Skip to main content

Tag: vakantie

Kent u deze nog?

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

 

Indonesië, Gordel van Smaragd door Ton Lange

GEPLAATST OP: 22 MAART 2013 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Indonesië wordt vaak de Gordel van Smaragd genoemd. Het immense land is dan ook te vergelijken met een parelsnoer. Het land heeft talloze parels, die allemaal net even anders zijn. En je kunt hier wel vijf rondreizen maken. Of meer. Of alleen een strandvakantie. Het eiland Java, waar de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op liggen, is vooral bekend vanwege de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Maar niet een ieder maakt op een indringende wijze kennis met de bewoners. Er is daarvoor niet altijd tijd binnen een vol reisprogramma. Onze sponsor Stichting Bersama ruimt, op verzoek van de reiziger, voor zo’n kennismaking wel ruimte in een programma.

Toeristen zijn erg belangrijk voor de mensen waar dan ook in Indonesië. Het geeft hen de gelegenheid een centje (bij) te verdienen voor het dagelijkse levensonderhoud. Eten, drinken, service e.d.. Lees onder andere mijn verhaal “Alles op de fiets” nog eens.

Indonesië is typisch een land waar je elke keer wat nieuws ontdekt. Zowel op reis in weer een ander deel van Indonesië als bij je bezoeken in de desa’s gelegen in het werkgebied van de stichting.

Nieuws uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden waar Stichting Tileng actief is. Nieuws over de woon- en leefomstandigheden van de mensen in de desa’s. Het gaat stapje voor stapje vooruit met ze daar in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. De mensen zijn dagelijks bezig te onderzoeken hoe het beter kan. Zij zijn het immers die als geen ander weten op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Daarom heeft de stichting ervoor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zélf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonomstandigheden. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Het is bijna weer zover

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort ga ik, overigens weer op eigen kosten, naar Indonesië, voor mij al weer de dertiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om mijn privé pleeggezin in de desa’s Baturraden weer te zien. Dit doe ik in de laatste week van onze vakantie. In die week trouwt ook onze (pleeg)kleindochter Tika met Agung. Agung is afgestudeerd als onderwijzer en Tika hoopt in oktober als onderwijzeres af te studeren. Tika heeft deze universitaire studie kunnen volgen dankzij een studiebeurs van Stichting Tileng in het kader van het scholarshipproject.

De rest van de tijd reis ik altijd in andere delen van Indonesië. Nu een deel van de kleine Sunda-eilanden; Bali, Flores, Rinca, Komodo en Lombok. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Ik schrijf daar vaker over.

In de laatste week van mijn bezoek aan Java zal ik ook overleg voeren met de General Manager van Stichting Tileng Indonesia en zijn collega’s, die zetelt in de desa Baturraden. Er is veel te bespreken. Zo zal de afgelopen periode 2011 tot heden worden geëvalueerd en zullen afspraken gemaakt worden voor de komende periode.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis, als er voldoende internet is op de kleine Sunda-eilanden,  op de hoogte te houden van mijn ervaringen. Mocht dat niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben. U zult dan tijdens mijn reis verstoken blijven van de wekelijkse verhalen. Ik vraag daar uw begrip voor.

In juli a.s. pakken we natuurlijk de draad weer op met onze weekendverhalen.

 

Imogiri, Tileng en Manggung

Beste lezers, ik had u beloofd bij terugkeer in Nederland mijn ervaringen met u te delen over onze bezoeken aan de desa Imogiri en de dusuns (woongemeenschappen) Tileng en Manggung. Bij deze.

Op 14 augustus jl. zijn we aangekomen in Imogiri en hebben we onze intrek genomen in het huis van onze stichtingsvertegenwoordiger aldaar, Puri Purwanto.

Van daaruit hebben we tochten gemaakt rond Yogyakarta. Het is immers ook nog “vakantie” voor mijn vrouw en mij. Overigens mag het ook wel eens vermeld worden dat mijn vrouw zonder problemen toestaat dat ik een groot deel van onze “vakantie” besteed aan stichtingsactiviteiten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAVanuit datzelfde huis vinden ook de activiteiten van de stichting in deze regio plaats. Deze projecten hebben we bezocht. Zo hebben we de vijf kleuterscholen en de vier gebouwde permanente woningen in Imogiri bezocht.

