Skip to main content

Tag: structurele hulp

Je moet er mee om kunnen gaan …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als je niet met tegenslagen kunt omgaan, dan kan je geen bestuurslid van Stichting Tileng zijn. Waarom zult u denken?

Het komt heel vaak voor dat bedrijven koeien met gouden horens beloven aan de stichting. En dan niet 1 keer, niet 2 keer, maar gewoon 5 keer en meer. Ik zal een van de situatie’s met u delen zonder bekend te maken welk bedrijf of organisatie het is geweest.

Op een keer werden we door een reclamebureau benaderd of we als stichting mee wilden doen aan een landelijke reclamecampagne. We kregen dan gratis publiciteit in alle media en deelden mee in de winst van de verkoop van het aan te prijzen nieuwe product van een multinational.

Ik kon het niet geloven. Een multinational wilde samenwerken met een stichting als de onze. Ik was zeer vereerd. Maar, ik heb ook nadrukkelijk gevraagd of het geen grap was. Dat was niet het geval en het werd allemaal per e-mail bevestingd.

Na een paar weken meldde het reclamebureau dat het iets anders zou gaan lopen. De stichting deelt niet mee in de winst van de verkoop van het nieuwe product, maar kwam wel voor in de TV-reclame. Ik zei dat het jammer was, maar wat kunnen wij nog meer wensen als we gewoon met naam en toenaam in een STER-reclame worden vermeld? Dat is al een grote opbrengst, niet waar?

Tot mijn verbazing werd twee weken daarna gemeld dat het gehele traject werd uitgevoerd zonder Stichting Tileng. ‘Hoe is dat nou mogelijk’, vroeg ik aan de mevrouw aan de andere kant van de telefoonlijn. De mevrouw zei “de opdrachtgever heeft de samenwerking met de stichting afgeblazen”.

Ik heb daarna het bedrijf zelf maar eens een mailtje gestuurd waarin ik meldde dat ik de andere dag op de stoep zou staan voor een gesprek met de hoogste baas over deze zaak. Wetende dat dat nooit zou lukken ben ik die dag toch op pad gegaan en heb ik mij gemeld bij het bedrijf. Men zei dat er geen afspraak genoteerd stond en dat ik niet naar binnen kon. Ik heb gevraagd toch de deur van de parkeergarage open te doen omdat achteruit rijden niet meer mogelijk was omdat er inmiddels een tiental auto’s achter mij hadden aangesloten. Er zat dus niets anders op mij binnen te laten.

Hierdoor was ik binnen en kon mij boven bij de receptie weer aanmelden. Daar kreeg ik weer te horen dat er geen afspraak stond. Ik heb gezegd dat ik in de hal bleef wachten op iemand die mijn verhaal zou aanhoren. Er kwam inderdaad na twintig minuten iemand naar de hal die mij meenam naar een spreekkamer. Zij kende de beloftes niet en zei dat nooit toegezegd kon zijn. Na overhandiging van alle e-mails en na deze gelezen te hebben heeft zij contact opgenomen met het reclamebureau. Na eerst ontkennen en vervolgens geconfronteerd met haar mails moest zij toegeven dat het verkeerd was gegaan en niet in naam van haar opdrachtgever had moeten corresponderen. Het bedrijf heeft gezegd dat het reclamebureau zelf de stichting maar moest compenseren.  Er waren immers zwart op wit toezeggingen door hen gedaan. Dat is uiteindelijk ook gebeurd, onder voorwaarde dat hiermee de zaak was afgedaan en er geen publiciteit aan werd gegeven. De ontvangen donatie stond weliswaar niet in verhouding met hetgeen was toegezegd, maar we zijn met elke donatie blij.

Zoiets is al meerdere keren voorgekomen. Met andere woorden, als bestuurslid op jacht naar nieuwe donateurs en/of sponsors heb je veel tegenslagen te verwerken. Maar niet getreurd, het houd je ook scherp.

