Weekendverhalen – Pagina 36

Het succes van Baturraden

Geschreven door Remco Lange op 30 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Op 3 juli 2010 heb ik in Baturraden twee lagere scholen mogen openen, die met steun van Stichting Tileng gerealiseerd konden worden. De openingsplechtigheid vond plaats in aanwezigheid van de Bupati Banyumas, Bapak Hagi drs Marjoko m.m., en twee onderministers van onderwijs en toerisme, Bapak drs Bakri m.m. en Bapak dr Mudjito AK, Msi. Deze laatste twee waren speciaal voor de gelegenheid vanuit Jakarta naar Baturraden gekomen.

De hoge gasten spraken daarbij hun waardering uit voor de manier waarop beide scholen, dankzij Stichting Tileng, tot stand waren gekomen, naast de al eerder opgeleverde lagere school SD Kemutug Lor en de kleuterscholen Pelita Hati en Taman Anak2 Pertiwi, ook in Baturraden.

Alle scholen zijn zo immens populair, dat veel ouders uit de hele regio willen dat hun kinderen daarop geplaatst worden. De schoolleiding heeft begrip voor die wens, waardoor de klassen inmiddels zo groot zijn geworden dat er een leerlingenstop moet worden ingevoerd. Het valt natuurlijk niet mee leerlingen te weigeren als je school zo’n succes is. Het gaat niet alleen om de kwaliteit van de schoolgebouwen, maar ook om de kwaliteit van het onderwijs. De leerkrachten kunnen zich, anders dan elders vaak het geval is, de hele dag aan het lesgeven wijden, omdat zij een aanvulling op hun salaris krijgen van de stichting. Op deze manier is het niet nodig om naast het schoolwerk een bijbaan te nemen.

Ook elders in Indonesië zijn de resultaten met de scholen in Baturraden niet onopgemerkt gebleven. Met bussen tegelijk komen onderwijsdeskundigen naar Baturraden. Op onze scholen worden studiedagen gehouden om van de schoolleiding en vertegenwoorders van de stichting te vernemen hoe je zo’n school opzet en ontwikkelt, met participatie van de ouders van de leerlingen en in samenwerking met een stichting uit Belanda, Stichting Tileng. Het blijft ook bij de (landelijke) pers niet onbekend. Onder meer het programma van Seputar, sinds eind 2005 de best bekeken nieuwsuitzending in Indonesië, heeft er aandacht aan geschonken.

Voor de nieuwsbeelden klik hier en hier!

Terugkijkend zijn we als stichting best trost op hetgeen wij de afgelopen jaren ook op dit gebied hebben kunnen realiseren.

Het succes van Manggung

Geschreven door Remco Lange op 23 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Enkele jaren geleden is Stichting Tileng op verzoek van de lokale bevolking gestart met de financiering van een zogenoemde “buffelbank”. Een buffelbank houdt in dat lokale boeren op een traditionele manier kunnen sparen voor hun eigen welvaart. Boeren in Indonesië sparen als vanouds niet bij een bank, maar door middel van vee. Het werkt als volgt: een boer verzorgt een of meer buffels van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost, zoals u zult begrijpen, nogal wat tijd. Met steun van buiten kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen, waardoor hun economische situatie sneller kan verbeteren.

Tijdens mijn verblijf afgelopen augustus in Manggung heb ik met eigen ogen kunnen zien en horen dat het starten van de buffelbank destijds een gouden greep is geweest. De veestapel is sindsdien alleen maar gegroeid, terwijl uit de verhalen van de lokale boeren blijkt dat zij er gaandeweg steeds een beetje beter van zijn geworden. Met de opbrengst uit de verkoop van een deel van het bij elkaar gespaarde vee zijn zij in staat gebleken hun levensstandaard zichtbaar te verhogen, onder meer door de aankoop van noodzakelijk vervoer (bromfiets) of van een lapje grond om gewassen te telen. Ook wordt er door sommigen geïnvesteerd in de verbetering van de directe woonomgeving. Al deze zichtbare verbeteringen in de dusun Manggung (onderdeel van desa Tileng) hebben een positief effect op de andere 15 dusuns die Tileng rijk is. De bevolking van Manggung is er trots op wat er tot nu toe is bereikt en wil graag dat hun buffelbank model kan zijn voor de andere dusuns en voor de twee andere desa’s die Stichting Tileng steunt, Baturraden en Imogiri. Het uitwisselen van kennis en ervaring tussen de diverse desa’s bij het op een goede en efficiënte wijze opzetten van een nieuwe buffelbank draagt immers bij aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie. Omgekeerd kan deze kennisuitwisseling leiden tot tot het overnemen van initiatieven uit Baturraden en Imogiri in Tileng.

