Naar Java

Mijn eerste keer naar Java was in 2011, geweldige reis, wist niet wat ik me er van moest voorstellen. Ik kon de meereizende muzikant, tekstschrijver en componist Wouter Muller (ambassadeur van Stichting Tileng) een beetje, voor de rest was ik alleen in het gezelschap.

Geweldige reis, een mooie belevenis.

Een heel andere wereld en we gingen ook naar projecten van Stichting Tileng. Ze hadden gevraagd in Nederland wat spulletjes mee te nemen voor de scholen, zoals gummetjes, potloden enz..

Wat een ontvangst op de scholen en het mooie was, we gingen op 18 maart een bezoek brengen, 18 maart is ook mijn verjaardag, werd toen 61 jaar. Een geweldige taart hadden ze laten maken. Wat een feest, iedereen zong voor mij Lang zal ze leven, heb me nog nooit zo jarig gevoeld, dus mijn hartje lag meteen bij de mensen en de kinderen van de stichting.

Santos (de general manager van de stichting in Indonesië), een mooie man, wat doet hij goed werk.

Het is op Java natuurlijk een heel verschil met Nederland, niet verkeerd, maar het is daar wel armoedig, met wat wij gewend zijn. Maar wat een blije gezichtjes van de kinderen, zo beleefd en zo lief. Wat een tevredenheid.

2012 weer geweest met neef (Jos) en zijn zus (Tilly). Ik had ze een beetje gek gemaakt en ja, ze gingen mee. Die reis hebben we ook Irmgard leren kennen. Voor de stichting weer spulletjes meegenomen. Die hebben we zelf uitgedeeld in de klassen. Wat een tevredenheid wederom.

Wat worden de stichting scholen goed onderhouden. Ze waren alles aan het schilderen en mooi aan het maken. Dus weer een geweldige ervaring.

2014 weer geweest, wat een vooruitgang weer. Meer projecten gerealiseerd.

De stichting beheert ook koeien voor de bevolking en dat geeft ze werk.

Wij, Tilly, Jos, Irmgard en ikzelf, Tillie, hebben een koe geadopteerd. De naam van de koe is geworden Tjit, al onze voorletters.

In 2016 weer met Wouter mee op vakantie naar Java en Bali. Ook Irmgard, Jos, Tilly en ik. We wilden de koeien wel zien, want er waren erbij gekomen en ze hadden jonge koeien gekregen.

Wat heel jammer was dat de reis, wat ik begrepen heb, verkeerd geplant was door de reisorganisatie, want we konden niet naar de scholen vanwege examens. Ja, dat moet daar ook gebeuren. Daardoor hebben we ook Tjit niet gezien. HEEL jammer.

Ik hoop nog een keertje te gaan, maar kost wel erg veel geld (wel waard).

Na de eerste keer ben ik donateur geworden van de stichting.  Dat zou ik niet doen als ze geen goed werk leveren.

Lieve groetjes, Tillie van Rijn