Tag: Donateurs

Inspiratie (4)

Geschreven door Remco Lange op 2 april 2010. Gepost in Weekendverhalen.

In november 2007 vroeg Ton Lange mij, namens het bestuur van Stichting Tileng, of ik bestuurslid zou willen worden. Een uitbreiding van het bestuur was noodzakelijk door de eisen van de belastingdienst (ANBI-keurmerk) en omdat de Stichting aan het groeien is, zijn de bestuurszaken uitgebreider geworden. Donateur was ik al, stukjes voor de site had ik ook al geschreven en ook de stichting her en der promoten deed ik graag. Degene die mij op het bestaan van de stichting had gewezen, was Wouter Muller, ambassadeur van Stichting Tileng. Via zijn website en door zijn enthousiaste verhalen ging ik eens een kijkje nemen op de website. De manier van werken sprak mij erg aan. Eindelijk een ‘goed doel’ dat niet klakkeloos ergens een zak geld dumpte, maar waar geluisterd wordt naar de bevolking. Zij komen met de plannen, de begroting en zij voeren deze plannen ook uit. En de bestuursleden en vrijwilligers werken op geheel vrijwillige basis. Geen declaraties, geen reiskosten, geen……..noem maar op. Het gedoneerde geld is voor de projecten van Tileng. Voor dáár, waar de bewoners het nodig hebben! En ondertussen had ik in 2006 Ton ook persoonlijk leren kennen. Zijn gedrevenheid doet je wel wat. En ja, als je dan gevraagd wordt voor het bestuur, dan kan je natuurlijk geen nee zeggen. Tot op heden heb ik er geen moment spijt van gehad! Dit jaar ben ik, eindelijk, in de gelegenheid om naar Indonesië te reizen. In november zal ik met eigen ogen de projecten van Tileng aanschouwen. En ik beloof u, dat ik daar ook een verslagje van zal schrijven!

Volgende week schrijft bestuurslid Eveline Bruijn iets over haar inspiratie.

Aanschuiftafel Bunga lili

Geschreven door Remco Lange op 19 februari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Sinds vorige maand bestaat de mogelijkheid om eens per twee maanden in Lopik aan te schuiven aan de Indische en Thaise eettafel van Sonja van de Lely. De opbrengst van deze zogenoemde “aanschuiftafel” is bestemd voor het werk van de Stichting Tileng. Dit initiatief wordt door ons natuurlijk van harte toegejuicht. Op haar eigen website legt Sonja uit hoe het allemaal zo gekomen is.

“Het initiatief voor de aanschuiftafel is ontstaan tijdens een reis in 2007. In januari van dat jaar maakten wij met mijn ouders (beide al in de 80) een reis naar Indonesië en trokken wij van West- naar Oost-Java, Bali en de Gili eilanden (ten noordwesten van Lombok). Het werd een hele bijzondere reis, want voor de eerste keer ging ik terug naar mijn geboorteland.

Op Midden-Java verbleven wij o.a. in Baturraden, een prachtige plek waar we samen met een gids een wandeling maakten door de prachtige natuur en langs de heetwaterbronnen. Onze gids, Santos, vertelde over de omgeving en over de stichting waar hij in het dagelijkse leven werkzaam is, Stichting Tileng. Wij werden gegrepen door zijn toewijding en enthousiasme, vooral toen hij later op de dag één van de projecten van de stichting aan ons liet zien, een lagere school in Baturraden. Een reis in februari 2008 naar Bali, wakkerde onze plannen om iets te willen doen voor het goede doel weer aan en na terugkeer besloten we de Stichting Tileng op een niet alledaagse manier te ondersteunen. Zo ontstonden de plannen voor een “aanschuiftafel”. Indisch (oosters) koken voor een klein aantal betalende gasten, waarvan de opbrengst naar de Stichting Tileng gaat.”

Meer informatie over de “aanschuiftafel” op www.bungalili.nl.

Interesse in de stichting

Geschreven door Remco Lange op 12 februari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Voor een wandeling en een goed gesprek ga ik met mijn gast naar buiten, ook al is het wel wat guur in het Hitlandbos in Capelle aan den IJssel. Een heel verschil met het weer in de desa’s Tileng, Baturraden en Imogiri op Java, want daarover wil ik het hebben met mijn gast, die geïnteresseerd is in de stichting.

