Even vragen aan….. Ton Lange, voorzitter Stichting Tileng
Tag: Stichting Tileng
Stichting Tileng uit Nederland (her)bouwt scholen in Banyumas
ANTARA (een Indonesische nieuws radio) – Een stichting uit Nederland, Stichting Tileng Foundation Netherlands (Yayasan Tileng) heeft sommige scholen (her)bouwd in Baturraden, Regentschap Banyumas, Midden-Java. ,,De herbouw is al klaar en vandaag in gebruik gegeven,” zegt Tekad Santos van Paguyuban Masyarakat Pariwisata Baturraden (PMPB).
Tekad, die ook de coördinator is van Stichting Tileng in Baturraden regio Banyumas, zegt dat de (her)bouw van scholen het resultaat is van samenwerking tussen Stichting Tileng en PMPB.
Ongeveer 7 scholen in Baturraden zijn of moeten (her)bouwd worden, zegt hij, te weten Sekolah Dasar (Basisschool) Negeri 2 Pamijen, SD Negeri Karangsalam, SD Negeri 1 Kemutug Lor, Taman Kanak-kanak (Kleuterschool) Pertiwi Pamijen, TK Pertiwi Karangsalam, PAUD Pamijen, en PAUD Karangsalam.
,,Dit is de tweede herbouw door Stichting Tileng voor scholen in Baturraden in 2009.” Vier scholen zijn met de volgende prioriteit voor (her)bouw in 2011 op de lijst: SD Negeri Karangmangu, SD Negeri Kebumen, SD Negeri 1 Kemutug Kidul, en SD Negeri 2 Kemutug Kidul.
,,Er zijn 29 scholen in Baturraden, waarvoor (her)bouw wordt voorgesteld, maar de hiervoor staande vier hebben prioriteit.”
Voorzitter van Stichting Tileng, Ton Lange, zegt dat (her)bouw of renovatie van verschillende scholen projecten van Stichting Tileng zijn, die worden ondersteund door donateurs en sponsors uit Nederland. “Zonder sponsors en participatie van burgers uit Baturraden, is het (her)bouwproject niet te realiseren”, al dus Lange.
,,Stichting Tileng zal meer projecten kunnen steunen als ook wordt bijgedragen door de landelijke en regionale overheid en door de burgemeester van Baturraden. Ik hoop dat dat in de toekomst zal gebeuren.”
Lange vertelt dat een bestuurslid van Stichting Tileng, Eveline Bruijn, in september 2010 naar de projecten komt kijken en materialen gaat verzamelen voor een te maken boek met titel “Stichting Tileng in Woord en Beeld”. Het boek zal, als het klaar is, worden verkocht en de winst gaat naar projecten van Stichting Tileng in Indonesië.
,,Bestuurslid Ellen Mierop komt in november aanstaande naar Baturraden. Zij en Eveline Bruijn hebben een Indische achtergrond.”
Lange hoopt nog veel projecten te kunnen realiseren in samenwerking van inwoners. Hij hoopt dat de Indonesische regering Stichting Tileng zal helpen om zo meer projecten te realiseren in Indonesië.
Bupati Banyumas Bapak Hagi drs Marjoko m.m., zegt dat hij zeer akkoord was gegaan met de projecten van Stichting Tileng in Baturraden. ,,Stichting Tileng heeft tweemaal scholen in Baturraden in 2009 – 2010 herbouwd. Wij wensen dat er meer hulp van Stichting Tileng komt en mogelijk ook van de Nederlandse regering”. Wel waarschuwde hij de burgers om niet teveel hoop te hebben buiten Stichting Tileng om.
Uly Amalia Sari
In mijn vorige bericht schreef ik, dat er een speech op de site zal worden geplaatst van een leerlinge van de 5e klas van ‘Pamijen 2’. Haar naam is: Uly Amalia Sari. Zij deed haar speech tijdens de opening van de door Stichting Tileng gerealiseerde school uit haar hoofd en in goed Engels. Indrukwekkend voor een meisje van haar leeftijd!
Hieronder de tekst van haar speech:
“Good morning ladies and gentlemen, Firstly, allow me to introduce my self to you. My name is Uly Amalia Sari. I’m the student of Pamijen 2 State Elementary School and I’m in de fifth grade now. In this moment, I would like to say thank you for blessing the given by God to us, because, today we had given an opportunity to meet up together at Pamijen 2 State Elementary School.
