Weekendverhalen – Pagina 46

Verlenging ANBI-status

Geschreven door Remco Lange op 27 november 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Per 1 januari 2010 zijn er nieuwe voorwaarden voor verlenging van de ANBI-status door de Belastingdienst van kracht. Om voor verlenging in aanmerking te komen mogen bestuursleden in de afgelopen 4 jaar niet zijn veroordeeld voor het aanzetten tot haat, het aanzetten tot geweld of het gebruik van geweld. Daarnaast moet de stichting zich voor minstens 90% inzetten voor het algemeen nut. Omdat Stichting Tileng aan beide voorwaarden voldoet, kunt u er vrijwel zeker van zijn dat de ANBI-status in 2010 zal worden verlengd. Wanneer dat daadwerkelijk het geval is, zal dat op de website worden vermeld.

Met het oog op de toekomst hebben we een vernieuwde versie van het Beleidsplan voor 2010 – 2011 op de website gezet. Daarin kunt u lezen waarvoor Stichting Tileng zich zal blijven inzetten en ook op welke manier.

De wetenschap dat het goed terecht komt

Geschreven door Remco Lange op 20 november 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Rond de feestdagen sturen veel bedrijven een geschenk naar hun relaties, ook steeds meer in de vorm van een donatie aan een goed doel, in plaats van bijvoorbeeld een fles wijn.

Wij hopen dat meer bedrijven tot deze inspiratie komen en aan het einde van dit jaar een dergelijke actie op touw willen zetten voor Stichting Tileng. Daarbij is het van belang te weten dat ook bedrijven die onderworpen zijn aan de heffing van de vennootschapsbelasting kunnen profiteren van het feit dat Stichting Tileng is aangemerkt als een ANBI. Voor dergelijke bedrijven geldt, dat zij die giften volledig kunnen aftrekken van hun fiscale winst:

– voorzover deze meer bedragen dan € 227 per kalenderjaar; én

– indien de totale gift niet meer bedraagt dan 10 procent van de fiscale winst.

Wij hopen dat u bij uw zoektocht naar een goed doel zult denken aan Stichting Tileng.

Op deze manier steunt u de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden, waar de stichting voor staat in de wetenschap dat het goed terecht komt.

Tijdens de bouw gaat het lesgeven gewoon door

Geschreven door Remco Lange op 13 november 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Deze maand ontving het bestuur van Stichting Tileng een tussenrapportage van de (her)bouw van de lagere school SDN 3 Pamijen 2 in Baturraden.

Voordat met de sloop van de bestaande school en met de nieuwbouw kon worden begonnen, moest er naar vervangende leslokalen gezocht worden. Via Facebook liet drs. Iksan, directeur van de school, aan mij weten dat ze die gevonden hadden. Een aantal mensen uit de omgeving was bereid overdag hun huis af te staan als leslokaal. Dat is in dank aanvaard, ook al was het behelpen.

Nu is meer dan de helft van de nieuwbouw gerealiseerd. Met voortvarendheid is er gestart met de laatste fase. Op de foto’s kunt u zien dat zodra het maar mogelijk is, men het schoolmeubilair terugzet, opdat er weer les gegeven kan worden. Na de lessen gaan de bouwvakkers verder met de afwerking van de lokalen, die nog niet voor 100% af zijn.

Met andere woorden: “Het gaat uitstekend in Baturraden”. Zodra deze school helemaal klaar is, kunnen ze aan de volgende lagere school, SDN 5 Karangsalam, beginnen. Natuurlijk houden we u op de hoogte.

Geschreven door Remco Lange op 6 november 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Van 4 oktober tot 4 november jl. ben ik met mijn vrouw op vakantie geweest in Thailand; een indrukwekkend land. Thailand heeft alle ingrediënten die een reis aantrekkelijk maken: betoverende tempels, tropische eilanden, schitterende en ongerepte natuur, glimlachende mensen, boeddhistische cultuur, lekker eten, een heerlijk klimaat en een interessante geschiedenis.

Toch ben ik tijdens zo’n reis altijd geneigd het land te gaan vergelijken met Indonesië, waar ik veel ben geweest en waar ik met mensen veel werk heb verzet om tot mooie projecten van Stichting Tileng te komen. Die zijn tot nu toe ook allemaal naar tevredenheid uitgevoerd. Ook al is de gemiddelde levensstandaard in Thailand hoger, toch lijken de problemen vergelijkbaar met die in Indonesië.

