Stichting Tileng investeert in onderwijs
De Capelse Stichting Tileng, die dorpen op het Indonesische Java ondersteunt, investeert de komende tijd extra in onderwijs op Java. Dit kan door een gulle donatie van de stichting Cursorisch Onderwijs Amsterdam. Deze stichting is opgehouden te bestaan, maar door de donatie aan Stichting Tileng wordt het geld alsnog gebruikt voor educatie.
Met de helft van de in totaal ……………………………..
De Kumpulan Benefiet van afgelopen zondag was weer een succes!
Afgelopen zondag had Stichting Tileng weer een benefiet Kumpulan georganiseerd. Er waren al meer dan 60 reserveringen geplaatst, dus dat het gezellig zou worden stond bij voorbaat al vast.
Rond 10 uur ’s morgens meldde de band Blue Pearl zich al om op te bouwen en langzaamaan druppelden ook de anderen (Wouter Muller en zijn bandleden Bep Kamphuis en Nick de Vos, Kaja Pitjit, Arts and Craft by Liek, bestuursleden en vrijwilligers van Stichting Tileng) binnen. Voordat alles op tijd klaar staat komt er nog heel wat organisatiewerk aan te pas! De zaal ging (officieel) om 12:30 uur open, maar uiteraard meldden zich de eerste gasten al voor die tijd.
Om 13:00 uur konden de voetjes van de vloer. De dansliefhebbers konden zich prima uitleven op de muziek van Blue Pearl. Er moest even pas op de plaats gemaakt worden voor het welkomstwoord van Ton Lange, voorzitter van Stichting Tileng.
Het was een gevarieerd programma. Na het dansen was het tijd om te luisteren. Wouter Muller, Bep Kamphuis en Nick de Vos gaven weer een voorstelling waar je stil van werd. Met zijn teksten weet Wouter iedere keer menig mens te raken.
Tijdens de 2e set van Blue Pearl konden er ook weer lootjes voor de tombola gekocht worden. Ook deze keer zijn alle prijzen gedoneerd, dus de volledige opbrengst gaat voor 100% naar de projecten in Indonesië!
Maar voordat het zover was, was het eerst tijd voor tante Lien (Wieteke van Dort). Al snel had ze de lachers op haar hand, maar er kwamen ook serieuze zaken aan bod.
Blue Pearl speelde nog een set en ook Wouter Muller nam nog een set voor zijn rekening. En in de laatste set van Blue Pearl speelde en zong Wouter met hun mee! Al met al vloog de tijd voorbij en was het een geslaagde middag. En dan te bedenken, dat iedereen belangeloos meewerkte, waardoor de opbrengst van de kaartverkoop volledig gebruikt gaat worden voor de projecten in Indonesië. Ook Arts and Crafts by Liek en massagepraktijk Kaja Pitjit doneerden (een deel van) hun omzet aan Stichting Tileng! Bij deze nogmaals bedankt allemaal en natuurlijk ook een grote dank aan de bezoekers. Mede dankzij u is de middag een succes geworden!
Klik hier op om de foto’s van deze middag te zien.
Kumpulan Benefiet van afgelopen zondag was weer een succes!
Op zondag 13 maart 2016 had Stichting Tileng weer een Kumpulan Benefiet georganiseerd.
De volgende bands en personen gaven belangeloos acte de présence Blue Pearl, Wouter Muller en zijn bandleden Bep Kamphuis en Nick de Vos, Kaja Pitjit, Arts and Craft by Liek. Het was weer een geslaagde middag met dank aan de vele aanwezigen.
Klik hier op om alle foto’s van deze middag te zien.
Een kop koffie, een lekkere stoel, koek erbij, even geen afleiding. Ik vind het heerlijk om dan een beetje weg te dromen. Dit keer over de komende reis naar “mijn” Indonesië. Een reis die wederom verzorgd gaat worden door onze sponsor Stichting Bersama.
Weer een vakantiereis, samen met mijn vrouw Wil, waarin 10 dagen is ingepland voor een bezoek aan Baturraden op Java. Enerzijds naar ons pleeggezin Santosa – Santos, Succi, Dimas (en de inmiddels daaruit voortgekomen gezinnetjes Tika, Agung, Lanang en Ridlo, Destia, Wengku) – en anderzijds naar het kantoor van Stichting Tileng. Het management van de stichting is immers gehuisvest in Santos Homestay in Baturraden.
