Skip to main content

Tag: Stichting Tileng

Vierde nieuwe woning in Imogiri

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zoals u misschien nog weet, zijn we direct na de aardbeving in 2006 in Imogiri begonnen met het bouwen van noodwoningen, in totaal 33 stuks. In 2008 is Stichting Tileng gestart met het bouwen van nieuwe permanente woningen. Inmiddels is daarvan het vierde exemplaar opgeleverd.

Met de van onze donateurs ontvangen middelen financiert Stichting Tileng zo’n permanente woning voor 100%. Het huis blijft eigendom van de stichting en wordt aan de bewoners verhuurd voor een bedrag naar draagkracht. Het is niet toegestaan dat gebruikte materialen door de bewoners worden verhandeld; daar tekenen ze ook voor. De nieuwe huizen zorgen er ook voor dat de mensen zich volledig kunnen richten op werk en inkomen. Ze hebben immers een kopzorg minder, zodat ze hun gezin kunnen onderhouden en hun kinderen redelijk onbezorgd naar school kunnen laten gaan. Wanneer er na verloop van tijd voldoende huurpenningen zijn binnengekomen, levert dat de financiële basis voor de bouw van een ander nieuw huis.

Stichting Tileng is trots op de tot nu toe behaalde resultaten, te meer als je bedenkt dat de nieuwe bewoners van dit huis jarenlang onder een tentzeil hebben gebivakkeerd. In maart jl zijn we begonnen met de “Estafette Woningbouw Imogiri”. Zie de thermometer op www.tileng.nl. In totaal zijn er nog 12 nieuwe woningen nodig. Voor een bedrag van nog geen € 7.000,- kan er al een nieuw huis worden gebouwd. Uw donaties zijn zoals altijd van harte welkom.

Celeanum sponsort Tileng voor minstens 1250 euro

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De school, het gymnasium Celeanum, hield donderdag 15 april een sponsorloop. Het geld gaat naar Stichting Tileng.

Stichting Tileng is een organisatie die een aantal dorpen op het eiland Java steunt. De stichting heeft als doel de woon- en leefsituatie van deze dorpen te verbeteren.

De sponsorloop duurde een half uur. In deze tijd moesten alle deelnemers zoveel mogelijk rondjes van 500 meter rennen. Er waren ca. 80 deelnemers, van leerlingen tot docenten. Natuurlijk kwamen veel leerlingen supporten.

Net als de voorgaande jaren was de sponsorloop een groot succes. Het bedrag is nu al €1250,-, maar er wordt zeker meer verwacht. Het was een goede dag met een goed gevoel en een goede opbrengst voor de mensen in Tileng en voor ons.

3 luik

 

 

Inspiratie (7)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Vijf jaar geleden benaderde Ton Lange mij met het verzoek om ambassadeur te worden voor Stichting Tileng. Na enig nadenken besloot ik dat te doen en daar heb ik nog geen minuut spijt van gehad. Waarom? Door inspiratie. Het werk van Stichting Tileng inspireert mij en de projecten van de stichting inspireren vele anderen. Dat zijn in de eerste plaats de bewoners van de Javaanse desa’s waar de stichting zich voor inspant. De gedachte dat er in ons land mensen zijn die hen willen helpen aan een beter bestaan is een belangrijke inspiratiebron. Maar ook de wijze waarop Stichting Tileng hulp biedt vind ik inspirerend. Uitgaan van de wensen en noden van de lokale bevolking, maar ook van de mogelijkheden en de bereidheid die men daar zelf heeft om het eigen bestaan te verbeteren. De hulp die de stichting biedt sluit aan op wat de mensen daar zelf willen en zelf kunnen.

Ontwikkelingshulp is vaak teveel alleen maar een kwestie van een partij die geeft en een partij die ontvangt. Dat is een relatie die tot dankbaarheid verplicht en dat leidt juist niet tot wederzijdse inspiratie.