 

 

Bijschnabbelen voor Stichting Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik zat gelukzalig te niksen, maar diep in mijn hart vond ik dat ik aan de slag moest voor Stichting Tileng, mails lezen en beantwoorden, deadlines halen en acties bedenken.

Ik heb het die dag maar bij gelukzalig niksen gelaten. De andere dag begon immers weer een nieuwe week met nieuwe kansen en uitdagingen. Er moet gepresteerd worden. Er moeten zich toch weer nieuwe donateurs en sponsors aanmelden!

Acties bedenken is best lastig. Immers, alle charitatieve instellingen zoals Stichting Tileng bedenken acties en doen een beroep op de mensen in Nederland. Dat wordt steeds meer gevraagd en is ook nieuw beleid van de rijksoverheid, omdat men vindt dat het geen kerntaak is van de overheid. Mensen kunnen zelf bepalen of zij een gift willen doen aan een ontwikkelingsorganisatie; die hoeft niet te worden ‘afgedwongen’ via belastingheffing vindt de overheid. Vandaar de recente korting van een miljard op ontwikkelingssamenwerking. De nieuwe Geefwet voorziet in gunstige regelingen voor mensen om geld aan goede doelen over te maken. Dus zelfredzaamheid en vrije keuzes maken.

Nederland kent een rijke traditie van particuliere vrijgevigheid en van filantropie in bredere zin. Deze vrijgevigheid spreidt zich uit over een gevarieerd veld tot aan ontwikkelingshulp.

Ik vind het dan ook interessant om aan jullie, donateurs, sponsors en lezers, te vragen of jullie ideeën hebben voor een actie die geld in het laatje brengt voor de projecten in Indonesië en/of je bereidt bent zelf een actie op touw te zetten voor de stichting.

Zo kunnen we bijschnabbelen voor de goede zaak, ofwel voor de mensen op Java in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Mail je idee(en) naar info@tileng.nl. Ik ben benieuwd.

 

Social media ………..

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als ik schrijf dat social media hot is, dan is dat niet gelogen. We krijgen veel uitingen van social media marketing op ons scherm te zien. Veel mensen hebben zich de laatste jaren verdiept in het zakelijke gebruik van social media. Voor het verkopen van hun product en/of het krijgen van nog meer naamsbekendheid. Ik ben daarop geen uitzondering. Ik breng hiermee Stichting Tileng voor het voetlicht van een breed publiek.

Ik geef hiermee de stichting een online bekendheid, door berichten te posten op Facebook, Hyves, NUjij, Google +, Goede Doelen.nl, LinkedIn, ProBizniz, Dichtbij.nl en Twitter. Op gezette tijden, want het moet niet drammerig over komen. Want dan streeft de stichting haar doel voorbij.

Voor Stichting Tileng is een reputatie van goede kwaliteit noodzakelijk, dit is van belang voor een lange termijn donateur- sponsorrelatie.

Het is daarvoor van belang dat we goed reageren op signalen die we ontvangen via de social media en goed notie nemen wat de mensen schrijven. We nemen als we een signaal ontvangen dan ook direct contact op met die mensen. Als we dat goed blijven doen dan worden de reflectanten automatisch ambassadeur van de stichting.

De duurzaamheid van de stichting en haar reputatie heeft te maken met haar eerlijkheid, oprechtheid, authenticiteit en transparantie. Dit kan niet vaak genoeg herhaald worden. Die reputatie zal blijven bestaan als we blijvend consistent handelen.

Ik schrijf het nog maar eens op. Reflecteer op onze berichten. Vraag het ons als er iets onduidelijk is. Schroom niet en mail naar info@tileng.nl.

Schenk een koe ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De duurzame ontwikkelingssamenwerking van Stichting Tileng is het verlenen van financiële steun en het samen werken met de lokale bevolking aan vooruitgang in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op het eiland Java in Indonesië.

