Skip to main content

Tag: Manggung

De wandeling in ……………….

Voor een wandeling en een goed gesprek gaan we naar buiten, ook al is het wel wat guur in het Recreatieschap Hitlandbos. Een heel verschil met het weer in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java, want daarover wil ik het een keer met je hebben zei een inwoner van Capelle aan den IJssel tegen mij. Hij nam al lopend een soort interview af, wat ik met u wil delen ook al herkent u onderdelen daarvan.

Wat heb jij met Tileng? Heel veel, in 1997 gingen mijn vrouw en ik voor het eerst op bezoek bij ons pleegkind in Manggung, een woongemeenschap in de desa Tileng. Ik sliep op de grond en mijn vrouw mocht in een bed slapen, samen met het pleegkind en haar moeder. De volgende dag keken we rond in de desa en spraken met bewoners. Ze hadden grote behoefte aan stenen woningen. Ik heb toen met de mensen van het dorp het volgende afgesproken: Jullie maken plannen en sturen die aan mij op, dan zal ik zorgen dat er geld komt om de plannen uit te voeren. Zo zijn er drie nieuwe woningen gebouwd en zeven gerenoveerd.

Na verloop van tijd hebben we Stichting Tileng opgericht, waarvan ik voorzitter werd en Bram van der Weele secretaris en Cees van der Jagt de penningmeester. Waarom voel je je zo betrokken bij Tileng? Ik kan het niet verkroppen dat zij onder die omstandigheden moeten leven. Ik vind dat ik er alles aan moet doen om hun woon- en leefsituatie te verbeteren. Wat doet de stichting nu precies? De bewoners van de desa Tileng en inmiddels Imogiri en Baturraden maken zelf een plan voor een bepaald project. Dat werken ze uit met hulp van ons management in Indonesië. Daarna sturen ze het op aan het bestuur in Nederland dat het plan beoordeelt. Als het is goedgekeurd, laat het bestuur het management en via hen de bewoners weten wanneer en in hoeveel fasen ze het geld voor het project kunnen verwachten en wanneer ze moeten rapporteren over de voortgang van het project. Ik ga zelf zoveel als kan naar Indonesië en dan besteed ik één week van mijn vakantie daar in Indonesië aan het bezoeken van de projecten.

Zo zijn er al scholen gebouwd, hebben we projecten ter verbetering van het onderwijs en nu zijn we bezig met de ‘Buffelbank(koeien)bank’  in de desa Tileng. Bij het koeienproject krijgt een familie een koe in bruikleen. Als de koe een kalf krijgt mag de familie dat houden, de koe gaat door naar een volgende familie. Hoe komen jullie aan geld? We hebben donateurs, veel eenmalige schenkers en ook een paar grote sponsors. Praktisch elke eurocent wordt aan de projecten besteed. Alleen voor de inschrijving bij de Kamer van Koophandel en bankkosten moeten we betalen.

Dus als ik het zelf mag samenvatten, zei de inwoner: Stichting Tileng steunt een aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt, met als doel het verbeteren van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. Klopt helemaal, zei ik. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten.

Het was hem nog helderder geworden en hij zei zijn kennis te willen delen met anderen. Ik hoop dat u dat ook gaat doen na het lezen van de wekelijkse berichten over de stichting.

 

Bezoek aan Manggung

Het management in Indonesië van Stichting Tileng bezoek elke maand de desa’s in het werkgebied van de stichting. Onlangs ontving het bestuur de rapportage van het bezoek in december 2011. Het bestuur wil een samenvatting daarvan met u delen.

Op 18 en 19 december gingen we als management naar de desa Manggung. We ontmoetten daar een aantal vertegenwoordigers uit Manggung en Tileng, de heren Sukamto, Suwadi, Kamdi en Teguh Prasetyo.

In Manggung is het op dit moment regenseizoen. De situatie was anders dan een maand geleden. Alle bomen hebben bijna weer een groene kleur en zien er goed uit. De sapi’s (koeien) staan niet meer op rantsoen er is weer voldoende gras. De mensen hebben weer voldoende voorraad en in het bijzonder water voor dagelijks gezinsgebruik. De regen wordt via de dakafvoer in een grote tank opgevangen. Ook wordt het water gebruikt om een goed bad te nemen.

