Skip to main content

Tag: Stichting Tileng

Indonesië, Gordel van Smaragd …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Indonesië wordt vaak de Gordel van Smaragd genoemd. Het immense land is dan ook te vergelijken met een parelsnoer. Het land heeft talloze parels, die allemaal net even anders zijn. En je kunt hier wel vijf rondreizen maken. Of meer. Of alleen een strandvakantie. Het eiland Java, waar de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op liggen, is vooral bekend vanwege de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Maar niet een ieder maakt op een indringende wijze kennis met de bewoners. Er is daarvoor niet altijd tijd binnen een vol reisprogramma. Onze sponsor Stichting Bersama ruimt, op verzoek van de reiziger, voor zo’n kennismaking wel ruimte in een programma.
Toeristen zijn erg belangrijk voor de mensen waar dan ook in Indonesië. Het geeft hen de gelegenheid een centje (bij) te verdienen voor het dagelijkse levensonderhoud. Eten, drinken, service e.d.. Lees onder andere mijn verhaal “Alles op de fiets” nog eens.

Indonesië is typisch een land waar je elke keer wat nieuws ontdekt. Zowel op reis in weer een ander deel van Indonesië als bij je bezoeken in de desa’s gelegen in het werkgebied van de stichting.

Nieuws uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden waar Stichting Tileng actief is. Nieuws over de woon- en leefomstandigheden van de mensen in de desa’s. Het gaat stapje voor stapje vooruit met ze daar in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. De mensen zijn dagelijks bezig te onderzoeken hoe het beter kan. Zij zijn het immers die als geen ander weten op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Daarom heeft de stichting ervoor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zélf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonomstandigheden. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Jong geleerd, oud gedaan

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Toen ik deze foto zag van deze vissende jongen moest ik gelijk denken aan twee regels die ik vaak opschrijf. “Geef de mensen een hengel en geen vis” of “Verbeter de wereld begin bij de kinderen”. Daar mag nu wat mij betreft ook bij “Jong geleerd is oud gedaan”. Een waarheid als een koe.

Verbeter de wereld, begin bij de kinderen & Jong geleerd is oud gedaan
Al meer dan 5 jaar verstrekt Stichting Tileng, met behulp van een aantal fantastische sponsors, studiebeurzen aan schoolkinderen in Tileng, Imogiri en Baturraden. Deze studiebeurzen zijn met name bedoeld voor kinderen die goed kunnen leren, maar door gebrek aan geld het risico lopen van school gehaald te worden.

Teneinde dit mogelijk te maken zoeken wij continue naar personen of bedrijven die een leerling willen sponsoren en, afhankelijk van de beschikbare gelden, voegen wij nog een aantal leerlingen toe, die door Stichting Tileng uit algemene middelen worden bekostigd.

Geef de mensen een hengel en geen vis
Een van de grootste successen hier is de tot de verbeelding sprekende  “buffelbank”. Wij in Nederland zouden het “koeienbank” noemen. De koe (sapi) is ook een uitstekende ‘mestfabriek’ en wordt als zodanig ingezet om het land vruchtbaar te houden. Bovendien is de koe, over het algemeen na kunstmatige inseminatie, de voortbrenger van een waardevol kalf, dat op de markt verkocht kan worden, zodat de familie in kwestie naast de opbrengst in natura er ook financieel op vooruit gaat en hun levenstandaard kunnen verbeteren.
Iedere familie heeft een eigen koe gekregen. En iedere familie heeft de verantwoordelijkheid voor die koe. Als de koe niet aan het werk is, staat ze in de houten stellingen naast het land. Dit is wat gebeurt in de woongemeenschap Manggung, onderdeel van de desa Tileng en in de desa Tileng zelf. In de overige 14 woongemeenschappen moeten er ook nog “buffelbanken” gerealiseerd worden, zodat meer mensen er op vooruit gaan.

Help ons helpen
U kunt u altijd voor beide projecten aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 500 per leerling per jaar. De kosten voor de aanschaf van een koe voor de “buffelbank” ligt tussen de EUR 300 en EUR 600 afhankelijk van de prijs op de veemarkt op dat moment. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.

 

 

 

 

Hoe ziet hun toekomst eruit?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Hoe ziet de toekomst van de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden eruit? Ik weet het niet, maar in mijn fantasie krijg ik wel een beeld.