Ons management daar, Santos, Iko, Succi, Tri en Amik, kan dan laten zien wat er de afgelopen periode heeft plaatsgevonden en tevens de boekhouding ter controle laten inzien. Ook zal worden gesproken over het wederzijds communiceren en functioneren. Dat blijft altijd noodzakelijk als je met z’n allen goede resultaten wilt blijven behalen. Die verantwoording moet altijd worden afgelegd en ook worden doorgegeven aan onze donateurs en sponsors.
Ja, wegdromen over je komende reis die er als volgt uit moet gaan zien:
Een reis die zal beginnen op Amsterdam Schiphol, waarvandaan wordt vertrokken naar Jakarta. Bij aankomst in Jakarta naar het hotel om even bij te komen van de vliegreis. De volgende dag met de trein in 4 á 5 uur naar Purwokerto. Daar worden we opgehaald door Santos, waarschijnlijk met aanhang, voor de rit naar Baturraden.
Na Baturraden reizen we via Yogyakarta naar Kalimantan. Kalimantan is het Indonesische deel van het eiland Borneo, het grootste eiland van Indonesië. Daar verblijven we op een houseboot en varen alle bijzonderheden tegemoet.
We varen de rivieren van Kalimantan af naar onherbergzame en idyllische plaatsen, de beste manier om de natuur en de lokale bevolking van dichtbij te beleven. Met de boot kriskras varend door de ongerepte jungle. Borneo is heel groot maar dunbevolkt. Een aanzienlijk deel is bedekt met oerwoud en er zijn nog grote stukken ruige jungle vol met enorme bomen en je vindt er de meest bijzondere plant- en diersoorten ter wereld. We zullen ons vergapen aan mangrovebossen, tropisch regenwoud, neusapen, herten, makaken, gibbons, ongekend veel vogels, reptielen, insecten en prachtige vlinders. Maar ook de orang-oetan populatie. Bepaalde gedeeltes van het park functioneren als opvangcentra voor orang-oetans. Hier wordt met succes getracht gevangen orang-oetans terug te plaatsen in hun natuurlijke omgeving.
Vanuit Kalimantan gaan we weer terug naar Java bij Semarang en steken we over naar het eiland Karimun Jawa. Moederziel alleen in de Java zee, ten noorden van midden-Java, één van Indonesisch best bewaarde geheimen: de Karimun Jawa Archipel.
De Karimun Jawa Archipel in Indonesië bestaat uit 27 tropische bounty-eilandjes omringd door azuurblauwe zee en prachtig koraal. De meeste eilanden zijn onbewoond. De lokale bevolking concentreert zich op de twee ‘grotere’ eilanden Karimun Jawa Island en Kemujan Island, die via een brug met elkaar verbonden zijn. Eerstgenoemde hoofdeiland heeft één klein dorpje, een heuvelachtig binnenland en poederwitte zandstranden. Kemujan is wat platter en heeft veel mangroves.
Het einde van de reis moet gaan via Jepara, een paar dagen Yogyakarta, en dan weer naar Amsterdam.
Ik hoop dat de reis wordt zoals ik bij mijn wegdromen heb beleefd.
Soms heb je van die momenten dat je in je eentje rustig in de woonkamer zit weg te mijmeren en zo het een en ander de revue laat passeren.
Ik dacht, velen kennen inmiddels wel mijn verhaal “Van bezoek tot stichting”. Maar wellicht nog niet het verhaal hoe ik een jonge gids ontmoette voor een hotel. Een jongen die nu de General Manager is van Stichting Tileng in Indonesië met vestigingsplaats Baturraden.
Toen wij (Wil en ik) in 2001 voor de derde keer sinds 1997 terug waren op Java voor een rondreis en een bezoek aan Manggung, een van de 16 woongemeenschappen (dusuns) van de desa Tileng, gebeurde er iets bijzonders. We deden Baturraden aan en verbleven daar in het Hotel Rosenda.