Ladies an gentlemen in this hall, as a student of Pamijen 2, Karangsalam State Elementary School and all of my friend in here, we would like to say thank you so much for given by Tileng Foundation to us. Because, our school had been change. We haven’t feel scary or not cheerful again, the floor of our class was not dirty. So, it’s make us feel so happy. And we will make our study become full of spirit.
Our honourable to Mr. Ton, thank you for all that you have done for us perfectly. We are promise that we wouldn’t forget it.
Ladies and gentlemen, I think that’s all my speech. And the last, if I have made some mistake please to forgive me.
Thank you very much……..”
Ook heb ik een zevental schilderijen meegekregen voor de verkoop op 18 september a.s.. De opbrengst daarvan komt ten goede aan projecten in Indonesië. De schilderijen zijn gemaakt door leerlingen van de lagere school Pamijen 2 in Baturraden en geschonken aan Stichting Tileng door de directeur van de school drs Iksan.
Hiernaast een afbeelding van een van de schilderijen.
Bericht uit Imogiri
Na onze rondreis op Sumatra zijn we aangekomen in de desa Imogiri. Na het bekende ontvangst hebben we intrek genomen bij onze pleegzoon Puri (tevens vertegenwoordiger van Stichting Tileng) en zijn familie.
Doordat de eindejaarsceremonie van de eerste door ons gebouwde kleuterschool is uitgesteld kan ik als voorzitter van de stichting daarbij aanwezig zijn. De kinderen voeren in traditionele kledij diverse dansen en versjes uit; een programma dat ruim twee uur duurt. Aan het eind van de voorstellingen reik ik diploma’s uit aan de kinderen die de kleuterschool verlaten om na de vakantie naar de lagere school te gaan. Verder wordt medegedeeld dat de kleuterschool is uitgekozen tot de beste en de mooiste kleuterschool van de regio. Men spreekt opnieuw dank uit naar de stichting, zonder wiens steun dit niet mogelijk geweest zou zijn. Een mooi resultaat van ons werk, niet waar?
Daarnaast brengen we een bezoek aan de bewoners van de door ons gebouwde permanente woningen ter vervanging van de in 2006 gebouwde bamboe noodwoningen. Een ieder woont er met veel plezier en begint er zijn eigen woning van te maken. Een hele stap in de richting van een beter woon- en leefklimaat.
Met het plaatselijke management van de stichting spreek ik over hoe verder te gaan met de wederopbouw van Imogiri. Ook hebben we nogmaals het toewijzingsbeleid van de stichting in deze doorgenomen, zodat het verzekerd blijft dat de gebouwde permanente woningen bestemd blijven voor de slachtoffers van de aardbeving.
Vanuit Imogiri heb ik tevens een bezoek gebracht aan Tileng/Manggung. Daar heb ik het door ons gebouwde coöperatiegebouwtje overgedragen aan het dorpscomité. Een mooi gebouwtje waar de bewoners van Manggung zeer trots op zijn. Met het comité en de bevolking heb ik ook gesproken over het vervolgprogramma van de coöperatie. Het gebouwtje moet immers operationeel worden. Men gaat nu een programma uitwerken met een begroting. Beiden zullen ter goedkeuring voorgelegd worden aan de stichting om zo een start te maken met de operationalisering. Wat betreft de operationalisering moet u denken aan de aanschaf van kunstmest, zaden, materieel en dergelijke. Overigens werd ook gemeld dat het zeer goed blijft gaan met de zogenaamde ‘buffelbank’.
Verder heb ik ook met Jozef den Hollander gesproken, die inmiddels al ruim een maand verblijft in Manggung. Hij is helemaal ingeburgerd en is een met de mensen geworden. Hij schreef daar eerder een verhaal over.
Morgen vertrek ik naar Baturraden waar ik twee lagere scholen zal openen in het bijzijn van mensen van het Ministerie van Onderwijs en Toerisme uit Jakarta. Ook zal daar de Bupati (een soort commissaris van de Koningin) bij aanwezig zijn. Ik ben benieuwd wat voor feest ze er van maken. Natuurlijk zal ik daar na afloop ook weer over schrijven.
