. Eventuele verdere kosten worden gedragen door de bestuursleden en een aantal fantastisch meewerkende bedrijven. Stichting Tileng zet voor het werven van donateurs geen kostbaar bureau in. Alle donaties en schenkingen aan de stichting gaan daarom voor circa 99% naar de projecten in Indonesië!

Met andere woorden, wie Stichting Tileng financieel steunt, kan er op rekenen dat het geld zonder meer wordt besteed aan projecten van, voor en door de bewoners van de desa’s Tileng, Baturraden en Imogiri.

Kijk op deze website en ga ons volgen of sluit u aan bij de bestaande connecties. Dit zal de stichting ten goede komen. Mag ik u binnenkort verwelkomen?

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 3)

Geschreven door Remco Lange op 8 april 2011. Gepost in Weekendverhalen.

In de afgelopen twee delen hebt u het verhaal kunnen lezen hoe het allemaal is begonnen met Stichting Tileng. Nu terug naar het heden. Inmiddels is de stichting al meer dan tien jaar actief en dat is niet ongemerkt gebleven. Niet in Nederland maar vooral niet in Indonesië.

Tijdens de in de vorige delen beschreven reizen en ontmoetingen heb ik twee geweldige mensen ontmoet: Puri Purwanto en Tekad Santos. Puri woont in Imogiri en Tekad in Baturraden. Zij vonden dat de stichting ook het goede werk zou kunnen doen in hun desa’s, Imogiri en Baturraden. Sinds de oprichting van Stichting Tileng hebben zij de stichting regelmatig om financiële steun voor projecten gevraagd. In eerste instantie konden wij die niet honoreren omdat die projecten toen buiten het statutaire werkgebied (desa Tileng) van de stichting waren gelegen. Om hen beiden niet al te zeer teleur te moeten stellen, kon een aantal van die verzoeken door bemiddeling van onze stichting bij een aantal instanties alsnog worden gehonoreerd.

Aangezien het bestuur deze werkwijze, mede gelet op het feit dat het merendeel van die projecten steun verdient, nogal omslachtig vond, is in 2005 besloten de statuten van de stichting aan te passen. Dat is in 2007 geëffectueerd door de notaris. Het werkgebied desa Tileng werd verruimd tot geheel Java. De stichting steunt nu drie desa’s (dorpen): Tileng, Imogiri en Baturraden op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt.

We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met andere lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri en een landbouw- en veeteeltcoöperatie in Tileng.

Voor al die projecten bij elkaar hebben wij nu inmiddels meer dan drieënhalve ton euro effectief besteed in Indonesië. Een resultaat waar wij als kleine organisatie, uitsluitend steunend op vrijwilligers, ongelofelijk trots op zijn. Zeker als je bedenkt, dat er tot op heden minder dan 1% aan overheadkosten in Nederland is achtergebleven; vandaar onze bestedingsgarantie van 99%.

We gaan dan ook met volle kracht en veel moed richting ons 12½ jarig jubileum. Op dit moment is de stichting intensief bezig om de organisatie ter plekke, in samenwerking met ons management in Indonesië, te professionaliseren. Het beleid van de stichting dient tenslotte zowel voor het bestuur in Nederland als voor de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië in zijn geheel helder te zijn. Met dat doel wordt momenteel het zogenaamde ‘Tileng-handboek’ ontwikkeld. Zo wordt de eenduidigheid, transparantie en effectiviteit van het beleid gegarandeerd, zowel in het internationale beleid als in de implementatie van dit beleid op lokaal niveau. Daarnaast wordt ook de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

U leest het goed; de stichting blijft zich professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik besluit deze reeks in de hoop dat u het leuk en interessant vond. Mocht u geïnteresseerd zijn in meer gedetailleerde informatie over de stichting, kijk dan op de website van de stichting www.tileng.nl of mail naar lange@tileng.nl.