Toen we even rond het hotel wilde gaan lopen zagen we tegenover de uitgang van het hotel een kleine bamboe toko, met daarin een jonge man. Daar langslopend werden we door deze jongeman aangesproken in redelijk goed Nederlands: “Goedemiddag mevrouw, mijnheer, zoekt u een gids? Zo ja, mag ik u gidsen?”. Nee, zeiden wij, onze chauffeur heeft dat voor morgen al geregeld. Hij vroeg “Wie is uw chauffeur, als ik vragen mag?”. Dat is Puri Purwanto zeiden wij. Hij zei “Dat is mooi, dan ben ik morgen uw gids en ik heet Santos”. We werden gelijk uitgenodigd in zijn toko om wat te drinken en zijn overheerlijke pisang goreng te proeven. Van het een kwam het ander. Hij vroeg mij hem te helpen wat promotiemateriaal te maken over wandeltochten die hij als gids uitvoert in Baturraden. Zo kon hij zich beter gaan presenteren aan de Nederlandse toeristen, die Baturraden tijdens hun rondreis op Java aandoen.
We maakten afspraken over hoe we de PR zouden gaan aanpakken en uitwerken. Daarnaast spraken we af hoe laat we de volgende dag aan de wandeltocht van minimaal 5 uur zouden beginnen.
We worden om 09:00 uur opgehaald door Santos. De zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Goed weer om te lopen. Het is een tropisch regenwoud waar we door wandelen. Santos vertelt ons dat de berg “Genung Slamet “ de afgelopen periode niet actief is geweest. We wandelen verder en hij plukt wat takken van varens en iets verder een aantal palm- en bananenboombladeren. Dit alles is voor een verrassing voor ons, zei hij. We zijn benieuwd. Het is een mooi pad waarover wij wandelen met toch wel een flinke stijging. Het pad gaat verderop zelfs over in trappen. Hier staan allerlei stalletjes, waar ze zowel souvenirs als eten en drinken verkopen. In een van die stalletjes drinken we wat. Nadat onze glazen leeg zijn, lopen we de trappen verder af. Dan komen we bij de 7 heetwaterbronnen. Het water is erg warm, tussen de 68 en 90 graden. Iets verder zien we dames en heren op krukjes zitten, die door jongens met klei worden gemasseerd. Het is de bedoeling dat wij dit ook ondergaan, zegt Santos. Hiervoor moesten we dus onze badkleding meenemen. We kleden ons om en gaan op een van de krukjes zitten. We worden met klei besmeurd en meteen gemasseerd, wat best lekker is. Hierna lopen de jongens die ons gemasseerd hebben en Santos met ons mee de trappen af naar beneden, waar een warme waterval ons moet schoonspoelen. Het water is hier ook echt warm en voelt heerlijk aan.
Wanneer we denken ons goed genoeg te hebben afgespoeld, kunnen we ons in een klein hokje weer omkleden. Iets verder moet Wil op een boomstronk zitten voor de verrassing. We zijn benieuwd. Eerst krijgt zij door Santos een palmblad om haar hoofd geknoopt. Hierna wordt het palmblad gevuld met de bladeren van de varens en de bloemen van de Bougainvillea, die Santos vanmorgen vroeg al geplukt heeft en waar hij al die tijd mee gelopen heeft. Daar zit Wil dan met een kroon van bladeren en bloemen op haar hoofd. Hierna ben ik aan de beurt. Ik krijg ook een palmblad om mijn hoofd geknoopt, maar de bloemen worden achterwege gelaten. Santos maakt van een palmblad een vlecht en knoopt die vervolgens om mijn hoofd. Met onze kronen op vervolgen we de weg door het woud en de sawa’s naar een kampong. De weg door het woud is echt prachtig. We lopen langs een gebouw, dat door Nederlanders is gebouwd bij een watervoorziening. Dit huis is een monument en mag niet verbouwd worden. De watervoorziening is weer goed voor de irrigatie van de rijstvelden. We lopen over randen van irrigatiekanalen. Daarna volgt het laatste stuk sawa en begint het ontzettend hard te regenen. We gebruiken een bananenboomblad als paraplu. Geeft een redelijke bescherming. We eindigen in een kampong, waar we door onze chauffeur worden opgehaald. We zijn moe van de tocht, maar voldaan. We rijden niet meteen naar het hotel, maar eerst naar het huis van Santos. Daar ontmoeten we de gehele familie. Niet wetende dat het een jaar daarna ons pleeggezin zou worden. Buiten de stichting om, privé dus. We hebben er dan ineens een zoon, schoondochter en drie kleinkinderen bij. Wat tot op dit moment nog steeds het geval is, met inmiddels zelfs twee achterkleinkinderen.
