Stichting Tileng, Pukul terus
Beste lezer, het is geen geheim dat onze stichting sinds Pasen 2016 een turbulente tijd heeft doorgemaakt. Met als absolute dieptepunt het overlijden van onze (mede)oprichter en voorzitter Ton Lange op 30 augustus 2017. We hebben toen kenbaar gemaakt de tijd te willen nemen om te bekijken hoe we met Stichting Tileng verder kunnen en in welke vorm.
In de afgelopen maanden is door verschillende donateurs, onze beschermheer, onze ambassadeur en onze mensen op Java gevraagd of we het levenswerk van Ton Lange voort willen zetten. Het bestuur van de stichting heeft mij gevraagd om het stokje van mijn vader over te nemen. Ik heb dat in beraad genomen en uitvoerig met mijn gezin besproken. Uiteindelijk hebben mijn kinderen (5 en 7 jaar oud) gevraagd of ik het mooie werk van opa wil continueren. Op 6 december jl. heb ik aan het bestuur kenbaar gemaakt dit te willen doen. Op mijn manier, op onze manier, want het hele bestuur is belangrijk en we moeten het klusje samen klaren.
Inmiddels zijn we in 2018 beland en wil ik namens het bestuur iedereen een goed 2018 wensen. Veel gezondheid en geluk.
We hebben 2017 afgesloten met een aantal vergaderingen, een mooie Kumpulan en een werkbezoek aan Java. Er zijn koeien aangeschaft en we hebben geld overgemaakt voor de studiebeurzen en de aanvullingen van lerarensalarissen. Tijdens het werkbezoek op Java hebben we met het team in Batturraden besloten om de organisatie en communicatie anders op te zetten. De beloningsstructuur is gewijzigd en het team is uitgebreid van 4 naar 12 mensen.
Allemaal met als doel door te gaan waar we gebleven waren. Doorgaan op een andere manier, maar met dezelfde instelling en hetzelfde doel: de mensen in “onze” desa’s op Java ondersteunen en bijdragen aan een beter bestaan.
Nu we deze doorstart gemaakt hebben, zijn we ook van plan om u weer regelmatig op de hoogte te houden van het reilen en zeilen van onze stichting. We gaan dat anders doen dan u van ons gewend bent, maar dat zal voor meer dingen gelden. We zijn de taken nog aan het verdelen en komen daar vast en zeker uit. We gaan wat minder berichten schrijven, maar de berichten zullen meer inhoud krijgen. We weten dat de “weekendverhalen” een vaste schare fans heeft. We waarderen dat enorm, maar het is voor ons niet haalbaar om iedere week een verhaal te schrijven. Mede daarom willen we ook van de naam weekendverhalen af, simpelweg omdat dat te veel verwachtingen schept. We gaan onze verhalen onderbrengen in een blog. Alles blijft (zoals u van ons gewend bent) beschikbaar, alleen onder een andere naam.
We zullen daarentegen wat meer aanwezig zijn op social media. Dit moet groeien, maar ik heb er vertrouwen in dat dit goed komt. We hebben dit ook gevraagd aan onze achterban op Java en ook hier zal deze ontwikkeling op gang moeten komen. Al met al gaan we er samen iets moois van maken. Samen met u, want zonder u kan onze stichting niet bestaan. Ook daarvoor in 2018 wederom onze dank.
Graag maak ik met u de afspraak dat wij meer dan onze best doen om deze mooie stichting nog vele jaren voort te laten bestaan. Wilt u ons dan beloven, met of zonder financiële bijdrage, kritisch te blijven, ons vragen te blijven stellen en ons op nieuwe initiatieven te wijzen, die bij zouden kunnen dragen dat wij de financiële middelen hebben om dit mooie werk te kunnen blijven doen? Dan weet ik zeker dat we met onze stichting nog een hoop mooie projecten kunnen verwezenlijken. Dan weet ik zeker dat we lang kunnen doorgaan. Tenslotte was dat de wens van onze voorzitter: “Doorgaan, pukul terus”.
Dank u wel.
Voorzitter Stichting Tileng
Remco Lange
Een van die belevenissen was dat ik tijdens mijn werkbezoek als voorzitter van Stichting Tileng ook (privé)verplichtingen had aan mijn pleeggezin Santosa. Immers mijn (pleeg)kleindochter Tika trouwde met haar verloofde Agung. Het was weer een groot feest van meerdere dagen. Een feest waarvan uiteindelijk de kosten opgebracht zijn door de bezoekers van het feest zelf. De vader van de bruid hoopte dan ook dat hij quitte speelde. Met andere woorden, dat hij er zelf geen geld hoefde bij te leggen. Ja, zo gaat dat in Indonesië. Een groot feest dat je uiteindelijk met z’n allen betaald. Je kan toch wel spreken van een groot feest omdat uiteindelijk in totaal 5.000 mensen zijn komen feliciteren. Een heleboel. Maar de vader van de bruid – Tekad Santosa, de general manager van Stichting Tileng in Indonesië – is dan ook zeer bekend in Baturraden en omgeving.
Tika en Agung zijn beide onderwijzers. Agung is afgestudeerd en Tika hoopt in oktober af te studeren. Tika heeft die universitaire studie kunnen volgen dankzij het scholarship programma van de stichting. Zodra ze is geslaagd kom ik daar op terug.
Tijdens de officiële receptie op zondag 23 juni jl. – op dat moment zijn de foto’s genomen – moesten mijn vrouw en ik in vol Javaans ornaat aantreden. Zo’n receptie met de bijbehorende rituelen is toch weer een hele belevenis. Van de fotosessie en enkele rituelen laat ik – met toestemming van het bruidspaar en beide ouders – wat foto’s zien.
Tijdens de receptie en de voorliggende dagen heb ik veel contact gehad met de mensen uit de verschillende desa’s die Baturraden rijk is. We praten over de gerealiseerde en nog lopende projecten. Over de vorderingen van de leerlingen die een studiebeurs hebben vanuit het scholarship programma van de stichting. De activiteiten die ze zelf ontplooien, mede aangezet door het werk van de stichting. Die positieve verhalen doet je dan ook weer goed.