Terwijl ik in Thailand was, werd ik ondertussen wel op de hoogte gehouden van de voortgang van de projecten op Java. Aan de mensen in Baturraden en Imogiri heb ik toen laten weten, dat de rest van het Bestuur in Nederland gewoon zijn werk doet. Het functioneren van de stichting hangt nu eenmaal niet af van de vakantie van een voorzitter.

Nu ik weer thuis ben, maak ik toch stiekem al weer plannen voor een volgende privé-reis naar Indonesië met een onvermijdelijk en vanzelfsprekend bezoek aan de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

China

Geschreven door Remco Lange op 16 oktober 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Sinds 1988 weet ik het zeker. Azië is een fascinerend continent, met prachtige natuur, imponerende architectuur, lekker eten, boeiende geschiedenis en vooral heel veel vriendelijke en gastvrije mensen.

Mijn eerste kennismaking met Azië was Singapore, gevolgd door Indonesië, Thailand en later Hong Kong, China, Macau, Maleisië en Japan. Allemaal bijzondere culturen met hun eigen charmes en eigenaardigheden. In mijn ogen zijn er echter twee die er direct uitspringen: Indonesië, vanwege de schoonheid van het landschap en de vriendelijkheid van de mensen, en China, vanwege de zeer oude cultuur, die zo afwijkend is van de onze.

Hoe ik aan mijn voorliefde voor Indonesië uiting heb gegeven is voor de kenners van de Stichting Tileng geen geheim. Ik ben in 2000 penningmeester van deze stichting geworden en doe sindsdien op die manier mijn best een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van (een klein deel van) het land, terwijl dat mij gelijkertijd de kans geeft contact te houden met onze vrienden daar en om af en toe op bezoek te gaan.

Met China is het anders gegaan. Na mijn eerste bezoek als toerist in 1992, ben ik er in 2001 via mijn werk beland. Vanaf dat moment deed ik dienst als ‘verbindingsofficier’ tussen de Nederlandse en Chinese onderdelen van mijn werkgever. Hiervoor reisde ik enkele malen per jaar af naar Houjie, een voorstadje van Dongguan, een uurtje rijden van de grens met Hong Kong. Daar bevindt zich onze fabriek, waar plastic producten worden gemaakt.

De laatste tijd verplaatste de kern van mijn werkzaamheden zich meer en meer naar China, hetgeen geleid heeft tot de keuze om mijn werk in Nederland grotendeels neer te leggen en me voor circa 75% van mijn tijd in China te vestigen. Een enorme uitdaging, waar ik heel veel zin in heb.

Ik ga mijn tijd daar vullen met het proberen leiding te geven aan de fabriek en deze door de moeilijke economische situatie heen te leiden naar een succesvolle toekomst. De mooie tekens die hieronder zijn weergegeven vormen samen mijn Chinese naam: Ji Yong Da.

U vraagt zich wellicht af wat de gevolgen hiervan zijn voor mijn werk voor de Stichting Tileng. Wel, waarschijnlijk weinig. Met gebruik van de huidige digitale snelweg zal het niet moeilijk zijn om het grootste deel van mijn activiteiten gewoon achter mijn bureau in China te doen. Voor het overige ben ik elke maand een paar dagen in Nederland. Leuke bijkomstigheid is natuurlijk wel dat een bezoekje aan Indonesië vanuit China makkelijker te maken is dan vanuit Nederland.

Ik zal dus gewoon actief blijven voor de Stichting Tileng en op deze plaats met enige regelmaat van me laten horen.

Bericht van een Hyver

Geschreven door Remco Lange op 9 oktober 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Met veel belangstelling heb ik je verhaal “Twee vrienden” op 4 september 2009 gelezen, zoals ik altijd eigenlijk alle weekendverhalen lees. Ik moet echt even mijn respect en bewondering uitspreken hoe de Stichting Tileng te werk gaat. Een stichting, zoals die van jullie, kan niet anders bestaan dan uit mensen die zich enorm verbonden voelen met elkaar en met de mensen in Indonesië. En het is zo ontzettend fijn dat de lokale bevolking er bij betrokken wordt, alles voor een beter bestaan.

Geweldige samenwerking!