Zoals u wellicht nog weet zijn deze woningen gebouwd ter vervanging van de bamboe noodwoningen die door de stichting gebouwd zijn na de aardbeving in 2006. De scholen en de permanente woningen zien er goed verzorgd uit. De eerste kleuterschool (2006) zal echter binnenkort weer geverfd moeten worden. Het is duidelijk dat het schilderwerk van de buitenmuren onder invloed van het Indonesische klimaat snel achteruit gaat. Voor wat de permanente woningen betreft hoop ik dat we binnenkort, als er voldoende financiële middelen bij de stichting binnenkomen, het bouwprogramma voor het restant van de woningen kunnen hervatten.

Ook zijn we op een dag in het gebied vlak onder de vulkaan Merapi geweest; het gebied dat vorig jaar zo te lijden heeft gehad van de uitbarsting van die zelfde vulkaan. De dikke lavastroom met onwaarschijnlijk grote natuurkracht heeft alles op zijn weg verwoest. Verbrand of bedekt met een meters dikke lavalaag. Je kunt je er geen voorstelling van maken als je het niet hebt gezien. En wij hebben nu alleen maar het verschrikkelijke eindresultaat gezien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERADe bewoners trekken, ook al stimuleert de Indonesische overheid dit niet, langzaam het gebied weer in. Ze zijn op zoek naar wat ze vorig jaar noodgedwongen achter hebben moeten laten, naar iets bekends dat boven de lava uit steekt. Sommige mensen zijn weer begonnen met het bouwen van een onderkomen. Meestal met materiaal dat ter plaatse voorhanden is. Men maakt ook van de nood ook weer een deugd. De meters dikken lavazandlaag wordt afgegraven en per vrachtauto afgevoerd. Het zand wordt elders in de regio weer gebruikt voor de bouw en dergelijke. Het is mij, zoals ook na de aardbeving in mei 2006, weer duidelijk geworden dat de mensen hier in Indonesië een enorme veerkracht hebben. Men blijft met een lach en daadkracht doorgaan na iedere natuurramp. In het werkgebied van de stichting heeft men gelukkig nauwelijks tot geen last gehad van de asregens. Op de meeste plaatsen ver van het getroffen gebied was de as na de regenperiode grotendeels weg, zo liet men mij weten.

Op 18 augustus jl. heeft er in Imogiri, in mijn aanwezigheid, een bijeenkomst plaatsgevonden waarin het management uit Baturraden de mensen van Imogiri de in en outs hebben uitgelegd van de nieuwe organisatie hier met de bijbehorende regels die vermeld staat in het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. De mensen uit Imogiri hebben exemplaren van het handboek in ontvangst genomen om zo de eenduidige handelswijze te garanderen. Ook in Imogiri vindt men dat er nog meer helderheid is geschapen.

De dag daarna zijn we met de hele groep (het management Baturraden, onze vertegenwoordiger in Imogiri en ikzelf) naar Tileng en Manggung afgereisd.

Wederom is door het management uitleg gegeven van de op papier gestelde nieuwe organisatie met de daarbij behorende regels. Vooral in de desa’s Tileng en Manggung bestond een grote behoefte aan meer regelgeving, aangezien men daar te maken heeft met 16 bewonersgroepen. Elke dusun heeft immers zijn eigen bewonersvertegenwoordiging. Ook hier is men nu in het bezit van het handboek. En ook hier heeft men toegezegd de organisatie in Indonesië te respecteren en de regels te zullen volgen.

Daarnaast hebben de mensen uit de dusuns Tileng en Manggung met het management afgesproken op korte termijn naar Baturraden te komen om daar een goed functionerende corporatie te bezoeken. Men kan dan bezien of dat concept kan worden overgenomen ter formalisering van de corporatie in Manggung en voor een op te starten corporatie in de dusun Tileng.

Verhaal 26-08-2011 cNa de vergadering hebben we nog een rondje door Manggung gelopen. Het was weer goed om te zien en te horen dat het nog altijd beter blijft gaan met de “Buffelbank”. De sapi’s (koeien) en hun kalfen zien er goed uit. Nu al is duidelijk dat door de “Buffelbank” de levensomstandigheden zichtbaar verbeteren. Door het management van de stichting wordt op korte termijn met de mensen bezien hoe en in welk tempo de bank zijn intrede kan gaan doen in de overige dusuns van de desa Tileng.