Stichting Tileng is er trots op dat dankzij de financiële steun van sponsors en donateurs uit Nederland en met de onmisbare steun van de lokale bevolking én het lokale management zo veel goeds tot stand kan komen. Het succes van Manggung en de uitstraling daarvan op andere desa’s en dusuns maakt dat de behoefte om structurele hulp voor de verbetering van de leef- en woonomstandigheden onverminderd nodig en noodzakelijk is. De hulp van sponsors en donateurs blijft dan ook onontbeerlijk.

Model dusun Manggung

Geschreven door Remco Lange op 16 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Op de dag dat we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) in de dusun Manggung waren, hebben we weer positieve signalen ontvangen van de mensen van de dusuns. Immers de mensen van Manggung proberen uit alle macht een model-dusun te zijn voor de overige 15 dusuns in de desa Tileng.

Het blijft goed gaan met de “Buffelbank”; het is duidelijk dat door deze “bank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Sommige mensen hebben bij verkoop van een of meerdere sapi’s met een deel van de winst, die voor hen bestemd is, al een stuk sawa en/of een brommer kunnen kopen. Ook de infrastructuur van de dusun verbetert zienderogen. De straten worden beter en zien er verzorgd uit. Juist die voorbeelden spreken de mensen in andere dusuns aan. Een goed resultaat van een kleine charitatieve instelling als de onze. Stichting Tileng neemt de tijd om projecten als deze op een duurzame manier uit te bouwen.

Het zijn weer ervaringen, die ook geëxporteerd kunnen worden naar de andere desa’s van de stichting: Imogiri en Baturraden. Andersom kunnen de 16 dusuns van de desa Tileng weer expertise importeren uit Imogiri en Baturraden. Daarom is ook afgesproken, dat een delegatie van de dusuns Tileng en Manggung op korte termijn een werkbezoek zal afleggen in Baturraden. Onderwerpen die dan aan de orde komen zijn het operationeel houden van een corporatie, scholarship, huizen en scholenbouw. Maar waar het vooral om zal gaan is hoe men in Baturraden de participatie van de bevolking stimuleert bij het realiseren van projecten in welke vorm dan ook. Immers in Baturraden worden projecten pas aangevraagd als er redelijk goed zicht is op participatie van de bevolking.

Ik hoop dat op deze wijze een soort kruisbestuiving gaat plaatsvinden waar een ieder profijt van heeft; zowel de bevolking als de stichting. De bevolking, omdat zij leert projecten, die bijdragen aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie, op een goede en efficiënte wijze op te zetten. En de stichting, omdat op deze wijze de tot nu toe verleende structurele hulp gecontinueerd kan worden.

Wat een verschil met hier in alle opzichten

Geschreven door Remco Lange op 9 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Als ik dit schrijf zit ik binnen aan de koffie en kijk ik op deze zondagmorgen naar buiten. Ik zie een dag en een nacht verschil met het weer in Indonesië van de afgelopen weken. Waar er in Nederland in deze periode een te veel aan regen is gevallen hebben ze er daar te weinig van. Ook de temperatuur is een groot verschil. Hier net 18 graden, daar 32 of meer.