Van alle projecten van Stichting Tileng ben ik persoonlijk het meeste weg van de buffelbank. Die symboliseert heel sterk hoe met enige hulp van ons de dorpsbewoners daar op den duur zelfvoorzienend kunnen worden. Bovendien stoelt dit project op een zeer oude Javaanse traditie. Die ‘adat’ maakt de buffelbank tot een project dat direct aansluit op de vertrouwde Javaanse dorps- en familiecultuur. Kijk, dat inspireert.

Zo’n familiecultuur ervaar ik ook bij Stichting Tileng zelf. Volgens mij hebben de bestuursleden en vrijwilligers ook een soort familiegevoel. Tijdens de verschillende keren dat ik op de jaarlijkse benefietdag voor de stichting mocht optreden, bemerkte ik een gevoel van onderlinge verbondenheid. Niet alleen met de Tileng-projecten, maar ook met elkaar. Kijk, dat inspireert.

Als tekstschrijver en componist kan ik niet zonder inspiratie. Die krijg ik van mensen die ik ontmoet en gebeurtenissen die ik meemaak. Als muzikant voel ik hoe mijn teksten en muziek weer anderen inspireren. Die wisselwerking is voor mij een belangrijke levensbron. Inspiratie is iets wat je kan krijgen en wat je kan geven. Inspiratie is iets wat mensen met elkaar kunnen delen. Ik wens Stichting Tileng nog veel gedeelde inspiratie toe met hun werk voor de mensen in al die desa’s én met hun werk voor elkaar.

Salam manis

 

Inspiratie (6)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wat inspireert mij in mijn werk voor Stichting Tileng? Die vraag heb ik mij inderdaad wel eens gesteld. Wat is de drijfveer om je in te zetten voor een stichting als Stichting Tileng? Ik denk dat er maar een antwoord past bij een vraag als deze, namelijk: passie. Passie voor het land en voor de mensen die er leven.

Passie voor een heleboel mooie dingen, die we daar met zijn allen al hebben kunnen realiseren. Nieuwe scholen bouwen, oude scholen renoveren. Huizen bouwen, met name in Imogiri na de aardbeving in 2006. Na de ramp hebben we direct kunnen helpen, mede dankzij de donateurs hebben we 35 tijdelijke huizen kunnen bouwen. Nu, inmiddels vier jaar later, wordt er nog steeds gebouwd aan huizen die toen zijn beschadigd. Nog steeds wonen er mensen in huizen die zwaar zijn beschadigd door de aardbeving. We hebben hier al heel veel aan kunnen doen, maar we zijn nog druk bezig iedereen in het getroffen gebied een goed onderkomen te bieden door het bouwen van nieuwe woningen. Vier zijn er inmiddels klaar. Er moeten er nog tien worden gebouwd.

Passie die ik mag delen met de leden van het bestuur, maar zeker ook met de donateurs die de stichting een warm hart toe dragen. Passie die je deelt met de mensen in Indonesië, onze vertegenwoordigers die zich dagelijks inzetten om de ingediende plannen goed en binnen het door hen zelf opgelegde budget te realiseren.

Allemaal belangeloos, zowel hier in Nederland als aan de andere kant van de wereld in Indonesië. Samen werken we aan iets moois, het einde is nog niet in zicht, we kunnen er nog zoveel doen.

Ook zijn er nog steeds kinderen die naar school moeten in een gebouw dat niet voldoet; lekke daken, kapot meubilair. En wat te denken van het buffelproject; inmiddels een groot succes in Manggung en omgeving. We zijn druk bezig om dit ook in Imogiri en Baturraden te realiseren. Ieder gezin een koe, hoe simpel kan het zijn? Iedere keer weer wordt de passie gevoed door goede berichten uit de desa’s. Simpelweg een mailtje met een foto. Een foto waarop blije kinderen staan die weer veilig naar school kunnen. Of een foto van een gezin voor het gerenoveerde huis. Op het gezicht een glimlach, niet alleen bij hen, maar ook bij mij. Iedere keer weer, als we een nieuw project hebben opgeleverd en we het resultaat mogen aanschouwen, dan ben ik trots dat ik daar deel van uit mag maken. Dat moet passie zijn. Voor mij het enige juiste antwoord.