Voor nu laat ik het hierbij. Blijf de website volgen!
Tien jaar Stichting Tileng: hoe een sneeuwbal rolde
Morgen is het zover. Dan zijn we jarig en bestaan precies tien jaar. Een gedenkwaardige dag voor een zeer gedenkwaardige stichting. Er is veel waargemaakt in de jaren die achter ons liggen. De ideeën en dromen van toen leidden tot concrete, zichtbare resultaten. Van huizen tot schoolgebouwen, van studiebeurzen tot een heuse buffelbank.
Het is mooi om te zien hoe het niet bleef bij persoonlijke dromen, maar hoe de ideeën zich – als gevolg van hard werken in teamverband – ontpopten tot een wezenlijke verbetering van de leefomstandigheden van talloze mensen op Java.
Wanneer het gaat over dergelijke verbeteringen zijn er altijd mensen die het hebben over de zogenaamde druppel op de gloeiende plaat. Mij doet het werk van Stichting Tileng eerder denken aan een sneeuwbal, die steeds maar groter wordt en dus ook in waarde en betekenis blijft groeien. Daar kan echt geen gloeiende plaat tegenop.
Het vieren van een jubileum is belangrijk. Zeker wanneer het gaat om een sneeuwbal. Sneeuwballen maken ons duidelijk waartoe dromen kunnen leiden: een begin van iets nieuws, van een betere wereld. Het werk van Stichting Tileng zou ons moeten inspireren. Om onze eigen dromen waar te maken, maar ook om het werk van de stichting te steunen. Twijfel niet. Leef je droom. En ondersteun die van Stichting Tileng. Al was het maar met een euro voor ieder jaar dat de stichting bestaat.
En: bij een jubileum hoort natuurlijk een feestje. Over precies drie maanden, op 18 september, zal ons jubileumfeestje plaatsvinden. Nadere informatie volgt. Hou deze jarige stichting dus in de gaten!
Nieuws uit Manggung: ‘Mau ke mana?’
In Manggung en omliggende dorpen is Stichting Tileng actief met een zelfregulerende ‘koeienbank’ en heeft het in voorgaande jaren verschillende kleuterscholen her- en verbouwd. De stichting wordt hier met Javaanse tongval steevast ‘stiktin’ genoemd. Ton Lange, voorzitter van de stichting, wordt hier omgevormd tot ‘Pak Ton’ of Mister Leng’. De vraag die ik dagelijks hoor als ik weer eens rond loop in het dorp is ‘Waar wil je naartoe? oftwel ‘Mau ke mana?’. Zo vaak komt er niet een vreemdeling langs en zeker niet eentje die langer blijft dan gebruikelijk. Mensen willen weten waar ik vandaan kom en nog belangrijker ‘ke mana’, waar ik naartoe ga. Al bijna een maand heb ik het voorrecht om in het dorp Manggung te verblijven.
Voordat ik in Manggung arriveerde heb ik een kleine week in Imogiri doorgebracht. Deze plaats is in 2006 hard getroffen door een aardbeving en heeft veel noodhulp gehad van binnen- en buitenlandse ontwikkelingsorganisaties. Inmiddels zijn deze ontwikkelingsorganisaties vertrokken uit Imogiri. De stichting onderscheidt zich juist door niet te vertrekken, maar samen met de mensen te bouwen aan een nieuwe toekomst. Vier permanente woningen zijn inmiddels klaar en mensen zijn in afwachting van de bouw van meer permanente woningen. Van de vijf kleuterscholen, ook ver- en herbouwd door de stichting, valt één kleuterschool extra op. Door zijn kleurrijke uitstraling en unieke locatie, aan de voet van de lange trap naar de graven van de ‘Sultans van Yogyakarta’, kunnen toeristen die Imogiri bezoeken haast niet om het schooltje heen. Een goede visitekaart voor de stichting dus.