Benefiet Stichting Tileng 12 september 2009 (deel 2)

Geschreven door Remco Lange op 2 oktober 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Wethouder Cees van den Heuvel & Wouter Muller

Als door de voorzitter van de stichting Tileng de Kumpulan officieel wordt geopend, is er een woord van dank voor de komst van de wethouder van Capelle aan IJssel, de heer Cees van den Heuvel.

Op de eerste tonen van Wouter Muller ga ik snel een plekje zoeken in het theater. Er zijn beduidend meer bezoekers dan vorig jaar. Maar er is gelukkig nog een bankje vrij aan de zijkant. Tussentijds vertelt Wouter dat hij inmiddels vijf jaar ambassadeur is voor Tileng.

‘Ik sta voor 100% achter de visie van Stichting Tileng, want de stichting gaat ter plaatse aan de slag met wat de bevolking zelf aangeeft wat zij nodig hebben. Op het gebied van het bouwen van woningen en (kleuter)scholen, of op scholing of (en dat is Wouters’ favoriete project) de BuffelBank!’

Wouter Muller heeft inmiddels vier CD’s uitgebracht; het is uit deze cd’s rijkelijk putten aan mooie liedjes of lekkere knallers als ‘Kereta Api’ en ‘Saya I.N.D.O’. Van de laatste CD ‘Senang’ is het wonderschone ‘Indische Sleutels (van mijn hart)’ waarbij de muzikale ondersteuning van René Vrieler met trekharmonica je hart doet spreken.

Nuansa Seni Indonesia

De dansgroep Nuansa Seni Indonesia uit Purmerend brengt een gevarieerd programma. Zo maak ik kennis met de Jaipongan: een dynamische, polyritmische dans- en muziekstijl die zich in de jaren zestig ontwikkelde in en rond de stad Bandung. Soms doet deze dans aan Balische dansen denken door de oogopslag en de gestileerde handgebaren. De kleding is vrolijk, felgekleurd blauw met oranje en de danseres draagt een zuurstokroze waaier met glittertjes.

De meisjesgroep werkt in hun dans met pom poms. maar ik heb geen enkele associatie met american football (gelukkig maar!). Ze krijgen een daverend applaus van het publiek.

Tante Lien en de toonloze “E”

Tante Lien en ‘Arm Den Haag’ is zo met elkaar vervlochten dat zodra Wieteke dit lied inzet je menig hoofd ziet meewiegen of meeneuriën. Tante Lien heeft ook niet stilgezeten. Van de nieuwe CD ‘Land van de zon’ zingt zij het slaapliedje ‘Slaap mijn kleine tjampoeran’ waarbij een ventje uit het publiek als slapertje bij Tante Lien op schoot mag.

Tante Lien weet ons te vertellen dat wethouder Van den Heuvel een week in een boeddhistisch klooster heeft doorgebracht maar ‘hij ken niet jonkok luitjes’!

Voor de liefhebbers of ge-Indo-teresseerden het lied over de toonloze E (gemuk, enam, seput, dekat, sepat, kebelet) en als je dan nog niet lesu van de geli bent weet ik het ook niet meer…

Willy & Family zingen warmbloedig

Een Tileng-dag zonder Willy Manusama? Ondenkbaar. Deze kruising van Tina Turner en Mahalia Jackson van de Lage Landen wil ik volgend jaar weer zien en horen. Zong ze vorig jaar alleen op het podium, voor deze keer heeft ze ‘wat familie’ meegenomen. Een muzikaal nest mag ik wel zeggen.

Voor nu zullen we maar zeggen, tot Tileng?

TV Vrolek uit de Krimpenerwaard (TV: kanaal 2) zend op 21 oktober a.s. om 20:00 uur een reportage van deze dag uit. Kijk voor foto’s op Partyfoto-oneline.

Benefiet Stichting Tileng 12 september 2009 (deel 1)

Geschreven door Remco Lange op 25 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Nazomers nagenieten

Er zijn van die afspraken in je agenda waar je van tevoren al met plezier naar uitkijkt. Sinds mijn hubbie en ik donateur zijn van Stichting Tileng en we in Kallenkote (Drenthe) onze eerste donateursdag meegemaakt hebben, zijn we ‘om’. Let wel, u wij zijn frequente pasar-, reünie- en kumpulanbezoekers. Of het nou in een sporthal in Alkmaar of op een recreatieterrein in Zeewolde is.. als je maar lol hebt!

Na een heerlijke zomervakantie is het dubbelop genieten met het mooie nazomerweer.