De sapi’s van Stichting Tileng krijgen nu gras uit het midden van de rijstvelden in de buurt van de desa. Men hoeft nu het gras niet meer van ver te halen. Deze situatie is goed voor de sapi’s, maar er moet snel een oplossing gevonden worden voor de voedselvoorziening in de droge seizoenen. Vandaar dat we de expert de heer Taswin van de rundveefokkerij uit Baturraden hadden meegenomen om samen met hem te bezien wat de mogelijkheden zijn in deze streek. Hij heeft veel ervaring met koeien in het algemeen. We hadden een interessante discussie, er werden veel vragen gesteld en deze werden gedetailleerd beantwoord.

Met een deel van de winst van de verkoop van sapi’s willen de mensen in Manggung meubels gaan kopen voor het coöperatiegebouw om een deel daarvan te gaan inrichten voor gemeenschappelijke medische zelfhulp faciliteiten (Posyandu) en een werkruimte. Ook is gediscussieerd over de voorbereiding van een  concept inzake “revolving fund” dat zou moeten starten met geld dat aanwezig is uit opbrengsten van de buffelbank.

De tweede dag hebben we gesproken over de kleuterschool in de dusun Tileng. Een renovatieplan met tijdschema is besproken met het hoofd van de school. Op korte termijn zal een definitief voorstel bij het management van Stichting Tileng in Baturraden worden ingediend.”

Ik hoop met vorenstaande samenvatting een inkijk gegeven te hebben. Heeft u nog vragen? Stel ze gerust via info@tileng.nl . Aanvullende informatie wordt direct en volledig gegeven.

De mensen op Java

Ik had aangekondigd om een aantal Tweets van Stichting Tileng uit te werken tot een verhaal. Bij deze weer een: “De mensen op Java doen het zelf en wij zoeken naar de centjes #StichtingTileng http://lnq.me/lIpeyq

Stichting Tileng steunt een aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt. De stichting heeft ten doel de verbetering van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. De stichting tracht haar doel met name te bereiken door het initiëren, begeleiden en financieren van projecten van de lokale bevolking. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten. Op dit moment richt de stichting zich op een drietal desa’s, te weten Imogiri, Baturraden en uiteraard Tileng.

De stichting heeft daarbij een aantal unieke uitgangspunten:

  • projecten gericht op structurele verbeteringen; dit wordt vormgegeven door onder andere de bouw van woningen en scholen, het verstrekken van studiebeurzen en het ter beschikking stellen van koeien, waarmee men inkomen kan genereren;
  • eigen initiatief van de lokale bevolking; de lokale bevolking komt zelf met voorstellen en zal deze ook zelf moeten uitvoeren, waardoor er een groot draagvlak, en dus enthousiasme, voor de projecten ontstaat; Stichting Tileng zorgt voor de financiering;
  • bouwprojecten uitgevoerd door lokale partijen; op deze wijze snijdt het mes aan twee kanten: werk voor de lokale bevolking en de oplevering van nieuwbouw;
  • amper overheadkosten; alle ontvangen donaties worden voor 100% besteed aan de projecten op Java (beperkte overheadkosten in Nederland worden gedragen door vrijwilligers/sponsors);
  • 100% transparant; alle informatie is beschikbaar op internet, terwijl alle vragen om aanvullende informatie direct en volledig worden beantwoord.

Geïnteresseerden kunnen alles over Stichting Tileng vinden op www.tileng.nl .

Een uitgewerkte “Tweet”

Enkele weken terug heb ik aangekondigd om een paar Tweets van Stichting Tileng uit te werken tot een verhaal. Een van de Tweets, afgeleid van een oud Chinees gezegde, luidde: “Geef iemand een vis en hij heeft te eten. Leer iemand vissen en hij kan voor zich zelf zorgen.”

Aan dit kernachtige gezegde ontleent Stichting Tileng haar doelstelling, namelijk het bieden van mogelijkheden voor de inwoners van de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden om zelfstandig in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Een belangrijke pijler daarbij is toegankelijk onderwijs. Stichting Tileng biedt kinderen die goed kunnen leren, maar van wie de ouders onvoldoende financiële middelen hebben, via het project “scholarship” de mogelijkheid om na de kleuter- en basisschool verder te kunnen leren. In de eerste jaren van dit project lag het zwaartepunt op het basisonderwijs, maar omdat dat inmiddels door de overheid wordt gefinancierd richt het project zich nu op het vervolgonderwijs. De resultaten spreken voor zich.

