Tag: structurele hulp
Geïnterviewd door Bari Muchtar – van Berita Belanda
Het interview in het Bahasa Indonesia staat op de website van Berita Belanda.
Interview
Wanneer is de stichting opgericht?
De stichting is in 2000 opricht, maar was via haar oprichters reeds een drietal jaren daarvoor actief.
Waarom is het opgericht?
Stichting Tileng heeft als doelstelling het verbeteren van de leef- en woonsituatie in deze desa’s.
Waarom heet het Tileng?
De naam Tileng is de naam van de desa waar het allemaal is begonnen. Een van de oprichters was al actief in 1997 in de dusun Manggung, een van de 16 dusuns in de desa Tileng.
Hoe komt de stichting aan geld?
Ontvangt haar gelden van sponsors, particulieren en bedrijven.
Wat voor hulp wordt er aangeboden in Indonesië?
Sinds de oprichting in 2000 steunt Stichting Tileng aan aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië. In eerste instantie uiteraard de desa Tileng, inmiddels uitgebreid met Imogiri en Baturraden. Dit doet zij door middel van het bouwen van huizen en scholen, het verlenen van studiebeurzen, het opzetten van een veestapel (de ‚Buffelbank’), en nog veel meer.
Heeft de stichting partners in Indonesië?
Nee, de stichting heeft geen partners in Indonesië. De stichting heeft wel een management in Indonesië, gestationeerd in de desa Baturraden. De desa Baturraden ligt op ongeveer 193 km ten westen van de stad Yogyakarta. Overeenkomstig ons “Handboek, Implementatie van beleid op lokaal niveau” is in Indonesië het volgende Management Team benoemd: Tekad Santosa – General Manager, Deskart Sotyo Jatmiko – Manager BackOffice, Suci Wahyuni en Tri Hastuti gezamenlijk – Manager Finance. Zij doen verschrikkelijk goed werk. Zij wonen allen in en om Baturraden.
De in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden plaatselijke actieve functionarissen rapporteren aan het Management Team in Baturraden.
Hoe weet je dat het geld goed besteed wordt?
Stichting Tileng heeft geen strijkstok. Uiteraard heeft ook de stichting te maken met kosten die onvermijdelijk zijn (zoals bankkosten), maar dat betreft relatief bescheiden bedragen. Verder zijn er absoluut geen overheadkosten!
Stichting Tileng kan daarom de volgende bestedingsgarantie afgeven:
“Van alle donaties en sponsorgelden die Stichting Tileng ontvangt wordt meer dan 99% besteed aan projecten in Indonesië.”
Dit kan worden bereikt doordat alle betrokkenen hun activiteiten voor de stichting geheel belangeloos verrichten en doordat alle overige kosten door bestuursleden, vrijwilligers en een aantal fantastisch meewerkende bedrijven voor hun rekening worden genomen. Ook het kantoor, inclusief faciliteiten, wordt kosteloos ter beschikking gesteld.
Verder geschiedt fondsenwerving geheel in eigen beheer en niet via een kostbaar bureau. Ook mag niet onvermeld blijven dat iedereen alle reis- en verblijfkosten geheel voor eigen rekening neemt, inclusief reizen naar de projecten in Indonesië.
Met andere woorden, wie Stichting Tileng financieel steunt, kan er op rekenen dat het geld rechtstreeks wordt besteed aan projecten van, voor en door de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.
Vertel over de geslaagde projecten of activiteiten in Indonesië?
De stichting begeleidt en financiert alleen projecten, die zijn geïnitieerd door de lokale bevolking. Dat wil zeggen dat de mensen in de desa’s zelf aangeven wat zij nodig hebben en met steun van de stichting zouden willen realiseren. Deze lokale initiatieven waarborgen de betrokkenheid van de lokale bevolking en vergroten daarmee de effectiviteit van de projecten.