Zoveel anders dan Imogiri is Manggung, dat in een zeer bergachtig gebied ligt waar het overgrote deel van de mensen ‘petani’, oftewel landbouwer is. Mensen leven echt van- en met- hetgeen wat de natuur de mensen geeft. Dit is letterlijk terug te zien in de houding en het levensritme van de mensen. De mensen zijn erg gericht op hun land, hun vee en de sociaaleconomische conditie van hun dorp. De gesprekken van alle dag gaan hier dan ook altijd over. Mensen moeten overleven en kijken wat dat betreft niet heel ver vooruit. Door het houden van koeien hebben mensen iets meer zekerheid over hun inkomen. Dat inkomen schommelt erg en is voor het overgrote deel afhankelijk van oogsten, arbeid en de keuzes die de mensen maken. Ondanks de bestaande verschillen in inkomen en bezit heerst er een sterke sociale controle (o.a. door de vele sterke familiebanden) en de aanwezigheid van ‘gotong royong’ (‘wederzijdse hulp’).
De mensen zijn zeer te spreken over het koeienproject dat hier al 6 jaar draait. De toezichthouder van de koeienbank, bestaande uit bewoners van Manggung, ziet toe op een goede regulering en de in- en verkoop van koeien. De koeienbank voorziet in een grote behoefte en sluit goed aan bij de lokale economie en levensstijl. Over het algemeen worden koeien pas verkocht voor grote investeringen zoals het renoveren van huizen en het betalen van het schoolgeld van kinderen. Het ‘sparen’ in de vorm van het houden van koeien is dan ook gericht op de lange termijn. Er zijn ook mensen die een kleine veestapel proberen op te bouwen. Dit vereist in de eerste plaats ‘keberanian’ (moed). Daarnaast moeten mensen genoeg fysieke en economische middelen hebben om een grote veestapel dagelijks te kunnen onderhouden. Verder vraagt dit om een mentaliteitsverandering, omdat mensen meer ruimte op hun land moeten vrijmaken voor grassoorten die nodig zijn om de koeien te kunnen voederen. Dit gaat op zijn beurt weer ten koste van de ruimte van de bestaande gewassen (dus minder oogst en opbrengsten op korte termijn).
Kortom, het blijkt niet eenvoudig te zijn om meer inkomen te genereren, maar met de oplevering van een coöperatiegebouw begin dit jaar moet dit in de toekomst steeds beter kunnen gaan. Het programma van de coöperatie is nog niet bekend. Duidelijkheid over welke koers het moet gaan varen is dan ook op korte termijn zeer nodig.
Als laatst wil ik nog zeggen dat ik nog nooit zo een gastvrijheid en vriendelijkheid heb meegemaakt als hier. Als ik bijna dagelijks naar het land ga om mee te kijken hoe men werkt en leeft, en zo nu en dan eens meehelp, dan doet men er alles aan om te zorgen dat ik niets te kort kom. Ik ga mee naar dorpsactiviteiten en ben al echt geworteld in het Javaanse dorpsleven. Ik kan nu al zeggen dat deze mensen mijn hart gestolen hebben.
Bezoek aan de desa’s van Stichting Tileng
Binnenkort vertrek ik op eigen kosten weer voor een vakantie naar Indonesië. Aan het eind van mijn vakantie op Sumatra zal ik doorreizen naar Java en zal ik weer een bezoek brengen aan een aantal projecten van Stichting Tileng. In Baturraden zal ik twee lagere scholen in gebruik geven, in Imogiri wordt de vierde permanente woning (link verhaal van 7 mei a.s. Ton) in gebruik gegeven en in Manggung vindt de feestelijke oplevering plaats van het coöperatiegebouw (link verhaal van 28 mei a.s. Cees) van de buffelbank. Al deze projecten hebben wij kunnen financieren met donaties van onze donateurs en sponsors.
Tijdens mijn reis zal ik proberen al iets van mijn belevenissen in de desa’s te mailen aan de eindredactie van het nieuws, zodat u via de website op de hoogte kunt blijven.
Tijdens mijn verblijf op Java zal ik ook de bezoeken van onze bestuursleden Eveline de Bruijn en Ellen Mierop voorbereiden. Eveline zal op eigen kosten een bezoek brengen in het kader van het promotieproject “Dichterbij: een kunstproject in woord en beeld” . Ellen zal op eigen kosten een aantal projecten bezoeken tijdens haar vakantiereis naar Java en Bali.
De kosten van de 3 bezoeken komen, zoals u van ons gewend bent, niet ten laste van de financiële middelen van de stichting. Stichting Tileng streeft er immers naar de overheadkosten zo laag mogelijk te houden; zie ook: Bestedingsgarantie.
https://www.tileng.nl/index.php?page_id=1160 .