Daardoor leef je in Indonesië meer buiten. Bij mij begint dat daar altijd rond de klok van half zeven. Lekker zittend op de veranda voor het huis met een kopje koffie of thee, voor het huis van onze general manager Stichting Tileng Indonesia, Tekad (Santos). Een mooie titel op papier maar gewoon onze vertegenwoordiger in Indonesië. Tekad, zijn vrouw Suci en de kinderen Tika, Ridlo en Dimas zorgen er voor dat mijn vrouw en ik niets tekort komen. Op die veranda met dat bakje koffie of thee kijk ik mijn mails na. Dat kan tegenwoordig als je beschikt over zo’n geweldig apparaat als een iPad. De iPad mocht ik van de gemeente Capelle aan den IJssel, waar ik raadslid ben, meenemen naar Indonesië om optimaal te kunnen werken voor de stichting.

Zo tegen een uur of acht worden we geroepen voor het ontbijt, makan pagi, nasi goring met een gebakken ei, kroepoek, komkommer, tempé en thee of warme sinasappelsap, juruk panas. Wij genieten van dit soort ontbijten. Verder doen we het de hele dag met eten rustig aan en doen we op onze manier mee aan de Ramadan. Tussendoor krijgen we van hen toch te drinken met kleine hapjes. Cakejes, gebakken bananen, pisang goring, e.d.. Als we geen bezoeken moeten afleggen of vergaderen voor de stichting gaan we wandelen. Genieten van de omgeving. Ook gaan we als we in Baturraden zijn een paar keer naar de grote stad Purwokerto. Een stad die een steeds belangrijke rol gaat spelen in de regio. In Purwokerto wordt veel gebouwd. Dat is goed te zien als je er een jaar niet bent geweest.

Na de koffie of thee rond 16:00 uur is het om 18:00 uur tijd voor het diner, makan malam. Ja 18:00 uur want dan mag er weer gegeten worden. Het is immers Ramadan. We zitten dan met de gehele familie in de keuken rond een grote tafel en eten dan uitgebreid Indonesisch. Heerlijk al die verschillende gerechten. En zo gezellig. Ook zij genieten van deze gebeurtenis op dit tijdstip van de dag. De volgende maaltijd is voor hen immers weer om 03:00 uur in de morgen. Voor zonsopgang. Daarna moeten ze weer wachten met eten en drinken tot 18:00 uur. Ik heb bewondering hoe zij met de Ramadan omgaan en er ook consequent aan mee doen.

Na makan malam komen er altijd mensen op visite. Gewoon voor een babbel of om aandacht te vragen van de stichting voor hun zaak. Daarnaast komen kinderen die meedraaien in het scholarship programma van de stichting hun schoolresultaten laten zien. Mooie rapporten. Ook zo Tika Santosa. Zij gaat haar laatste jaar op de universiteit in. Een moeilijk jaar met veel stages en projecten. Maar na dat jaar, en dat laten de resultaten ook zien, is zij onderwijzeres voor de basisschool. Dit had zij niet kunnen bereiken als ze niet had kunnen meedraaien in het scholarship-project en met steun van de donateurs van de stichting. Laat ik het nog maar eens schrijven: zonder onze donateurs en sponsors kan de stichting haar werk niet doen. Tika heeft beloofd binnenkort zelf met een verhaaltje te komen over haar studie en Stichting Tileng.

Dan om 21:00 uur naar bed. Ja, u leest het goed. Vroeg, omdat de dag voor ons ook weer vroeg begint. De mensen daar liggen in de meeste gevallen nog vroeger in bed. Normaal staan ze rond 06:00 uur op maar nu, zoals ik hiervoor schreef, om 03:00 uur.

Zo komt er zittend met een bakje koffie en naar buiten kijkend op zondagmorgen als het zeer slecht weer is toch weer een verhaal op papier.

Wandelen door de sawa’s van Baturraden

Geschreven door Remco Lange op 2 september 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Zo af en toe hebben we ook ontspanning gezocht tijdens onze vakantie in Indonesië. Zo zijn we tijdens ons verblijf in Baturraden een aantal keren naar de weelderige sawa’s geweest rond deze desa. Je loopt dan over hele smalle paadjes (een voet breed) langs de irrigatiekanaaltjes, tussen de rijstvelden in diverse stadia door zo terug naar de kampong Kemutug Lor, één van de kampongs van de desa Baturraden.

