Indonesië verslag Deel 1

Van tevoren had ik natuurlijk goede verhalen over Indonesië gehoord, maar dat ik hier als een soort halfgod ontvangen zou worden, had ik niet verwacht. Mijn vierweekse avontuur voor Stichting Tileng begon in Baturraden, waar Santos (de plaatselijke contactpersoon van de stichting) mij zeer warm en hartelijk ontving. Ik heb met hem onder andere de lagere school bekeken waar met steun van Stichting Tileng en de Golfbaan Hitland te Nieuwerkerk aan den IJssel drie nieuwe schoolklassen zijn gebouwd.

Mijn komst aldaar ging gepaard met ongeveer 80 kinderhandjes die mij allemaal tegelijkertijd een hand wilden geven, een klassikaal ‘goedemorgen, miss June’ en veel schalen eten. De klassen zelf ogen solide, kleurrijk en zeer goed onderhouden. Alle kinderen die nog les hebben in oude lokalen zijn dan ook jaloers. Tot mijn verbazing bleek Santos ook nog een interview voor me geregeld te hebben. Ik dacht dat het ging om een lokaal krantje, maar al snel bleek dat de populairste radio-zender mij live wilde interviewen waar 2 miljoen mensen naar zouden luisteren. Help.

Halfgoden zijn natuurlijk nooit zenuwachting, dus dapper beantwoordde ik een uur lang alle vragen met betrekking tot Stichting Tileng van zowel de interviewer als mensen die belden naar de studio. Een geweldige ervaring! Naast het feit dat ik sinds mijn radio-ervaring wereldberoemd ben in heel Midden-Java, verklaarde de machtigste man van de regio mij diezelfde dag nog tot zijn pleegkind.

Dat betekende dat ik in Yogyakarta bij zijn schoonmoeder en zoon mocht gaan wonen. Yogyakarta was na Baturraden namelijk mijn volgende plaats van bestemming. Het is de stad die het dichtst bij het gebied ligt waar Stichting Tileng voornamelijk actief is. Inmiddels ben ik in Yogyakarta en heb ik al verschillende dorpen van Tileng mogen bezoeken. Vol trots lieten de bewoners mij hun koeien zien en de gebouwde kleuterscholen waar alle kleuters mij met een handkus begroetten.

Thuis spreek ik een mix van Bahasa Indonesia en gebarentaal met de oma des huizes, die mij verder de hele tijd uitlacht omdat ik zo lang ben (Lees: Ik = 1.73 m., zij = 1.40 m.). De zoon sleurt mij achterop de motor heel de stad door naar al zijn vrienden, stuk voor stuk ontzettend vriendelijke en lieve mensen. Ik vermaak me hier dus voorlopig nog wel!