Een van de eerste leerlingen heeft via het project haar opleiding tot arts kunnen voltooien en zij heeft zich inmiddels gespecialiseerd in de dermatologie.

Een ander voorbeeld betreft een jongeman die aan zijn laatste jaar bezig is op de technische school en die zich daarna als zelfstandig motorfietsmonteur wil gaan vestigen in een van de desa’s.

Ook is een van de leerlingen bezig aan haar eindstudie voor onderwijzeres in het basisonderwijs.

Voor allen geldt dat het hebben van een eigen inkomen bijdraagt aan een beter bestaan, niet in de laatste plaats doordat een deel van dat inkomen wordt gedeeld binnen het gezin waarin ze zijn opgegroeid. Op deze wijze kunnen jongere kinderen uit een gezin ook verder leren, terwijl dat eerder vrijwel onmogelijk was.

Een van de grote successen van Stichting Tileng is het project “Buffelbank” (zie “Het succes van Manggung” op 23 september 2011). Dit project heeft ons geleerd dat de handel met de sapi’s (buffels of koeien) voorziet in structurele inkomsten, waardoor de mensen voor zich zelf kunnen zorgen. De mensen zelf gaan nog een stapje verder door met een deel van hun inkomsten medebewoners, die dat nodig hebben, financieel bij te springen. https://www.tileng.nl/home/nieuws/het-succes-van-manggung/1353

Conclusie: het oude Chinese gezegde is voor Stichting Tileng een waarheid als een koe.

Het succes van Manggung

Enkele jaren geleden is Stichting Tileng op verzoek van de lokale bevolking gestart met de financiering van een zogenoemde “buffelbank”.  Een buffelbank houdt in dat lokale boeren op een traditionele manier kunnen sparen voor hun eigen welvaart. Boeren in Indonesië sparen als vanouds niet bij een bank, maar door middel van vee. Het werkt als volgt: een boer verzorgt een of meer buffels van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost, zoals u zult begrijpen, nogal wat tijd. Met steun van buiten kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen, waardoor hun economische situatie sneller kan verbeteren.

Tijdens mijn verblijf afgelopen augustus in Manggung heb ik met eigen ogen kunnen zien en horen dat het starten van de buffelbank destijds een gouden greep is geweest. De veestapel is sindsdien alleen maar gegroeid, terwijl uit de verhalen van de lokale boeren blijkt dat zij er gaandeweg steeds een beetje beter van zijn geworden. Met de opbrengst uit de verkoop van een deel van het bij elkaar gespaarde vee zijn zij in staat gebleken hun levensstandaard zichtbaar te verhogen, onder meer door de aankoop van noodzakelijk vervoer (bromfiets) of van een lapje grond om gewassen te telen. Ook wordt er door sommigen geïnvesteerd in de verbetering van de directe woonomgeving. Al deze zichtbare verbeteringen in de dusun Manggung (onderdeel van desa Tileng) hebben een positief effect op de andere 15 dusuns die Tileng rijk is. De bevolking van Manggung is er trots op wat er tot nu toe is bereikt en wil graag dat hun buffelbank model kan zijn voor de andere dusuns en voor de twee andere desa’s die Stichting Tileng steunt, Baturraden en Imogiri. Het uitwisselen van kennis en ervaring tussen de diverse desa’s bij het op een goede en efficiënte wijze opzetten van een nieuwe buffelbank draagt immers bij aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie. Omgekeerd kan deze kennisuitwisseling leiden tot tot het overnemen van initiatieven uit Baturraden en Imogiri in Tileng.

Stichting Tileng is er trots op dat dankzij de financiële steun van sponsors en donateurs uit Nederland en met de onmisbare steun van de lokale bevolking én het lokale management zo veel goeds tot stand kan komen. Het succes van Manggung en de uitstraling daarvan op andere desa’s en dusuns maakt dat de behoefte om structurele hulp voor de verbetering van de leef- en woonomstandigheden onverminderd nodig en noodzakelijk is. De hulp van sponsors en donateurs blijft dan ook onontbeerlijk.