De wagen volgeladen met Tileng-fans draait als vanzelf het terrein van Raffles Furniture op. Gaat vanzelf op de kookgeuren af… want ook dit jaar is de catering in de vertrouwde handen van de schoonmoeder van Nico van Raffles en wel Ibu. Schreef ik vorig jaar over die leuke borden? Yes! Ze hebben ze dit jaar wederom meegenomen. Maar ik ga nog niet makanan hoor! Eerst jeluitjes groeten en koffie halen bij Marcel Beekveld.

Ik spreek een kennis die net terug is van 3 weken Indonesië. ‘Ik ga vandaag hier even nagenieten’ zegt ze terwijl ze een beetje rilt. ‘Van de airco he?’ Ja dat herinner me ik maar al te goed. De shopping mall in Jakarta met zijn ‘Magasin Dingin’. Farret Jentink niet aan de floeperdepoep maar wel snipverkouden als in een Hollandse winter!

Raffles Furniture heeft alles wat maar kan liggen, chillen, doezelen en snoezelen buiten neergezet. Een oase aan ruststoelen, banken, hangmatten strekt zich voor mijn ogen uit. De tuinmeubelenloods is omgebouwd tot Raffles-theater compleet met geluidsinstallatie en PA-man Jan de Vries van Schaap geluidstechniek.

Pasar Ketjil Tileng

Er is een pasar in de tuin! Samen met zus Thea stevenen we af op de marktkraam van Chris Soebroto. Chris verkoopt vandaag ‘gegarandeerd met hier en daar een kras’ LP’s (én het collectorsitem singletje ‘Ramona’ van de Blue Diamonds).

We mogen zelf bepalen wat je voor een LP geeft; de opbrengst is voor Tileng. Thea vindt twee LP’s met verhalen (Gado Gado 1 & 2). Ik ben al een tijdje op zoek naar Hawaii-muziek en ziedaar… staat Rudi Wairata and his Mena Moeria Minstrels gewoon op mij te wachten.

Volgende kraam… ha! daar is Natasja Den Dikkenboer van sieraden “Zoveel Moois voor jezelf”. Natasja gaat na deze Benefiet hard aan haar website (www.zoveelmoois.nl) werken om al dat moois wat zij zelf maakt te promoten.

“Arts and Crafts by Liek” is een kennismaking met Liek MacGillavry uit Den Haag. Zij heeft de opleiding tot zilversmid in Schoonhoven gevolgd. Liek verwerkt bijvoorbeeld porceleinen scherven in haar sieraden. Stel je hebt een oud gebarsten vaasje van je Oma wat je niet kwijt wil maar hoe dan?

Eunice Frijde is oprichter van Stichting Sawini. Deze stichting importeert schitterende tassen uit Indonesië. Eunice: ‘…tijdens mijn studie Beleid, Communicatie en Organisatie liep ik stage in Indonesie. Ik raakte in gesprek met ambachtslieden. Hun vaak kwetsbare positie heeft mij aan het denken gezet en doen besluiten middels de oprichting van Sawani hun de mogelijkheid te bieden om zichzelf te ontplooien en hun producten verder te ontwikkelen’.

De tassen doen me denken aan het fraaie mandwerk welke ik op Lombok heb gezien.

Wouter Pieplenbosch is aanwezig met zijn boek/gedichtenbundel ‘Indische Emoties’.

Hij vertelt me dat zijn boek in Indische kringen heel goed ontvangen is. Tijdens zijn presentatie in het Raffles theater zegt Wouter als een ‘tussenschakel te willen fungeren, om het zwijgen te doorbreken. Ik wil de geschiedenis niet aan de historici alleen overlaten. Ik verzoek alle vaders en moeders, schrijf!’

Ook staat er weer een massagetafel tussen de bewerkte houten deuren en kasten. Hier bevindt zich de Relax massage praktijk van Natascha Breiding die de vermoeide kumpulanganger into wellness zal brengen. www.relaxmassagepraktijk.nl

Wordt vervolgd. Kijk volgende week weer op deze site.

Geschreven door Remco Lange op 18 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Zoals u inmiddels gewend bent, schrijf ik regelmatig korte stukjes over mijn wederwaardigheden in Indonesië. Dit keer gaat het over het contact met plaatselijke hoogwaardigheidsbekleders. Die contacten zijn nodig voor een geslaagde uitvoering van de door de lokale bevolking bij de Stichting Tileng aangemelde projecten.

