In gedachte verzonken
Het is een zondagmiddag begin juli. Lekker weer. Zittend buiten in de serre zie ik de natuur in volle glorie.
Ik zie de Magnolia weer grote knoppen maken voor het volgende seizoen. Die dan in het vroege voorjaar weer in volle bloei zal staan. Ik droom in gedachten weg naar Indonesië waar het altijd mooi groen is.
De Indische archipel heeft een zeer rijke flora, die zich van west naar oost wijzigt in samenhang met het in deze richting droger wordende klimaat. In totaal zijn er meer dan 45.000 bloeiende plantensoorten, en dat is ca. 10% van alle soorten bloemen en planten die er op aarde voorkomen. Er zijn 250 bamboesoorten en 150 verschillende soorten palmen.
Als vanzelf denk ik dan aan de mensen in de dorpen (desa’s) Tileng, Baturraden en Imogiri. Hoe zou het daar zijn op dit moment? Loopt alles wel op rolletjes? Ik betrap mij er weer op dat ik eigenlijk de dagelijkse controle zou willen hebben op de projecten van de stichting daar. Onzin natuurlijk. Onze mensen daar hebben het goed onder controle. Dat weet ik maar al te goed. Ze werken volgens het boekje, ons handboek implementatie van beleid op lokaal niveau. Laat ze nu, denk ik, ze hebben toch ons vertrouwen!
De vogels en de vissen in de tuin trekken weer mijn aandacht en ik word weer wakker. Ja ze hebben ons vertrouwen!
Wilt ook wat beelden zien van onze desa’s en projecten? Kijk dan eens naar onze video’s of foto’s.