“Wat heb jij met de desa’s?”, vraagt de man. “Heel veel”, antwoord ik; “in 1997 gingen mijn vrouw en ik voor het eerst op bezoek bij ons pleegkind in dusun Manggung, een woongemeenschap in de desa Tileng. Ik sliep op de grond en mijn vrouw mocht in een bed slapen, samen met Ribut, ons pleegkind, en haar moeder. De volgende dag keken we rond in de desa en spraken met het dorpscomité. Ze hadden grote behoefte aan stenen woningen. Ik heb toen met de mensen van het dorp afgesproken dat zij plannen zouden maken en dat ik dan zou proberen te zorgen dat er geld voor zou komen. Op die manier zijn er vanaf toen drie nieuwe woningen gebouwd en zeven gerenoveerd.

Na verloop van tijd hebben we in 2000, samen met anderen, de Stichting Tileng opgericht, waarvan ik voorzitter werd. Bram van der Weele werd secretaris en Cees van der Jagt penningmeester.”

“Waarom voel je je zo betrokken bij Tileng?” vraagt de man. “Ik kan het niet verkroppen dat mensen onvrijwillig onder slechte omstandigheden moeten leven. Ik vind dat we er alles aan moet doen om hun situatie te verbeteren”.

Direct daarop stelt hij zijn volgende vraag: “wat doet de stichting nu precies?” Mijn antwoord: “De bewoners van de desa’s maken zelf een plan voor een bepaald project. Dat werken ze uit met hulp van onze plaatselijke vertegenwoordigers op Java. Daarna sturen ze het op aan het bestuur van de stichting, dat het plan vervolgens beoordeelt. Als het wordt goedgekeurd, laat het bestuur de bewoners weten wanneer en in hoeveel fasen ze het geld voor het project kunnen verwachten en wanneer ze moeten rapporteren over het project. Ik ga zelf om de twee jaar naar Indonesië en dan besteed ik één week van mijn vakantie aan het bezoeken van de projecten. Op die manier zijn er al kleuter- en lagere scholen gebouwd, leermiddelen gekocht, studiegelden van leerlingen en salarissen van onderwijzend personeel betaald. Ook loopt ons buffelproject nog steeds. Bij het buffelproject krijgt een familie een koe in bruikleen. Als de koe een kalf krijgt mag de familie dat houden, de koe gaat door naar een volgende familie. Ondertussen lopen er zo’n 125 koeien rond”.

De laatste vraag die mijn gast stelt is: “hoe komen jullie aan al dat geld?”, waarop ik vertel: “Tsja, we hebben in de bijna afgelopen 10 jaar veel donateurs voor onze stichting weten te interesseren. Ook mensen die eenmalig een bedrag overmaken en een paar royale sponsors weten het werk van de stichting inmiddels te waarderen door die waardering om te zetten in klinkende munt. De enige kosten, die de stichting aan overhead kwijt is, bestaan uit de jaarlijkse bijdrage voor inschrijving bij de Kamer van Koophandel en uit bankkosten.”

“Zo”, besluit mijn gast, “dat is heel mooi; je hebt me ervan overtuigd om sponsor van de Stichting Tileng te worden”

Jaarverslag

Geschreven door Remco Lange op 5 februari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Zoals u ongetwijfeld weet, hecht Stichting Tileng veel waarde aan het tijdig en uitgebreid informeren van haar donateurs en andere belangstellenden over de gang van zaken rondom te activiteiten van de stichting. Iedereen die een financiële bijdrage levert aan ons werk heeft er recht op om te weten wat er met hun geld gebeurt. De meest directe en efficiënte wijze van rapporteren is via de website en in (digitale) nieuwsbrieven. Voor een totaaloverzicht zijn echter ook de volledige jaarverslagen van belang, inclusief de (daarin begrepen) financiële jaarrekeningen.

Uiteraard geeft Stichting Tileng ook elk jaar een jaarverslag uit. Sinds 2006 verzoeken wij Ernst & Young Accountants deze verslagen te voorzien van een beoordelingsverklaring. Uiteraard komen er ook voor de werkzaamheden van de accountant geen kosten ten laste van de stichting.

Het jaarverslag 2009 is inmiddels gereed en is ter beoordeling voorgelegd aan de accountants.

Het jaarverslag 2009, zoals dat aan de accountants is voorgelegd, is – evenals de verslagen van voorgaande jaren – te bekijken op www.tileng.nl via de pagina “Jaarverslag”.

We doen het echt samen

Geschreven door Remco Lange op 15 januari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Een van de belangrijkste pijlers van Stichting Tileng is de nauwe samenwerking met de lokale bevolking. Zij moet de ideeën aandragen, de planning maken, het project uitvoeren, etc. Kortom, de bevolking moet er volledig achter staan; dat is – zo is onze ervaring, de beste garantie voor de kans op succes.