In Tileng/Manggung loopt ons geslaagde project de “Buffelbank”. Traditioneel sparen boeren in Indonesië niet bij een bank maar via vee. De ‘Buffelbank’ werkt als volgt: een boer verzorgt een sapi (koe) die door Stichting Tileng ter beschikking wordt gesteld. De koe wordt gedekt en het kalf wordt eigendom van de boer, waarna de koe door kan naar de volgende boer. Een duurzame ontwikkelingsmethode, waarbij de dorpen zich rustig kunnen ontwikkelen en waarbij niemand wordt uitgesloten, waardoor hun economische situatie zal verbeteren. Hun kapitaal staat immers achter het huis, met melk en kalveren als opbrengst. Een groot succes wat zijn navolging gaat krijgen in de andere desa’s van de stichting. In de begin periode is er een kleuterschool gebouwd.
In Imogiri hebben we ons gericht op de herstel van de schade na de aardbeving in mei 2006. We hebben daar een vijftal kleuterscholen herbouwd en zijn bezig de 35 door ons gebouwde bamboe noodwoningen te vervangen door stenen permanente woningen.
In Baturraden zijn een drietal lagere scholen gebouwd en twee kleuterscholen. Succesprojecten die regelmatig worden bezocht door andere schooldirecties om te zien hoe met de samenwerking met Stichting Tileng daar is opgepakt.
In alle drie de desa’s vullen we salarissen aan van het personeel van de door de stichting (her)gebouwde scholen, voor zover dat niet volledig wordt betaald door de Indonesische overheid. Het gaat om leerkrachten en conciërge(s).
Ook is er een doorlopend project. Dit project behelst de vergoeding voor de jaarlijkse schoolkosten van goed presterende leerlingen. De thuissituatie van deze leerlingen is zodanig dat die kosten niet door hun ouders kunnen worden bekostigd.
Deze kosten worden grotendeels gedragen door een aantal van onze donateurs.
U kunt u altijd voor dit project aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 500 per leerling per jaar. Voor een universitaire studie zijn de kosten van een studiebeurs tussen de EUR 2.000 en EUR 2.500. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.
Hiernaast zijn er nog wat kleinere projecten zoals het bouwen van een bad- en wasgelegenheid, medische hulp, e.d.
Inmiddels bestaat Stichting Tileng meer dan 14 jaar en zijn er tientallen projecten gerealiseerd en is iets minder dan een 450.000 euro effectief besteed in Indonesië. Een resultaat om, als kleine organisatie, uitsluitend steunend op vrijwilligers, ongelofelijk trots op te zijn.
Wat denk je wat de stichting heeft bereikt over 5 jaar?
Stichting Tileng streeft er naar zo groot mogelijk te worden. Deze groei zal worden bepaald door de (mogelijkheden van) fundraising, met daarbij een tweetal randvoorwaarden:
- De groei mag nooit groter zijn dan de organisatie aan kan; Stichting Tileng mag nooit zo groot worden dat de snelheid van communicatie en handelen verloren gaat;
- De projecten zelf moeten kleinschalig blijven, zodat elk project kan worden gedragen door de lokale bevolking.
De stichting is transparant. Alle relevante informatie over beleid, financiën en aanpak kan gevonden worden op www.tileng.nl of opvragen via info@tileng.nl .
Laatste vraag: Wat drijft je om dit allemaal te doen? Religie, sociale motivatie? Wat trekt uw vereniging en donateurs naar Indonesië?
Voor mij is het een sociale gedrevenheid. Geen enkel kerkelijke of politieke binding. Ik heb geen Indonesische roots. Maar Indonesië is wel mijn „moederland” geworden. Ik ben gaan houden van de mensen daar. Donateurs zijn van alle pluimage. Met andere worden vele steunen ons werk.
Dankwoord Wouter Muller
Dankwoord van onze ambassadeur aan onze mensen in Baturraden na afloop van zijn bezoek aan onze projecten daar. In beeld Wouter Muller, Tekad Santos (Santos) en Deskart Djatmico (Iko).
http://youtu.be/IU0FTV_jizg
Hoe komt zo’n Hollander betrokken bij ………
In het verhaal van 27 juni jl. deed Stichting Tileng de volgende oproep; “Heeft u een verhaal dat verband houdt met het werk van Tileng en u wilt het kwijt op onze site, laat het ons weten via info@tileng.nl”.
