Skip to main content

Tag: werkbezoek

Stichting Tileng, Pukul terus

Beste lezer, het is geen geheim dat onze stichting sinds Pasen 2016 een turbulente tijd heeft doorgemaakt. Met als absolute dieptepunt het overlijden van onze (mede)oprichter en voorzitter Ton Lange op 30 augustus 2017.  We hebben toen kenbaar gemaakt de tijd te willen nemen om te bekijken hoe we met Stichting Tileng verder kunnen en in welke vorm.

In de afgelopen maanden is door verschillende donateurs, onze beschermheer, onze ambassadeur en onze mensen op Java gevraagd of we het levenswerk van Ton Lange voort willen zetten. Het bestuur van de stichting heeft mij gevraagd om het stokje van mijn vader over te nemen. Ik heb dat in beraad genomen en uitvoerig met mijn gezin besproken. Uiteindelijk hebben mijn kinderen (5 en 7 jaar oud) gevraagd of ik het mooie werk van opa wil continueren. Op 6 december jl. heb ik aan het bestuur kenbaar gemaakt dit te willen doen. Op mijn manier, op onze manier, want het hele bestuur is belangrijk en we moeten het klusje samen klaren.

Inmiddels zijn we in 2018 beland en wil ik namens het bestuur iedereen een goed 2018 wensen. Veel gezondheid en geluk.

We hebben 2017 afgesloten met een aantal vergaderingen, een mooie Kumpulan en een werkbezoek aan Java. Er zijn koeien aangeschaft en we hebben geld overgemaakt voor de studiebeurzen en de aanvullingen van lerarensalarissen. Tijdens het werkbezoek op Java hebben we met het team in Batturraden besloten om de organisatie en communicatie anders op te zetten. De beloningsstructuur is gewijzigd en het team is uitgebreid van 4 naar 12 mensen.

Allemaal met als doel door te gaan waar we gebleven waren. Doorgaan op een andere manier, maar met dezelfde instelling en hetzelfde doel: de mensen in “onze” desa’s op Java ondersteunen en bijdragen aan een beter bestaan.

Nu we deze doorstart gemaakt hebben, zijn we ook van plan om u weer regelmatig op de hoogte te houden van het reilen en zeilen van onze stichting. We gaan dat anders doen dan u van ons gewend bent, maar dat zal voor meer dingen gelden. We zijn de taken nog aan het verdelen en komen daar vast en zeker uit. We gaan wat minder berichten schrijven, maar de berichten zullen meer inhoud krijgen. We weten dat de “weekendverhalen” een vaste schare fans heeft. We waarderen dat enorm, maar het is voor ons niet haalbaar om iedere week een verhaal te schrijven. Mede daarom willen we ook van de naam weekendverhalen af, simpelweg omdat dat te veel verwachtingen schept. We gaan onze verhalen onderbrengen in een blog. Alles blijft (zoals u van ons gewend bent) beschikbaar, alleen onder een andere naam.

We zullen daarentegen wat meer aanwezig zijn op social media. Dit moet groeien, maar ik heb er vertrouwen in dat dit goed komt. We hebben dit ook gevraagd aan onze achterban op Java en ook hier zal deze ontwikkeling op gang moeten komen. Al met al gaan we er samen iets moois van maken. Samen met u, want zonder u kan onze stichting niet bestaan. Ook daarvoor in 2018 wederom onze dank.

Graag maak ik met u de afspraak dat wij meer dan onze best doen om deze mooie stichting nog vele jaren voort te laten bestaan. Wilt u ons dan beloven, met of zonder financiële bijdrage, kritisch te blijven, ons vragen te blijven stellen en ons op nieuwe initiatieven te wijzen, die bij zouden kunnen dragen dat wij de financiële middelen hebben om dit mooie werk te kunnen blijven doen? Dan weet ik zeker dat we met onze stichting nog een hoop mooie projecten kunnen verwezenlijken. Dan weet ik zeker dat we lang kunnen doorgaan. Tenslotte was dat de wens van onze voorzitter: “Doorgaan, pukul terus”.

Dank u wel.

Voorzitter Stichting Tileng
Remco Lange

Werkbezoek april – mei 2014, deel 1

Op 27 april jl. ben ik (uiteraard op eigen kosten) op reis gegaan voor een onaangekondigd werkbezoek aan het management, de projecten en de desa’s op Java, Indonesië.