Ook vertelt Santos dat hij graag met zijn vrouw een Bed and Breakfast wil beginnen en we moeten zijn huis zien. Het Bed and Breakfast heeft hij inmiddels mede met onze steun kunnen realiseren met Santos Homestay.
Het is niet bij dat ene bezoek aan Baturraden gebleven. Ik ben er sinds 1997 nu 15 keer geweest. Toen in 2000 de Stichting Tileng werd opgericht, is statutair vastgelegd dat het werkgebied zich beperkte tot de desa Tileng met zijn 16 woongemeenschappen (dusuns). Later zijn Baturraden en Imogiri daar aan toegevoegd. We hebben inmiddels veel projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden kunnen ondersteunen.
Gaandeweg ontplooide Santos, met zijn maatje Iko, zich tot onze aanspreekpunten in Indonesië, later vastgelegd (in ons Handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”) als ons management in Indonesië. Dat management bestaat vanaf die tijd uit Santos, Iko, Suci, Tri en in september jl. (op proef) aangevuld met Amik uit Yogyakarta. Een geweldige groep mensen, met een groot hart op de goede plaats, om de mensen in Tileng, Imogiri en Baturraden te helpen om hun projecten met onze steun te realiseren. Projecten die direct gericht zijn op het genereren van inkomen, dan wel indirect bijvoorbeeld via onderwijs. Dit om de mensen in de desa’s te stimuleren zelf structureel hun levensstandaard te verhogen.
Zo zie je, wat er allemaal kon gebeuren na ons eerste bezoek in 1997. Het blijft bijzonder.
Voor afgelopen zaterdagavond, 13 februari 2016, hadden we een uitnodiging ontvangen. Thuis bij Hans en Fredie zouden mensen komen koken voor een goed doel, en of we interesse hadden. Nou hebben Hans en Fredie een goede neus voor dat soort zaken, we hadden ze al lang niet gezien en waarom niet? Dus we waren er zaterdagavond in februari, in dat heerlijke huis in Bilthoven. We waren er niet alleen, in totaal waren er meer dan twintig gasten gekomen om zich te laten verwennen en te informeren. Een gemêleerd gezelschap, maar gelet op het netwerk van Hans, was er een relatief groot aantal huisartsen.
Vreemd is dat wel een heel klein beetje, want je bent dan bij hen – Hans en Fredie – te gast, maar eigenlijk ben je ook te gast van initiatiefnemende kokkin Sonja* en haar staf Silvia en Boelo, en ook een beetje van Ton, de trekker van Stichting Tileng. Nu was natuurlijk heel snel uitgelegd wat ieders rol die avond was: eten en drinken. Alle kosten waren voor rekening van de kokkin, alle opbrengsten – onze bijdrage voor eten en drinken – zouden naar het goede doel gaan, Stichting Tileng.
Het verhaal in het kort: een bezoek aan hun Foster Parents pleegkind in Indonesië ergens eind jaren ’90 – het verhaal vertelt niet hoe ze aan de geschenken kwamen, die ze hadden meegebracht: hoe koop je een geit en kippen en hoe vervoer je ze in een vreemd land? ** – had Ton op het idee gebracht om meer te betekenen voor het dorp. Ze zochten daarop sponsors en begonnen in het klein met de ondersteuning van de bouw van drie stenen woning in plaats van de bamboehutten. Als je gewend bent aan de filmpjes van bijvoorbeeld Tanzania, dan verbaas je je wel over de zorgvuldigheid van het resultaat hier in Tileng op Java. Blijkbaar was Ton ook onder de indruk van de resultaten, want hij liet het er niet bij. Na aanvankelijk het geld op de eigen rekening te hebben beheerd werd een stichting opgericht, en in de afgelopen 15 jaar van het bestaan van de stichting is nu bijna een half miljoen euro besteed aan woningen en schoolgebouwen en aan de ondersteuning van het onderwijs. Inmiddels niet meer alleen in Tileng maar in nog twee andere dorpen op Java. Dit wordt ter plaatse gecoördineerd door Tekad Santos, die de oorspronkelijke pleegzoon was. Een getalenteerde ondernemer mag je stellen, want om het in verhouding met onze situatie te zien: één eenvoudig huis, van het begin, koste daar toen 600 euro. Andere kost dan in Bilthoven.