Ja, wij hebben zo’n verhaal.
Geachte lezer, hierdoor vertel ik waarom ik zoveel waardering heb voor de Stichting Tileng.
Misschien vraagt u zich af: “Hoe komt zo’n Hollander betrokken bij het werk van Stichting Tileng?”
Vanaf heel jong heb ik het gevoel meer in het “Oosten” thuis te horen dan hier. Zo werd ik in de beginperiode van de Ambonese voetbalverenigingen als voetbalscheidsrechter vaak gevraagd daar wedstrijden te leiden en had ik daar fijne gastvrije ontmoetingen. Via Indische vrienden kwam ik later in de typische Indische sfeer terecht en het is dan ook logisch dat ik direct verliefd werd toen ik mijn vrouw – inderdaad een Indische – ontmoette, nu inmiddels 50 jaar terug. Wij bezochten een paar maal Indonesië, waarbij wij vooral Java doorkruisten. We zagen en beleefden de grote verschillen tussen arm en rijk.
We gingen na welke instellingen vanuit Nederland actief zijn als hulporganisatie, of in Indonesië zelf, zoals het goede kleinschalige “Ibu dan Anak” op Bali. Voor betrokkenheid is het voor ons vooral van belang in hoeverre de eigen bevolking invloed heeft op het ondersteuningsaanbod en het niet vooral om het belang van de hulporganisatie gaat.
Zodoende kwam Stichting Tileng in beeld. Al jaren volgen wij met instemming het werk en met tevredenheid de resultaten. Eerder en nu via Facebook doet het me plezier met foto’s en informatie aandacht te geven aan de Stichting. Vooral wijs ik op het uitgangspunt dat de mensen van de desa’s zelf hun behoeften kenbaar maken en zij zelf, met de financiële bijdrage, het gewenste waar kunnen maken. Het levert geen tijdelijke oplossingen, maar zijn garanties voor de toekomst, zoals het onderwijs in goede en aantrekkelijk gebouwde scholen met eigen leerkrachten voor wie een redelijk inkomen is gegarandeerd. Dat het heden en de toekomst voor de schoolgaande kinderen wordt versterkt met goed lesmateriaal en moderne apparatuur. Dat er ook verder kan worden gestudeerd.
Voor de bewoners van de desa’s is natuurlijk ook van groot belang dat zij een leefbaar inkomen kunnen verwerven en dat ze dat in gezonde leefomstandigheden kunnen doen. Verbetering van de huisvesting met hygiënische voorzieningen en landbouw en veeteelt kan worden bereikt dankzij de inzet van de bewoners zelf met ondersteuning vanuit de Stichting. Uiteraard is ook de aandacht voor medische zorg van groot belang.
Al met al voor mijn vrouw en mij veel goede redenen om door te gaan de Stichting onder de aandacht te brengen.
Ook wij vinden:
Stichting Tileng, dat zijn we allemaal!
Hoeveel scoort Stichting Tileng volgens u?
Een potje Scrabble met de tags van Stichting Tileng. Weet u wat we gescoord hebben. Zo ja, laat het ons weten. info@tileng.nl
De Soto Ajam van …………..
Ingrediënten:
- Ca. 2 l. water
- 1 kip (of kipfilet naar hoeveelheid eters)
- 2 knoflookteentjes
- 2 uien
- 1 vleestomaat
- Mespuntje suiker
- 3 maggiblokjes of kipbouillonpoeder
- Beetje trassi zwarte peperkorrels
- 2 salamblaadjes
- Stukje laos
- 1 sereh
- Flink stuk gember
- Beetje zoete ketjap A
- Zout en zwarte peper
- Selderij
Bereiding:
- Zet de kip in stukken (of kipfilet) op met de ui (halve ui overlaten), knoflook, salam, sereh, laos, gember tomaat, maggiblokjes, zwarte peperkorrels, trassi (beetje), ketjap, zwarte peper (theelepel) en zout naar smaak.
- Laten koken tot de kip gaar is.