Die zondag vertrok ik met Garuda Indonesia van Amsterdam naar Jakarta en op 28 april ben ik van daaruit doorgereisd naar Yogyakarta.

BusOp woensdag 30 april heb ik in Yogyakarta om 10:00 uur de Efisiensi bus gepakt naar Purwokerto om van daaruit naar Baturraden Kemutug Lor af te reizen. Immers in Kemutug Lor woont de General Manager van Stichting Tileng Indonesia en houdt de stichting ook kantoor.

Ik had met Tekad Santosa (Santos), onze General Manager daar, afgesproken dat ik op woensdagmiddag 30 april een SMS zou sturen zodra ik klaar zat om met hem te Skypen. Hij en ik zouden dan een en ander over de projecten doornemen. Die SMS­ heb ik gestuurd, maar met de mededeling dat ik geen internetverbinding had en dat ik in plaats daarvan zelf wel langs kwam om alles te bespreken. Hij begreep daar niets van, zei hij later. Toen ik met de taxi aankwam in Kemutug Lor stond Santos toevallig aan de kant van de weg te praten. Men zei tegen hem “Santos, je krijgt gasten”, waarop hij naar de taxi liep. Hij stond als aan de grond genageld toen hij mij zag uitstappen. Toen begreep hij ineens waarom ik zei “ik kom zelf wel langs”. Samen liepen we richting huize Santosa. Santos riep “kom eens kijken wie er is”. Ook bij de familie was de verbazing groot toen ik het huis binnenliep. Ze dachten immers dit jaar te moeten laten zien dat alles gaat zoals het moet gaan, ook zonder dat de voorzitter uit Nederland langs zou komen om poolshoogte te nemen.

Toen ze van de schrik waren bekomen (en dat duurde wel even), was het welkom zoals vanouds bij wel aangekondigde (werk)bezoeken.

SlametKijkend naar de vulkaan Slamet kon ik zien, en soms horen, dat deze nog steeds actief is. Ik hoorde rommelen en ploffen en zag ook een grote rookpluim verschijnen. De situatie aan de zuidkant is volledig onder controle daar in Baturraden. Er is een heel team aan de slag die de situatie goed in de gaten houdt. Elk uur van de nacht laten zij via klopsignalen horen of er gevaar is, zoals dat ook gebeurde in 2006 bij de aardbevingen in Imogiri. Er hangen spandoeken langs de weg waarop de evacuatieroutes zijn aangegeven en er zijn overal routebordjes geplaatst. De mensen moeten op gezette tijden de evacuatie oefenen. Er was dus geen direct gevaar voor de bevolking (en voor mij). Ook het lokale management van de stichting zorgde goed voor mij in Santos Home Stay, waar ik verbleef in Baturraden en dat daarmee mijn basis was voor alle werkbezoeken.

EvacuatieDe kranten in Yogyakarta schrijven regelmatig sensatieverhalen over de Slamet, waardoor ik steeds gebeld werd door mensen uit Yogyakarta met de vraag hoe de situatie was in Baturraden en of ik nog wel veilig was. Sensatie is immers goed voor de krantenverkoop.
Voor dat ik iets schrijf over de projectbezoeken, is het goed te vermelden dat ik het zeer prettig vond dat er niets geregeld was. Ik kon zo ervaren hoe het in de dagelijkse praktijk gaat zonder dat er van alles vooraf is georganiseerd en zonder dat er grote ontvangstcomités klaar staan.

Op de eerste werkdag hebben we in een rustig tempo een paar scholen bezocht omdat ze op dat moment toch gesloten waren. Even rustig rondkijken. De dagen daarna zijn alle scholen bezocht terwijl de kinderen les hadden.

gesprek met leerlingenTijdens mijn bezoek heb ik met een deel van de kinderen uit het scholarship programma (en tevens met hun leerkrachten) gesproken over hun vorderingen. Zowel de leerkrachten als de leerlingen zelf gaven aan dat de prestaties goed zijn en ze bedankten Stichting Tileng voor de studiebeurzen. Ook heb ik ze gevraagd waar ze zich al zo mee bezig houden na schooltijd. De meest voor komende activiteiten na schooltijd zijn huiswerk, sporten, hobbyen en de ouders helpen.

 

Volgende week deel 2.

