Skip to main content

Tag: Donateurs

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onder de noemer “Krachtig Capelle” vond op donderdag 29 september 2011 in de raadszaal van Capelle aan den IJssel een werkbijeenkomst plaats over Welzijn Nieuwe stijl. De deelnemers aan deze bijeenkomst waren afkomstig uit de diverse organisaties die werkzaam zijn binnen het Capelse sociale domein. Ook ik als raadslid was daarbij aanwezig. Met Welzijn Nieuwe stijl wil het gemeentebestuur samen met de partners op het brede gebied van welzijn en zorg bepalen hoe in Capelle aan den IJssel de inzet en werkwijze binnen het sociale domein mogelijk aangepast kan worden.

Een van de belangrijkste uitgangspunten van het college is daarin het versterken van de eigen kracht van de Capellenaar. Dat wil zeggen dat Capellenaren zich zoveel mogelijk zelf en met behulp van hun sociale netwerken moeten zien te redden. Sommigen hebben daarbij een steuntje in de rug of intensievere hulp nodig. Het uiteindelijke doel van Welzijn Nieuwe stijl is dus een krachtiger Capellenaar, vandaar de benaming “Krachtig Capelle”.

Tijdens deze dag moest ik steeds denken aan de mensen in de desa’s in Indonesië. Stichting Tileng steunt immers de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op midden Java in Indonesië, waarbij de eigen mogelijkheden van de bewoners met steun vanuit Nederland een oppepper krijgt. De vergelijking met Capelle aan den IJssel is dan vlug gemaakt. Ook Stichting Tileng gaat voor het versterken van de eigen kracht van de bewoners in de desa’s. Ook zij moeten zich zoveel mogelijk zelf en met behulp van hun desa-genoten zelf zien te redden. De projecten van Stichting Tileng bieden de bewoners van de desa’s daarbij een steuntje in de rug. De afgeronde projecten hebben inmiddels de eigen kracht van de betrokken bewoners bewezen, vandaar de term “krachtige desa’s”.

Alle kleine beetjes helpen…….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is voor elke stichting belangrijk om zoveel mogelijk sponsors te vergaren zodat zij hun werk kunnen doen. Toen ik in contact kwam met Stichting Tileng en ik helemaal warm liep voor de projecten en de wijze waarop de stichting te werk ging, samen met de lokale bevolking, wilde ik ook iets doen. Iets, maar wat? Er kwam een idee in mij op om tijdens de kerstmarkt zelfgebakken kroepoek te verkopen en nog wat andere hapjes. Deze kerstmarkt is speciaal bedoeld voor goede doelen en de kraam wordt dan gratis verstrekt. Maar ja, mijn gezondheid is nou niet je dat, dat ik dit aan zou kunnen en dus schoof ik het op de lange baan.

Ik moest iets anders bedenken. Ik heb wat informatie gevraagd aan Ton Lange, voorzitter van Stichting Tileng, en die heeft mij wat toegestuurd. Hiermee ben ik naar  de Diaconie van de Hervormde Kerk in Hardenberg gegaan en zo is het balletje gaan rollen. Elk jaar doneert de kerk een bedrag, terwijl ook ieder jaar een opbrengst van de collecte tijdens één dienst naar Stichting Tileng gaat. Ik heb begrepen dat de opbrengst van de collecte verdubbeld wordt door de diaconie. Elk jaar print ik een paar nieuwsbrieven uit en geef die aan een van de diakenen (toevallig is mijn overbuurvrouw daar één van) zodat ook zij weten waar hun donatie aan besteed wordt. Inmiddels heb ik met eigen ogen gezien waar Stichting Tileng zich mee bezighoudt en welke projecten er zijn.

Misschien is het niet veel wat deze kerk bijdraagt maar zeg nou zelf: alle kleine beetjes helpen, niet waar? En volgens mij zijn er over heel Nederland verspreid een heleboel kerken dus misschien een idee voor anderen? Zegt het voor, zegt het voort!