- De stukken kip eruit halen en de bouillon zeven en terug doen in de pan.
- De kip in stukjes plukken en in de olie krokant bakken of als je dat teveel werk vindt, kun je de gekookte kip er in kleine stukjes terug in doen.
- Bak in een klein pannetje in wat olie de halve ui in stukjes knapperig bruin en doe de uitjes met de geurige olie terug bij de soep. Ook een eetlepel gehakte verse selderij.
Opdienen:
- Hard gekookte eieren
- Sambal
- Taugé (alleen van te voren wassen en eventueel kokend water erover gooien)
- Selderij
- Gebakken stukjes kip (die je hebt gekookt voor de bouillon)
- Rijstvermicelli
- Gefruite uitjes
Doe in een kommetje wat rijst-vermicelli. Doe daar overheen wat taugé, gefruite uitjes, een half gekookt ei en selderij. Gooi hierover de hete soep met kip. Smakelijk eten!!
Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 2)
Deel 1 gemist? Klik hier!
Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven, dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden. Na een simpel en goed ontbijt zijn wij met de familie naar het schooltje van Ribut geweest en hebben inkopen gedaan op de pasar. Een uur rijden vanaf Manggung. Daar hebben wij kleren en andere noodzakelijkheden voor Ribut en haar vader en moeder gekocht.
Na terugkomst van de pasar hebben wij thee gedronken en nog wat rondgewandeld in de dusun. Toen werd tijdens de gesprekken met de dorpelingen het idee geboren om wat meer te gaan doen voor de bewoners in de dusun Manggung.
Ik heb hen gevraagd een plan te ontwikkelen voor het bouwen/renoveren van woningen in de dusun. Ik zou dan in Nederland op pad gaan om sponsors te vinden die dat plan zouden willen financieren. Na toch wel twee vermoeiende dagen namen wij voldaan afscheid van de familie en de dorpelingen met de toezegging dat wij over twee jaar terug zouden komen.
Snel nadat wij weer in Nederland kwamen, kwam ik in het bezit van het door de bewoners opgezette plan. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.
In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. De nieuwe woning was op de plaats van het bamboehutje voor onze familie gebouwd. Zij waren daar zeer blij mee. De andere twee nieuwe woningen waren in aanbouw zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen. Nu zijn wij maar een dag gebleven wegens tijdgebrek. Wij zijn natuurlijk wel met de familie naar de pasar geweest in Wonosari. Ook nu beloofden wij ons te blijven in zetten voor de dusun en in 2002 terug te komen.
In Nederland blijf je je bezighouden met Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusun’s die samen de desa Tileng vormen.
Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten, en voor een groter gebied, zeiden mijn sponsors dat ik het e.e.a. zou moeten formaliseren.
Tijdens het vertonen van mijn video-opnames van onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid de stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en de Stichting Tileng was geboren in juni 2000.
Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen, hetgeen onder andere resulteerde in een website en een tweetalige brochure.
In plaats van 2002 zijn mijn vrouw en ik reeds in maart/april 2001 weer in Indonesië geweest. Enerzijds voor een bezoek aan onze familie aldaar en anderzijds voor een rondreis op West-Java. Daarnaast heb ik totaal een week besteed aan zaken in het belang van de Stichting Tileng. Zoals o.a. het regelen van de vertegenwoordiging aldaar en het maken van afspraken met de leider(s) van de desa Tileng en de dusun’s.
Het was weer een voortreffelijke tijd.
Volgende week deel 3.
Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 1)
Naar aanleiding van mijn oproep in mijn verhaal ‘De weekendverhalen’ met de subtitel ‘Vraag en antwoordverhaal’ van 15 augustus jl. heb ik de vraag kregen ‘Hoe is het nu zo gekomen?’. Vandaar hieronder (nogmaals) het verhaal “Van bezoek tot Stichting Tileng” in drie delen.
Het is allemaal begonnen in 1997 met het bezoek van mijn vrouw en mij aan ons pleegkind in de desa Tileng, dusun (woongemeenschap) Manggung.
