Beste lezers, ik had u beloofd bij terugkeer in Nederland mijn ervaringen met u te delen over onze bezoeken aan de desa Imogiri en de dusuns (woongemeenschappen) Tileng en Manggung. Bij deze.
Op 14 augustus jl. zijn we aangekomen in Imogiri en hebben we onze intrek genomen in het huis van onze stichtingsvertegenwoordiger aldaar, Puri Purwanto.
Van daaruit hebben we tochten gemaakt rond Yogyakarta. Het is immers ook nog “vakantie” voor mijn vrouw en mij. Overigens mag het ook wel eens vermeld worden dat mijn vrouw zonder problemen toestaat dat ik een groot deel van onze “vakantie” besteed aan stichtingsactiviteiten.
Vanuit datzelfde huis vinden ook de activiteiten van de stichting in deze regio plaats. Deze projecten hebben we bezocht. Zo hebben we de vijf kleuterscholen en de vier gebouwde permanente woningen in Imogiri bezocht.
Zoals u wellicht nog weet zijn deze woningen gebouwd ter vervanging van de bamboe noodwoningen die door de stichting gebouwd zijn na de aardbeving in 2006. De scholen en de permanente woningen zien er goed verzorgd uit. De eerste kleuterschool (2006) zal echter binnenkort weer geverfd moeten worden. Het is duidelijk dat het schilderwerk van de buitenmuren onder invloed van het Indonesische klimaat snel achteruit gaat. Voor wat de permanente woningen betreft hoop ik dat we binnenkort, als er voldoende financiële middelen bij de stichting binnenkomen, het bouwprogramma voor het restant van de woningen kunnen hervatten.
Ook zijn we op een dag in het gebied vlak onder de vulkaan Merapi geweest; het gebied dat vorig jaar zo te lijden heeft gehad van de uitbarsting van die zelfde vulkaan. De dikke lavastroom met onwaarschijnlijk grote natuurkracht heeft alles op zijn weg verwoest. Verbrand of bedekt met een meters dikke lavalaag. Je kunt je er geen voorstelling van maken als je het niet hebt gezien. En wij hebben nu alleen maar het verschrikkelijke eindresultaat gezien.
De bewoners trekken, ook al stimuleert de Indonesische overheid dit niet, langzaam het gebied weer in. Ze zijn op zoek naar wat ze vorig jaar noodgedwongen achter hebben moeten laten, naar iets bekends dat boven de lava uit steekt. Sommige mensen zijn weer begonnen met het bouwen van een onderkomen. Meestal met materiaal dat ter plaatse voorhanden is. Men maakt ook van de nood ook weer een deugd. De meters dikken lavazandlaag wordt afgegraven en per vrachtauto afgevoerd. Het zand wordt elders in de regio weer gebruikt voor de bouw en dergelijke. Het is mij, zoals ook na de aardbeving in mei 2006, weer duidelijk geworden dat de mensen hier in Indonesië een enorme veerkracht hebben. Men blijft met een lach en daadkracht doorgaan na iedere natuurramp. In het werkgebied van de stichting heeft men gelukkig nauwelijks tot geen last gehad van de asregens. Op de meeste plaatsen ver van het getroffen gebied was de as na de regenperiode grotendeels weg, zo liet men mij weten.
Op 18 augustus jl. heeft er in Imogiri, in mijn aanwezigheid, een bijeenkomst plaatsgevonden waarin het management uit Baturraden de mensen van Imogiri de in en outs hebben uitgelegd van de nieuwe organisatie hier met de bijbehorende regels die vermeld staat in het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. De mensen uit Imogiri hebben exemplaren van het handboek in ontvangst genomen om zo de eenduidige handelswijze te garanderen. Ook in Imogiri vindt men dat er nog meer helderheid is geschapen.
De dag daarna zijn we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) naar Tileng en Manggung afgereisd.
Wederom is door het management uitleg gegeven van de op papier gestelde nieuwe organisatie met de daarbij behorende regels. Vooral in de desa’s Tileng en Manggung bestond een grote behoefte aan meer regelgeving, aangezien men daar te maken heeft met 16 bewonersgroepen. Elke dusun heeft immers zijn eigen bewonersvertegenwoordiging. Ook hier is men nu in het bezit van het handboek. En ook hier heeft men toegezegd de organisatie in Indonesië te respecteren en de regels te zullen volgen.
Daarnaast hebben de mensen uit de dusuns Tileng en Manggung met het management afgesproken op korte termijn naar Baturraden te komen om daar een goed functionerende corporatie te bezoeken. Men kan dan bezien of dat concept kan worden overgenomen ter formalisering van de corporatie in Manggung en voor een op te starten corporatie in de dusun Tileng.
Na de vergadering hebben we nog een rondje door Manggung gelopen. Het was weer goed om te zien en te horen dat het nog altijd beter blijft gaan met de “Buffelbank”. De sapi’s (koeien) en hun kalfen zien er goed uit. Nu al is duidelijk dat door de “Buffelbank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Door het management van de stichting wordt op korte termijn met de mensen bezien hoe en in welk tempo de bank zijn intrede kan gaan doen in de overige dusuns van de desa Tileng.
De mensen in de dusuns Tileng en Manggung hebben toegezegd hun ervaringen met de bank en de uitvloeiselen daarvan op papier te zetten om de donateurs in Nederland zelf te informeren over de gang van zaken en de resultaten.
Zodra we de verhalen binnen hebben zal ik ze op de website plaatsen.
Concluderend kan ik vaststellen dat wij als kleine charitatieve instelling samen met de bevolking een goede prestatie neerzetten. In tegenstelling tot grote charitatieve instellingen die elk jaar resultaat moeten boeken om goede jaarcijfers te kunnen publiceren, kunnen wij de tijd nemen om projecten op een duurzame manier uit te bouwen.
Het management uit Baturraden zal vanaf nu elke maand de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden bezoeken om goed contact te houden met het veld. Dit is goed voor de afstemming, terugkoppeling en onderlinge communicatie. Over deze werkbezoeken wordt het bestuur in Nederland na elk bezoek geïnformeerd over de gang van zaken in elke desa/dusun. Mochten daar bijzondere zaken bij vermeld worden die voor onze sponsors of donateurs interessant zijn dan zullen wij dat melden.
Tot slot.
Het is mij duidelijk geworden dat men in alle drie de desa’s blij is met de nieuwe opzet van de organisatie in Indonesië met de daarbij behorende regels. Een duidelijke organisatiestructuur en op papier gestelde regels geven zekerheid en helderheid. Voor mij heeft het handboek nu al zijn dienst bewezen. De praktijk zal de komende tijd echter uit moeten wijzen of we met het handboek hebben bereikt wat we als bestuur voor ogen hadden.
Ondanks soms hectische periodes in onze “vakantie” was het weer goed toeven in het mooie Indonesië met haar fijne, gastvrije en goedwillende mensen.
Heeft u vragen en/of opmerkingen, mail gerust naar lange@tileng.nl.