En aansprekend voorbeeld zijn de in Imogiri gebouwde noodwoningen na de aardbeving in 2006. Wij hebben er in samenwerking met de mensen daar ruim dertig gebouwd, die allemaal nog steeds worden gebruikt. Tijdens een van onze bezoeken de afgelopen tijd zagen we echter ook een noodwoning, die door een – ongetwijfeld – goedwillende hulporganisatie was gebouwd. Kennelijk was dit gebeurd zonder overleg met de lokale bevolking; door fout materiaalgebruik was deze woning zo onpraktisch dat hij nooit in gebruik is genomen.

Het verheugt ons dan ook altijd enorm, wanneer er – naast de structurele samenwerking – spontaan hulp uit regio wordt aangeboden. Soms heeft dat de vorm van een financiële bijdrage of zijn het vrijwilligers die komen helpen en in een ander geval zijn het materialen die ter beschikking worden gesteld. Zo bereikte ons kort geleden het bericht dat de lokale autoriteiten in Pamijen (onderdeel van Baturraden) 4 m3 hout ter beschikking heeft gesteld voor de bouw van een gebedsruimte bij de lagere school, waaraan de stichting op dit moment druk aan het bouwen is.

Uiteraard is het hout bijzonder welkom en zal het goed gebruikt worden, maar nog belangrijker is het zoveelste signaal dat het wel goed zit met de samenwerking tussen de stichting en de lokale bevolking.

Het nieuwe jaar, wat weten we?

Geschreven door Remco Lange op 1 januari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Wetende,

dat het weer een nieuw jaar is
dat het voor de vrijwilligers in 2010 weer aanpoten is
dat de stichting door gaat
dat het voor de mensen op Java een must is
dat het voor die mensen een begin van een beter leven is
dat het voor de kinderen een mogelijkheid voor onderwijs is
dat het voor een betere wereld is

Zeker weten dat Stichting Tileng er voor blijft gaan.

Maar wat we helemaal zeker weten: Stichting Tileng kan rekenen op haar geweldige sponsors en donateurs.

Een tijd van geven

Geschreven door Remco Lange op 4 december 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Met het eind van het jaar in zicht wordt het weer tijd voor wat bezinning. We denken terug aan wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is. Alle ups en downs van het leven passeren dan de revue. Zaken die je persoonlijk raken en zaken die wat verder weg liggen. Zoals de natuurrampen die elk jaar, ook in Indonesië, plaatsvinden. Om vervolgens te denken aan de gezellige etentjes en avondjes die nog in het verschiet liggen. En, wat voor cadeautjes je allemaal nog moet kopen en voor wie. Drie jaar geleden heb ik hier ook een bericht over geschreven. Ik stelde toen voor om het dat jaar anders te doen. Voor een jaar eens geen Sinterklaas-cadeautjes te kopen en in plaats daarvan het geld te storten op de bankrekening van Stichting Tileng. De meeste cadeautjes zullen nu wel gekocht zijn en de surprises liggen vast al klaar. De kinderen van de desa’s zullen het, zoals elk jaar, zonder Sinterklaas moeten doen. Dat wil niet zeggen, dat zij geen verlanglijstjes hebben. Zij willen graag de kans krijgen om naar school te gaan, in een klaslokaal te kunnen zitten, les te krijgen. Uw en onze hulp maakt dat mogelijk.

Misschien kunt u dit jaar toch nog wat bezuinigen op de Sint- en Kerstuitgaven en een bijdrage storten op bankrekeningnummer 1237.98.965 t.n.v. Stichting Tileng, Capelle a/d IJssel o.v.v. Sinterklaas/Kerst. Alle beetjes helpen en de kinderen zullen u er dankbaar voor zijn. Is dat geen mooie eindejaarsgedachte?

De wetenschap dat het goed terecht komt

Geschreven door Remco Lange op 20 november 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Rond de feestdagen sturen veel bedrijven een geschenk naar hun relaties, ook steeds meer in de vorm van een donatie aan een goed doel, in plaats van bijvoorbeeld een fles wijn.

Wij hopen dat meer bedrijven tot deze inspiratie komen en aan het einde van dit jaar een dergelijke actie op touw willen zetten voor Stichting Tileng. Daarbij is het van belang te weten dat ook bedrijven die onderworpen zijn aan de heffing van de vennootschapsbelasting kunnen profiteren van het feit dat Stichting Tileng is aangemerkt als een ANBI. Voor dergelijke bedrijven geldt, dat zij die giften volledig kunnen aftrekken van hun fiscale winst:

– voorzover deze meer bedragen dan € 227 per kalenderjaar; én

– indien de totale gift niet meer bedraagt dan 10 procent van de fiscale winst.