Duurzame ontwikkelingssamenwerking is een wijze van samenwerking, waarbij de dorpscommitees en de inwoners zich in alle rust en vrede kunnen ontwikkelen, waarbij niemand van ontwikkeling wordt uitgesloten en waarbij de ontwikkeling niet ten koste gaat van het milieu. Bovendien heeft duurzame ontwikkelingssamenwerking als doel om Stichting Tileng op den duur overbodig te maken: de samenwerking moet zodanig worden ingericht dat financiële steun op den duur overbodig is  en de mensen zichzelf kunnen redden. Een voorbeeld is de “Buffelbank”.

De “Buffelbank” is een eenvoudig voorbeeld van effectieve steun voor een traditioneel gebruik. Traditioneel sparen boeren in Indonesië niet bij een bank maar via vee. Het werkt zo: een boer verzorgt een of meer buffels (koeien) van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost veel tijd. Met steun van buiten, zoals via het buffelproject van Stichting Tileng, kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen om zo hun economische situatie sneller te kunnen verbeteren.

Als u dit bijzondere project financieel wilt steunen, meld u dan aan bij de Stichting Tileng als donateur of schenk een koe. Maak in dat geval een bedrag van 500 euro over o.v.v. “koe”.

Zo werkt u met Stichting Tileng aan duurzame ontwikkelingssamenwerking. Bij voorbaat dank.

 

Daar was je zoet mee ………….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In het AD Rotterdams Dagblad bijlage Weekend van zaterdag 16 maart 2013 las ik het interview met Kees van Kooten naar aanleiding van zijn boekenweekgeschenk “De verrekijker”.

Het ging ook over het verleden van Kees. Hij liet opschrijven “……….. Toch is nostalgie erg aan mijn generatie gebakken. Waarschijnlijk doordat er zo weinig prikkels waren toen we opgroeiden. Er was geen televisie voor kinderen ook geen radio en natuurlijk geen internet. Zo kreeg alles een goud randje. Je was in 1948 als jongen op van de zenuwen als je van de melkboer een voetbalplaatje kreeg. Een voetbalplaatje! En daar was je dan een hele dag zoet mee, alleen met het bekijken en bevoelen van zo’n plaatje. Het klinkt pathetisch, maar het was zo zuiver dat ik er met genoegen aan terugdenk.”

Bij het lezen van het interview moest ik gelijk aan mijn eigen jeugd denken. Een jeugd ook zonder televisie, internet en dergelijken. We spaarden allerlei plaatjes, sigarenbandjes, suikerzakjes en sigarettenpakjes. De laatste werden ook gebruikt om te kaarten. Hier was ik na schooltijd zoet mee.

Bootplaatjes waren voor mij weer aanleiding om naar de Rotterdamse haven te gaan om te zien of de boten van die plaatjes daar waren aangemeerd. Daar was ik de hele woensdagmiddag mee bezig. Immers, je moest alles te voet afleggen. Trammen was er niet bij, daar was in die tijd geen geld voor.

Als ik die periode nu vergelijk met die van het heden in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden is er geen verschil. In de desa’s zijn de kinderen heden ten dagen nog de hele dag bezig met plaatjes, plasticflessen en steentjes. De tijd lijkt daar te hebben stil gestaan. De tijd moet weer voort gaan daar.

Stichting Tileng doet zijn best om het voor kinderen op Java beter te laten worden. Immers, zij zijn de toekomst. Ze worden betere mensen als ze een goede jeugd gehad hebben met voldoende en goed speelgoed en ontwikkelingsmogelijkheden. Dat moet dan wel meer zijn dan plaatjes en/of steentjes.

Daarom blijven we ons in zetten voor de kinderen van de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden met de daaraan gerelateerde projecten.