Volgende week leest u over de inspiratie van onze ambassadeur Wouter Muller.

Inspiratie (5)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Toen ik vroeger klein was had ik één belangrijk lievelingsboek.  “Mensen, mensen, wat een mensen,” heette het. In dit kleurrijke prentenboek werd op zeer boeiende wijze uit de doeken gedaan hoezeer mensen op de wereld van elkaar verschillen. Naast klederdracht, feesten en andere gebruiken, werden ook de menselijke gelaatstrekken nauwkeurig met elkaar vergeleken. Zo stonden op een van de pagina’s tientallen neuzen, oren, ogen en monden afgebeeld. Uren kon ik daar naar kijken. Het fascineerde me mateloos.

Het was diezelfde fascinatie die me aanzette tot een studie Culturele Antropologie en tot het maken van verschillende verre reizen. Hoe verder, hoe beter, oordeelde ik. Als ik het verschil maar kon ervaren.

Naarmate ik ouder werd, ervoer ik naast deze fascinatie voor verschil ook een behoefte om bij te dragen. Dat moet onder andere voortgekomen zijn uit een besef dat we – waar ook ter wereld, hoe verschillend we ook lijken –  met elkaar verbonden zijn. Op mijn 18e werkte ik twee maanden in een weeshuis in Guatemala. Op mijn terugweg naar Nederland bracht ik een jongetje van negen maanden naar zijn adoptieouders in Denemarken. Dat was een van de meest bijzondere ervaringen in mijn leven. Het is een typisch voorbeeld van (mondiale) verbinding.

Toen Stichting Tileng via Remco Lange mijn leven in kwam, voelde ik direct dat er in zijn verzoek om vrijwilliger te worden voor de stichting meerdere dingen in elkaar vielen. Mijn fascinatie voor andere culturen en mijn behoefte tot bijdragen kon ik ditmaal samen brengen met het schrijven, mijn grootste passie.

Stichting Tileng doet er alles aan om op een gezonde en duurzame manier werelden met elkaar te verbinden. Wat mij het meeste inspireert is aan die verbinding bij te kunnen dragen door het inzetten van mijn passie.

 

Inspiratie (4)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In november 2007 vroeg Ton Lange mij, namens het bestuur van Stichting Tileng, of ik bestuurslid zou willen worden. Een uitbreiding van het bestuur was noodzakelijk door de eisen van de belastingdienst (ANBI-keurmerk) en omdat de Stichting aan het groeien is, zijn de bestuurszaken uitgebreider geworden.  Donateur was ik al, stukjes voor de site had ik ook al geschreven en ook de stichting her en der promoten deed ik graag. Degene die mij op het bestaan van de stichting had gewezen, was Wouter Muller, ambassadeur van Stichting Tileng. Via zijn website en door zijn enthousiaste verhalen ging ik eens een kijkje nemen op de website. De manier van werken sprak mij erg aan. Eindelijk een ‘goed doel’ dat niet klakkeloos ergens een zak geld dumpte, maar waar geluisterd wordt naar de bevolking. Zij komen met de plannen, de begroting en zij voeren deze plannen ook uit. En de bestuursleden en vrijwilligers werken  op geheel vrijwillige basis. Geen declaraties, geen reiskosten, geen……..noem maar op. Het gedoneerde geld is voor de projecten van Tileng. Voor dáár, waar de bewoners het nodig hebben! En ondertussen had ik in 2006 Ton ook persoonlijk leren kennen. Zijn gedrevenheid doet je wel wat. En ja, als je dan gevraagd wordt voor het bestuur, dan kan je natuurlijk geen nee zeggen. Tot op heden heb ik er geen moment spijt van gehad! Dit jaar ben ik, eindelijk, in de gelegenheid om naar Indonesië te reizen. In november zal ik met eigen ogen de projecten van Tileng aanschouwen. En ik beloof u, dat ik daar ook een verslagje van zal schrijven!