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 1)

Geschreven door Remco Lange op 25 maart 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Er is steeds meer belangstelling voor het werk van de stichting en mensen lezen vaak de weekendverhalen. Ook krijg ik vaak de vraag voorgelegd hoe is het nu zo gekomen? Vandaar hieronder nogmaals het verhaal “Van bezoek tot Stichting Tileng”

“Het is allemaal begonnen in 1997 met het bezoek van mijn vrouw en mij aan ons pleegkind in de desa Tileng dusun (woongemeenschap) Manggung.

Na onze rondreis door Indonesië, Sumatra, Java en Bali, hebben wij een bezoek gebracht aan ons pleegkindje Ribut Riyani, toen 5 jaar oud, en haar familie. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is hebben wij geen bezoek van een uurtje afgelegd maar zijn wij, op verzoek van de familie, twee dagen te gast geweest. In de maandelijkse briefwisseling met de familie hadden wij toegezegd kippen en geiten mee te nemen als wij naar hen toe zouden komen.

Om deze belofte waar te maken hebben wij tijdens onze autorit van Yogyakarta naar Manggung, ruim twee uur rijden, 10 kippen en 2 geiten gekocht. Daarnaast kochten wij nog een baal rijst, suiker en thee.

Toen wij in Manggung aankwamen was de gehele dusun uitgelopen om deze orang Belanda’s (Nederlanders) te zien. Wij waren namelijk de eerste buitenlanders die de dusun bezochten. Na de kippen in het gereed staande “kippenhok” gezet te hebben en de geiten naast de bamboehut vastgezet te hebben zijn wij begonnen aan de gebruikelijke plichtplegingen onder toeziend oog van alle bewoners. Daarna hebben wij de meegebrachte cadeautjes voor Ribut, de familie en de kinderen van de dusun uitgedeeld.

Na de thee en de versnaperingen, bijeen gebracht door de familie en de bewoners, zijn wij een wandeling gaan maken in de dusun. Voor de bamboehut staat een grote betonnenwatertank met een inhoud van 5000 liter. Al snel vertelde Sutimin, de vader van Ribut, dat deze tank leeg was omdat het een vrij droog seizoen was. Desgevraagd vertelde hij dat deze alleen gevuld kon worden door een te bestellen tankauto. Deze moest dan twee keer komen en dat was een hoop geld. Nadat ik gezegd had dat ik het water wel zou betalen als het water gebracht zou worden terwijl ik nog aanwezig was, zei hij dat dat dan binnen een uur te regelen was. En inderdaad, binnen een uur waren er twee tankauto’s geweest en had de familie weer water voor een aantal maanden.

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Bedtijd brak aan. ‘Hoe zou men dat regelen vroegen wij ons af’. Het bamboehutje was een grote ruimte die met gordijnen was afgezet voor de “keuken” en de “slaapkamer”. In het hutje stond een houten bed en een houten bank. Al snel volgde de slaapindeling. Mijn vrouw werd uitgenodigd in het houten bed waarin zij zou slapen met de moeder, Sri Suwarti, en Ribut. Ik moest op de bank slapen en de vader ging slapen op de kleigrond in een hoek van het hutje. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Voor mijn vrouw was het niet gewoon om met zijn drieën in een bed te slapen en voor mij was de bank na verloop van tijd toch wel hard. Als wij niet sliepen konden wij door het dak naar de hemel kijken.

Volgende week deel 2.