Zo heb ik met onze plaatselijke vertegenwoordigers ook de Bupati, hoofd van de regio ( een soort functie zoals bij ons een commissaris van de Koningin), regio Banyumas waar Baturraden onder valt, bezocht. Een Bupati heeft veel aanzien en het is van belang dat hij zijn volledige medewerking en steun toezegt. Met de Bupati (op de foto rechts op de bank) hebben we veel contact en bespreken we de plannen van de inwoners van Baturraden. Dat doen we dan in het voormalige gouvernementsgebouw dat er nog hetzelfde uitziet als in de “Hollandse tijd”.

De band tussen de Bupati en Stichting Tileng is inmiddels zo goed dat hij ook aan ons vraagt om nieuw op te zetten toeristische attracties in de regio te beoordelen voordat ze operationeel worden. Met andere woorden, onze mening wordt zeer op prijs gesteld en dat schept een extra band.

Het bijzondere van deze bezoeken is dat wij die meestal in traditionele kledij doen. Dat wordt daar zeer op prijs gesteld, omdat je daarmee aangeeft een van hen te willen zijn. Het resultaat van dit alles is dat de Bupati Banyumas heeft toegezegd meer te gaan samenwerken met Stichting Tileng, zodat er nog meer mooie plannen in Baturraden gerealiseerd kunnen worden.

Benefietconcert voor de ‘Buffelman’ v

Geschreven door Remco Lange op 11 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

CAPELLE – Indonesische dorpen die welvarend en economisch onafhankelijk worden. Dat is het doel van Stichting Tileng. Zaterdag 12 september organiseert deze stichting een benefietconcert in Capelle aan den IJssel om weer een stapje in de goede richting te doen.

Opa of Pa wordt hij genoemd als Ton Lange, voorzitter van Stichting Tileng, in een van de drie dorpen in Indonesië komt.“Ik heb nu één grote familie. En dat was eigenlijk al toen ik er voor de tweede keer kwam.” Stichting Tileng steunt financieel drie dorpen (desa’s) op het eiland Java in Indonesië. De dorpen Tileng, Imogiri en Baturraden maken hun eigen plannen voor projecten om de levensstandaard te verbeteren. Stichting Tileng zorgt er vanuit Nederland voor dat er geld in het laatje komt om deze projecten te kunnen bekostigen. “Zij maken de plannen, wij maken het mogelijk. De mensen in de woongemeenschap Manggung in het dorp Tileng zijn nu al zover dat zij denken dat ze ons over twee jaar niet meer nodig hebben. Dat zou geweldig zijn als ze economisch onafhankelijk worden.” Het gaat inmiddels de goede kant op met alle desa’s. De dorpen gaan steeds meer beschikken over goede stenen huisjes, scholen en ook voor een “buffelman” wordt gezorgd. Om ervoor te zorgen dat iedere boer in de desa’s een koe heeft, ‘leent’ de “buffelman” koeien die moeten gaan kalven. Dit alles om het economisch beter te krijgen. “ De bewoners voelen zich gesteund door anderen in hun strijd voor een goed bestaan,” vertelt Lange.

In 2006 kreeg de desa Imogiri te maken met een zware tegenslag. Een aardbeving trof het gebied. Lange: “Je rijdt een dorp binnen en ziet niks meer, alles ligt plat. Dat is een shock. Het dorp is nu nog bezig om op te klimmen. Het gaat heel langzaam.” Maar de bevolking bestaat uit vechters. “De mensen zijn zo veerkrachtig, ze hebben veel plezier in het leven. En ze werken hard, ontzettend hard.” In mei van dit jaar werd Java opnieuw getroffen door een aardbeving. Dit keer niet in het werkgebied van Stichting Tileng. “Toen we van de aardbeving hoorden, schrokken we wel even. Maar binnen tien minuten kreeg ik een smsje met Pa er is niks aan de hand. Maak je geen zorgen.”

Met optredens van Wouter Muller, Wieteke van Dort, Wouter Pieplenbosch, dansgroep Nuansa Seni en Willy Manusama met een deel van haar groep is de zaterdag van 13.00 tot 22.00 uur gevuld. “Het benefietconcert is een stukje cultuur, vooral eten en drinken en een gezellig samenzijn van Indo’s, Molukkers en de rest van Capelle.”