Op onze wandeling komen we hardwerkende mensen tegen. Zij zijn de hele dag in de weer om de sawa’s in goede conditie te houden, zodat de rijstplantjes goed groeien en er een aantal keer per jaar geoogst kan worden. Dit jaar valt dat niet mee. Het is erg droog in heel Indonesië. Het heeft de afgelopen drie maanden niet geregend en dat is in Baturraden goed te merken. Er komt weinig water vanuit de bergen. Watervallen zijn dan ook niet zo spectaculair als in voorgaande jaren.

Op uitnodiging van een aantal jonge mensen hebben we een bezoek gebracht aan het door hen opgezette Baturraden Adventure Forest (BAF) (link: http://www.bafadventure.com) . Zij zijn en worden geadviseerd door de twee Stichting Tileng vertegenwoordigers in Indonesië Tekad Santosa en Deskart Djatmiko. Naast het werk voor de stichting houden die twee zich veel bezig met sociale activiteiten en proberen zij te zoeken naar oplossingen voor een kans voor iedereen op een betere toekomst in Baturraden.

Als je het ‘Adventure Forest’ lopend benaderd, word je begroet door dennenbossen met verschillende vegetatie. Het bos ligt aan de voet van de berg Slamet en heeft een oppervlakte van 50 ha.

Het Baturraden Adventure Forest is opgezet om ecotoerisme met avontuurlijke jungletochten in Baturraden te bevorderen. Het landschap van Baturraden is al beroemd, maar het heeft ook andere charmes, zoals de natuurlijke elementen: bergen, rivieren, bossen en mist. In deze omgeving vindt men de verschillende vormen van “adventure”, het fysieke avontuur en het “inzichten-adventure” (een adventure voor de geest). Daarvoor zijn verschillende activiteiten te ondernemen; mountain -, en water adventure, avontuur & eco adventure. Met onder andere veel klim- en klautermogelijkheden in en rond de bomen. Met andere woorden, er is voor iedereen een avontuur te beleven, alleen of in groepsverband. Daarnaast zijn er voldoende verblijfsruimten voor de dag en de nacht.

Mocht u tijdens uw vakantie een aantal dagen in Baturraden verblijven, breng dan een bezoek aan de BAF. Vraag in uw hotel naar onze vertegenwoordiger Tekad Santosa (Santos) en hij brengt u graag naar de BAF toe en vertelt onderweg zeker over de activiteiten van Stichting Tileng in o.a. Baturraden.

Imogiri, Tileng en Manggung

Geschreven door Remco Lange op 26 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Beste lezers, ik had u beloofd bij terugkeer in Nederland mijn ervaringen met u te delen over onze bezoeken aan de desa Imogiri en de dusuns (woongemeenschappen) Tileng en Manggung. Bij deze.

Op 14 augustus jl. zijn we aangekomen in Imogiri en hebben we onze intrek genomen in het huis van onze stichtingsvertegenwoordiger aldaar, Puri Purwanto.

Van daaruit hebben we tochten gemaakt rond Yogyakarta. Het is immers ook nog “vakantie” voor mijn vrouw en mij. Overigens mag het ook wel eens vermeld worden dat mijn vrouw zonder problemen toestaat dat ik een groot deel van onze “vakantie” besteed aan stichtingsactiviteiten.

Vanuit datzelfde huis vinden ook de activiteiten van de stichting in deze regio plaats. Deze projecten hebben we bezocht. Zo hebben we de vijf kleuterscholen en de vier gebouwde permanente woningen in Imogiri bezocht.

Zoals u wellicht nog weet zijn deze woningen gebouwd ter vervanging van de bamboe noodwoningen die door de stichting gebouwd zijn na de aardbeving in 2006. De scholen en de permanente woningen zien er goed verzorgd uit. De eerste kleuterschool (2006) zal echter binnenkort weer geverfd moeten worden. Het is duidelijk dat het schilderwerk van de buitenmuren onder invloed van het Indonesische klimaat snel achteruit gaat. Voor wat de permanente woningen betreft hoop ik dat we binnenkort, als er voldoende financiële middelen bij de stichting binnenkomen, het bouwprogramma voor het restant van de woningen kunnen hervatten.