De mensen in de dusuns Tileng en Manggung hebben toegezegd hun ervaringen met de bank en de uitvloeiselen daarvan op papier te zetten om de donateurs in Nederland zelf te informeren over de gang van zaken en de resultaten.

Zodra we de verhalen binnen hebben zal ik ze op de website plaatsen.

Concluderend kan ik vaststellen dat wij als kleine charitatieve instelling samen met de bevolking een goede prestatie neerzetten. In tegenstelling tot grote charitatieve instellingen die elk jaar resultaat moeten boeken om goede jaarcijfers te kunnen publiceren, kunnen wij de tijd nemen om projecten op een duurzame manier uit te bouwen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet management uit Baturraden zal vanaf nu elke maand de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden bezoeken om goed contact te houden met het veld. Dit is goed voor de afstemming, terugkoppeling en onderlinge communicatie. Over deze werkbezoeken wordt het bestuur in Nederland na elk bezoek geïnformeerd over de gang van zaken in elke desa/dusun. Mochten daar bijzondere zaken bij vermeld worden die voor onze sponsors of donateurs interessant zijn dan zullen wij dat melden.

 

 

 

 

Tot slot.

Figuur voorblad  copyHet is mij duidelijk geworden dat men in alle drie de desa’s blij is met de nieuwe opzet van de organisatie in Indonesië met de daarbij behorende regels. Een duidelijke organisatiestructuur en op papier gestelde regels geven zekerheid en helderheid. Voor mij heeft het handboek nu al zijn dienst bewezen. De praktijk zal de komende tijd echter uit moeten wijzen of we met het handboek hebben bereikt wat we als bestuur voor ogen hadden.

Ondanks soms hectische periodes in onze “vakantie” was het weer goed toeven in het mooie Indonesië met haar fijne, gastvrije en goedwillende mensen.

Heeft u vragen en/of opmerkingen, mail gerust naar lange@tileng.nl.

Sanur – Bali

Het is plezierig te ervaren dat ik met de moderne communicatiemiddelen mijn ervaringen ook vanaf Bali kan delen met de geïnteresseerden van Stichting Tileng.

Daar ben ik op dit moment voor een korte vakantie op Bali. Ik verblijf in de plaats Sanur. Van daaruit breng ik bezoeken aan de hoogtepunten van dit deel van Indonesië. Daarnaast heb ik plaatsen bezocht die u heeft kunnen zien in het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”.

Ook tijdens mijn vakantie blijf ik bezig met Stichting Tileng. Zo bekijk ik de woon- en leefomstandigheden van de mensen hier op Bali en vergelijk ik ze vrijwel direct met die van de mensen op Java. Door goed om je heen te kijken probeer ik zaken op te pakken, die mogelijk een voorbeeld zouden kunnen zijn voor de mensen in Tileng, Imogiri en Baturraden.

Zo is er vlakbij mijn hotel een nieuwe Pasar gebouwd volgens een nieuw concept; goed en ruim van opzet. Wat het meest opvalt is het feit dat hier gebouwd is op een hygiënisch verantwoorde wijze. De hal is goed schoon te houden en dat wordt dan ook de gehele dag gedaan. Dames schrobben de vloeren, waarna ze er weer spik en span uit zien. Van de hal zijn foto’s gemaakt die gepresenteerd gaan worden aan o.a. de Bupati Banyumas, te vergelijken met een commissaris van de Koningin in Nederland, en andere regionale bestuurders. Aan hen zal duidelijk gemaakt moeten worden dat het goed zou zijn dit concept ook bij nieuw op te zetten Pasars op Java te gebruiken. Zo draagt een betere hygiëne bij aan een verbetering van de levensomstandigheden. En een mooie Pasar bevordert tevens de handel en dus de inkomsten van de mensen.

U ziet dat de stichting naast het financieren van projecten met het geld van onze donateurs en sponsors, ook in gesprek gaat met regionale vertegenwoordigers om deze aan te zetten tot het verbeteren van de leef- en woonomstandigheden van de mensen op Java, zodat die overheden zelf ook gaan investeren.