 

Wat een verschil met hier in alle opzichten

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als ik dit schrijf zit ik binnen aan de koffie en kijk ik op deze zondagmorgen naar buiten. Ik zie een dag en een nacht verschil met het weer in Indonesië van de afgelopen weken. Waar er in Nederland in deze periode een te veel aan regen is gevallen hebben ze er daar te weinig van. Ook de temperatuur is een groot verschil. Hier net 18 graden, daar 32 of meer.

Daardoor leef je in Indonesië meer buiten. Bij mij begint dat daar altijd rond de klok van half zeven. Lekker zittend op de veranda voor het huis met een kopje koffie of thee, voor het huis van onze general manager Stichting Tileng Indonesia, Tekad (Santos). Een mooie titel op papier maar gewoon onze vertegenwoordiger in Indonesië. Tekad, zijn vrouw Suci en de kinderen Tika, Ridlo en Dimas zorgen er voor dat mijn vrouw en ik niets tekort komen. Op die veranda met dat bakje koffie of thee kijk ik mijn mails na. Dat kan tegenwoordig als je beschikt over zo’n geweldig apparaat als een iPad. De iPad mocht ik van de gemeente Capelle aan den IJssel, waar ik raadslid ben, meenemen naar Indonesië om optimaal te kunnen werken voor de stichting.

Zo tegen een uur of acht worden we geroepen voor het ontbijt, makan pagi, nasi goring met een gebakken ei, kroepoek, komkommer, tempé en thee of warme sinasappelsap, juruk panas. Wij genieten van dit soort ontbijten. Verder doen we het de hele dag met eten rustig aan en doen we op onze manier mee aan de Ramadan. Tussendoor krijgen we van hen toch te drinken met kleine hapjes. Cakejes, gebakken bananen, pisang goring, e.d.. Als we geen bezoeken moeten afleggen of vergaderen voor de stichting gaan we wandelen. Genieten van de omgeving. Ook gaan we als we in Baturraden zijn een paar keer naar de grote stad Purwokerto. Een stad die een steeds belangrijke rol gaat spelen in de regio. In Purwokerto wordt veel gebouwd. Dat is goed te zien als je er een jaar niet bent geweest.

Na de koffie of thee rond 16:00 uur is het om 18:00 uur tijd voor het diner, makan malam. Ja 18:00 uur want dan mag er weer gegeten worden. Het is immers Ramadan. We zitten dan met de gehele familie in de keuken rond een grote tafel en eten dan uitgebreid Indonesisch. Heerlijk al die verschillende gerechten. En zo gezellig. Ook zij genieten van deze gebeurtenis op dit tijdstip van de dag. De volgende maaltijd is voor hen immers weer om 03:00 uur in de morgen. Voor zonsopgang. Daarna moeten ze weer wachten met eten en drinken tot 18:00 uur. Ik heb bewondering hoe zij met de Ramadan omgaan en er ook consequent aan mee doen.

Na makan malam komen er altijd mensen op visite. Gewoon voor een babbel of om aandacht te vragen van de stichting voor hun zaak. Daarnaast komen kinderen die meedraaien in het scholarship programma van de stichting hun schoolresultaten laten zien. Mooie rapporten. Ook zo Tika Santosa. Zij gaat haar laatste jaar op de universiteit in. Een moeilijk jaar met veel stages en projecten. Maar na dat jaar, en dat laten de resultaten ook zien, is zij onderwijzeres voor de basisschool. Dit had zij niet kunnen bereiken als ze niet had kunnen meedraaien in het scholarship-project en met steun van de donateurs van de stichting. Laat ik het nog maar eens schrijven: zonder onze donateurs en sponsors kan de stichting haar werk niet doen. Tika heeft beloofd binnenkort zelf met een verhaaltje te komen over haar studie en Stichting Tileng.

Dan om 21:00 uur naar bed. Ja, u leest het goed. Vroeg, omdat de dag voor ons ook weer vroeg begint. De mensen daar liggen in de meeste gevallen nog vroeger in bed. Normaal staan ze rond 06:00 uur op maar nu, zoals ik hiervoor schreef, om 03:00 uur.

Zo komt er zittend met een bakje koffie en naar buiten kijkend op zondagmorgen als het zeer slecht weer is toch weer een verhaal op papier.