Ook zijn we op een dag in het gebied vlak onder de vulkaan Merapi geweest; het gebied dat vorig jaar zo te lijden heeft gehad van de uitbarsting van die zelfde vulkaan. De dikke lavastroom met onwaarschijnlijk grote natuurkracht heeft alles op zijn weg verwoest. Verbrand of bedekt met een meters dikke lavalaag. Je kunt je er geen voorstelling van maken als je het niet hebt gezien. En wij hebben nu alleen maar het verschrikkelijke eindresultaat gezien.

De bewoners trekken, ook al stimuleert de Indonesische overheid dit niet, langzaam het gebied weer in. Ze zijn op zoek naar wat ze vorig jaar noodgedwongen achter hebben moeten laten, naar iets bekends dat boven de lava uit steekt. Sommige mensen zijn weer begonnen met het bouwen van een onderkomen. Meestal met materiaal dat ter plaatse voorhanden is. Men maakt ook van de nood ook weer een deugd. De meters dikken lavazandlaag wordt afgegraven en per vrachtauto afgevoerd. Het zand wordt elders in de regio weer gebruikt voor de bouw en dergelijke. Het is mij, zoals ook na de aardbeving in mei 2006, weer duidelijk geworden dat de mensen hier in Indonesië een enorme veerkracht hebben. Men blijft met een lach en daadkracht doorgaan na iedere natuurramp. In het werkgebied van de stichting heeft men gelukkig nauwelijks tot geen last gehad van de asregens. Op de meeste plaatsen ver van het getroffen gebied was de as na de regenperiode grotendeels weg, zo liet men mij weten.

Op 18 augustus jl. heeft er in Imogiri, in mijn aanwezigheid, een bijeenkomst plaatsgevonden waarin het management uit Baturraden de mensen van Imogiri de in en outs hebben uitgelegd van de nieuwe organisatie hier met de bijbehorende regels die vermeld staat in het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. De mensen uit Imogiri hebben exemplaren van het handboek in ontvangst genomen om zo de eenduidige handelswijze te garanderen. Ook in Imogiri vindt men dat er nog meer helderheid is geschapen.

De dag daarna zijn we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) naar Tileng en Manggung afgereisd.

Wederom is door het management uitleg gegeven van de op papier gestelde nieuwe organisatie met de daarbij behorende regels. Vooral in de desa’s Tileng en Manggung bestond een grote behoefte aan meer regelgeving, aangezien men daar te maken heeft met 16 bewonersgroepen. Elke dusun heeft immers zijn eigen bewonersvertegenwoordiging. Ook hier is men nu in het bezit van het handboek. En ook hier heeft men toegezegd de organisatie in Indonesië te respecteren en de regels te zullen volgen.

Daarnaast hebben de mensen uit de dusuns Tileng en Manggung met het management afgesproken op korte termijn naar Baturraden te komen om daar een goed functionerende corporatie te bezoeken. Men kan dan bezien of dat concept kan worden overgenomen ter formalisering van de corporatie in Manggung en voor een op te starten corporatie in de dusun Tileng.

Na de vergadering hebben we nog een rondje door Manggung gelopen. Het was weer goed om te zien en te horen dat het nog altijd beter blijft gaan met de “Buffelbank”. De sapi’s (koeien) en hun kalfen zien er goed uit. Nu al is duidelijk dat door de “Buffelbank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Door het management van de stichting wordt op korte termijn met de mensen bezien hoe en in welk tempo de bank zijn intrede kan gaan doen in de overige dusuns van de desa Tileng.

De mensen in de dusuns Tileng en Manggung hebben toegezegd hun ervaringen met de bank en de uitvloeiselen daarvan op papier te zetten om de donateurs in Nederland zelf te informeren over de gang van zaken en de resultaten.

Zodra we de verhalen binnen hebben zal ik ze op de website plaatsen.

Concluderend kan ik vaststellen dat wij als kleine charitatieve instelling samen met de bevolking een goede prestatie neerzetten. In tegenstelling tot grote charitatieve instellingen die elk jaar resultaat moeten boeken om goede jaarcijfers te kunnen publiceren, kunnen wij de tijd nemen om projecten op een duurzame manier uit te bouwen.

