Nieuwjaarswens
Zoals vaste bezoekers van deze site weten ben ik afgelopen juli samen met mijn vader naar het door de aardbeving getroffen gebied op Java geweest. We hebben toen samen een bezoek gebracht aan Imogiri. Een emotioneel en zwaar bezoek. Simpelweg omdat je als je midden in de puinhopen staat, je verschrikkelijk machteloos voelt. Gelukkig nam het gevoel iets te moeten doen, snel de overhand.
Na inspectie van het dorp en verschillende gesprekken met bewoners, hebben we een gesprek gehad met vertegenwoordigers in het dorp. Samen met hen is besloten dat de beste hulp die op dat moment geboden kon worden, het bouwen van noodwoningen zou zijn. Het regenseizoen kwam er aan en dan hebben mensen een goed onderkomen nodig. Het is geweldig om samen met de mensen van Imogiri een plan te bedenken en tot een modelwoning te komen. Het is mooi als je na thuiskomst in Nederland te horen krijgt dat er al geld beschikbaar is om te starten met een aantal woningen. Nog mooier wordt het als je als stichting de beschikking krijgt over een geweldige hoeveelheid geld, geschonken door de gemeente Capelle aan den IJssel. Iedereen die een nieuw onderkomen nodig heeft kan er nu een krijgen.
Maar, het wordt pas echt onbeschrijfelijk als je tijdens je vakantie in december wederom in de gelegenheid bent om Imogiri te bezoeken. Onaangekondigd in het dorp binnen te komen en dan van de ene verbazing in de andere te vallen. Natuurlijk ligt er nog overal puin, al is het al een stuk minder dan in juli. En natuurlijk leven de mensen nog in angst omdat er nog regelmatig heftige schokken zijn. Zoals afgelopen week na de aardbeving in Taiwan. Ook dan staat Imogiri weer even op zijn grondvesten te schudden. Het is dan goed om te weten, dat tussen de puinhopen, wat eens woningen waren, een aantal tijdelijke woningen te zien zijn. Fier overeind of niets hen kan gebeuren. Ze zien er vrolijk uit, de bewoners maken er een paleisje van, met alles wat ze hebben, trots zijn ze op hun nieuwe “tijdelijke” woning.
Vierendertig stuks. Dat is waar de teller nu op staat. Iets wat we zonder sponsoren niet hadden kunnen bereiken. Daarbij is de inzet van de vertegenwoordigers van Stichting Tileng, van levensbelang. Zonder deze mensen hadden we dit niet waar kunnen maken.
Ik ben blij dat ik beide keren, deze bijzondere ervaringen mee heb mogen maken. Ik voel me daardoor ook zeer bevoorrecht, maar bovenal ben ik trots op wat deze kleine Nederlandse stichting voor elkaar heeft weten te krijgen. Ik hoop daarom ook van harte dat wij samen met u en hopelijk nog veel meer nieuwe donateurs en sponsoren, nog jarenlang mooie dingen mogen doen.
Langs deze weg wens ik iedereen die ook maar enigszins betrokken is bij Stichting Tileng een goed en mooi 2007.