Kokkin Sonja komt ook via reizen naar Zuidoost Azië in het verhaal. Ze besloot om voor een goed doel te gaan koken, en vond bij Stichting Tileng een bestemming voor de opbrengst.
En wat doe je dus op deze avond? Je eet heerlijk, drinkt naar believen, je ontmoet en spreekt interessante nieuwe mensen in ontspannen sfeer, je hoort het verhaal, je betaalt voor je eten en je weet tegelijkertijd dat het eten geheel getrakteerd is door de gulle gastgevers. Het geld gaat in zijn geheel naar het kleinschalig initiatief op Java.
Vanzelfsprekend is het Indonesisch eten. De koffie konden wij niet afwachten, want de kinderoppas moest worden afgelost. De drie gelukskoekjes die we voor de kinderen hadden meegenomen stelden: heb nooit spijt, je hebt een fantastische verbeeldingskracht, je bent een veelzijdig talent.
Tot ziens lieve mensen.
Kijk ook eens op https://www.tileng.nl/
* Red.: van Bunga Lili ofwel Aanschuiftafel
** Red.: onderweg richting de desa Tileng gekocht en meegenomen in het busje. Zie ook het verhaal “Van bezoek tot stichting”
(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)
GEPLAATST OP: 15 JANUARI 2010 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN
Een van de belangrijkste pijlers van Stichting Tileng is de nauwe samenwerking met de lokale bevolking. Zij moet de ideeën aandragen, de planning maken, het project uitvoeren, etc. Kortom, de bevolking moet er volledig achter staan. Dat is – zo is onze ervaring, de beste garantie voor de kans op succes.
En aansprekend voorbeeld zijn de in Imogiri gebouwde noodwoningen na de aardbeving in 2006. Wij hebben er in samenwerking met de mensen daar ruim dertig gebouwd, die allemaal nog steeds worden gebruikt. Tijdens een van onze bezoeken de afgelopen tijd zagen we echter ook een noodwoning, die door een – ongetwijfeld – goedwillende hulporganisatie was gebouwd. Kennelijk was dit gebeurd zonder overleg met de lokale bevolking; door fout materiaalgebruik was deze woning zo onpraktisch dat hij nooit in gebruik is genomen.
Het verheugt ons dan ook altijd enorm, wanneer er – naast de structurele samenwerking – spontaan hulp uit regio wordt aangeboden. Soms heeft dat de vorm van een financiële bijdrage of zijn het vrijwilligers die komen helpen en in een ander geval zijn het materialen die ter beschikking worden gesteld. Zo bereikte ons kort geleden het bericht dat de lokale autoriteiten in Pamijen (onderdeel van Baturraden) 4 m3 hout ter beschikking heeft gesteld voor de bouw van een gebedsruimte bij de lagere school, waaraan de stichting op dit moment druk aan het bouwen is.
Uiteraard is het hout bijzonder welkom en zal het goed gebruikt worden, maar nog belangrijker is het zoveelste signaal dat het wel goed zit met de samenwerking tussen de stichting en de lokale bevolking.
Toen ik deze mooie foto zag van fotograaf Kang Jaunk moest ik gelijk weer denken aan de Pasar bezoeken tijdens mijn werkbezoeken aan de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. Het is altijd weer een feest om met je gastvrouwen en –heren op pad te gaan en inkopen te doen voor de maaltijden van die dag. Zo vers van het land in de wok. Beter kan het niet.