Het management uit Baturraden zal vanaf nu elke maand de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden bezoeken om goed contact te houden met het veld. Dit is goed voor de afstemming, terugkoppeling en onderlinge communicatie. Over deze werkbezoeken wordt het bestuur in Nederland na elk bezoek geïnformeerd over de gang van zaken in elke desa/dusun. Mochten daar bijzondere zaken bij vermeld worden die voor onze sponsors of donateurs interessant zijn dan zullen wij dat melden.

Tot slot.

Het is mij duidelijk geworden dat men in alle drie de desa’s blij is met de nieuwe opzet van de organisatie in Indonesië met de daarbij behorende regels. Een duidelijke organisatiestructuur en op papier gestelde regels geven zekerheid en helderheid. Voor mij heeft het handboek nu al zijn dienst bewezen. De praktijk zal de komende tijd echter uit moeten wijzen of we met het handboek hebben bereikt wat we als bestuur voor ogen hadden.

Ondanks soms hectische periodes in onze “vakantie” was het weer goed toeven in het mooie Indonesië met haar fijne, gastvrije en goedwillende mensen.

Heeft u vragen en/of opmerkingen, mail gerust naar lange@tileng.nl.

Baturraden 2

Geschreven door Remco Lange op 12 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Net bijgekomen van de terugreis van onze korte vakantie op Bali (een reis van 10 uur), kregen we visite van een aantal mensen uit Baturraden die mij als voorzitter van Stichting Tileng wilde spreken voordat ik naar een ander werkgebied van de stichting zal vertrekken. Er werden weer de nodige verzoeken gedaan voor financiële steun van de stichting. Ik heb uit kunnen leggen hoe de organisatie verder geformaliseerd is aan de hand van het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. Het is hen duidelijk dat nieuwe voorstellen ingediend dienen te worden bij het management in Baturraden en dat projecten door het management – in overleg met de bevolking – in een prioriteitenvolgorde worden geplaatst. De projecten worden pas gehonoreerd op het moment dat er voldoende financiële middelen beschikbaar zijn.

’s Middags heb ik met onze vertegenwoordiger de verschillende delen van de desa Baturraden bezocht. Beiden zijn we tot de conclusie gekomen dat er meer aandacht besteed moet worden aan de wasgelegenheden in de kali (een kali is een afgeschermd deel van de snel stromende beek). In de kali wast men zowel zichzelf als de eigen kleding. De plekken zijn niet erg hygiënisch en toe aan een opknapbeurt. Na zo’n opknapbeurt zal de leefomgeving verbeteren doordat men zich op een hygiënisch verantwoorde wijze kan verzorgen.

De plannen zullen door het management meegenomen worden in de prioriteitenvolgorde van alle door de bevolking aangebrachte projecten van zowel de desa’s Tileng, Imogiri als Baturraden. Diezelfde middag kwamen ook ouders vertellen over de vorderingen van hun kinderen die onderwijs kunnen blijven volgen doordat ze meedraaien in het scholarshipproject van de stichting. Het doet me dan weer deugd te horen dat ook dit onderdeel van onze aanpak werkt. Immers: verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Op het moment dat dit verhaal geplaatst wordt bevind ik mij in Imogiri, een van onze andere desa’s. Van daaruit zal ik samen met het management van Indonesië een bezoek brengen aan de desa Tileng.

Over mijn ervaringen in Imogiri en Tileng zal ik rapporteren als ik weer terug ben in Nederland.

Heeft u vragen en/of opmerkingen mail die gerust naar info@tileng.nl.

Sanur – Bali

Geschreven door Remco Lange op 5 augustus 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Het is plezierig te ervaren dat ik met de moderne communicatiemiddelen mijn ervaringen ook vanaf Bali kan delen met de geïnteresseerden van Stichting Tileng.

Daar ben ik op dit moment voor een korte vakantie op Bali. Ik verblijf in de plaats Sanur. Van daaruit breng ik bezoeken aan de hoogtepunten van dit deel van Indonesië. Daarnaast heb ik plaatsen bezocht die u heeft kunnen zien in het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”.