Volgende week schrijft bestuurslid Eveline Bruijn iets over haar inspiratie.

Inspiratie (3)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ton Lange, de voorzitter van Stichting Tileng, heb ik in 1994 leren kennen als een fantastische en bevlogen collega bij het Ministerie van VROM. Na terugkeer van zijn vakantie in 1997 uit Indonesië deed Ton uitvoerig verslag van zijn bezoek aan de desa Tileng. Ik had er nog nooit van gehoord en ik had ook geen idee waar het lag. Twee jaar later, na een volgend bezoek op Java, kwamen er meer verhalen los, niet alleen over de mooie natuur en de cultuur, maar ook over de leef- en woonomstandigheden van de bewoners in de desa Tileng. De vele foto’s en een video spraken boekdelen. Hij vertelde later dat hij tijdens zijn vakantie het plan had opgevat om in Nederland een stichting op te richten die mogelijk iets aan die omstandigheden zou kunnen doen; een stichting die het initiatief voor verbeterplannen bij de lokale bevolking legt.

Een penningmeester had hij al gevonden, nu nog een secretaris. In de loop van 2000 had hij mij over het idee van een stichting zo enthousiast gemaakt, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om niet tot het bestuur toe te treden. En zo kon de Stichting Tileng van start gaan.

Inmiddels zijn we 10 jaar verder. Als kleine stichting was het, zeker in het begin, heel moeilijk om je draai te vinden. Er zijn immers talloze goede doelen stichtingen die aan de weg timmeren om hun doel te promoten. Het mooie aan de Stichting Tileng vind ik nog steeds, dat niet wij in Nederland bepalen voor wat voor soort projecten er geld beschikbaar wordt gesteld, maar dat de lokale bevolking initiatieven ontwikkelt voor het realiseren van projecten waaraan behoefte is.

Alles wat er tot nu toe met geld uit Nederland via de Stichting Tileng is gerealiseerd en ook de manier waarop daarover met de lokale bevolking is gecommuniceerd, geeft mij inspiratie om mij te blijven inzetten als bestuurslid van deze stichting. Zonder de hulp van een vaste kring van donateurs kan dat echter niet.

Daarom herhaal ik met klem een van de motto’s van de stichting:

Volgende week volgt een bijdrage van het bestuurslid Ellen Mierop.

 

Inspiratie (2)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Vorige week heeft u kunnen lezen wat onze voorzitter Ton Lange heeft bewogen zich in te zetten voor de Stichting Tileng. Wanneer ik zou moeten aangeven wat mij heeft bewogen zou ik naar waarheid kunnen zeggen dat het Ton was die mij heeft overgehaald; maar dat is dan toch iets té kort door de bocht. Daarom wil ik nog iets kwijt over mijn overwegingen die hebben geleid tot toetreding tot het bestuur van de stichting.

Ik ben altijd in hart en nieren een globetrotter geweest. Ik voel me thuis in vreemde oorden en wil zo veel mogelijk opsnuiven van andere culturen. Ik ben er ook van overtuigd, dat het reizen over de wereldbol belangrijk is voor je vorming. Je leert begrijpen, en als normaal (en ook leuk) ervaren, dat er verschillen zijn in mensen, gebruiken en normen en waarden. De een is niet beter of minder dan de ander, maar gewoon anders. Ook leert het je nederig en vooral dankbaar te zijn voor je eigen afkomst, wanneer je ziet hoeveel armoede er nog is op de wereld. Of het dan over de sloppenwijken van Miami, Bangkok, Tirana of Jakarta gaat, het laat een enorme indruk achter.

Dat je als rijke westerling je steentje bijdraagt aan de internationale hulporganisaties spreekt voor mij vanzelf, maar dat blijft onbevredigend. Wanneer je zelf zoveel ellende hebt gezien, wil je ook zelf iets doen. Toen Ton mij vroeg of ik ook mee wilde doen aan zijn initiatief in Indonesië, kwam dat als geroepen. Dit was voor mij de kans echt iets bij te dragen. En dan nog wel in Indonesië, een land dat ik al eerder had bezocht en waar ik mij enorm had thuis gevoeld. Een land vol schoonheid, warmte en mogelijkheden.

