Skip to main content

Tag: sonja van der lely

Kent u deze nog?

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

OORSPRONKELIJK GEPLAATST OP 5 OKTOBER 2012 IN: WEEKENDVERHALEN

Het fenomeen aanschuiftafelNorah & Hans Smook

Het fenomeen aanschuiftafel gezien in het kader van fundraising voor Stichting Tileng. Afgelopen zomer zijn wij te gast geweest bij Sonja en Boelo van der Lely. Zij organiseren zes keer per jaar de “Aanschuiftafel Bunga lili” (Bloem van de Lelie) bij hun thuis in Lopik.

Het doel is geld te genereren voor enkele projecten in drie desa’s in Indonesië. Deze projecten liggen in het Oostelijk en Westelijke deel van Java en die desa’s zijn Tileng, Imogiri en Baturraden.

Leuk was dat Ton Lange (onbezoldigd voorzitter) van Stichting Tileng deze avond ook aanwezig was om uitleg te geven waarmee Stichting Tileng bezig is.

Doelstelling is om de leef- en woonomstandigheden in de voornoemde desa’s te verbeteren.

De stichting is inmiddels meer dan twaalf jaar effectief bezig met een koeienproject, de bouw van schooltjes en huizen en het geven van studie- en lerarenbeurzen.

Het credo is en blijft duurzaamheid.

En verder de zelfredzaamheid van bewoners te vergroten en daarom formuleren de subsidieontvangers zelf de noodzaak en wenselijkheid van deze hulp.

De mensen die aanschuiven betalen een bepaald bedrag en de opbrengst komt  voor 99 procent ten goede aan de diverse voornoemde projecten.

Het is voor ons de tweede keer dat we aanschoven aan tafel bij Sonja en Boelo. Elke keer nemen we vrienden mee, zodat we met ongeveer een twaalftal personen aan tafel zitten. Sonja heeft haar roots in Indonesië en ze kookt de sterren van de hemel.

Fantastische Indische gerechten brengt ze samen met vriendin Ank op tafel.

We troffen het die dag met het weer zodat we buiten op het terras  van ons welkomstdrankje konden genieten.

Daar heb je dan ook tevens de mogelijkheid om op een informele wijze kennis te maken met de andere gasten.

Ik moet zeggen dat het zo leuk is dat je mensen ontmoet met een zelfde interesse en natuurlijk dezelfde smaak wat betreft de Indische keuken en natuurlijk oog hebben voor de op maat gesneden vorm van deze ontwikkelingshulp!

Sonja en Boelo hebben ook een fantastische tuin waar we aan een lange tafel onder het bladerdak van Moerbeienbomen van onze twee voorgerechten hebben genoten.

De hoofdmaaltijd werd binnen geserveerd en was zoals verwacht weer van een fantastische kwaliteit! Onder het eten werd wat afgelachen in een ontspannen sfeer en zo vloog de tijd om. Tegen middernacht werd afscheid genomen van onze disgenoten en van Sonja en Boelo.

Eerst moest natuurlijk afgerekend worden! Het fijne idee achter het hele verhaal is dat de opbrengst van deze  avond voor 99 procent ten goede komt aan de doelen waarvoor we gemeenschappelijk bij elkaar waren gekomen.

Wij zelf zijn inmiddels donateur geworden met een vaste bijdrage per maand om dit goede doel dan ook in de tijd te blijven ondersteunen.

Ik vind het een zeer vertrouwd gevoel dat Stichting Tileng met alleen maar vrijwilligers werkt en dat de gelden voor 99 procent ten goede komen aan de doelen van de stichting! Met name de op maat gesneden hulp en op voordracht van de bewoners zelf spreekt ons zo aan.

We voelden ons wat schuldig bij het zien van de bergen afwas, maar we hoorden ook de afwasmachine zijn werk doen, dus dat gevoel werd direct wat minder moet ik zeggen!

Met een voldaan gevoel keerden we huiswaarts en waren blij dat we na een viertal kilometers de slingerende dijk in het donker konden verlaten.