Model dusun Manggung

Op de dag dat we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) in de dusun Manggung waren, hebben we weer positieve signalen ontvangen van de mensen van de dusuns. Immers de mensen van Manggung proberen uit alle macht een model-dusun te zijn voor de overige 15 dusuns in de desa Tileng.

Het blijft goed gaan met de “Buffelbank”; het is duidelijk dat door deze “bank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Sommige mensen hebben bij verkoop van een of meerdere sapi’s met een deel van de winst, die voor hen bestemd is, al een stuk sawa en/of een brommer kunnen kopen. Ook de infrastructuur van de dusun verbetert zienderogen. De straten worden beter en zien er verzorgd uit. Juist die voorbeelden spreken de mensen in andere dusuns aan. Een goed resultaat van een kleine charitatieve instelling als de onze. Stichting Tileng neemt de tijd om projecten als deze op een duurzame manier uit te bouwen.

Het zijn weer ervaringen, die ook geëxporteerd kunnen worden naar de andere desa’s van de stichting: Imogiri en Baturraden. Andersom kunnen de 16 dusuns van de desa Tileng weer expertise importeren uit Imogiri en Baturraden. Daarom is ook afgesproken, dat een delegatie van de dusuns Tileng en Manggung op korte termijn een werkbezoek zal afleggen in Baturraden. Onderwerpen die dan aan de orde komen zijn het operationeel houden van een corporatie, scholarship, huizen en scholenbouw. Maar waar het vooral om zal gaan is hoe men in Baturraden de participatie van de bevolking stimuleert bij het realiseren van projecten in welke vorm dan ook. Immers in Baturraden worden projecten pas aangevraagd als er redelijk goed zicht is op participatie van de bevolking.

Ik hoop dat op deze wijze een soort kruisbestuiving gaat plaatsvinden waar een ieder profijt van heeft; zowel de bevolking als de stichting. De bevolking, omdat zij leert projecten, die bijdragen aan het duurzaam verbeteren van de leef- en woonsituatie, op een goede en efficiënte wijze op te zetten. En de stichting, omdat op deze wijze de tot nu toe verleende structurele hulp gecontinueerd kan worden.

Imogiri, Tileng en Manggung

Beste lezers, ik had u beloofd bij terugkeer in Nederland mijn ervaringen met u te delen over onze bezoeken aan de desa Imogiri en de dusuns (woongemeenschappen) Tileng en Manggung. Bij deze.

Op 14 augustus jl. zijn we aangekomen in Imogiri en hebben we onze intrek genomen in het huis van onze stichtingsvertegenwoordiger aldaar, Puri Purwanto.

Van daaruit hebben we tochten gemaakt rond Yogyakarta. Het is immers ook nog “vakantie” voor mijn vrouw en mij. Overigens mag het ook wel eens vermeld worden dat mijn vrouw zonder problemen toestaat dat ik een groot deel van onze “vakantie” besteed aan stichtingsactiviteiten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAVanuit datzelfde huis vinden ook de activiteiten van de stichting in deze regio plaats. Deze projecten hebben we bezocht. Zo hebben we de vijf kleuterscholen en de vier gebouwde permanente woningen in Imogiri bezocht.

Zoals u wellicht nog weet zijn deze woningen gebouwd ter vervanging van de bamboe noodwoningen die door de stichting gebouwd zijn na de aardbeving in 2006. De scholen en de permanente woningen zien er goed verzorgd uit. De eerste kleuterschool (2006) zal echter binnenkort weer geverfd moeten worden. Het is duidelijk dat het schilderwerk van de buitenmuren onder invloed van het Indonesische klimaat snel achteruit gaat. Voor wat de permanente woningen betreft hoop ik dat we binnenkort, als er voldoende financiële middelen bij de stichting binnenkomen, het bouwprogramma voor het restant van de woningen kunnen hervatten.