De toekomst voorstellen is moeilijk. De toekomst begint over 0,00001 seconden en dat is bij het schrijven van deze woorden alweer verleden tijd. Best ingewikkeld als je er over na denkt.

Met de toekomst denk ik aan tien jaar verder, als we ongeveer in het jaar 2023 zitten. Tot dat moment moet er toch veel zijn veranderd in de leef- en woonomstandigheden van de mensen op Java en in het bijzonder die van de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Ik kan in mijn fantasie wel honderden ideeën bedenken voor de mensen om hun leef- en woonomstandigheden daar te verbeteren. Maar zo werkt het niet bij Stichting Tileng. Immers,  de lokale bevolking van de desa’s weet als geen ander op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Dus ik hoef niets voor hen te bedenken. Zij doen dat zelf. Daarom heeft de stichting er ook voor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zelf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonsituatie. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Ik hoop dan ook dat het beeld in mijn fantasie zal uitkomen en de leef- en woonomstandigheden van de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden door hun eigen inzet en aanpak nog meer is verbeterd ten opzichte van de al verbeterde situatie van  de afgelopen jaren.

Koop eens niets, maar geef weg …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Door de website van Buy Nothing New, hun Facebook pagina en hun verhalen ben ik tot het volgende verhaal gekomen.

Ken je de ervaring dat je in je kast spullen ontdekt die je totaal was vergeten? Dat is niet uitzonderlijk, want we hebben allemaal veel spullen. De één meer dan de ander, maar bijna iedereen heeft meer goederen dan hij of zij dagelijks gebruikt. Kijk maar eens wat men zoal op zolders, in kasten en in kelders heeft liggen.

Als dat bij jou ook zo is, doe dan de komende twee maanden mee te herontdekken wat je zo al hebt! Een actie die je bewustwording stimuleert over alles wat je allemaal reeds bezit en je oproept een paar maanden lang niets nieuws te kopen en te genieten van wat we allemaal meer hebben dan de mensen op Java in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Wat daar bij hoort, is ontdekken dat je ineens geld overhoudt om leuke dingen te doen of te schenken aan een charitatieve instelling zoals Stichting Tileng. Het niet kopen van nieuwe spullen gaat namelijk helemaal niet over geen geld meer uitgeven. Wel anders. Hoe blij word je vaak van een avond naar de film, een massage, sparen voor die parachute-sprong, een etentje of simpelweg de mensen op Java financieel steunen? Je hebt hun lot niet in de hand, maar je kunt hen wel een handje helpen!

En wat zo leuk is; iets wat we wel hebben maar niet gebruiken, kan worden weggegeven, uitgeleend, 2e hands verkocht , verhuurd of geruild tegen iets wat we weer vrolijk van worden. Dat kan ook geld zijn. Van sommige spullen weten we niet eens waar het voor dient of waar het vandaan komt. Tijdens de volgende twee maanden kun je daar eens bij stil staan. Zo herontdek je een paar maanden lang alles wat je al hebt en dat je met het overblijvende geld iets kan betekenen voor een ander en dat is best heel bijzonder.

“Wim Kan heeft als eens gezegd; ‘Als ieder mens één ander mens gelukkig zou maken, dan was de hele wereld gelukkig.”

Cadeaubon doneren ………………

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Je kent het wel: je krijgt een cadeaubon bij mooie gelegenheden zoals je verjaardag, Valentijnsdag, jubileum e.d. en deze belandt  in een lade om vervolgens vergeten te worden. Soms komen ze later weer boven water. Nu is er een oplossing om ze goed te gebruiken. Heb jij zelf of je familie, vrienden en buren zulke rondslingerde bonnen? Geef ze dan aan Stichting Tileng. Stichting Tileng is aangesloten bij de Stichting Cadeaubon Doneren en je kunt ons steunen door je cadeaubonnen aan ons te doneren!