Ook tijdens mijn vakantie blijf ik bezig met Stichting Tileng. Zo bekijk ik de woon- en leefomstandigheden van de mensen hier op Bali en vergelijk ik ze vrijwel direct met die van de mensen op Java. Door goed om je heen te kijken probeer ik zaken op te pakken, die mogelijk een voorbeeld zouden kunnen zijn voor de mensen in Tileng, Imogiri en Baturraden.

Zo is er vlakbij mijn hotel een nieuwe Pasar gebouwd volgens een nieuw concept; goed en ruim van opzet. Wat het meest opvalt is het feit dat hier gebouwd is op een hygiënisch verantwoorde wijze. De hal is goed schoon te houden en dat wordt dan ook de gehele dag gedaan. Dames schrobben de vloeren, waarna ze er weer spik en span uit zien. Van de hal zijn foto’s gemaakt die gepresenteerd gaan worden aan o.a. de Bupati Banyumas, te vergelijken met een commissaris van de Koningin in Nederland, en andere regionale bestuurders. Aan hen zal duidelijk gemaakt moeten worden dat het goed zou zijn dit concept ook bij nieuw op te zetten Pasars op Java te gebruiken. Zo draagt een betere hygiëne bij aan een verbetering van de levensomstandigheden. En een mooie Pasar bevordert tevens de handel en dus de inkomsten van de mensen.

U ziet dat de stichting naast het financieren van projecten met het geld van onze donateurs en sponsors, ook in gesprek gaat met regionale vertegenwoordigers om deze aan te zetten tot het verbeteren van de leef- en woonomstandigheden van de mensen op Java, zodat die overheden zelf ook gaan investeren.

Als u dit leest ben ik weer terug in Baturraden op Java. Ondanks de vastentijd (Ramadan) gaan de overleggen met regionale en plaatselijke vetegenwoordigers gewoon door.

Schroom niet als u vragen heeft deze te stellen via info@tileng.nl. Ook tijdens mijn verblijf in Indonesië krijgt u daar antwoord op. Het bestuur in Nederland is paraat u te informeren.

Voor een betere leef- en woonomgeving in Tileng, Imogiri en Baturraden, word donateur van Stichting Tileng.

Baturraden

Geschreven door Remco Lange op 29 juli 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Na een reis van 35 uur (van Capelle aan den IJssel, via Amsterdam, Dubai en Jakarta naar Purwokerto) zijn we aangekomen in Baturraden bij onze vertegenwoordigers aldaar. Het was weer een geweldig onthaal.

De eerste paar dagen hebben we het rustig aangedaan bij Tekad Santos en zijn familie. Tekad Santos is de general manager van Stichting Tileng op Java.

Met hem heb ik een planning gemaakt om de lopende zaken door te nemen en een moment te kiezen om het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau” door te nemen. Over het het handboek berichtte Eveline Bruijn u onlangs. Ook werd er een moment gepland om tot ondertekening van de nieuwe contracten te komen. Met deze contracten wordt officieel vastgelegd dat men gaat werken volgens de organisatiestructuur en de werkwijze zoals vastgelegd in het bovengenoemde handboek.

Ook is er aandacht besteed aan het gebruik van o.a. de “one pager”, de brochure en het registratieformulier voor ontvangen donaties hier op Java.
Dit formulier wordt door donateurs en toeristen na bezoek aan onze projecten ter plaatse ingevuld. Na invulling gaat het formulier naar ons hoofdkantoor in Nederland. Zo blijven we inzicht houden op de donaties ter plaatse en krijgen de gevers van het hoofdkantoor een bevestiging van de donatie. U ziet dat we ook in dit geval transparantie en betrouwbaarheid hoog in het vaandel hebben staan. Overigens kunnen de gevers het formulier – indien van toepassing – tevens gebruiken ten behoeve van hun aangifte inkomstenbelasting.

Ook is besproken wat wij van onze vertegenwoordigers verwachten met betrekking tot het afleggen van werkbezoeken aan de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. Na elk werkbezoek, één keer per maand, zullen zij daarover moeten rapporteren. Zo wordt het bestuur in Nederland nog beter geïnformeerd over het reilen en zeilen van de projecten op Java.