Inmiddels heb ik onze projecten aldaar een paar maal mogen bezoeken en wanneer ik de lachende ogen van de kinderen daar zie, dan weet ik dat het een juiste keuze was.

Volgende week een bericht van onze secretaris, Bram van der Weele.

Inspiratie (1)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Regelmatig stel ik mij de vraag wat me inspireert om me in te zetten voor Stichting Tileng. Het gaat mij daarbij om de vraag of ik mij werkelijk inzet en daarbij het beste van mezelf geef als voorzitter van Stichting Tileng.

Wat was nu de aanleiding, de vonk, die mij deed besluiten –  na een bezoek aan de desa Tileng en de dusun Manggung – om mij in te zetten voor de mensen op Java? Het waren, zo scheen het mij toe,  de erbarmelijke woon- en leefsituatie, de armoede, de gebrekkige onderwijs accommodaties en de veerkracht/blijheid van de mensen onder deze omstandigheden.

Je wilt als “rijke Nederlander” eigenlijk geen hulpverlener zijn. Liever wil je gezien worden als één van hen. Door de jaren heen is zo vriendschap en wederzijdse waardering ontstaan, ondanks het feit dat er werelden van verschil tussen zitten. In mijn beleving zou de wereld er zo anders uitzien wanneer meer mensen dat zouden doen. Samen angsten delen (aardbeving in Imogiri in mei 2006), samen huilen, samen uitspreken, hoe moeilijk het leven soms is, samen opbouwen. Juist die verbondenheid geeft mij de kracht om door te gaan.

Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen ter plekke. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken door de inzet en doorzettingsvermogen van de mensen zelf in de desa’s op Java.

Mijn voornaamste werk bestaat uit “fundraising”. Goede doelen hebben anno nu ook te maken met de economische recessie. Stichting Tileng gaat het ondanks alles redelijk, te meer omdat we tastbare resultaten laten zien. Dat, tenslotte inspireert mij des te meer om er nog harder voor de gaan.

Volgende week een bericht van penningmeester Cees van der Jagt.

Estafette project huizen bouwen in Imogiri Indonesië

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Na de dramatische aardbeving in mei 2006, waarbij veel huizen van de bewoners totaal onbewoonbaar zijn geworden, heeft Stichting Tileng in samenspraak met de getroffen bewoners in eerste instantie een kleine 30 noodwoningen gefinancierd. In 2009 is begonnen met een aanvullend project: het bouwen van permanente woningen. Inmiddels zijn er al 4 opgeleverd. Maar, we gaan door. In totaal moeten er nog 10 woningen worden gebouwd.

Stichting Tileng financiert een nieuw te bouwen huis voor 100%. Het huis blijft eigendom van de stichting en wordt aan de bewoners verhuurd voor een bedrag naar draagkracht. Het is niet toegestaan dat gebruikte materialen door de bewoners worden verhandeld; daar tekenen ze ook voor. Dergelijke huisvesting draagt er toe bij, dat de mensen zich volledig kunnen richten op werk en inkomen. Ze hebben immers een kopzorg minder, zodat ze hun gezin kunnen onderhouden en hun kinderen redelijk onbezorgd naar school kunnen gaan. Als er op termijn voldoende huurpenningen zijn binnengekomen, levert dat de financiële basis voor de bouw van een ander, nieuw huis.

Afhankelijk van de koers van de Indonesische Rupia bedragen de kosten van één stenen huis vrij opgeleverd ruim  € 6.550. Onze stichting heeft ervoor gekozen om pas aan de realisatie van een volgend  huis te beginnen als er in Nederland voldoende financiële middelen aanwezig zijn.

Daarom starten we de “Estafette Woningbouw Imogiri”. Zie de wedstrijdthermometer op www.tileng.nl