 

Belevenissen 2013

Tijdens mijn afgelopen reis in Indonesië had ik op Facebook beloofd af en toe terug te komen op mijn belevenissen tijdens deze reis.

Een van die belevenissen was dat ik tijdens mijn werkbezoek als voorzitter van Stichting Tileng ook (privé)verplichtingen had aan mijn pleeggezin Santosa. Immers mijn (pleeg)kleindochter Tika trouwde met haar verloofde Agung. Het was weer een groot feest van meerdere dagen. Een feest waarvan uiteindelijk de kosten opgebracht zijn door de bezoekers van het feest zelf. De vader van de bruid hoopte dan ook dat hij quitte speelde. Met andere woorden, dat hij er zelf geen geld hoefde bij te leggen. Ja, zo gaat dat in Indonesië. Een groot feest dat je uiteindelijk met z’n allen betaald. Je kan toch wel spreken van een groot feest omdat uiteindelijk in totaal 5.000 mensen zijn komen feliciteren. Een heleboel. Maar de vader van de bruid – Tekad Santosa, de general manager van Stichting Tileng in Indonesië – is dan ook zeer bekend in Baturraden en omgeving.

Tika en Agung zijn beide onderwijzers. Agung is afgestudeerd en Tika hoopt in oktober af te studeren. Tika heeft die universitaire studie kunnen volgen dankzij het scholarship programma van de stichting. Zodra ze is geslaagd kom ik daar op terug.

Tijdens de officiële receptie op zondag 23 juni jl. – op dat moment zijn de foto’s genomen – moesten mijn vrouw en ik in vol Javaans ornaat aantreden. Zo’n receptie met de bijbehorende rituelen is toch weer een hele belevenis. Van de fotosessie en enkele rituelen laat ik – met toestemming van het bruidspaar en beide ouders – wat foto’s zien.

Tijdens de receptie en de voorliggende dagen heb ik veel contact gehad met de mensen uit de verschillende desa’s die Baturraden rijk is. We praten over de gerealiseerde en nog lopende projecten. Over de vorderingen van de leerlingen die een studiebeurs hebben vanuit het scholarship programma van de stichting. De activiteiten die ze zelf ontplooien, mede aangezet door het werk van de stichting. Die positieve verhalen doet je dan ook weer goed.

Mocht mij weer een verhaal te binnenschieten dan zal ik dat met u delen. Dus hou de website in de gaten.

 

Goed voorbeeld doet goed volgen …….

Tijdens mijn werkbezoek aan de in aanbouw zijnde kleuterschool Pelita Hati en de reeds gerealiseerde projecten (de stichting controleert regelmatig of men zich houdt aan hun onderhoudsverplichting), heb ik ook een lagere school bekeken die nu door de overheid wordt gerenoveerd c.q. gedeeltelijk herbouwd. De lagere school die ik heb gezien ligt in de desa  Kemutug Kidul. Het resultaat ziet er goed uit.

OLYMPUS DIGITAL CAMERADe centrale overheid in samenwerking met de regionale overheid wil niet achter blijven bij Stichting Tileng. De stichting heeft de afgelopen jaren veel op dit gebied gerealiseerd in Baturraden in de verschillende desa’s. Het regelmatig aanspreken van de regionale overheid door ons heeft dus geholpen. Bij elke opening van een school hebben we gezegd dat we graag zagen dat zij ook aan de slag zouden gaan met het verbeteren van de schoolgebouwen. Goed voorbeeld doet goed volgen is weer een waarheid als een koe.

Binnenkort worden we dan ook door ons management in Baturraden geïnformeerd welke projecten uit de projectportefeuille gehaald kunnen worden omdat ze door de overheid worden aangepakt. Zo krijgt de stichting meer ruimte om andere (mogelijk kleinere) projecten te realiseren.

Sinds april jl. is na de verkiezingen een nieuwe Bupati, ir. Ahmad Husen, aangetreden. Het is een ingenieur en hij houdt van aanpakken. Ik ben benieuwd hoe hij wil gaan samenwerken met de stichting om mooie projecten te realiseren. De mensen in desa’s verwachten veel van hem. Wij ook.

Ook hiermee ben ik weer aangenaam verrast over het sneeuwbaleffect van de projecten van de Stichting Tileng. Naast directe steun een belangrijke pijler van ons werk.