Wij hopen dat u bij uw zoektocht naar een goed doel zult denken aan Stichting Tileng.

Op deze manier steunt u de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden, waar de stichting voor staat in de wetenschap dat het goed terecht komt.

Benefiet Stichting Tileng 12 september 2009 (deel 2)

Geschreven door Remco Lange op 2 oktober 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Wethouder Cees van den Heuvel & Wouter Muller

Als door de voorzitter van de stichting Tileng de Kumpulan officieel wordt geopend, is er een woord van dank voor de komst van de wethouder van Capelle aan IJssel, de heer Cees van den Heuvel.

Op de eerste tonen van Wouter Muller ga ik snel een plekje zoeken in het theater. Er zijn beduidend meer bezoekers dan vorig jaar. Maar er is gelukkig nog een bankje vrij aan de zijkant. Tussentijds vertelt Wouter dat hij inmiddels vijf jaar ambassadeur is voor Tileng.

‘Ik sta voor 100% achter de visie van Stichting Tileng, want de stichting gaat ter plaatse aan de slag met wat de bevolking zelf aangeeft wat zij nodig hebben. Op het gebied van het bouwen van woningen en (kleuter)scholen, of op scholing of (en dat is Wouters’ favoriete project) de BuffelBank!’

Wouter Muller heeft inmiddels vier CD’s uitgebracht; het is uit deze cd’s rijkelijk putten aan mooie liedjes of lekkere knallers als ‘Kereta Api’ en ‘Saya I.N.D.O’. Van de laatste CD ‘Senang’ is het wonderschone ‘Indische Sleutels (van mijn hart)’ waarbij de muzikale ondersteuning van René Vrieler met trekharmonica je hart doet spreken.

Nuansa Seni Indonesia

De dansgroep Nuansa Seni Indonesia uit Purmerend brengt een gevarieerd programma. Zo maak ik kennis met de Jaipongan: een dynamische, polyritmische dans- en muziekstijl die zich in de jaren zestig ontwikkelde in en rond de stad Bandung. Soms doet deze dans aan Balische dansen denken door de oogopslag en de gestileerde handgebaren. De kleding is vrolijk, felgekleurd blauw met oranje en de danseres draagt een zuurstokroze waaier met glittertjes.

De meisjesgroep werkt in hun dans met pom poms. maar ik heb geen enkele associatie met american football (gelukkig maar!). Ze krijgen een daverend applaus van het publiek.

Tante Lien en de toonloze “E”

Tante Lien en ‘Arm Den Haag’ is zo met elkaar vervlochten dat zodra Wieteke dit lied inzet je menig hoofd ziet meewiegen of meeneuriën. Tante Lien heeft ook niet stilgezeten. Van de nieuwe CD ‘Land van de zon’ zingt zij het slaapliedje ‘Slaap mijn kleine tjampoeran’ waarbij een ventje uit het publiek als slapertje bij Tante Lien op schoot mag.

Tante Lien weet ons te vertellen dat wethouder Van den Heuvel een week in een boeddhistisch klooster heeft doorgebracht maar ‘hij ken niet jonkok luitjes’!

Voor de liefhebbers of ge-Indo-teresseerden het lied over de toonloze E (gemuk, enam, seput, dekat, sepat, kebelet) en als je dan nog niet lesu van de geli bent weet ik het ook niet meer…

Willy & Family zingen warmbloedig

Een Tileng-dag zonder Willy Manusama? Ondenkbaar. Deze kruising van Tina Turner en Mahalia Jackson van de Lage Landen wil ik volgend jaar weer zien en horen. Zong ze vorig jaar alleen op het podium, voor deze keer heeft ze ‘wat familie’ meegenomen. Een muzikaal nest mag ik wel zeggen.

Voor nu zullen we maar zeggen, tot Tileng?

TV Vrolek uit de Krimpenerwaard (TV: kanaal 2) zend op 21 oktober a.s. om 20:00 uur een reportage van deze dag uit. Kijk voor foto’s op Partyfoto-oneline.