Ook zijn we op een dag in het gebied vlak onder de vulkaan Merapi geweest; het gebied dat vorig jaar zo te lijden heeft gehad van de uitbarsting van die zelfde vulkaan. De dikke lavastroom met onwaarschijnlijk grote natuurkracht heeft alles op zijn weg verwoest. Verbrand of bedekt met een meters dikke lavalaag. Je kunt je er geen voorstelling van maken als je het niet hebt gezien. En wij hebben nu alleen maar het verschrikkelijke eindresultaat gezien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERADe bewoners trekken, ook al stimuleert de Indonesische overheid dit niet, langzaam het gebied weer in. Ze zijn op zoek naar wat ze vorig jaar noodgedwongen achter hebben moeten laten, naar iets bekends dat boven de lava uit steekt. Sommige mensen zijn weer begonnen met het bouwen van een onderkomen. Meestal met materiaal dat ter plaatse voorhanden is. Men maakt ook van de nood ook weer een deugd. De meters dikken lavazandlaag wordt afgegraven en per vrachtauto afgevoerd. Het zand wordt elders in de regio weer gebruikt voor de bouw en dergelijke. Het is mij, zoals ook na de aardbeving in mei 2006, weer duidelijk geworden dat de mensen hier in Indonesië een enorme veerkracht hebben. Men blijft met een lach en daadkracht doorgaan na iedere natuurramp. In het werkgebied van de stichting heeft men gelukkig nauwelijks tot geen last gehad van de asregens. Op de meeste plaatsen ver van het getroffen gebied was de as na de regenperiode grotendeels weg, zo liet men mij weten.

Op 18 augustus jl. heeft er in Imogiri, in mijn aanwezigheid, een bijeenkomst plaatsgevonden waarin het management uit Baturraden de mensen van Imogiri de in en outs hebben uitgelegd van de nieuwe organisatie hier met de bijbehorende regels die vermeld staat in het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. De mensen uit Imogiri hebben exemplaren van het handboek in ontvangst genomen om zo de eenduidige handelswijze te garanderen. Ook in Imogiri vindt men dat er nog meer helderheid is geschapen.

De dag daarna zijn we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) naar Tileng en Manggung afgereisd.

Wederom is door het management uitleg gegeven van de op papier gestelde nieuwe organisatie met de daarbij behorende regels. Vooral in de desa’s Tileng en Manggung bestond een grote behoefte aan meer regelgeving, aangezien men daar te maken heeft met 16 bewonersgroepen. Elke dusun heeft immers zijn eigen bewonersvertegenwoordiging. Ook hier is men nu in het bezit van het handboek. En ook hier heeft men toegezegd de organisatie in Indonesië te respecteren en de regels te zullen volgen.

Daarnaast hebben de mensen uit de dusuns Tileng en Manggung met het management afgesproken op korte termijn naar Baturraden te komen om daar een goed functionerende corporatie te bezoeken. Men kan dan bezien of dat concept kan worden overgenomen ter formalisering van de corporatie in Manggung en voor een op te starten corporatie in de dusun Tileng.

Verhaal 26-08-2011 cNa de vergadering hebben we nog een rondje door Manggung gelopen. Het was weer goed om te zien en te horen dat het nog altijd beter blijft gaan met de “Buffelbank”. De sapi’s (koeien) en hun kalfen zien er goed uit. Nu al is duidelijk dat door de “Buffelbank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Door het management van de stichting wordt op korte termijn met de mensen bezien hoe en in welk tempo de bank zijn intrede kan gaan doen in de overige dusuns van de desa Tileng.

De mensen in de dusuns Tileng en Manggung hebben toegezegd hun ervaringen met de bank en de uitvloeiselen daarvan op papier te zetten om de donateurs in Nederland zelf te informeren over de gang van zaken en de resultaten.

Zodra we de verhalen binnen hebben zal ik ze op de website plaatsen.

Concluderend kan ik vaststellen dat wij als kleine charitatieve instelling samen met de bevolking een goede prestatie neerzetten. In tegenstelling tot grote charitatieve instellingen die elk jaar resultaat moeten boeken om goede jaarcijfers te kunnen publiceren, kunnen wij de tijd nemen om projecten op een duurzame manier uit te bouwen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet management uit Baturraden zal vanaf nu elke maand de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden bezoeken om goed contact te houden met het veld. Dit is goed voor de afstemming, terugkoppeling en onderlinge communicatie. Over deze werkbezoeken wordt het bestuur in Nederland na elk bezoek geïnformeerd over de gang van zaken in elke desa/dusun. Mochten daar bijzondere zaken bij vermeld worden die voor onze sponsors of donateurs interessant zijn dan zullen wij dat melden.