 

Indonesië, Gordel van Smaragd …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Indonesië wordt vaak de Gordel van Smaragd genoemd. Het immense land is dan ook te vergelijken met een parelsnoer. Het land heeft talloze parels, die allemaal net even anders zijn. En je kunt hier wel vijf rondreizen maken. Of meer. Of alleen een strandvakantie. Het eiland Java, waar de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op liggen, is vooral bekend vanwege de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Maar niet een ieder maakt op een indringende wijze kennis met de bewoners. Er is daarvoor niet altijd tijd binnen een vol reisprogramma. Onze sponsor Stichting Bersama ruimt, op verzoek van de reiziger, voor zo’n kennismaking wel ruimte in een programma.
Toeristen zijn erg belangrijk voor de mensen waar dan ook in Indonesië. Het geeft hen de gelegenheid een centje (bij) te verdienen voor het dagelijkse levensonderhoud. Eten, drinken, service e.d.. Lees onder andere mijn verhaal “Alles op de fiets” nog eens.

Indonesië is typisch een land waar je elke keer wat nieuws ontdekt. Zowel op reis in weer een ander deel van Indonesië als bij je bezoeken in de desa’s gelegen in het werkgebied van de stichting.

Nieuws uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden waar Stichting Tileng actief is. Nieuws over de woon- en leefomstandigheden van de mensen in de desa’s. Het gaat stapje voor stapje vooruit met ze daar in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. De mensen zijn dagelijks bezig te onderzoeken hoe het beter kan. Zij zijn het immers die als geen ander weten op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Daarom heeft de stichting ervoor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zélf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonomstandigheden. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Jong geleerd, oud gedaan

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Toen ik deze foto zag van deze vissende jongen moest ik gelijk denken aan twee regels die ik vaak opschrijf. “Geef de mensen een hengel en geen vis” of “Verbeter de wereld begin bij de kinderen”. Daar mag nu wat mij betreft ook bij “Jong geleerd is oud gedaan”. Een waarheid als een koe.

Verbeter de wereld, begin bij de kinderen & Jong geleerd is oud gedaan
Al meer dan 5 jaar verstrekt Stichting Tileng, met behulp van een aantal fantastische sponsors, studiebeurzen aan schoolkinderen in Tileng, Imogiri en Baturraden. Deze studiebeurzen zijn met name bedoeld voor kinderen die goed kunnen leren, maar door gebrek aan geld het risico lopen van school gehaald te worden.

Teneinde dit mogelijk te maken zoeken wij continue naar personen of bedrijven die een leerling willen sponsoren en, afhankelijk van de beschikbare gelden, voegen wij nog een aantal leerlingen toe, die door Stichting Tileng uit algemene middelen worden bekostigd.

Geef de mensen een hengel en geen vis
Een van de grootste successen hier is de tot de verbeelding sprekende  “buffelbank”. Wij in Nederland zouden het “koeienbank” noemen. De koe (sapi) is ook een uitstekende ‘mestfabriek’ en wordt als zodanig ingezet om het land vruchtbaar te houden. Bovendien is de koe, over het algemeen na kunstmatige inseminatie, de voortbrenger van een waardevol kalf, dat op de markt verkocht kan worden, zodat de familie in kwestie naast de opbrengst in natura er ook financieel op vooruit gaat en hun levenstandaard kunnen verbeteren.
Iedere familie heeft een eigen koe gekregen. En iedere familie heeft de verantwoordelijkheid voor die koe. Als de koe niet aan het werk is, staat ze in de houten stellingen naast het land. Dit is wat gebeurt in de woongemeenschap Manggung, onderdeel van de desa Tileng en in de desa Tileng zelf. In de overige 14 woongemeenschappen moeten er ook nog “buffelbanken” gerealiseerd worden, zodat meer mensen er op vooruit gaan.

Help ons helpen
U kunt u altijd voor beide projecten aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 500 per leerling per jaar. De kosten voor de aanschaf van een koe voor de “buffelbank” ligt tussen de EUR 300 en EUR 600 afhankelijk van de prijs op de veemarkt op dat moment. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.

 

 

 

 

Hoe ziet hun toekomst eruit?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Hoe ziet de toekomst van de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden eruit? Ik weet het niet, maar in mijn fantasie krijg ik wel een beeld.