Als u dit leest ben ik weer terug in Baturraden op Java. Ondanks de vastentijd (Ramadan) gaan de overleggen met regionale en plaatselijke vetegenwoordigers gewoon door.

Schroom niet als u vragen heeft deze te stellen via info@tileng.nl. Ook tijdens mijn verblijf in Indonesië krijgt u daar antwoord op. Het bestuur in Nederland is paraat u te informeren.

Voor een betere leef- en woonomgeving in Tileng, Imogiri en Baturraden, word donateur van Stichting Tileng.

Baturraden

Na een reis van 35 uur (van Capelle aan den IJssel, via Amsterdam, Dubai en Jakarta naar Purwokerto) zijn we aangekomen in Baturraden bij onze vertegenwoordigers aldaar. Het was weer een geweldig onthaal.

De eerste paar dagen hebben we het rustig aangedaan bij Tekad Santos en zijn familie. Tekad Santos is de general manager van Stichting Tileng op Java.

Met hem heb ik een planning gemaakt om de lopende zaken door te nemen en een moment te kiezen om het handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau” door te nemen. Over het het handboek berichtte Eveline Bruijn u onlangs. Ook werd er een moment gepland om tot ondertekening van de nieuwe contracten te komen. Met deze contracten wordt officieel vastgelegd dat men gaat werken volgens de organisatiestructuur en de werkwijze zoals vastgelegd in het bovengenoemde handboek.

Ook is er aandacht besteed aan het gebruik van o.a. de “one pager”, de brochure en het registratieformulier voor ontvangen donaties hier op Java.
Dit formulier wordt door donateurs en toeristen na bezoek aan onze projecten ter plaatse ingevuld. Na invulling gaat het formulier naar ons hoofdkantoor in Nederland. Zo blijven we inzicht houden op de donaties ter plaatse en krijgen de gevers van het hoofdkantoor een bevestiging van de donatie. U ziet dat we ook in dit geval transparantie en betrouwbaarheid hoog in het vaandel hebben staan. Overigens kunnen de gevers het formulier – indien van toepassing – tevens gebruiken ten behoeve van hun aangifte inkomstenbelasting.

Ook is besproken wat wij van onze vertegenwoordigers verwachten met betrekking tot het afleggen van werkbezoeken aan de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. Na elk werkbezoek, één keer per maand, zullen zij daarover moeten rapporteren. Zo wordt het bestuur in Nederland nog beter geïnformeerd over het reilen en zeilen van de projecten op Java.

Tijdens mijn aanwezigheid is er op het Stichting Tileng kantoor in Baturraden een permanente internetaansluiting geïnstalleerd. Hiermee bewerkstelligen wij een goede communicatie tussen het hoofdkantoor in Nederland en het lokale kantoor op Java. Daarbij komt nog dat onze vertegenwoordigers nu niet meer iedere keer naar een intercafé in de stad hoeven. Dat scheelt tijd en geld.

In de laatste week van mijn verblijf op Java zal ik met onze general manager een bezoek brengen aan de projectverantwoordelijke in Tileng en Imogiri. Ook daar zal het handboek  “Implementatie van beleid op lokaal niveau” worden doorgenomen. Hiermee wordt herbevestigd hoe de organisatie en de werkwijze van de stichting tot uiting komt.

Ik ga er vanuit u met het bovenstaande op de hoogte te hebben gehouden, zoals ik u beloofd had voor mijn vertrek naar Indonesië. Mocht u nog vragen of opmerkingen hebben schroom niet en stel deze via info@tileng.nl. Ook tijdens mijn verblijf in Indonesië krijg u daar antwoord op. Ook het bestuur in Nederland is paraat u te informeren.

Indien de communicatie middelen in het andere deel van Java mij de mogelijkheid geven u verder te informeren, dan zal ik dat zeker doen.

Verfrissend, helder en transparant; dat is Stichting Tileng.

Het is bijna weer zover

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort gaan mijn vrouw en ik, overigens op eigen kosten, (link bestedingsgarantie) weer naar Indonesië; al weer voor mij de tiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om onze drie privé pleeggezinnen in de desa’s Imogiri en Baturraden weer te zien. Dit doen we in de eerste twee weken van onze vakantie.

De rest van de tijd reizen we in andere delen van Indonesië. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Mogelijk dat we in navolging van het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”, Bali aan doen.

