Als ik deze foto uit 2006 weer zie

Als ik mijn foto archief doorloop en onder andere deze foto weer voorbij zie komen, dan moet ik weer denken aan mijn bezoek met Remco Lange aan het getroffen aardbevingsgebied in 2006. Wat zag het er verschrikkelijk uit daar in de desa Imogiri. Gelukkig bleef onze andere desa’s deze ellende bespaard.

De situatie in Imogiri was in één woord verschrikkelijk. De schade was enorm en, wat nog belangrijker is, er zijn ook persoonlijke slachtoffers gevallen. De noodhulp was goed op gang gekomen, er was voldoende eten en drinken. De angst was echter groot, met name natuurlijk onder de kinderen, mede als gevolg van de regelmatig terugkerende naschokken. Ook onze vertegenwoordigers in het dorp waren zwaar getroffen. Hoewel de Indonesische overheid steun had toegezegd was in Imogiri met name ook onze hulp van groot belang. Nog niet alles is hersteld en het kost nog steeds veel tijd, geld en inzet.

Gelukkig hoeven de mensen in Imogiri niet meer in paniek naar buiten te vluchten en hoeven ze elkaar niet meer te waarschuwen met de bamboebel, het instrument dat ze gebruiken in geval van een noodsituatie. Ik hoop dat het zo blijft.

Ik heb nog steeds bewondering voor de mensen, wat hebben de mensen in Indonesië een veerkracht. Dat respect blijft altijd.

We zijn er nog niet en ik hoop dat onze sponsors en donateurs ons blijven steunen om de plannen van de mensen uit Imogiri, en uiteraard ook de andere desa’s, Tileng en Baturraden, te realiseren. Het credo blijft: Stichting Tileng steunt de desa’s, Steunt u Stichting Tileng?

(Foto: Carnero Mediadesign, Imogiri na aardbeving in 2006)