 

 

 

 

Tot slot.

Figuur voorblad  copyHet is mij duidelijk geworden dat men in alle drie de desa’s blij is met de nieuwe opzet van de organisatie in Indonesië met de daarbij behorende regels. Een duidelijke organisatiestructuur en op papier gestelde regels geven zekerheid en helderheid. Voor mij heeft het handboek nu al zijn dienst bewezen. De praktijk zal de komende tijd echter uit moeten wijzen of we met het handboek hebben bereikt wat we als bestuur voor ogen hadden.

Ondanks soms hectische periodes in onze “vakantie” was het weer goed toeven in het mooie Indonesië met haar fijne, gastvrije en goedwillende mensen.

Heeft u vragen en/of opmerkingen, mail gerust naar lange@tileng.nl.

Traditioneel sparen van boeren in Indonesia

Regelmatig krijg ik respons van mensen die tijdens hun rondreis in Indonesië ook projecten aandoen van de stichting. In gesprekken met hen hoor ik steeds dat zij vinden dat de ondersteuning door Tileng goed aanslaat. Vooral het buffelproject werkt erg positief.

De buffelbank is een eenvoudig voorbeeld van effectieve steun voor een traditioneel gebruik. Boeren in Indonesië sparen als vanouds niet bij een bank maar door middel van vee. Het werkt zo: een boer verzorgt een of meer buffels van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost veel tijd. Met steun van buiten, zoals via het buffelproject van Stichting Tileng, kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen, waardoor hun economische situatie sneller kan verbeteren. Dit is een van de projecten die geëxporteerd wordt naar de dusuns (woongemeenschappen) van de desa’s (dorpen) Tileng, Imogiri en Baturraden.

Dit project maakt deel uit van onze projectportefeuille (https://www.tileng.nl/index.php?page_id=1128). Met de in die portefeuille vermelde projecten kan worden gestart zodra er voldoende financiële middelen voorhanden zijn.

We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met andere lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri en een landbouw- en veeteeltcoöperatie in Tileng.

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 3)

verhaal van bezoek tot 005In de afgelopen twee delen hebt  u het verhaal  kunnen lezen hoe het allemaal  is  begonnen met Stichting Tileng. Nu terug naar het heden. Inmiddels is de stichting al meer dan tien jaar actief en dat is niet ongemerkt gebleven. Niet in Nederland maar vooral niet in Indonesië.

Tijdens de in de vorige delen beschreven reizen en ontmoetingen heb ik twee geweldige mensen ontmoet: Puri Purwanto en Tekad Santos. Puri woont in Imogiri en Tekad in Baturraden. Zij vonden dat de stichting ook het goede werk zou kunnen doen in hun desa’s, Imogiri en Baturraden. Sinds de oprichting van Stichting Tileng hebben zij de stichting regelmatig om financiële steun voor projecten gevraagd. In eerste instantie konden wij die niet honoreren omdat die projecten toen buiten het statutaire werkgebied (desa Tileng) van de stichting waren gelegen. Om hen beiden niet al te zeer teleur te moeten stellen, kon een aantal van die verzoeken door bemiddeling van onze stichting bij een aantal instanties alsnog worden gehonoreerd.

Aangezien het bestuur deze werkwijze, mede gelet op het feit dat het merendeel van die projecten steun verdient, nogal omslachtig vond, is in 2005 besloten de statuten van de stichting aan te passen. Dat is in 2007 geëffectueerd door de notaris. Het werkgebied desa Tileng werd verruimd tot geheel Java. De stichting steunt nu drie desa’s (dorpen): Tileng, Imogiri en Baturraden op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt.

verhaal van bezoek tot 006We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met andere lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri en een landbouw- en veeteeltcoöperatie in Tileng.

Voor al die projecten bij elkaar hebben wij nu inmiddels meer dan drieënhalve ton euro effectief besteed in Indonesië. Een resultaat waar wij als kleine organisatie, uitsluitend steunend op vrijwilligers, ongelofelijk trots op zijn. Zeker als je bedenkt, dat er tot op heden minder dan 1% aan overheadkosten in Nederland is achtergebleven; vandaar onze bestedingsgarantie van 99%.