De toekomst voorstellen is moeilijk. De toekomst begint over 0,00001 seconden en dat is bij het schrijven van deze woorden alweer verleden tijd. Best ingewikkeld als je er over na denkt.

Met de toekomst denk ik aan tien jaar verder, als we ongeveer in het jaar 2023 zitten. Tot dat moment moet er toch veel zijn veranderd in de leef- en woonomstandigheden van de mensen op Java en in het bijzonder die van de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Ik kan in mijn fantasie wel honderden ideeën bedenken voor de mensen om hun leef- en woonomstandigheden daar te verbeteren. Maar zo werkt het niet bij Stichting Tileng. Immers,  de lokale bevolking van de desa’s weet als geen ander op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Dus ik hoef niets voor hen te bedenken. Zij doen dat zelf. Daarom heeft de stichting er ook voor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zelf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonsituatie. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Ik hoop dan ook dat het beeld in mijn fantasie zal uitkomen en de leef- en woonomstandigheden van de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden door hun eigen inzet en aanpak nog meer is verbeterd ten opzichte van de al verbeterde situatie van  de afgelopen jaren.

Koop eens niets, maar geef weg …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Door de website van Buy Nothing New, hun Facebook pagina en hun verhalen ben ik tot het volgende verhaal gekomen.

Ken je de ervaring dat je in je kast spullen ontdekt die je totaal was vergeten? Dat is niet uitzonderlijk, want we hebben allemaal veel spullen. De één meer dan de ander, maar bijna iedereen heeft meer goederen dan hij of zij dagelijks gebruikt. Kijk maar eens wat men zoal op zolders, in kasten en in kelders heeft liggen.

Als dat bij jou ook zo is, doe dan de komende twee maanden mee te herontdekken wat je zo al hebt! Een actie die je bewustwording stimuleert over alles wat je allemaal reeds bezit en je oproept een paar maanden lang niets nieuws te kopen en te genieten van wat we allemaal meer hebben dan de mensen op Java in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Wat daar bij hoort, is ontdekken dat je ineens geld overhoudt om leuke dingen te doen of te schenken aan een charitatieve instelling zoals Stichting Tileng. Het niet kopen van nieuwe spullen gaat namelijk helemaal niet over geen geld meer uitgeven. Wel anders. Hoe blij word je vaak van een avond naar de film, een massage, sparen voor die parachute-sprong, een etentje of simpelweg de mensen op Java financieel steunen? Je hebt hun lot niet in de hand, maar je kunt hen wel een handje helpen!

En wat zo leuk is; iets wat we wel hebben maar niet gebruiken, kan worden weggegeven, uitgeleend, 2e hands verkocht , verhuurd of geruild tegen iets wat we weer vrolijk van worden. Dat kan ook geld zijn. Van sommige spullen weten we niet eens waar het voor dient of waar het vandaan komt. Tijdens de volgende twee maanden kun je daar eens bij stil staan. Zo herontdek je een paar maanden lang alles wat je al hebt en dat je met het overblijvende geld iets kan betekenen voor een ander en dat is best heel bijzonder.

“Wim Kan heeft als eens gezegd; ‘Als ieder mens één ander mens gelukkig zou maken, dan was de hele wereld gelukkig.”

Cadeaubon doneren ………………

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Je kent het wel: je krijgt een cadeaubon bij mooie gelegenheden zoals je verjaardag, Valentijnsdag, jubileum e.d. en deze belandt  in een lade om vervolgens vergeten te worden. Soms komen ze later weer boven water. Nu is er een oplossing om ze goed te gebruiken. Heb jij zelf of je familie, vrienden en buren zulke rondslingerde bonnen? Geef ze dan aan Stichting Tileng. Stichting Tileng is aangesloten bij de Stichting Cadeaubon Doneren en je kunt ons steunen door je cadeaubonnen aan ons te doneren!

Stuur ze naar Stichting Tileng of naar het volgende postbusadres:

Stichting CadeaubonDoneren

t.a.v. Tileng (Stichting)

Postbus 10856
1001 EW  Amsterdam