Even tussendoor en wellicht ten overvloede: de reis- en verblijfkosten van werkbezoeken naar Indonesië betalen we altijd zelf. Immers de stichting geeft niet voor niets een 99% bestedingsgarantie af voor de ontvangen donaties en sponsorgelden. Ik schrijf dit omdat er steeds naar gevraagd wordt. “Ga ja nu weer op kosten van de stichting naar Indonesië?” Maar dit terzijde, ik was een verhaal over de Pasar aan het schrijven.
Generatie op generatie kopen de Indonesiërs hun voedsel bij traditionele markten, Pasars. De term Pasar verwijst naar een bijeenkomst van Tukang Sayur (leveranciers die normaliter met hun karren door woonwijken rijden om hun waar aan de man te brengen), een plek waar verkopers zich in de ochtend verzamelen. Naast voedsel zijn er op de wat grotere Pasars ook andere benodigdheden te koop, potten, pannen, kleding e.d..
Naar de Pasar gaan is meestal een dagelijkse activiteit van de Indonesische vrouwen. Aangezien koelkasten te duur zijn voor de armen en Indonesiërs toch al graag over verse groente, fruit en vlees willen beschikken, vereist dit elke dag een reis naar de Pasar om ingrediënten voor de maaltijden van die dag te kopen.
Het is niet alleen inkopen doen op de Pasar. Het is ook een kans om even van huis te zijn en zo de laatste nieuwtjes en roddels van buren en vrienden te horen.
Niet iedereen uit de desa’s is het gegeven om elke dag naar de Pasar te gaan. Daar zijn gewoon geen centjes voor. Maar als ze gaan is het van belang dat ze afdingen om zo te proberen de laagste prijzen te krijgen voor de dagelijks benodigde producten.
Om een ieder in de desa’s zoveel mogelijk de gelegenheid te geven hun inkopen te doen op de Pasar, geeft Stichting Tileng financiële hulp. Het betreft geen noodhulp, maar steun aan projecten, gericht op het direct (bijv. via inkomen genererende projecten), dan wel indirect (bijv. via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf structureel de levenstandaard te verhogen.
Stichting Tileng verzorgt geen noodhulp, maar kiest voor een duurzame oplossing.
“Betrokkenheid is van groot belang en gaat verder dan veel mensen zich realiseren. Het gaat niet alleen om donaties, maar ook om het delen van kennis, ervaring of een netwerk.”
“Keterlibatan sangat penting dan maknanya lebih dari apa yang dibayangkan banyak orang. Bukan hanya menyumbang dana, tetapi juga membagi pengetahuan, pengalaman atau jaringan.”
Na een succesvolle kennismaking en samenwerking met Stichting Tileng, zet Bouworde deze verder door in 2016. Dit jaar willen we 3 vrijwilligersreizen organiseren naar Baturraden. Waar onze Vlaamse jongeren zich zullen inzetten in het verbeteren van de lokalen van de plaatselijke scholen, daarnaast gaan ze ook helpen met het les geven van de Engelse taal.
Met de eerste twee kampen, in juli en augustus, gaan we ons vooral concentreren op het bouwen van een verdieping. In TK Pertiwi en Pos Paud Pangestu (eerste crèche in Baturraden) Kemutug Lor is de school, wegens grote belangstelling, te klein geworden voor het aantal leerlingen. Daarom moet er een eerste verdieping worden gebouwd. Onze vrijwilligers gaan, samen met Indonesische vakmannen, hier aan werken.
Het septemberkamp zal helpen met de afwerking van die school en ook aan de slag gaan met enkele kleine renovatietaken in een andere kleuterschool (TK Pertiwi Negeri Karangsalam), zodat ook deze weer helemaal in orde is. TK Pertiwi Negeri Karangsalam is de eerste kleuterschool die stichting Tileng heeft gebouwd.
Verblijven doet onze groep terug in Santos Home Stay, waar de vrijwilligers van 2015 heel tevreden over waren. Lekker eten, goede bedden, een verblijf tussen de lokale bevolking en een hele vriendelijke man des huizes die nog eens Nederlands spreekt, ideaal dus.
Wij kijken ook uit naar deze samenwerking en weten dat onze vrijwilligers niets zullen te kort komen.