Skip to main content

Tag: wereld

Een wereld van verschil

In september vorig jaar gingen we dan naar Indonesië. Een reis van drie maanden, waaronder een maand naar Santos en zijn lieve gezin om vrijwilligerswerk te doen. We maakten het leven in Indonesië van heel dichtbij mee; we zaten er als twee Nederlandse meisjes van 21 en 24 middenin. Wat was dat bijzonder. Indonesië heeft mij aan het denken gezet. Daar en hier. Hoewel het inmiddels al een half jaar geleden is, staat me er nog veel van bij. Sterker nog, steeds meer herinneringen komen terug. Beelden van hoe het was, het gemis, en ook hoe bijzonder anders het daar wel niet is.

Hoewel ik gemerkt heb dat ook veel dingen minder goed geregeld zijn, heb ik Indonesië ook ervaren als een land waarin mensen samen roeien met de riemen die ze hebben en die hun cultuur omarmen. En vooral dat laatste heeft bijzonder veel indruk op mij gemaakt; de trots over hun cultuur en de trots waarmee zij deze cultuur in stand willen houden en door willen geven naar de volgende generaties. Het maakt Indonesië puur en het geeft een gevoel van ‘samen’. Dit is iets wat ik minder terug zie in het westerse Nederland. Indonesië heeft mij geleerd om even stil te staan bij het leven en ook onze cultuur en onze tradities te omarmen. Blij te zijn met de dingen die we hebben.

En hoe mooi is het dan dat er voor een land en een cultuur waar we naar mijn idee ook zo veel van kunnen leren zoiets als Stichting Tileng bestaat. Een steuntje in de rug. Hulp op de vlakken waar het wat moeilijker gaat, waarbij de cultuur met alle respect kan blijven voort bestaan.

Met dank aan Indonesië en Stichting Tileng.  

Tekstschrijfster Eveline Bruijn stelt zich voor

In een wereld waar het bijna nooit écht stil is, is tekst een prachtig middel om contact te maken. Dit geldt voor persoonlijke poëzie en ontroerende verhalen, maar ook voor commerciële webteksten en zakelijke brieven.

Het geldt ook voor teksten die ons over de grenzen van ons eigen bestaan heen laten kijken. Onderweg in verschillende culturen, krijg ik altijd de onbedwingbare behoefte om mijn waarnemingen te schetsen. Noem het fascinatie voor dat wat anders is, of liefde voor de wereld; het verlangen om mijn observaties weer te geven is sterk.

Taal en communicatie fascineren mij al sinds ik heel klein ben. Datgene wat anders is dan ik ook. Daarbij voel ik een grote betrokkenheid bij de wereld, niet in de laatste plaats uit dankbaarheid voor datgene wat mij ten deel valt.

Mensen ondersteunen in het uitdragen van hun boodschap, is iets wat ik graag doe. Als die mensen dan ook nog eens een mooi doel dienen, waar de wereld een stukje beter van wordt, dan draag ik helemaal graag mijn steentje bij.

Geen wonder dat ik niet lang na hoefde te denken toen mij gevraagd werd mij als vrijwilliger in te zetten voor Stichting Tileng.

U zult in de toekomst vaker teksten van mij voorbij zien komen.

Hun bestemming? Uw hart. Vanuit die plek heeft ieder mens zoveel te geven.

Ter afsluiting een gedichtje:

Als een briesje over korenvelden

Of de zeewind in de nacht

Zo is het hart dat fluistert

Luister maar

Heel zacht

 

We houden contact.

Hartelijke groet,

Eveline Bruijn

p.s. Ik ben werkzaam onder de naam Just Eve, u vindt mij op: www.just-eve.com

De Geschiedenis van Taman Indonesia

In de verte klinkt een schrille schaterlach. ‘Dit geluid komt van de Kookaburra, de grootste ijsvogel van de wereld’. Een geluid dat regelmatig te horen is in het Dierenpark Taman Indonesia. Het park dat nu ruim 10 jaar geleden is geopend en waar op 12 mei a.s. de Perkumpulan wordt gehouden waarvan de opbrengst geheel ten goede komt aan Stichting Tileng.

In een grote buitenvolière zit een Balispreeuw te kwetteren. Behalve deze spreeuw wonen er ook Djalaks, Gelatiks en minder exotische vogels, zoals felgekleurde fazanten en pauwen.

In Taman Indonesia zijn niet alleen exotische vogels en zoogdieren te zien. In het park staat bijvoorbeeld een paalwoning van de Mentawai, een stam die in de jungle van West Sumatra nog in de Stenen Tijdperk leeft. Het leven is daar nog zeer primitief en maakt het leven in het oerwoud niet gemakkelijk. Het voedsel is er erg eenzijdig. Ze eten er vooral taai brood, dat wordt gemaakt van sagomeel die de Mentawai uit boomstammen halen. De Mentawai is een inmiddels bekend volk van het SBS 6 televisie programma “De groeten uit de rimboe”. Alles is gebouwd van originele bouwmaterialen, zoals de muren van sagoschors en de dakpanelen van sagobladeren. Het resultaat is in Taman Indonesia te bewonderen.

Een uitgebreid verhaal over Taman Indonesia staat op de website www.taman-indonesia.nl “De geschiedenis van Taman Indonesia”.

Het is natuurlijk veel leuker het park zelf te bezoeken en wel op 12 mei a.s. tijdens de Perkumpulan zie hiernaast.

Geef mensen geen vis

“Geef mensen geen vis, maar een hengel, zodat ze zelf kunnen vissen”. Nog steeds èèn van de twee motto’s van de Stichting Tileng, naast “Verbeter de wereld en start bij de kinderen”.

Met andere woorden, maak mensen niet afhankelijk, maar laat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven.

Zo gaat dat ook met het “Buffelproject” in Tileng en Manggung, twee van de zestien woongemeenschappen in de desa Tileng.

We hebben van  tevoren met hen afgesproken dat de koeien (sapi’s)  via een fokprogramma moesten gaan zorgen voor een economisch betere gezinssituatie. De op dit moment aanwezige koeien (85) zorgen daar nu ook voor in Tileng en in Manggung.

Binnenkort hopen wij, als we de herbouwprojecten in Imogiri op de rails hebben gezet, het groene licht te kunnen geven voor de aanschaf van koeien voor weer andere woongemeenschappen in de desa Tileng. Dat gebeurt zodra daar voldoende financiële middelen voor beschikbaar zijn.

Ook in die woongemeenschappen zal het motto van toepassing zijn:  “Geef mensen geen vis, maar een hengel, zodat ze zelf kunnen vissen. “

Wij houden u op de hoogte.