De afgelopen maanden is het Bestuur onder leiding van mede-bestuurslid Eveline Bruijn in samenwerking met de lokale vertegenwoordigers op Java bezig geweest met het maken van een handboek, getiteld “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. In dit handboek worden de procedures op een heldere manier beschreven en ook wordt aangegeven wie waarvoor verantwoordelijk is bij het opzetten en financieren van projecten die dankzij de lokale initiatieven op Java door Stichting Tileng kunnen worden gerealiseerd. Het handboek draagt bij aan eenduidigheid, transparantie, effectiviteit en lokale implementatie van het beleid van Stichting Tileng. Hiermee wordt tevens de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

Dit handboek zal ik tijdens mijn bezoek officieel overhandigen aan onze lokale vertegenwoordigers; en wel aan de General Manager Stichting Tileng Indonesia, die zetelt in de desa Baturraden. Ter bekrachtiging van het geheel worden er nieuwe overeenkomsten (contract General Manager en contract Manager BackOffice) getekend.

De stichting blijft zich verder professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Het is bijna weer zover

Het op de hoogte houden van onze donateurs van het wel en wee van de stichting is een van onze belangrijke pijlers. Binnenkort gaan mijn vrouw en ik, overigens op eigen kosten, (link bestedingsgarantie) weer naar Indonesië; al weer voor mij de tiende keer. Naast het bezoeken van de projecten van Stichting Tileng blijft het speciaal om onze drie privé pleeggezinnen in de desa’s Imogiri en Baturraden weer te zien. Dit doen we in de eerste twee weken van onze vakantie.

De rest van de tijd reizen we in andere delen van Indonesië. De gordel van Smaragd heeft zoveel mogelijkheden en er is veel te beleven. Mogelijk dat we in navolging van het TROS-programma van Nada van Nie, “Op zoek naar geluk”, Bali aan doen.

De afgelopen maanden is het Bestuur onder leiding van mede-bestuurslid Eveline Bruijn in samenwerking met de lokale vertegenwoordigers op Java bezig geweest met het maken van een handboek, getiteld “Implementatie van beleid op lokaal niveau”. In dit handboek worden de procedures op een heldere manier beschreven en ook wordt aangegeven wie waarvoor verantwoordelijk is bij het opzetten en financieren van projecten die dankzij de lokale initiatieven op Java door Stichting Tileng kunnen worden gerealiseerd. Het handboek draagt bij aan eenduidigheid, transparantie, effectiviteit en lokale implementatie van het beleid van Stichting Tileng. Hiermee wordt tevens de organisatie in Indonesië verder geformaliseerd.

Dit handboek zal ik tijdens mijn bezoek officieel overhandigen aan onze lokale vertegenwoordigers; en wel aan de General Manager Stichting Tileng Indonesia, die zetelt in de desa Baturraden. Ter bekrachtiging van het geheel worden er nieuwe overeenkomsten (contract General Manager en contract Manager BackOffice) getekend.

De stichting blijft zich verder professionaliseren om het werk waarvoor we staan goed te kunnen blijven uitvoeren. Kleinschaligheid en effectiviteit op lokaal niveau blijven daarbij te allen tijde gewaarborgd.

Ik zal trachten u tijdens mijn reis op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen. Mocht dat door lokale omstandigheden niet lukken, dan gebeurt dat zeker als ik weer terug in Nederland ben.

Ooit een droom gehad die is uitgekomen…………(deel 2)

Zoals gepland, vertrekken we na 4 dagen samen met Santos per auto naar Yogyakarta. Een rit van zo’n 7 uur door prachtig landschap. We krijgen uitgebreid de tijd om onderweg foto’s te maken en genieten met volle teugen van al het moois om ons heen. We rijden door het gebied dat getroffen is door de uitbarsting van de Merapi en weten niet wat we zien. We hadden nadrukkelijk aan de chauffeur te kennen gegeven dat we geen ramptoeristen wilden zijn, maar helaas kon dit stukje van de route niet vermeden worden. Zoals bij ons in de winter de sneeuwhopen langs de weg liggen, zijn het hier de ashopen. De aanblik treft ons diep; geknakte palmbomen, volledig verwoeste oogsten en tentenkampen, waar de vluchtelingen in gehuisvest zijn. De grote legertenten fungeren als gaarkeukens omdat de maaltijden door het leger worden verstrekt. Wat ons nog meer treft, is de solidariteit van de bevolking. Bij stoplichten, op straten en in restaurants wordt geld ingezameld voor de slachtoffers van de ramp. Mensen lopen met zelfgemaakte inzamelingsdozen met de tekst “Merapi” erop. Petje af voor de Javaanse bevolking, die het zelf al niet zo breed heeft en zich zo inzet voor de medemens. Wat kunnen wij veel van hen leren!