Benefiet Stichting Tileng 12 september 2009 (deel 1)

Geschreven door Remco Lange op 25 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Nazomers nagenieten

Er zijn van die afspraken in je agenda waar je van tevoren al met plezier naar uitkijkt. Sinds mijn hubbie en ik donateur zijn van Stichting Tileng en we in Kallenkote (Drenthe) onze eerste donateursdag meegemaakt hebben, zijn we ‘om’. Let wel, u wij zijn frequente pasar-, reünie- en kumpulanbezoekers. Of het nou in een sporthal in Alkmaar of op een recreatieterrein in Zeewolde is.. als je maar lol hebt!

Na een heerlijke zomervakantie is het dubbelop genieten met het mooie nazomerweer.

De wagen volgeladen met Tileng-fans draait als vanzelf het terrein van Raffles Furniture op. Gaat vanzelf op de kookgeuren af… want ook dit jaar is de catering in de vertrouwde handen van de schoonmoeder van Nico van Raffles en wel Ibu. Schreef ik vorig jaar over die leuke borden? Yes! Ze hebben ze dit jaar wederom meegenomen. Maar ik ga nog niet makanan hoor! Eerst jeluitjes groeten en koffie halen bij Marcel Beekveld.

Ik spreek een kennis die net terug is van 3 weken Indonesië. ‘Ik ga vandaag hier even nagenieten’ zegt ze terwijl ze een beetje rilt. ‘Van de airco he?’ Ja dat herinner me ik maar al te goed. De shopping mall in Jakarta met zijn ‘Magasin Dingin’. Farret Jentink niet aan de floeperdepoep maar wel snipverkouden als in een Hollandse winter!

Raffles Furniture heeft alles wat maar kan liggen, chillen, doezelen en snoezelen buiten neergezet. Een oase aan ruststoelen, banken, hangmatten strekt zich voor mijn ogen uit. De tuinmeubelenloods is omgebouwd tot Raffles-theater compleet met geluidsinstallatie en PA-man Jan de Vries van Schaap geluidstechniek.

Pasar Ketjil Tileng

Er is een pasar in de tuin! Samen met zus Thea stevenen we af op de marktkraam van Chris Soebroto. Chris verkoopt vandaag ‘gegarandeerd met hier en daar een kras’ LP’s (én het collectorsitem singletje ‘Ramona’ van de Blue Diamonds).

We mogen zelf bepalen wat je voor een LP geeft; de opbrengst is voor Tileng. Thea vindt twee LP’s met verhalen (Gado Gado 1 & 2). Ik ben al een tijdje op zoek naar Hawaii-muziek en ziedaar… staat Rudi Wairata and his Mena Moeria Minstrels gewoon op mij te wachten.

Volgende kraam… ha! daar is Natasja Den Dikkenboer van sieraden “Zoveel Moois voor jezelf”. Natasja gaat na deze Benefiet hard aan haar website (www.zoveelmoois.nl) werken om al dat moois wat zij zelf maakt te promoten.

“Arts and Crafts by Liek” is een kennismaking met Liek MacGillavry uit Den Haag. Zij heeft de opleiding tot zilversmid in Schoonhoven gevolgd. Liek verwerkt bijvoorbeeld porceleinen scherven in haar sieraden. Stel je hebt een oud gebarsten vaasje van je Oma wat je niet kwijt wil maar hoe dan?

Eunice Frijde is oprichter van Stichting Sawini. Deze stichting importeert schitterende tassen uit Indonesië. Eunice: ‘…tijdens mijn studie Beleid, Communicatie en Organisatie liep ik stage in Indonesie. Ik raakte in gesprek met ambachtslieden. Hun vaak kwetsbare positie heeft mij aan het denken gezet en doen besluiten middels de oprichting van Sawani hun de mogelijkheid te bieden om zichzelf te ontplooien en hun producten verder te ontwikkelen’.

De tassen doen me denken aan het fraaie mandwerk welke ik op Lombok heb gezien.

Wouter Pieplenbosch is aanwezig met zijn boek/gedichtenbundel ‘Indische Emoties’.

Hij vertelt me dat zijn boek in Indische kringen heel goed ontvangen is. Tijdens zijn presentatie in het Raffles theater zegt Wouter als een ‘tussenschakel te willen fungeren, om het zwijgen te doorbreken. Ik wil de geschiedenis niet aan de historici alleen overlaten. Ik verzoek alle vaders en moeders, schrijf!’

Ook staat er weer een massagetafel tussen de bewerkte houten deuren en kasten. Hier bevindt zich de Relax massage praktijk van Natascha Breiding die de vermoeide kumpulanganger into wellness zal brengen. www.relaxmassagepraktijk.nl

Wordt vervolgd. Kijk volgende week weer op deze site.