Bezoek Baturraden november 2010

Geschreven door Remco Lange op 11 maart 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Een paar jaar geleden kwam ik in contact met Ellen Mierop, bestuurslid van Stichting Tileng. Door haar werd ik nieuwsgierig wat deze stichting deed en door de berichten op Hyves van Ton Lange kreeg ik warme gevoelens. De wijze waarop de stichting te werk gaat door met de bevolking van de desa’s zelf te werken is geweldig! In elk geval raakte ik zo enthousiast dat ik nog meer wilde weten, het zelf wilde zien. Het toeval wilde dat vorig jaar oktober (2010) mijn neef ging trouwen in Kuala Lumpur, van daaruit zou ik doorreizen naar Indonesië. Terwijl Ellen en ik later eens in gesprek waren, vernam ik dat Ellen naar de projecten van de stichting zou gaan en hebben we de handen ineen geslagen en zijn we samen gaan reizen. Ja, inderdaad is Ellen eerst met mij mee geweest naar de bruiloft, daarna was het haar feestje, maar werd het al gauw ons feestje.

In eerste instantie werden we warm en gastvrij onthaald door Tekad Santos, de vertegenwoordiger van de stichting in Baturraden. Het werd al heel snel duidelijk hoe gedreven hij is om “zijn” mensen te begeleiden, te helpen, te motiveren en te stimuleren. Ook dat het regelrecht vanuit zijn hart komt. Wij zijn bij heel veel scholen geweest die een aanvraag hadden ingediend bij de stichting, bij scholen die al geheel of gedeeltelijk gerenoveerd waren of opnieuw gebouwd waren. De leerkrachten waren allen enthousiast dat er weer iemand van Stichting Tileng kwam kijken. Hen kwam bezoeken om een helpende hand te geven. Het is wel duidelijk dat er nog veel werk te verrichten valt om alle kinderen zo goed mogelijk en onder veiliger omstandigheden onderwijs te kunnen laten volgen. Wat ook zo mooi was om te zien was dat de mensen zelf zoveel mogelijk zelf doen om het aangenaam te maken, zoals het opnieuw beschilderen van de stoeltjes en tafeltjes. Wat een likje verf dan al niet kan doen (voorlopig). Santos heeft ons niet alleen de projecten laten zien, hij heeft ons ook de prachtige omgeving van Baturraden laten zien. Helaas heeft het niet zo mogen zijn dat wij ook Imogiri konden bezoeken. Dit, vanwege de uitbarstingen van de vulkaan Merapi. We zouden een groot en gevaarlijk risico nemen als we toch die kant uit zouden gaan dus is het in elk geval zeker dat Ellen nog een keer terug moet om ook hier een bezoek te brengen. En als ze dan toch in de buurt is…….

Het mag duidelijk zijn dat Stichting Tileng de mensen van Baturraden, Tileng en Imogiri een warm hart toedraagt, meerdere zullen volgen…..ik ben er van overtuigd.

Tijd van keuzes maken breekt weer aan

Geschreven door Remco Lange op 28 januari 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Nu de feestdagen al weer een poosje voorbij zijn, breekt bij het begin van een nieuw jaar voor veel bedrijven en particulieren weer de tijd aan een keuze te maken aan welk goed doel in 2011 men een financiële bijdrage zal geven. Bij het afwegen en het nemen van die beslissing hopen wij dat Stichting Tileng op uw netvlies zal komen te staan.

Het financieel steunen van juist onze stichting geeft de zekerheid dat het geld voor bijna 100% direct ten goede komt aan alle projecten op Midden-Java. We hebben op dit moment een grote projectportefeuille. (link https://www.tileng.nl/index.php?page_id=1128) Het gaat hierbij o.a. om een buffelbankproject, de opleiding van onderwijzeressen, het bouwen en verbouwen van scholen, schoolmeubilair en – materialen, financiële ondersteuning van arme leerlingen, het bouwen van woningen, etc.. Het gaat niet noodhulp, maar om structurele hulp gericht op het direct (via inkomen genererende projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te kunnen verhogen.

Onze stichting kan dit uitsluitend realiseren met de hulp van anderen. Een kring van vaste donateurs is daarvoor van groot belang. U kunt uw bijdrage overmaken op bankrekening 1237.98.965 ten name van Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel. Zodra uw eerste bijdrage op onze bankrekening is bijgeschreven, ontvangt u van ons een bevestiging.

Wij rekenen op uw steun.