Skip to main content

Tag: huizen

Met goud kristal bereiken…

Het is al weer vijftien jaar geleden dat de eerste stappen werden gezet om met Stichting Tileng mooie projecten te realiseren. Huizen bouwen, waterputten slaan, buffels kopen, noodwoningen bouwen, kleuterscholen opknappen en herbouwen. Als je het zo snel zegt is het als of het niets is. Maar stiekem zijn er veel projecten opgestart en tot een goed eind gebracht. Sommige projecten duren nog voort, andere projecten zijn misschien al weer aan een opknapbeurt toe. Werk zat, altijd al geweest, dat zal ook in de toekomst niet veranderen. Veel vrijwilligers hebben zich in de afgelopen jaren hard gemaakt voor de stichting, zowel in Nederland als in Indonesië. Nog meer donateurs en sponsors hebben hun financiële bijdrage kunnen leveren. Er is geld opgehaald met spontane acties, de verkoop van kaarten en met 12,5 jaar hebben we zelfs onze eigen glossy verkocht. Dat deze stichting bij veel mensen diep in het hart zit mag duidelijk zijn. Simpelweg omdat je het anders niet 15 jaar volhoudt. Ik kan hier nu nog meer ruimte gaan spenderen en u vragen nog meer tijd vrij te maken om dit relaas te lezen. Ik wil u echter maar een ding vragen, met al de vrijwilligers, donateurs en sponsors hebben we goud in handen en hebben we het kristallen jubileum bereikt. Zullen we er samen voor zorgen dat we voor goud gaan?

Bedankt voor uw inzet in welke vorm dan ook en ik vertrouw er op dat we samen met Stichting Tileng nog veel mooie doelen mogen bereiken.

Met vriendelijke groet,

 

Ton & Tileng

Voor mij persoonlijk is de desa Tileng in Indonesië de ver van mijn bed show. Ik ben er nooit geweest en verwacht ook niet dat het daar in de nabije toekomst van komt. In mijn vakanties kom ik de laatste jaren niet verder dan Ouddorp en als ik heel gek doe het ‘verre’ Vlieland. Sommigen snappen daar helemaal niets van. Een daarvan is Ton Lange. Samen met Wil, zijn echtgenote, kijkt hij  nu al weer uit naar hun jaarlijkse vakantie naar het stukje Indonesië waar zij sinds 1997 het grote verschil hebben gemaakt voor de inwoners. Natuurlijk hebben zij dat gedaan met uw hulp, uw steun en veel, heel veel donaties. Ton ken ik als betrokken lokale politicus in ‘mijn’ Capelle aan den IJssel. Zijn betrouwbaarheid en recht-door-zee mentaliteit maken hem tot vertrouwenspersoon van vele Capellenaren.

Dat zelfde vertrouwen hebben de inwoners van de 16 woongemeenschappen in de desa Tileng en de andere desa’s Imogiri en Baturraden in Ton en zijn stichting. Niet zo vreemd als je op rij zet wat de stichting sinds de oprichting allemaal heeft bereikt. Er zijn huizen, bad- en wasinrichtingen, kleuter en (nood)basisscholen gebouwd, salarissen van vele leraren aangevuld, studiebeurzen uitgegeven, schoolboeken, laptops en computers aangeschaft voor lagere scholen, er is medische hulp geboden, een buffelbank opgericht en meer dan 200 sapi’s gekocht en verdeeld onder de bevolking.

Volgens mij hebben de bewoners van de desa’s zoiets van ‘Sinterklaas bestaat ook bij ons’. Ik heb foto’s gezien van inheemse bruiloften waarop Ton en Wil eregasten waren en met een soort Koninklijke waardigheid als een soort ‘Willem & Maxima ‘ werden ontvangen. Schitterend om vanaf zo’n grote afstand met zo’n enorm cultuurverschil gewoon door gebruik van gezond verstand, brede belangstelling en een groot sociaal hart, door een taal te kunnen spreken die over- en aankomt bij de lokale bevolking van de desa’s, zoveel te kunnen bereiken voor vooral de kinderen daar. Zo simpel kan het (vrij vertaald)  zijn om zo’n groot verschil te maken voor degenen die zo weinig hebben en door de hulp uit ons kleine Nederland weer een toekomst krijgen!