We gaan dan ook met volle kracht en veel moed richting ons 12½ jarig jubileum. Op dit moment is de stichting intensief bezig om de organisatie ter plekke, in samenwerking met ons management in Indonesië, te professionaliseren. Het beleid van de stichting dient tenslotte zowel voor het bestuur in Nederland als voor de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië in zijn geheel helder te zijn. Met dat doel wordt momenteel het zogenaamde ‘Tileng-handboek’ ontwikkeld. Zo wordt de eenduidigheid, transparantie en effectiviteit van het beleid gegarandeerd, zowel in het internationale verhaal van bezoek tot 007beleid als in de implementatie van dit beleid op lokaal niveau. Daarnaast wordt ook de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

U leest het goed; de stichting blijft zich professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik besluit deze reeks in de hoop dat u het leuk en interessant vond. Mocht u geïnteresseerd zijn in meer gedetailleerde informatie over de stichting, kijk dan op de website van de stichting www.tileng.nl of mail naar lange@tileng.nl.

 

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 1)

Er is steeds meer belangstelling voor het werk van de stichting en mensen lezen vaak de weekendverhalen. Ook krijg ik vaak de vraag voorgelegd hoe is het nu zo gekomen? Vandaar hieronder nogmaals het verhaal “Van bezoek tot Stichting Tileng”

“Het is allemaal begonnen in 1997 met het bezoek van mijn vrouw en mij aan ons pleegkind in de desa Tileng dusun (woongemeenschap) Manggung.

Na onze rondreis door Indonesië, Sumatra, Java en Bali, hebben wij een bezoek gebracht aan ons pleegkindje Ribut Riyani, toen 5 jaar oud, en haar familie. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is hebben wij geen bezoek van een uurtje afgelegd maar zijn wij, op verzoek van de familie, twee dagen te gast geweest. In de maandelijkse briefwisseling met de familie hadden wij toegezegd kippen en geiten mee te nemen als wij naar hen toe zouden komen.

Om deze belofte waar te maken hebben wij tijdens onze autorit van Yogyakarta naar Manggung, ruim twee uur rijden, 10 kippen en 2 geiten gekocht. Daarnaast kochten wij nog een baal rijst, suiker en thee.

Toen wij in Manggung aankwamen was de gehele dusun uitgelopen om deze orang Belanda’s (Nederlanders) te zien. Wij waren namelijk de eerste buitenlanders die de dusun bezochten. Na de kippen in het gereed staande “kippenhok” gezet te hebben en de geiten naast de bamboehut vastgezet te hebben zijn wij begonnen aan de gebruikelijke plichtplegingen onder toeziend oog van alle bewoners. Daarna hebben wij de meegebrachte cadeautjes voor Ribut, de familie en de kinderen van de dusun uitgedeeld.

Na de thee en de versnaperingen, bijeen gebracht door de familie en de bewoners, zijn wij een wandeling gaan maken in de dusun. Voor de bamboehut staat een grote betonnenwatertank met een inhoud van 5000 liter. Al snel vertelde Sutimin, de vader van Ribut, dat deze tank leeg was omdat het een vrij droog seizoen was. Desgevraagd vertelde hij dat deze alleen gevuld kon worden door een te bestellen tankauto. Deze moest dan twee keer komen en dat was een hoop geld. Nadat ik gezegd had dat ik het water wel zou betalen als het water gebracht zou worden terwijl ik nog aanwezig was, zei hij dat dat dan binnen een uur te regelen was. En inderdaad, binnen een uur waren er twee tankauto’s geweest en had de familie weer water voor een aantal maanden.

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Bedtijd brak aan. ‘Hoe zou men dat regelen vroegen wij ons af’.  Het bamboehutje was een grote ruimte die met gordijnen was afgezet voor de “keuken” en de “slaapkamer”. In het hutje stond een houten bed en een houten bank. Al snel volgde de slaapindeling. Mijn vrouw werd uitgenodigd in het houten bed waarin zij zou slapen met de moeder, Sri Suwarti, en Ribut. Ik moest op de bank slapen en de vader ging slapen op de kleigrond in een hoek van het hutje. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Voor mijn vrouw was het niet gewoon om met zijn drieën in een bed te slapen en voor mij was de bank na verloop van tijd toch wel hard. Als wij niet sliepen konden wij door het dak naar de hemel kijken.

Volgende week deel 2.