In Yogjakarta nemen wij afscheid van Santos en plannen onze bezigheden voor de komende dagen. Samen met Amik, onze chauffeur, brengen wij een bezoek aan Imogiri. Eén van de drie desa’s van de stichting, waar op dit moment o.a. het huizenproject wordt gesteund. Hier ontmoeten we de contactpersoon aldaar, Puri. Met hulp van Stichting Tileng worden de bamboe noodwoningen, die na de aardbeving in 2006 door de stichting gebouwd zijn, vervangen door stenen huisjes. Op dat moment was het vierde huis net gereed en konden we ook hier met eigen ogen constateren dat de steun van Stichting Tileng zichtbaar is.

Tevens bezoeken we de kleuterschool aan de voet van de immense trap, die leidt naar de Sultansgraven. We maken kennis met de kleuterleidsters en mogen een kijkje nemen in de lokaaltjes. De kindertjes zijn gekleed in groen/gele joggingpakjes, hun sportoutfit. Ook hier is mede dankzij de stichting een veilige plek voor de kinderen gecreëerd.

Met een hoofd vol dierbare herinneringen en een intens tevreden gevoel verlaten we Yogyakarta en vervolgen onze reis, want het volgende avontuur wacht op ons. Per boot de Komodo archipel verkennen.

U ziet het, dromen zijn soms géén bedrog. Helpt u mee de droom van Stichting Tileng waar te maken?

Ooit een droom gehad die is uitgekomen…………(deel 1)

Tijdens een reis in 2007 door Indonesië en voor het eerst terug in mijn geboorteland raakten we bij toeval in contact met Santos, de contactpersoon voor Stichting Tileng in Baturraden. Hij was onze gids voor een bezoek aan de prachtige bronnen en een wandeling door de sawa’s. Vol toewijding vertelde hij over de schoonheid van de natuur en over zijn werkzaamheden voor de stichting. Wij werden gegrepen door zijn enthousiaste verhalen over de projecten van de stichting. Hier is de basis gelegd voor MIJN droom!

Na terugkeer van een prachtige reis door Thailand in 2009 vond ik dat ik mijn droom moest omzetten in daden. Zomaar geld geven wilde ik niet, ik wilde er een inspanning voor leveren en zo ontstond mijn Aanschuiftafel. Voor een klein bedrag krijgt men een heerlijke Indonesische rijsttafel of een prachtige Thaise maaltijd. De opbrengst van zo’n aanschuifdinertje gaat in zijn geheel naar Stichting Tileng.

Dat mijn droom nu werkelijkheid is geworden, is voor mij de gedroomde werkelijkheid.

Om met eigen ogen te kunnen zien wat de stichting met het geld doet op Java vertrokken mijn man en ik in november 2010 wederom naar Indonesië. Het land waar ik zoveel van ben gaan houden sinds mijn eerste bezoek.

Van Jakarta reizen we per trein, een avontuur dat al begon op Gambir station, naar Purwokerto. Daar werden we opgewacht door de dochter van Santos en diens zwager. De komende dagen verblijven we bij Santos en zijn gezin. Santos was met spoed naar een vergadering in Semarang en zou pas rond middernacht terugkeren, dus werden we allerhartelijkst door Suci, zijn echtgenote, ontvangen. We kregen de heerlijkste hapjes te eten geserveerd met dampende thee. Door de smaak van de koekjes, die mijn oma vroeger ook maakte, kwamen weer de prachtigste herinneringen boven. Bijvoorbeeld hoe de overheerlijke eigengemaakte hapjes en recepten tijdens verjaardagen en familiefeestjes werden uitgewisseld. In aluminium en plastic zakjes verpakte bapao’s, risolles, pasteitjes, kaasstengels, hopjes, klepon en kwe pisang gingen van hand tot hand. Suci maakt de heerlijkste gerechten voor ons en de herinneringen komen in geuren en kleuren weer boven drijven. Met Santos kan ik mijn Indonesisch weer een beetje ophalen, want het stadium van tot-10-tellen ben ik inmiddels al gepasseerd.

