Met veel belangstelling heb ik je verhaal “Twee vrienden” op 4 september 2009 gelezen, zoals ik altijd eigenlijk alle weekendverhalen lees. Ik moet echt even mijn respect en bewondering uitspreken hoe de Stichting Tileng te werk gaat. Een stichting, zoals die van jullie, kan niet anders bestaan dan uit mensen die zich enorm verbonden voelen met elkaar en met de mensen in Indonesië. En het is zo ontzettend fijn dat de lokale bevolking er bij betrokken wordt, alles voor een beter bestaan.
In 2005 zijn mijn man en ik door Java en Bali getrokken om de plekken te bezoeken waar mijn ouders zijn opgegroeid. Op deze reis hebben wij kunnen zien wat echte armoede is.
Een aantal jaren eerder waren wij voor het eerst aanwezig bij een voorstelling van Wouter Muller. De boodschap van zijn luisterliedjes sloeg toen bij ons in als een bom.
Inmiddels is Wouter Muller al weer een aantal jaren ambassadeur van de Stichting Tileng en toen wij de behoefte voelden een feest te geven, was het idee snel bij ons geboren om een optreden van Wouter Muller te organiseren met aan onze familie, vrienden, kennissen en collega’s de vraag om ons daarbij blij te maken met een bijdrage in een envelopje voor de Stichting.
Op 4 juli was het zover.
Voor zo’n honderd aanwezigen gaf Wouter in het Gymnasium Celeanum in Zwolle een geweldige voorstelling die onze stoutste verwachtingen overtrof. Aan het eind van de voorstelling konden we Ton Lange een cheque voor de Stichting Tileng overhandigen (zie foto). Het was voor onze gasten en onszelf, een dag met een gouden randje.