Na onze rondreis door Indonesië, Sumatra, Java en Bali, hebben wij een bezoek gebracht aan ons pleegkindje Ribut Riyani, toen 5 jaar oud, en haar familie. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is hebben wij geen bezoek van een uurtje afgelegd maar zijn wij, op verzoek van de familie, twee dagen te gast geweest. In de maandelijkse briefwisseling met de familie hadden wij toegezegd kippen en geiten mee te nemen als wij naar hen toe zouden komen.
Om deze belofte waar te maken hebben wij tijdens onze autorit van Yogyakarta naar Manggung, ruim twee uur rijden, 10 kippen en 2 geiten gekocht. Daarnaast kochten wij nog een baal rijst, suiker en thee.
Toen wij in Manggung aankwamen was de gehele dusun uitgelopen om deze orang Belanda’s (Nederlanders) te zien. Wij waren namelijk de eerste buitenlanders die de dusun bezochten. Na de kippen in het gereed staande “kippenhok” gezet te hebben en de geiten naast de bamboehut vastgezet te hebben zijn wij begonnen aan de gebruikelijke plichtplegingen onder toeziend oog van alle bewoners. Daarna hebben wij de meegebrachte cadeautjes voor Ribut, de familie en de kinderen van de dusun uitgedeeld.
Na de thee en de versnaperingen, bijeen gebracht door de familie en de bewoners, zijn wij een wandeling gaan maken in de dusun. Voor de bamboehut staat een grote betonnen watertank met een inhoud van 5000 liter. Al snel vertelde Sutimin, de vader van Ribut, dat deze tank leeg was omdat het een vrij droog seizoen was. Desgevraagd vertelde hij dat deze alleen gevuld kon worden door een te bestellen tankauto. Deze moest dan twee keer komen en dat was een hoop geld. Nadat ik gezegd had dat ik het water wel zou betalen als het water gebracht zou worden terwijl ik nog aanwezig was, zei hij dat dat dan binnen een uur te regelen was. En inderdaad, binnen een uur waren er twee tankauto’s geweest en had de familie weer water voor een aantal maanden.
De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Bedtijd brak aan. ‘Hoe zou men dat regelen?’ vroegen wij ons af. Het bamboehutje was een grote ruimte die met gordijnen was afgezet voor de “keuken” en de “slaapkamer”. In het hutje stond een houten bed en een houten bank. Al snel volgde de slaapindeling. Mijn vrouw werd uitgenodigd in het houten bed waarin zij zou slapen met de moeder, Sri Suwarti, en Ribut. Ik moest op de bank slapen en de vader ging slapen op de kleigrond in een hoek van het hutje. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Voor mijn vrouw was het niet gewoon om met zijn drieën in een bed te slapen en voor mij was de bank na verloop van tijd toch wel hard. Als wij niet sliepen konden wij door het dak naar de hemel kijken.
Volgende week deel 2.
Herfst in Capelle, gerommel in Baturraden
De herfst doet ook zijn intrede in mijn tuin. Echter het weer is op dit moment wel bijzonder goed, want ik kan nog lekker in de tuin zitten. En dat terwijl de mensen in Baturraden in spanning zitten en wachten op wat er zal gaan gebeuren.
Op het moment heb ik via Skype contact met Tekad Santosa (Santos), die met zijn familie klaar is voor een eventuele evacuatie. Jullie hebben waarschijnlijk gelezen dat de vulkaan Slamet zeer actief is. Ik hoorde zelf de harde knallen via Skype. Santos melde ook dat er een zwarte rookpluim van zeker honderden meters uit de vulkaan opstijgt en dat er lava stroomt.
Het is wachten tot ze van de overheid te horen krijgen dat ze met de noodzakelijke spullen moeten evacueren langs de al lang geleden aangegeven route. Ik schreef daar al over na mijn werkbezoek van april mei jl. Ja inderdaad, zolang is die Slamet al aan het rommelen. Nu is het fase drie. Minimaal een persoon per huis moet wakker blijven om een ieder direct te kunnen waarschuwen als de evacuatie daar is. Een zenuwslopende situatie omdat de mensen maar moeten afwachten wat er gaat gebeuren.