 

Baturraden 2

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Net bijgekomen van de terugreis van onze korte vakantie op Bali (een reis van 10 uur), kregen we visite van een aantal mensen uit Baturraden die mij als voorzitter van Stichting Tileng wilde spreken voordat ik naar een ander werkgebied van de stichting zal vertrekken. Er werden weer de nodige verzoeken gedaan voor financiële steun van de stichting. Ik heb uit kunnen leggen hoe de organisatie verder geformaliseerd is aan de hand van het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. Het is hen duidelijk dat nieuwe voorstellen ingediend dienen te worden bij het management in Baturraden en dat projecten door het management – in overleg met de bevolking – in een prioriteitenvolgorde worden geplaatst. De projecten worden pas gehonoreerd op het moment dat er voldoende financiële middelen beschikbaar zijn.

’s Middags heb ik met onze vertegenwoordiger de verschillende delen van de desa Baturraden bezocht. Beiden zijn we tot de conclusie gekomen dat er meer aandacht besteed moet worden aan de wasgelegenheden in de kali (een kali is een afgeschermd deel van de snel stromende beek). In de kali wast men zowel zichzelf als de eigen kleding. De plekken zijn niet erg hygiënisch en toe aan een opknapbeurt. Na zo’n opknapbeurt zal de leefomgeving verbeteren doordat men zich op een hygiënisch verantwoorde wijze kan verzorgen.

De plannen zullen door het management meegenomen worden in de prioriteitenvolgorde van alle door de bevolking aangebrachte projecten van zowel de desa’s Tileng, Imogiri als Baturraden. Diezelfde middag kwamen ook ouders vertellen over de vorderingen van hun kinderen die onderwijs kunnen blijven volgen doordat ze  meedraaien in het scholarshipproject van de stichting. Het doet me dan weer deugd te horen dat ook dit onderdeel van onze aanpak werkt. Immers: verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Op het moment dat dit verhaal geplaatst wordt bevind ik mij in Imogiri, een van onze andere desa’s. Van daaruit zal ik samen met het management van Indonesië een bezoek brengen aan de desa Tileng.

Over mijn ervaringen in Imogiri en Tileng zal ik rapporteren als ik weer terug ben in Nederland.

Heeft u vragen en/of opmerkingen mail die gerust naar info@tileng.nl.

Het is bijna weer zover

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort gaan mijn vrouw en ik, overigens op eigen kosten, (link bestedingsgarantie) weer naar Indonesië; al weer voor mij de tiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om onze drie privé pleeggezinnen in de desa’s Imogiri en Baturraden weer te zien. Dit doen we in de eerste twee weken van onze vakantie.

De rest van de tijd reizen we in andere delen van Indonesië. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Mogelijk dat we in navolging van het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”, Bali aan doen.

De afgelopen maanden is het Bestuur onder leiding van mede-bestuurslid Eveline Bruijn in samenwerking met de lokale vertegenwoordigers op Java bezig geweest met het maken van een handboek, getiteld “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. In dit handboek worden de procedures op een heldere manier beschreven en ook wordt aangegeven wie waarvoor verantwoordelijk is bij het opzetten en financieren van projecten die dankzij de lokale initiatieven op Java door Stichting Tileng kunnen worden gerealiseerd. Het handboek draagt bij aan eenduidigheid, transparantie, effectiviteit en lokale implementatie van het beleid van Stichting Tileng. Hiermee wordt tevens de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

Dit handboek zal ik tijdens mijn bezoek officieel overhandigen aan onze lokale vertegenwoordigers; en wel aan de General Manager Stichting Tileng Indonesia, die zetelt in de desa Baturraden. Ter bekrachtiging van het geheel worden er nieuwe overeenkomsten (contract General Manager en contract Manager BackOffice) getekend.

De stichting blijft zich verder professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Het is bijna weer zover

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort gaan mijn vrouw en ik, overigens op eigen kosten, (link bestedingsgarantie) weer naar Indonesië; al weer voor mij de tiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om onze drie privé pleeggezinnen in de desa’s Imogiri en Baturraden weer te zien. Dit doen we in de eerste twee weken van onze vakantie.