Buiten in de polder kan het inderdaad behoorlijk donker zijn!

We kijken in ieder geval terug op een heel plezierige avond, en voor ons zeker weer een keer voor herhaling vatbaar.

Met nogmaals dank aan Sonja en Boelo voor de plezierige avond die we gehad hebben voor wat betreft de culinaire kwaliteit  en vriendschap alsmede de bijdrage die we konden leveren voor het goede doel waarvoor de aanschuiftafel kookt!

 

Aanschuiftafel Bunga Lili (Bloem van de lelie)

Natuurlijk mag de ‘aanschuiftafel’ Bunga Lili niet ontbreken in onze reeks verhalen rondom het 15-jarig bestaan van Stichting Tileng. Uiteraard hebben wij initiatiefneemster Sonja van der Lely gevraagd haar ideeën en ervaringen op papier te zetten. Zij wilde dat graag, maar was daartoe helaas niet in de gelegenheid. Dat nemen wij daarom maar voor onze rekening. Bijkomend voordeel is daarbij dat wij nu de loftrompet over haar werk kunnen steken, iets wat ze zelf vast niet zou doen.

Onder de naam Bunga Lili heeft Sonja de afgelopen jaren bij haar thuis menig ‘aanschuifdiner’ georganiseerd voor mensen die van lekker Oosters eten houden en die tegelijkertijd het goede doel, Stichting Tileng, willen steunen. Dit onder het motto: “Schuif aan en ervaar de smaak van Azië!”

Sonja’s liefde voor Indisch eten is haar met de paplepel ingegeven. Haar beide oma’s waren sublieme koks met hun eigen specialiteiten. Op familiebijeenkomsten werden de overheerlijke specialiteiten van verschillende tantes en oma’s regelmatig uitgewisseld.

De Indonesische gerechten die zij kookt zijn veelal familierecepten van haar moeder en oma’s. Sommige recepten komen uit haar oma’s kookschriftje uit 1944. Naast de familierecepten kookt zij de traditionele gerechten als gado gado, babi ketjap, saté, etc.

Het initiatief voor de aanschuiftafel is ontstaan tijdens een reis in 2007. In januari van dat jaar maakten Sonja, met haar man Boelo en met haar ouders, een reis naar Indonesië en trokken zij over Java, Bali en de Gili eilanden.

Op Midden-Java verbleven zij o.a. in Baturraden, waar ze samen met een gids een wandeling maakten door de prachtige natuur en langs de heetwaterbronnen. Deze gids (u raadt het al, dat was Santos) vertelde over de omgeving en over Stichting Tileng, waarvoor hij in het dagelijkse leven actief is. Ze werden gegrepen door zijn toewijding en enthousiasme, vooral toen hij later op de dag één van de projecten van de stichting liet zien, een lagere school in Baturraden.

Mede dank zij deze reis werd besloten Stichting Tileng op een niet alledaagse manier te ondersteunen. Zo ontstonden de plannen voor de aanschuiftafel: Oosters (Indisch en Thais) koken voor een klein aantal betalende gasten, waarvan de opbrengst naar de Stichting Tileng gaat.

Wij zijn altijd zeer blij met iedereen die zich verbonden voelt met Stichting Tileng. Of het nou gaat over mensen die hun ervaringen in Indonesië met ons willen delen, of die Nederlanders kennis willen maken de Indonesische cultuur, of die als vrijwilliger iets willen doen voor de stichting, of die zorgen voor een financiële bijdrage, of ……….

Wij stellen het allemaal op prijs. Heel soms kom je echter iemand tegen die in al die categorieën valt, zoals Bunga Lili. Daarom, Sonja bedankt. Je maakt een onlosmakelijk deel uit van 15 jaar Stichting Tileng.

Stichting Tileng: Lekker samen!