Zoals u leest worden door bestuursleden kosten nog moeite bespaart om met eigen ogen de projecten van de stichting te zien.
De “Spatclub” steunt
Vanaf 2002 steunen de leden van de “Spatclub” (dansclub) in Krimpen aan den IJssel Stichting Tileng. Zij dansen 8 avonden per jaar en collecteren op elke dansavond. In de afgelopen periode heeft dat weer een aardige duit opgebracht.
Het is weliswaar een druppel op een gloeiende plaat, maar alle beetjes helpen. Alle leden vinden het belangrijk dat de mensen op Java geholpen worden.
De “Spatclub” weet dat het geld via Stichting Tileng goed terecht komt.
Op de laatste avond van het seizoen 2009 – 2010 is er weer een Bingo gehouden, waarvan de opbrengst in zijn geheel ten goede komt van de projecten van de stichting. De prijzen, nieuwe niet gebruikte cadeaus en kerstgeschenken, die door donateurs, sponsors en familie gratis beschikbaar zijn gesteld voor de “Tileng-Bingo”, waren dit jaar ook weer niet mis.
Stichting Tileng zet hem op, de dansclub blijft jullie steunen in jullie geweldige werk.
Even voorstellen….
Het is donderdagmiddag 6 mei in Yogyakarta (‘Jogja’), Indonesië. Locatie: de faculteit Culturele Wetenschappen (Ilmu Budaya) van de Universiteit Gadjah Mada (UGM). Ik ben net een paar dagen koud ingevlogen vanuit Amsterdam en zit nu onder tropische omstandigheden tussen wat Indonesische studenten Antropologie in. Met mijn geringe kennis van het Bahasa probeer ik mezelf verstaanbaar te maken. Het lukt voor, ik schat, ‘dua puluh persen’ (20%). Na wat gestuntel met de taal, word ik meteen al door medestudent Jeri uitgenodigd voor een feest aan de voet van de vulkaan Merapi morgenavond. Althans, dat denk ik. Vrijdagmiddag 7 mei. Daar sta ik dan met mijn mobieltje in mijn hand vragend aan Jeri wanneer hij mij vanavond komt oppikken. Ik heb mijn avondeten bij mijn ‘rumah kos’ al afgezegd en heb wat ‘kretek’ ingeslagen voor vanavond. Na wat doorvragen blijkt dat het feest pas morgenavond 8 mei is!. In mijn gedachten ga ik terug naar donderdagmiddag en ik hoor Jeri toch echt ‘sampai besok’ (tot morgen) zeggen. Mijn eerste praktijkles Indonesië is een feit. ‘Sampai besok’ betekent in Indonesië vaak niet letterlijk ‘de dag na vandaag’, maar kan net zo goed ‘volgende week’ betekenen. ‘Selamat datang di Indonesia!’.
Mijn naam is Jozef den Hollander, 26 jaar oud en master-student Antropologie aan de Universiteit van Amsterdam. Voor mijn afstudeerproject wil ik binnenkort naar de drie plaatsen gaan waar Stichting Tileng al jaren actief is. Daar zal ik niet namens de Stichting Tileng, maar wel met behulp van de lokale vertegenwoordigers van de stichting, onderzoek doen naar de verschillende interacties tussen mensen in de desa’s. Waarom, vraagt u zich misschien af?. Ontwikkelingshulp is geen eenrichtingsverkeer en vindt niet alleen plaats tussen Stichting Tileng en de verschillende doelgroepen van de projecten. Er zijn meerdere mensen op het toneel die niet behoren tot de verschillende doelgroepen, maar die wel effect kunnen hebben op de resultaten van de projecten. De aanwezigheid van de projecten van Stichting Tileng in de desa’s gaat dus, zij het in meer of mindere mate, alle mensen van de desa’s aan!. Als student Antropologie ben ik vanaf het begin van mijn studie al zeer geïnteresseerd in ontwikkelings- en armoedevraagstukken. Met dit onderzoek hoop ik dan ook meer te weten te komen over de complexe werking van ontwikkelingshulp. In de toekomst probeer ik u meer te vertellen over mijn onderzoek, maar wanneer dat zal zijn……tja, ik kan hier in Indonesië alleen maar zeggen ‘sampai besok’!.