De rest van de tijd reizen we in andere delen van Indonesië. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Mogelijk dat we in navolging van het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”, Bali aan doen.

De afgelopen maanden is het Bestuur onder leiding van mede-bestuurslid Eveline Bruijn in samenwerking met de lokale vertegenwoordigers op Java bezig geweest met het maken van een handboek, getiteld “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. In dit handboek worden de procedures op een heldere manier beschreven en ook wordt aangegeven wie waarvoor verantwoordelijk is bij het opzetten en financieren van projecten die dankzij de lokale initiatieven op Java door Stichting Tileng kunnen worden gerealiseerd. Het handboek draagt bij aan eenduidigheid, transparantie, effectiviteit en lokale implementatie van het beleid van Stichting Tileng. Hiermee wordt tevens de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

Dit handboek zal ik tijdens mijn bezoek officieel overhandigen aan onze lokale vertegenwoordigers; en wel aan de General Manager Stichting Tileng Indonesia, die zetelt in de desa Baturraden. Ter bekrachtiging van het geheel worden er nieuwe overeenkomsten (contract General Manager en contract Manager BackOffice) getekend.

De stichting blijft zich verder professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Goede doelen ondernemer

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als voorzitter Stichting Tileng mag ik mij een “goede doelen ondernemer” noemen.

Tijdens een BLT-seminar  waar je leert hoe je Blogging, LinkedIn en Twitter in kunt zetten voor je onderneming werd mij gemeld dat men mij een goede doelen ondernemer vindt als voorzitter van de stichting. Als je er over nadenkt hebben ze daar gelijk in. Dagelijks ben ik als ondernemer bezig het product en merk Stichting Tileng te verkopen. Verkopen om zo sponsors en donateurs te werven voor nieuwe projecten  in de desa’s (dorpen) Tileng, Imogiri en Baturraden op Java met Tileng als speerpunt.

Stichting Tileng heeft ten doel de verbetering van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. De stichting tracht haar doel met name te bereiken door het initiëren, begeleiden en financieren van projecten van de lokale bevolking. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten.

Om zoveel mogelijk mensen te bereiken gebruik ik naast Hyves en Facebook ook Blogging, LinkedIn en Twitter (BLT). Waar komt BLT vandaan? Hebt u wel eens een echte Amerikaanse BLT-sandwich geproefd? De smaak van de Bacon, Sla (Lettuce) en Tomaat (Tomato) smaken uitstekend samen. Ze versterken elkaar zelfs. Dat is precies wat de combinatie BLT ook voor mijn “onderneming”” kan doen. Blogging, LinkedIn en Twitter kunnen elkaar op een zodanige manier versterken, dat de aandacht voor de stichting groeit en sponsors en donateurs naar ons toe komen.

Zeker als via de social media kan worden aangeven dat Stichting Tileng, anders dan de meeste goede doelen in Nederland, een bestedingsgarantie heeft. De stichting heeft namelijk nagenoeg geen overheadkosten. Zoals elke organisatie heeft de stichting te maken met de jaarbijdrage voor de inschrijving bij de Kamer van Koophandel; daarnaast zijn er bankkosten voor het overschrijven van geld naar Indonesië. Eventuele verdere kosten worden gedragen door de bestuursleden en een aantal fantastisch meewerkende bedrijven. Stichting Tileng zet voor het werven van donateurs geen kostbaar bureau in. Alle donaties en schenkingen aan de stichting gaan daarom voor circa 99% naar de projecten in Indonesië!

Met andere woorden, wie Stichting Tileng financieel steunt, kan er op rekenen dat het geld zonder meer wordt besteed aan projecten van, voor en door de bewoners van de desa’s Tileng, Baturraden en Imogiri.

Kijk op deze website  en ga ons volgen of sluit u aan bij de bestaande connecties. Dit zal de stichting ten goede komen. Mag ik u binnenkort verwelkomen?

