Bezoek Baturraden november 2010

Een paar jaar geleden kwam ik in contact met Ellen Mierop, bestuurslid van Stichting Tileng. Door haar werd ik nieuwsgierig wat deze stichting deed en door de berichten op Hyves van Ton Lange kreeg ik warme gevoelens. De wijze waarop de stichting te werk gaat door met de bevolking van de desa’s zelf te werken is geweldig!  In elk geval raakte ik zo enthousiast dat ik nog meer wilde weten, het zelf wilde zien. Het toeval wilde dat vorig jaar oktober (2010) mijn neef ging trouwen in Kuala Lumpur, van daaruit zou ik doorreizen naar Indonesië. Terwijl Ellen en ik later eens in gesprek waren, vernam ik dat Ellen naar de projecten van de stichting zou gaan en hebben we de handen ineen geslagen en zijn we samen gaan reizen. Ja, inderdaad is Ellen eerst met mij mee geweest naar de bruiloft, daarna was het haar feestje, maar werd het al gauw ons feestje.

In eerste instantie werden we warm en gastvrij onthaald door Tekad Santos, de vertegenwoordiger van de stichting in Baturraden. Het werd al heel snel duidelijk hoe gedreven hij is om “zijn” mensen te begeleiden, te helpen, te motiveren en te stimuleren. Ook dat het regelrecht vanuit zijn hart komt. Wij zijn bij heel veel scholen geweest die een aanvraag hadden ingediend bij de stichting, bij scholen die al geheel of gedeeltelijk gerenoveerd waren of opnieuw gebouwd waren. De leerkrachten waren allen enthousiast dat er weer iemand van  Stichting Tileng kwam kijken. Hen kwam bezoeken om een helpende hand te geven. Het is wel duidelijk dat er nog veel werk te verrichten valt om alle kinderen zo goed mogelijk en onder veiliger omstandigheden onderwijs te kunnen laten volgen.  Wat ook zo mooi was om te zien was dat de mensen zelf zoveel mogelijk zelf doen om het aangenaam te maken, zoals het opnieuw beschilderen van de stoeltjes en tafeltjes. Wat een likje verf dan al niet kan doen (voorlopig). Santos heeft ons niet alleen de projecten laten zien, hij heeft ons ook de prachtige omgeving van Baturraden laten zien. Helaas heeft het niet zo mogen zijn dat wij ook Imogiri konden bezoeken. Dit, vanwege de uitbarstingen van de vulkaan Merapi. We zouden een groot en gevaarlijk risico nemen als we toch die kant uit zouden gaan dus is het in elk geval zeker dat Ellen nog een keer terug moet om ook hier een bezoek te brengen. En als ze dan toch in de buurt is…….

Het mag duidelijk zijn dat Stichting Tileng de mensen van Baturraden, Tileng en Imogiri een warm hart toedraagt, meerdere zullen volgen…..ik ben er van overtuigd.