De komende dagen bezoeken we samen met Santos 4 scholen in Baturraden. Wat we zien blijft dagenlang op ons netvlies hangen en maakt ontzettend veel indruk op ons. De blije kindergezichtjes, toegewijd en betrokken personeel en bovenal de prachtige, in vrolijke kleuren geschilderde, schooltjes. Hier en daar moet nog één en ander aangepast worden. Het “ziekenkamertje” moet nodig onder handen genomen worden, er ontbreekt nog meubilair op een kleuterschool en op een andere school moeten de toiletten vernieuwd worden, want 2 toiletten voor 300 leerlingen zou in Nederlandse scholen ondenkbaar zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het met hulp van de stichting en de inzet van de lokale bevolking zeker in orde komt. Bij het afscheid zingen de kinderen ons toe, zwaaien ons enthousiast uit en drukken liefdevol onze hand tegen hun wang, een uiting van dankbaarheid en respect. Dat de stichting hier zijn stempel drukt is duidelijk te zien. Op vele foto’s prijkt het gezicht van de grondlegger van stichting Tileng, Ton Lange en er hangen spandoeken met de naam van de stichting. Ook alle eer valt ten deel aan Santos. Een bevlogen, betrouwbaar en goed mens met hart voor zijn dorp en het welzijn van zijn dorpsgenoten. Een betere vertegenwoordiger kan de stichting zich niet wensen.

Volgende week deel 2.

Bezoek aan Indonesië

Eind juli vertrek ik weer voor een privé-bezoek aan Indonesië. Naast vakantie vieren en het bezoeken van onze pleeggezinnen zal ik ook als Voorzitter van de Stichting Tileng een bezoek brengen aan de lopende projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

In Tileng zal ik met ons plaatselijk management een bezoek brengen aan de zgn. “Buffelbank” en met de mensen praten hoe het met de organisatie van de bank gaat na het overlijden van de heer (Bapak) Purnomo waarover ik schreef op 29 februari jl..

In Baturraden hoop ik de lagere school te openen. De 3e en volgende fases zijn dan gereed. In de eerste en tweede fase waren 7 lokalen en een lerarenkamer gerealiseerd. Dit project is met instemming van de mensen in Baturraden tijdelijk stopgezet na de aardbeving van mei 2006. Hierdoor kon prioriteit worden gegeven aan de herbouw van de desa Imogiri.

De school is nu volledig afgemaakt. Dit houdt onder meer in de realisatie van nog vier lokalen, de toiletten, het hekwerk voor het schoolplein, de keuken, het laboratorium, een educatieve schooltuin en -plein, schooluitrusting, meubilair, e.d.

De school (voor ruim 115 leerlingen) wordt als een landelijk voorbeeld gezien van hoe, in goede samenwerking tussen de plaatselijke bevolking, de regionale overheid en de Stichting Tileng, tot een goed resultaat gekomen kan worden. Niet alleen de samenwerking wordt als uniek gezien, maar ook de kwaliteit van de nieuwbouw.

Als de stichting voldoende geld ter beschikking heeft, wil ik dan ook het startsein geven voor de renovatie en uitbreiding van de 1-lokalige kleuterschool voor zo’n kleine 30 leerlingen.

In Imogiri ga ik kijken naar de gerealiseerde noodwoningen en kleuterscholen (3 stuks) en naar de in aanbouw zijnde kleuterscholen (2 stuks). Tevens zal ik met het plaatselijke management in overleg gaan voor het realiseren van de eerste (model) permanente woning in Imogiri, die op termijn de na de aardbeving geplaatste noodwoningen moet gaan vervangen.

Bij dit alles zal ook bezien moeten worden hoe er een goed woningverdeelsysteem opgezet kan worden. Het vervangen van de noodwoningen moet natuurlijk niet een soort loterij worden, want dat brengt binnen zo’n gemeenschap alleen maar onrust met zich mee.

Wij houden u zo als gebruikelijk op de hoogte.