Laten we hopen dat de Slamet op korte termijn weer gaat slapen zodat de mensen in Baturraden het normale leven weer kunnen oppakken. Daarbij hopen wij dat er dan geen slachtoffers zijn gevallen en er geen schade is ontstaan.
Jullie zullen begrijpen dat het van groot belang is om de stichting te blijven steunen, zodat wij gelijk meer (financiële) steun kunnen geven wanneer de vulkaan onverhoopt schade veroorzaakt in Baturraden.
Het geeft geen fijn gevoel als je lekker in je tuintje zit en je weet wat er mogelijk in Baturraden kan gaan gebeuren. We leven met ze mee.
Tijdens het plaatsen van dit verhaal kregen we een kort geruststellend mailtje van Santos.
“Beste pak Ton bu Wil en pak Cees,
Slamet is nuw weer rustijg en wij sijn weer velijg verlopijg niet hoef gaan ge evakuasi naar en bepalde plat sijn. does jullie niet onrustijg met ons sijn dank voor jullie andag voor ons famillie en onse kampoeng.
salam santos en iko”
(De Slamet is nu weer rustig en wij zijn voorlopig weer veilig en hoeven niet te evacueren naar een bepaalde plaats. Dus jullie hoeven niet ongerust te zijn. Dank voor jullie aandacht voor onze familie en de kampong.)
Kumpulans en Pasars
Na een aantal jaren zelf Kumpulans te hebben georganiseerd, zijn we daarmee gestopt. De geringe opbrengst, ten opzichte van de geweldige inzet van onze ambassadeur Wouter Muller, Wieteke van Dort, Ernst Jansz, vele andere artiesten en alle vrijwilligers, was eenvoudigweg niet lonend. En omdat voor ons overeind moest blijven staan, dat alle activiteiten alleen maar geld moeten opbrengen en vooral niets mogen kosten hadden wij geen andere keus. Donaties mogen alleen gebruikt worden voor projecten in Indonesië en niet voor Kumpulans of andere kosten hier in Nederland. Onze 99% bestedingsgarantie moet onverkort gehandhaafd blijven.
We nemen de laatste tijd echter op uitnodiging deel aan Kumpulans en Pasars georganiseerd door sympathisanten van de stichting. Zoals Kelapa Muda (Peter Lefeber) en WZH-Waterhof (Jane Velden en Jeannette Baas). Zij stellen ruimte en tijd beschikbaar en nodigen artiesten uit. Ons bestuurslid Ellen Mierop wordt gevraagd mee te helpen met de organisatie. Dat doet ze dan ook graag en met volle inzet.
Als onze ambassadeur door de organisatie gevraagd wordt, en hij tijd heeft, zal hij aanwezig zijn en optreden. Dat trekt dan ook weer fans van hem aan. Wouter vraagt altijd en overal de aandacht voor het werk van de stichting en het belang van donateurs.
Op de meeste Kumpulans en Pasars hebben we de beschikking over een kraampje. Die kraam wordt bezet door bestuursleden en af en toe doen we een beroep op vrijwilligers. Met onze nieuwe rolbanner (foto) trekken we voldoende aandacht en hoeft men niet naar ons te zoeken. Met brochures, ‘one pagers’, magazines, antwoorden op gestelde vragen, verhalen en videobeelden presenteren wij ons.
Onze aanwezigheid is nooit voor niets. Naast nog meer naamsbekendheid ontvangen we ook regelmatig giften en worden mensen donateur.
Op zondag 26 oktober is de eerstvolgende Kumpulan waar we weer op uitnodiging aanwezig zullen zijn. Deze wordt gehouden (letop!! gewijzigde lokatie) zaal SBS, Kerketuinenweg 2, Den Haag, hoek Kerketuinenweg/Dedemvaartsweg, gratis parkeren. Openbaar vervoer Randstadrail lij 4. Hou dus onze website, en Facebook, in de gaten.
Ook hier geldt:
Stichting Tileng zijn we echt met z’n allen!