 

Jaarrekening 2010

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Reeds enige tijd zijn de cijfers over 2010 van Stichting Tileng te vinden op de pagina ‘Financiën’ op onze site. Op de pagina ‘Jaarverslag’ is inmiddels ook de jaarrekening te vinden. Deze jaarrekening is nog niet voorzien van de samenstellingsverklaring van onze accountant. Aangezien deze werkzaamheden pro deo geschieden vindt dit plaats zodra de drukke periode van jaarafsluitingen achter de rug is.

Dat neemt niet weg dat de boodschap van de jaarrekening duidelijk is. Ook wij ondervinden de nadelen van de financiële crisis. Wanneer men de buikriem moet aanhalen zijn donaties aan goede doelen vaak het eerste slachtoffer. Het gevolg van dit alles is dat de in 2010 binnengekomen fondsen het laagste niveau laten zien sinds 2004. In 2010 zijn dan ook geen nieuwe projecten gestart.

Is dan alles kommer en kwel? Nee, natuurlijk niet. Er is nog steeds voldoende om trots op te zijn:

  • Onze trouwe groep van vaste donateurs heeft ons in staat gesteld om ook in 2010 alle doorlopende projecten te kunnen voortzetten. Wij kunnen niet voldoende benadrukken hoe belangrijk zij voor ons zijn.
  • In 2011 kondigt zich een voorzichtig herstel aan. Reeds begin mei bereikten wij het niveau aan ontvangen bedragen van heel 2010.
  • En niet te vergeten: Ook in 2010 is er door onze mensen op Java weer heel goed werk verricht, zoals de gedurende het jaar gereedgekomen lagere school.

 Maar u begrijpt, wij willen meer. Wij willen niet alleen in 2011 weer nieuwe projecten starten, maar ook de ‘schade’ van 2010 inhalen. U kunt ons daar bij helpen.

Vergeet ook niet de jaarrekening te lezen. Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze pijlers.

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 3)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

verhaal van bezoek tot 005In de afgelopen twee delen hebt  u het verhaal  kunnen lezen hoe het allemaal  is  begonnen met Stichting Tileng. Nu terug naar het heden. Inmiddels is de stichting al meer dan tien jaar actief en dat is niet ongemerkt gebleven. Niet in Nederland maar vooral niet in Indonesië.

Tijdens de in de vorige delen beschreven reizen en ontmoetingen heb ik twee geweldige mensen ontmoet: Puri Purwanto en Tekad Santos. Puri woont in Imogiri en Tekad in Baturraden. Zij vonden dat de stichting ook het goede werk zou kunnen doen in hun desa’s, Imogiri en Baturraden. Sinds de oprichting van Stichting Tileng hebben zij de stichting regelmatig om financiële steun voor projecten gevraagd. In eerste instantie konden wij die niet honoreren omdat die projecten toen buiten het statutaire werkgebied (desa Tileng) van de stichting waren gelegen. Om hen beiden niet al te zeer teleur te moeten stellen, kon een aantal van die verzoeken door bemiddeling van onze stichting bij een aantal instanties alsnog worden gehonoreerd.

Aangezien het bestuur deze werkwijze, mede gelet op het feit dat het merendeel van die projecten steun verdient, nogal omslachtig vond, is in 2005 besloten de statuten van de stichting aan te passen. Dat is in 2007 geëffectueerd door de notaris. Het werkgebied desa Tileng werd verruimd tot geheel Java. De stichting steunt nu drie desa’s (dorpen): Tileng, Imogiri en Baturraden op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt.

verhaal van bezoek tot 006We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met andere lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri en een landbouw- en veeteeltcoöperatie in Tileng.

Voor al die projecten bij elkaar hebben wij nu inmiddels meer dan drieënhalve ton euro effectief besteed in Indonesië. Een resultaat waar wij als kleine organisatie, uitsluitend steunend op vrijwilligers, ongelofelijk trots op zijn. Zeker als je bedenkt, dat er tot op heden minder dan 1% aan overheadkosten in Nederland is achtergebleven; vandaar onze bestedingsgarantie van 99%.