Tijdens mijn aanwezigheid is er op het Stichting Tileng kantoor in Baturraden een permanente internetaansluiting geïnstalleerd. Hiermee bewerkstelligen wij een goede communicatie tussen het hoofdkantoor in Nederland en het lokale kantoor op Java. Daarbij komt nog dat onze vertegenwoordigers nu niet meer iedere keer naar een intercafé in de stad hoeven. Dat scheelt tijd en geld.

In de laatste week van mijn verblijf op Java zal ik met onze general manager een bezoek brengen aan de projectverantwoordelijke in Tileng en Imogiri. Ook daar zal het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau” worden doorgenomen. Hiermee wordt herbevestigd hoe de organisatie en de werkwijze van de stichting tot uiting komt.

Ik ga er vanuit u met het bovenstaande op de hoogte te hebben gehouden, zoals ik u beloofd had voor mijn vertrek naar Indonesië. Mocht u nog vragen of opmerkingen hebben schroom niet en stel deze via info@tileng.nl. Ook tijdens mijn verblijf in Indonesië krijg u daar antwoord op. Ook het bestuur in Nederland is paraat u te informeren.

Indien de communicatie middelen in het andere deel van Java mij de mogelijkheid geven u verder te informeren, dan zal ik dat zeker doen.

Verfrissend, helder en transparant; dat is Stichting Tileng.

Handboek Stichting Tileng ‘Implementatie van beleid op lokaal niveau’ (deel 2)

Geschreven door Remco Lange op 22 juli 2011. Gepost in Weekendverhalen.

Vorige week vertelde ik u over de ontwikkeling van het Stichting Tileng-handboek, waarin het beleid van de stichting op een eenduidige wijze en in drie talen (Nederlands, Engels en Indonesisch) opgetekend is. Deze week wil ik u iets meer vertellen over de inhoud van het handboek.

Na een korte introductie over het doel van het handboek, gaat het handboek in op de doelstelling van de stichting. Vervolgens wordt de organisatiestructuur in twee organogrammen uitgetekend. Aan de ene kant het Nederlandse bestuur en aan de andere kant het management team in Indonesië, dat aan het hoofd staat van de verschillende projectgroepen aldaar. Het management team bestaat uit een ‘General Manager’, een ‘Manager Backoffice’ en twee ‘Managers Financiën’. Dit team heeft verschillende verantwoordelijkheden, die uiteenlopen van de eindverantwoordelijkheid voor alle projecten tot het contact met de projectleiders, de communicatie met Nederland en het beheer van de financiële middelen van de stichting.

Het handboek beschrijft vervolgens ook de taken van de projectgroep, die bij ieder project opnieuw in samenwerking met het management team wordt samengesteld. Dat projectteam bestaat uit een projectleider, een gemeenschapsvertegenwoordiger en een financiële kracht, die allen hun eigen taken en verantwoordelijkheden hebben. Wanneer de projectgroep eenmaal daar is kan er een ‘proposal’ ingediend worden: een voorstel voor een bepaald project, zoals de bouw van een school of de bekostiging van de buffelbank. Dit voorstel wordt ingediend bij het bestuur in Nederland en pas bij goedkeuring van het bestuur kan begonnen worden met een project.

Voor de werkzaamheden in Indonesië krijgen de betrokkenen een vergoeding. De gehele kostenstructuur betreffende deze vergoeding is opgenomen in de laatste paragraaf van het handboek.

Door de hele tekst heen is veel met praktijkvoorbeelden gewerkt, zodat het beleid geen theoretisch raamwerk is, maar herkenbaar en goed toepasbaar in verschillende praktijksituaties.

Papieren versies van het handboek (bekostigd door bestuursleden zelf) zullen door Ton Lange, de voorzitter van de stichting meegenomen worden naar Indonesië. Hij gaat naar Java, waar hij zijn vakantie combineert met een bezoek aan de desa’s. Hij zal tevens het handboek doornemen met de vertegenwoordigers aldaar.

Mocht u nog vragen hebben over het Stichting Tileng-handboek, stelt u die dan gerust! Stuur een mailtje naar: eveline@tileng.nl