Ooit een droom gehad die is uitgekomen…………(deel 1)

Tijdens een reis in 2007 door Indonesië en voor het eerst terug in mijn geboorteland raakten we bij toeval in contact met Santos, de contactpersoon voor Stichting Tileng in Baturraden. Hij was onze gids voor een bezoek aan de prachtige bronnen en een wandeling door de sawa’s. Vol toewijding vertelde hij over de schoonheid van de natuur en over zijn werkzaamheden voor de stichting. Wij werden gegrepen door zijn enthousiaste verhalen over de projecten van de stichting. Hier is de basis gelegd voor MIJN droom!

Na terugkeer van een prachtige reis door Thailand in 2009 vond ik dat ik mijn droom moest omzetten in daden. Zomaar geld geven wilde ik niet, ik wilde er een inspanning voor leveren en zo ontstond mijn Aanschuiftafel. Voor een klein bedrag krijgt men een heerlijke Indonesische rijsttafel of een prachtige Thaise maaltijd. De opbrengst van zo’n aanschuifdinertje gaat in zijn geheel naar Stichting Tileng.

Dat mijn droom nu werkelijkheid is geworden, is voor mij de gedroomde werkelijkheid.

Om met eigen ogen te kunnen zien wat de stichting met het geld doet op Java vertrokken mijn man en ik in november 2010 wederom naar Indonesië. Het land waar ik zoveel van ben gaan houden sinds mijn eerste bezoek.

Van Jakarta reizen we per trein, een avontuur dat al begon op Gambir station, naar Purwokerto. Daar werden we opgewacht door de dochter van Santos en diens zwager. De komende dagen verblijven we bij Santos en zijn gezin. Santos was met spoed naar een vergadering in Semarang en zou pas rond middernacht terugkeren, dus werden we allerhartelijkst door Suci, zijn echtgenote, ontvangen. We kregen de heerlijkste hapjes te eten geserveerd met dampende thee. Door de smaak van de koekjes, die mijn oma vroeger ook maakte, kwamen weer de prachtigste herinneringen boven. Bijvoorbeeld hoe de overheerlijke eigengemaakte hapjes en recepten tijdens verjaardagen en familiefeestjes werden uitgewisseld. In aluminium en plastic zakjes verpakte bapao’s, risolles, pasteitjes, kaasstengels, hopjes, klepon en kwe pisang gingen van hand tot hand. Suci maakt de heerlijkste gerechten voor ons en de herinneringen komen in geuren en kleuren weer boven drijven. Met Santos kan ik mijn Indonesisch weer een beetje ophalen, want het stadium van tot-10-tellen ben ik inmiddels al gepasseerd.

De komende dagen bezoeken we samen met Santos 4 scholen in Baturraden. Wat we zien blijft dagenlang op ons netvlies hangen en maakt ontzettend veel indruk op ons. De blije kindergezichtjes, toegewijd en betrokken personeel en bovenal de prachtige, in vrolijke kleuren geschilderde, schooltjes. Hier en daar moet nog één en ander aangepast worden. Het “ziekenkamertje” moet nodig onder handen genomen worden, er ontbreekt nog meubilair op een kleuterschool en op een andere school moeten de toiletten vernieuwd worden, want 2 toiletten voor 300 leerlingen zou in Nederlandse scholen ondenkbaar zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het met hulp van de stichting en de inzet van de lokale bevolking zeker in orde komt. Bij het afscheid zingen de kinderen ons toe, zwaaien ons enthousiast uit en drukken liefdevol onze hand tegen hun wang, een uiting van dankbaarheid en respect. Dat de stichting hier zijn stempel drukt is duidelijk te zien. Op vele foto’s prijkt het gezicht van de grondlegger van stichting Tileng, Ton Lange en er hangen spandoeken met de naam van de stichting. Ook alle eer valt ten deel aan Santos. Een bevlogen, betrouwbaar en goed mens met hart voor zijn dorp en het welzijn van zijn dorpsgenoten. Een betere vertegenwoordiger kan de stichting zich niet wensen.

Volgende week deel 2.