We gaan dan ook met volle kracht en veel moed richting ons 12½ jarig jubileum. Op dit moment is de stichting intensief bezig om de organisatie ter plekke, in samenwerking met ons management in Indonesië, te professionaliseren. Het beleid van de stichting dient tenslotte zowel voor het bestuur in Nederland als voor de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië in zijn geheel helder te zijn. Met dat doel wordt momenteel het zogenaamde ‘Tileng-handboek’ ontwikkeld. Zo wordt de eenduidigheid, transparantie en effectiviteit van het beleid gegarandeerd, zowel in het internationale verhaal van bezoek tot 007beleid als in de implementatie van dit beleid op lokaal niveau. Daarnaast wordt ook de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

U leest het goed; de stichting blijft zich professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik besluit deze reeks in de hoop dat u het leuk en interessant vond. Mocht u geïnteresseerd zijn in meer gedetailleerde informatie over de stichting, kijk dan op de website van de stichting www.tileng.nl of mail naar lange@tileng.nl.

 

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 1)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Er is steeds meer belangstelling voor het werk van de stichting en mensen lezen vaak de weekendverhalen. Ook krijg ik vaak de vraag voorgelegd hoe is het nu zo gekomen? Vandaar hieronder nogmaals het verhaal “Van bezoek tot Stichting Tileng”

“Het is allemaal begonnen in 1997 met het bezoek van mijn vrouw en mij aan ons pleegkind in de desa Tileng dusun (woongemeenschap) Manggung.

Na onze rondreis door Indonesië, Sumatra, Java en Bali, hebben wij een bezoek gebracht aan ons pleegkindje Ribut Riyani, toen 5 jaar oud, en haar familie. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is hebben wij geen bezoek van een uurtje afgelegd maar zijn wij, op verzoek van de familie, twee dagen te gast geweest. In de maandelijkse briefwisseling met de familie hadden wij toegezegd kippen en geiten mee te nemen als wij naar hen toe zouden komen.

Om deze belofte waar te maken hebben wij tijdens onze autorit van Yogyakarta naar Manggung, ruim twee uur rijden, 10 kippen en 2 geiten gekocht. Daarnaast kochten wij nog een baal rijst, suiker en thee.

Toen wij in Manggung aankwamen was de gehele dusun uitgelopen om deze orang Belanda’s (Nederlanders) te zien. Wij waren namelijk de eerste buitenlanders die de dusun bezochten. Na de kippen in het gereed staande “kippenhok” gezet te hebben en de geiten naast de bamboehut vastgezet te hebben zijn wij begonnen aan de gebruikelijke plichtplegingen onder toeziend oog van alle bewoners. Daarna hebben wij de meegebrachte cadeautjes voor Ribut, de familie en de kinderen van de dusun uitgedeeld.

Na de thee en de versnaperingen, bijeen gebracht door de familie en de bewoners, zijn wij een wandeling gaan maken in de dusun. Voor de bamboehut staat een grote betonnenwatertank met een inhoud van 5000 liter. Al snel vertelde Sutimin, de vader van Ribut, dat deze tank leeg was omdat het een vrij droog seizoen was. Desgevraagd vertelde hij dat deze alleen gevuld kon worden door een te bestellen tankauto. Deze moest dan twee keer komen en dat was een hoop geld. Nadat ik gezegd had dat ik het water wel zou betalen als het water gebracht zou worden terwijl ik nog aanwezig was, zei hij dat dat dan binnen een uur te regelen was. En inderdaad, binnen een uur waren er twee tankauto’s geweest en had de familie weer water voor een aantal maanden.

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Bedtijd brak aan. ‘Hoe zou men dat regelen vroegen wij ons af’.  Het bamboehutje was een grote ruimte die met gordijnen was afgezet voor de “keuken” en de “slaapkamer”. In het hutje stond een houten bed en een houten bank. Al snel volgde de slaapindeling. Mijn vrouw werd uitgenodigd in het houten bed waarin zij zou slapen met de moeder, Sri Suwarti, en Ribut. Ik moest op de bank slapen en de vader ging slapen op de kleigrond in een hoek van het hutje. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Voor mijn vrouw was het niet gewoon om met zijn drieën in een bed te slapen en voor mij was de bank na verloop van tijd toch wel hard. Als wij niet sliepen konden wij door het dak naar de hemel kijken.

Volgende week deel 2.