Stuur ze naar Stichting Tileng of naar het volgende postbusadres:

Stichting CadeaubonDoneren

t.a.v. Tileng (Stichting)

Postbus 10856
1001 EW  Amsterdam

Ons beider beleving & ervaring …….. (deel 3)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Door een publicatie over het verhaal van journalist en correspondent Step Vaessen “Jihad met sambal” heb ik de paperback gekocht. Ik was benieuwd of haar 14 jarige ervaringen met de mensen in Indonesië overeenkomt met die van mij. Immers, ik ben al meer dan 12,5 jaar voorzitter van Stichting Tileng en in die rol regelmatig (op eigen kosten) in Indonesië geweest. Haar verhaal zette mij aan om me op schrift te uiten over mijn ervaringen in het werelddeel waar ik graag vertoef. Step, dank daarvoor.

Ik ben inmiddels op pagina 107 aangekomen van dit geweldige, persoonlijke, gevoelige en boeiende boek. In dit hoofdstuk wordt een nogal precair onderwerp aangesneden. Over taboes waarover ik niet kan meepraten. Daarvoor zijn mijn periodes die ik in Indonesië ben mogelijk te kort en word ik daarvoor afgeschermd door het Management van Stichting Tileng. Ik hoor er ook geen verhalen over. Of ben ik naïef?

Haar beleving van een Indonesische bruiloft, nu ik er over nadenk, deel ik. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Daarvoor wordt een ieder uitgenodigd. Bij recepties sta je soms meer dan een uur in de rij om het bruidspaar en de wederzijdse ouders te feliciteren. Tijd voor een praatje is er niet en je moet snel aan het buffet. Doorstromen dus. Ik schrijf “nu ik er over nadenk,” omdat toen ik het voor de eerste keer meemaakte het toch een belevenis was en je vooraf niet weet wat er staat te gebeuren. Onze ervaring van toen hebben we wel op de site van de stichting geplaatst.

Ervaring met de president en ministers heb ik niet. Wie ik wel heb ontmoet zijn de onderministers van onderwijs en toerisme in het bijzijn van de Bupati tijdens de in gebruik geven van de lagere scholen in Baturraden in 2011. Het waren de Bupati Banyumas, Bapak Hagi drs Marjoko m.m., en de onderministers van onderwijs Bapak drs Bakri m.m. en die van toerisme Bapak dr Mudjito AK, Msi. Deze laatste twee waren speciaal voor de gelegenheid vanuit Jakarta naar Baturraden gekomen. Daarnaast verhaalt Step ook over haar reizen met de president van Indonesië in het kader van haar project “film over de president” en haar ervaringen in Amerika tijdens de opnamen van de film.

Even verderop verhaalt ze over haar kennismaking met en het leven met partner in Indonesië. Een persoonlijk verhaal waar ik niet verder op in wil gaan en waarover een ieder zelf moet lezen. In datzelfde hoofdstuk doet zij haar relaas van haar belevenissen met de Indonesische overheid in een roerige periode en haar tien maanden durende uitzetting. In die periode ben ik ook in Indonesië geweest, maar ik heb nooit iets onprettigs ervaren. Zoals ik eerder schreef, wellicht ben ik afgeschermd?

Ik ben geen boekenlezer maar deze paperback heb ik echt in een ruk uitgelezen en daarna nog eens een paar keer kruislings doorgenomen. Het boek heeft mijn kennis van de Indonesische samenleving verrijkt en verbreed. Maar het heeft er niet voor gezorgd dat ik mij anders zou moeten gaan opstellen of gedragen. De mensen daar verdienen onze onvolwaardige steun. Want dat lees ik toch ook tussen de regels door in het boek. Zoals Step ook schrijft is mijn werk in Indonesië nog niet klaar. Nogmaals: een geweldig, persoonlijk, gevoelig en boeiend boek. Als je geïnteresseerd bent in Azië en in het bijzonder in Indonesië, dan moet je het lezen.

Ik heb aan Step Vaessen een reactie gevraagd op mijn verhaal in drie delen. Die heb ik gekregen.

De reactie van Step:
“Hoi Ton,

Ik lees je mooie stukjes nu ik net herstellende ben van een blindedarm operatie. Het is lief van je dat je zo diep in mijn boek bent gedoken. Ik hoop dat je lezers hiermee inspireert om diezelfde herkenning te zien. Want inderdaad ondanks leuke en minder leuke kanten, Indonesia blijft het land dat het diepst door mijn aderen stroomt, wat me gevormd en gelukkig heeft gemaakt en waar ik me het meeste thuis voel.

Veel groetjes,
Step”